Vandaag is het een afscheidslunch voor Jessica en mezelf
Het begin van het einde???
Meestal wordt er een lunch georganiseerd als er iemand weggaat, maar nog nooit waren de bazen aanwezig deze keer was het ganse topmanagement aanwezig. Ik weet niet of dat voor Jess of voor mij was, mogelijk lag het aan het prachtige weer. In totaal was er 30 man.
Na een kleine afscheidsspeech kregen we een allebei een mooi cadeautje, Jess kreeg allemaal babyverzorgingsproducten (ze moet bevallen tegen eind augustus) en ik heb een prachtige foto gekregen van een zicht op The Sydney Opera House and The Harbour bridge bij schemerlicht
Neen, geen solden hier, maar vandaag komen ze alles ophalen dat met de luchtvracht naar huis gestuurd wordt. Zoals je weet stond alles al klaar en was het enkel een kwestie van inladen. De verhuizers kwamen tussen 12:30 en 13:30. In Australië gaat alles een beetje aan de minder strikte en snelle kant, dut was ik pas op 12:30 op het werk vertrokken. Eens thuis gekomen hebben we ons middageten samen opgegeten, en vanaf dan was het wachten... en nog wat langer wachten...
Ondertussen hadden we ander bezoek gekregen, de goede oude bekende Cockatoos waren nog eens op bezoek gekomen. Al was het deze keer niet met zen 50, toch kon Ragna er van genieten om ze nog eens wat stukjes brood te geven.
Tegen 14:00 uur had ik eens gebeld, maar er was niemand van dat departement te pakken te krijgen, maar ze gingen terug bellen.... Tegen 15:00 nog eens gebeld. 'O Mr. Hoes, did they not call you... they are close to your place and will be there in 20 to 30 minutes.' Ik dus vlug naar het postkantoor om onze al onze post naar een collega te laten doorsturen en toen ik thuis kwam waren ze er.... Op een uurtje was alles ingepakt en waren de mannen weg. Onze 200 kg is stevig ingepakt in 13 dozen... Hoe hebben we dat hier allemaal bijeen gekregen???
Ja, blijkbaar komen er aan de feestelijkheden geen einde. We hebben ook nog een drink georganiseerd in het hotel waar ik initieel gelogeerd heb.
Deze keer kwam er niet zoveel volk opdagen, enkel de meest directe collegas waren er.
Plus iedereen was voorzichtig met drinken omdat er hier zeer veel controle is.
De bedoeling was dat ik na het werk naar huis reed, Annick ging ophalen en dat zij naar huis zou rijden, maar uiteindelijk zijn we met Dominique en haar man meegereden. Op de heenrit met een Q7 en op de terugrit met een BMW 335. Had ik al ooit gezegd dat hier zeer veel autos met zware motoren rondrijden...?
Omdat dit niet het initiële plan was, had Annick gisteren al eens geoefend om met onze auto te rijden. Mijn vrouw zag er stralend uit met 250 PK onder haar billen, enkel aan het einde van onze straat mocht ik terug overnemen.
Van links naar rechts, de meest directe collegas, Lock , Clarice en Pearl (met wie ik in Amerika ook het samengewerkt), en een Belg die graag een stukje vlees lust.
Na het drinkenzijn we met Dominique en haar man nog iets gaan eten in Ribs and Rumps.
Hierbij een foto van mijn werkplaats. Ik zat rechts achteraan, waar het kastje open staat.
Wel iets anders dan mijn bureau in Brussel, maar uiteindelijk viel het toch mee. Het enig probleem is dat mijn broeken op mijn zitvlak enorm versleten. Ik weet niet waaraan dat kan liegen, de stof van de stoel, veel opstaan en gaan zitten, een wemelgat,...
Deze week was het echt aftellen. En hoewel de vorige week eindeloos leek, is deze week voorbij gevlogen. Ik had s morgens een smiley op mijn duim getekend, en aan iedereen laten zien dat het een thumbs up day was.
Ongelofelijk maar waar, ik heb de ganse voormiddag hard gewerkt. s Middags zijn we met enkelen die niet op de drink van donderdag waren nog iets gaan drinken en blijkbaar was er voldoende bier want toen ik terug in het bureau kwam kreeg ik van een collega de vraag of we iets gaan drinken waren I can smell the brewer zei ze.
Normaal gezien ging ik in de namiddag nog met Belgische chocolade rondgaan, maar heb dan maar wijselijk beslist om dat maar een uurtje uit te stellen
Dan was het het moment om mijn ronde te doen en van iedereen afscheid te nemen, je kent dat wel, Nice working with you, many thanks, good luck and have a nice life.
Na mijn ronde heb ik nog hard moeten werken omdat Cindy nog een probleempje had Dus echt tot het laatste uur gewerkt. Gelukkig dat zot zijn geen zeer doet.
Omdat ik in de voormiddag mijn auto had moeten afgeven heb ik een lift naar huis gekregen en Thats it mate, game over!
Daarna zijn we Ragna gaan ophalen die bij een vriendinnetje in de buurt was gaan spelen.
Dan ons laatste etentje in de Rocklily en naar het appartement
Vandaag is het mijn eerste dag verlof HOERA. Hoewel het hier eigenlijk midden winter is (1 februari in de Europese tijd gerekend) is het toch een zonnige dag.
Annick had wat problemen om op te staan en bleef nog even genieten van het ochtendzonnetje in onze slaapkamer.
Na het ontbijt waren de Lorrekeets weer op post, en deze keer was er een babytje bij, dat net zelf begon te eten en af en toe nog gevoederd werd.
Na een kleine wandeling hebben we in het zonnetje op ons terras genoten van het middageten. Daarna was het fikfaktijd met Ragna, wat uiteindelijk eindigde in een rustige portie zonnebaden . Ragna was even aan het genieten van de orchideën op haar terras. Wat een winterdag .En wij gaan terug naar België Waarom??
In de vroege namiddag zijn we dan onze derdelaatste strandwandeling gaan maken Eerst nog even met de palletjes spelen en dan naar een van onze twee favoriete uitkijkposten gegaan.
Zoals je kunt zien is Ragna een echte Aussie aan het worden. Omdat de zon volop schijnt, maar het toch maar 20° is loopt ze rond met een kort shortje, een joggingvest met de kap op. Een echt aussie zou bij deze combinatie enkel nog hoge botten met pels aan hebben.
Ons leven van dag tot dag is hier gedaan... Vandaag moeten we uit ons appartement en gaan we naar een hotel dicht bij de luchthaven.
Van 4 tot 18 aug zitten we in het noordoosten van Australië, met verschillende excursies en een vijfdaagse Cruise op de Barrier Reef. We zijn benieuwd hoe dat gaat aflopen met Ragna, want zij heeft een kajuit voor zich alleen op een ander dek.
Van 18 tot 21 aug keren we terug naar Sydney en logeren in het hartje van de stad . Woensdagavond 19 aug gaan we met de bus onze achtergebleven bagage bij de ex-buren ophalen. Afscheid nemen van deze stad en dit fantastisch jaar zal zwaar zijn.
Op vrijdag 21 aug verlaten we Sydney met Thai Air, via Bangkok en Wenen, landen we dan normaal gezien op zaterdag 22 in Brussel.
Als we geen vertraging hebben en de luchthaven tijdig kunnen verlaten, nemen we een taxi naar het bureau in Wemmel, om mijn firmawagen op te halen en hopelijk arriveren we in onze Belgische THUIS nog voor de middag.
Zoniet hebben we vertraging opgelopen, of ben ik uit gewoonte links beginnen rijden en zijn de gevolgen niet te overzien.
Dus zeker naar het nieuws luisteren op zaterdag 22 als ik een hoop spookrijders meldt op de E-19 richting Antwerpen.
Ik weet niet op hoeveel plaatsen ik in de komende weken internet verbinding zal hebben, zodoende kan het bijwerken van dit verhaal dus verlopen met enkele hikhups. Maar eens we terug zijn zal ik het verhaal van dit fantastische jaar afmaken tot aan de eindmeet.
Toch wil ik jullie aanmoedigen om af en toe eens te kijken, zo komen we misschien toch nog aan 11.000 bezoeken op dit jaar.
Het controleren van onze e-mail zal volgens het zelfde stramien verlopen.
Voor dringend contact, kan je ons op onze Belgische GSM bereiken (enkel Ragna heeft nog steeds haar Aussie nummer).
De laatste dag op ons appartement en mijn eerste dag verlof en het is weeral prachtig weer.
We werden wakker toen het nog donker was, en hebben van onze laatste zonsopgang genoten vanuit ons bed.
Vandaag moeten we de laatste loodjes inladen, en die wegen het zwaarst gelukkig krijgen we alles net in onze vliezen. Hopelijk moeten we morgen niet te veel bij betalen op de luchthaven.
In de voormiddag meten we alles nog even kuisen, en Annick heeft haar best dubbel en dik (figuurlijk, allez ik bedoel niet haar figuur, maar wel dat ze heel hard gewerkt heeft en ik ook natuurlijk ).
s Middags hebben we de laatst overschotjes op gegeten, soep, 2 boterhammetjes, pudding, druiven, een appel,
Daarna zijn we onze laatste strandwandeling gaan maken over Mona Vale beach. We zijn vertrokken naar de rotsen waar we ook onze allereerste wandeling, elf maanden geleden, naartoe gemaakt hebben.
Onderweg moest Ragna nog enkele malen haar radslag en handstand oefenen.
We konden deze keer zelfs van ons strand doorwandelen naar Warriewood beach. De vorige keren hebben we daar telkens door het water moeten stappen.
Vandaag was het bij elke stap nog zoveel mogelijk proberen te genieten we hebben hier dit jaar zoveel stappen gezet, maat nooit zoveel van elke stap genoten.
Was dit de laatste grote golf, is dat nog een mooie schelp Man, man, man, Miserie, miserie om de laatste stappen te maken. Nog maar eens een teken om in het leven zoveel mogelijk te genieten wanneer het kan en dat genieten kan van zeer kleine dingen zijn, een vogel die voorbijvliegt, een walvis die voorbij zwemt, het zonnetje dat schijnt, . Allemaal dingen die we in ons gejaagd leven niet altijd weten te appreciëren (behalve die walvis dan ).
Tegen 3 uur hadden we een taxi besteld. Moesten we nu blij zijn als die eraan kwam (omdat we op verlof vertrekken) of slecht gezind zijn (omdat die ons van onze prachtlocatie kwam weghalen )
Mixed feelings, Gemengde gevoelens. Maar eender hoe, het appartement is al verhuurd en onze vakantie is al betaald dus weg moeten we toch!
Het wachten duurde een eeuwigheid, bij elke auto die we hoorden dachten we, is dit het einde???Ja ja ik weet het we gaan op verlof, maar toch doet het raar om deze plek hier te verlaten
De taxi vertrok langs de weg die ik normaal gezien elke dag neem om naar het werk te gaan. Eindelijk kon ik eens een foto trekken van mijn dodenboom. Dit is een oude grote dode boom (een echt skelet) dat tussen de gezonde bomen staat. Hij staat net voor een bocht, en trok in het begin telkens zo mijn aandacht dat ik hem omgedoopt heb tot dodenboom:
Ten eerste is hij dood.
Ten tweede, was ik bang dat ik op een dag zo gefocust zou blijven op die boom dat ik de bocht zou missen.
De taxi chauffeur wist dat na een jaar uit Sydney vertrokken en reed over de Harbour Bridge.
Eens aangekomen in het hotel sloeg het wat tegen voor Ragna, er was een zwembad, maar dit was buiten, en niet verwarmd Gelukkig konden we ons amuseren in de fitness. Eerst hebben we wat op de toestellen getraind en daarna ben ik en Ragna even gaan voetsquashen (Voetbal met een tennisbal op en squash terrein), en s avonds bij het eten hebben we een partijtje Pool gespeeld. Eerst Ragna en ik, daarna de twee dames tegen elkaar. Dit werd uiteindelijk nog zeer spannend omdat op het laatste enkel de zwarte bal overbleef. Wie die in de korf speelde was gewonnen. Uiteindelijk was het Ragna die het spelletje gewonnen heeft, en Annick was zeer verdienstelijk tweede (niet slecht voor de eerste keer dat ze pool speelde).
Slecht nieuws, ik heb wel internet acces van het hotel, maar niet met mijn PC... Ik kan dus geen foto's of word documenten posten op de blog. We hopen op betere tijden.... Al wat ik snel kan zeggen is dat het hier midden in de winter is, en elke dag even warm: 28 graden celcius !
Deze morgen was het iets vroeger opstaan onze vlucht was om 9:15.
Met een bang hartje gingen we naar de check-in (Annick toch) omdat we 3 overvolle valiezen hadden. Ik maakte we minder zorgen omdat ik toch een platinum frequent flyer kaart heb van Quantas.
Annick had een ganse strategie uitgewerkt, eerst de lichtste valies en als laatste de zwaarste. Dat zou psychologisch de beste aanpak zijn.
Bij het inchecken, geen enkel probleem, ik gaf mijn kaartje af en er werden stickers op onze bagage geplakt met business en priotity, maar ook een sticker met heavy!.
De nederige excuses van de dame aan de balie omdat ze ons niet op dezelfde rij kon zetten, één persoon zat op rij 1, en de andere 2 op rij 4. Maar we hadden helemaal geen business geboekt, we vlogen zelfs gratis met mijn punten. Annick kon haar nauwelijks bedwingen om commentaar te geven dat het fout was en dat we plaatsen in economy moesten hebben. Ik heb op dat moment maar vakkundig het woord overgenomen.
Ragna haar commentaar achteraf was: Als je economy boekt, en je krijgt business zeg je niets. Als je business boekt en je krijgt economy moet je reclameren!
Ragna wou natuurlijk op de eerste rij zitten. Er kwam naast haar een man zitten van ongeveer 50 jaar. Wow, hoe gaat dat aflopen met handbagage, met het eten, good luck mate, maar ze heeft het zeer goed gedaan.
Het eten viel mee, ze had voor de zalm gekozen en vond het zeer lekker (begrijpen wie begrijpen kan ). Na een dikke 3 uur vliegen kwamen we aan op de bestemming : Cairns
Bij aankomst was het (wegens verbouwingsweken) een kwartiertje stappen, maar de bagage was er vrij vlug. We hadden ook onmiddellijk onze chauffeur gevonden en waren op enkele minuutjes aan het hotel.
Eigenlijk was het een resort, maar niet zoals in Turkije of andere toeristisch plaatsen. Al bij al was het enkel het eerste zicht dat niet een fantastische indruk gaf. Eens binnen was het zeer mooi.
We kwamen aan op ons appartement: grote living (5x8m), twee slaapkamers, een badkamer, keuken, wasplaats en een overdekt terras.
Daarna hebben we het resort verkend, en de toer van alle 3 de zwembaden gedaan. Spijtig genoeg zijn ze niet verwarmd, maar de temperatuur valt hier best mee (enkel wat veel wind). Nadat Ragna even was gaan zwemmen, zijn wij op zoek gegaan naar de computer ruimte.
Zodra Ragna het beu was om in het koude water te zitten zijn we in een supermarktje in de buurt wat eten en drinken gaan halen.
Het eerste pak chips hebben we op ons overdekt terras rustig opgegeten.
Daarna is Ragna gaan computeren, Annick heeft haar generale repetitie in het bad gehouden om te kunnen snorkelen en ik ben later ook naar de computer zaal gegaan om ja inderdaad, de blog bij te werken. Gelukkig kan ik mijn computer aansluiten op het netwerk hier en op het net! Toeval wou dat er net 2 Nederlanders aan het computeren waren die 50 jaar geleden van Nederland naar Nieuw Zeeland verhuisd waren en nu ook hier op vakantie waren.
Eindelijk heb ik eens wat tijd om het een beetje deftig te doen.
s Avonds zijn we met de ganse groep die deze excursie geboekt heeft gaan eten in het restaurant. 22 personen waar we de volgende 7 dagen met optrekken. Zoals gewoonlijk, allemaal mensen tussen de 50 en 60 en geen enkel kind.
Na het eten ben ik aan de blog begonnen, Ragna heeft naar Nickelodeon gekeken en Annick is in haar bed gaan lezen
Allen op tijd naar bed, want morgen is het vroeg opstaan en wordt het een zware dag!
Na het ontbijt staat ons busje te wachten. Na een korte stop in Palm Gove waar we van het strand konden genieten en voor het eerst de Great Barrier Reef konden bewonderen. Ik denk dat we wat verwend zijn geweest de laatste 12 maanden. Ons strand in Mona Vale was veel mooier hoewel er geen palmbomen stonden, en het water van The Reef is vuil bruin. Blijkbaar komt dit door het zand dat niet zwaar is een in de golfjes (zo groot als aan de Noordzee) steeds wordt opgewoeld. Moeten wij hier al die vissen, schildpadden, in gaan zien???
Maar ja niet getreurd, The Reef staat voor één van de volgende dagen op het programma. Vandaag gaan we naar:
Hartleys Crocodile Adventure
Dit is een kunstmatig aangelegd gebied waar ze enkele zoutwater krokodillen hebben ingezet. De oudste is ongeveer 80 jaar oud. Bij aankomst stapten we in een bootje, waarna we onze weg verder hebben gezet tussen de krokodillen. Blijkbaar kennen die DSCF7552_1024x768.jpgdieren dit ritueel al, en kwamen ze van alle kanten opzetten. Eerst de vrouwtjes, maar toen de mannetjes er aan kwamen verdwenen ze vlug. Langs elke kant van de boot werd er dan een stukje vlees aan een stok gehangen en moesten die beestjes maar proberen om hun lunch te pakken te krijgen. In het begin waren ze vrij rustig maar dan kregen ze blijkbaar plots zin in eten, en na enkele sprongen hadden ze hun lunch wel verdiend.
Deze exemplaren kunnen tot 6 meter lang worden, en hun organen bewust verschuiven. Wanneer ze duiken in het water brengen ze hun organen naar voor, bij het stijgen of het springen uit het water duwen ze hun organen naar achter.
Een volwassen mannetje kan to 2 meter hoog uit het water opspringen Er werd ons dus aangeraden om ledematen binnen de boot te houden.
Mossman Gorge + Lunch
Dit was een wandeling door een regenwoud en dieren park. Niet echt spectaculair omdat we die allemaal al eens gezien hadden (ja, dit lang begint een beetje te vervelen )
Hier werden ook enkele dieren gevoederd, maar blijkbaar hadden ze niet veel honger. Enkel bij de Southern Cossowary (soort van Emu met een gekleurde kop en een grote kam in hoorn op zijn hoofd) lustte wel enkel tomaatjes.
Verder zijn we nog langs de rivier gewandeld waar enkele mensen het aandurfden om te zwemmen. Omdat het water koud genoeg was zaten er geen krokodillen, enkel in het warmer water ga je beter niet zwemmen.
Na de lunch (gelukkig was er voor Ragna ook nog iets anders dan Wallabi eten) zijn we dan naar de gratis camping gegaan Blijkbaar had er nog niemand gereclameerd na een ovenachting
Daintree River
Dit is een rivier van 120 km lang met warm water dus ook met levende handtassen De zichten waren prachtig, het water was zeer rustig, de bomen groeiden tot in het water Enkel het bruine water (door het zand) hield ons tegen om eens te gaan zwemmen. O ja, af en toe lag er iets op de kant dat ook de andere mensen niet onmiddellijk in het water deed springen.
De gids had nog een grappige noot: Als de boot mocht zinken, hoef je niet sneller te kunnen zwemmen dan de krokodillen je moet enkel sneller kunnen zwemen dan de traagste zwemmer van de groep. Ik had hier 2 gedachten bij:
*Als je snel kunt zwemmen en je gaat als eerste aan de kant komen, maar de krokodil komt van die kant .
* De boot zit vol gepensioneerden (of bijna gepensioneerden). Ik veronderstel dat die beestjes liever een jong mals stuken lusten in plaats van een oude taaie steak.
Port Douglas
Hier hadden we maar enkele minuten tijd.
Bij aankomst zijn we eerst naar een lookout geweest om daarna een half uurtje in de winkelstraat rond te wandelen. We zijn zelfs niet naar het stand geweest om zand op te halen We gaan proberen om dit weekend eens te zien hoe we hier kunnen raken om alles eens wat rustiger te bekijken.
Vandaag staat er een trip naar Kuranda op het programma.
De bus komt ons ophalend, en na 10 minuutjes zijn we aan de check in voor onze toer.
We gaan naar Kuranda met de langste kabelbaan ter wereld.
Tot hiertoe hebben we al die regenwouden van onder naar boven gezien, in Melbourne hebben we het regenwoud eens van in het midden kunnen bekijken omdat er een wandelweg op 50 meter hoogte was gemaakt. Deze keer konden we alles eens van boven naar beneden bekijken.
Best de moeite, zo kan je de verschillende soorten van kruien eens zien van de verschillende bomen.
Hier en daar waren er enkele tussenstations waar we konden uitstappen om een korte wandeling te maken.
Eens aangekomen in Kuranda zijn we snel langs de winkeltjes gewandeld om eerst naar het Butterfly Sancuary Park te gaan (in het Nederlands: de vlindertuin).
Spijtig genoeg zijn we het iets te snel doorgegaan zodat we de technische uitleg gemist hebben. Maar de vlinders waren enorm, groot, kleurrijk, en er was zelfs een koppeltje dat voor het nageslacht aan het zorgen was.
Terwijl we over de markt aan het wandelen waren kwamen we voorbij de Koala Gardens. Hier was het mogelijk om een koala zelf vast te houden terwijl er fotos getrokken werden. Dit was de eerste plaats in Australië waar we dit konden doen, op de meeste plaatsen mocht je het beestje enkel eens strelen. Ragna heeft hier natuurlijk dankbaar van gebruik gemaakt.
Daarna zijn we langs de winkeltjes naar het restaurant gegaan waar we ons middageten konden bestellen. Omdat we s morgens en s avonds al iets te veel eten, hebben we hier maar voor een simpele pizza gekozen, maar toch zeer lekker.
Om de spijsvertering te stimuleren hebben we dan nog een wandeling gedaan langs alle winkeltjes. Op één van die plaatsen was ook de Venom Zoo waar we voor de deur een slang van enkele meters mochten vasthouden Niemand had hier echt interesse voor.
De terugrit was gepland met de historische trein. We hadden een upgrade genomen om in een originele, maar gerestaureerde treincoupé te zitten. Onderweg stopte de trein om de Barron files te bewonderen. Gelukkig/Spijtig was het geen regenseizoen, dus viel er niet zoveel water naar geneden en hadden we geen paraplu nodig.
Verder kregen we op te trein nog een hapje en een drankje.
Teruggekomen in het hotel zijn Ragna en ik nog even gaan zwemmen niet te lang, wan het water is maar zeer gierig verwarmd
s Avonds was het Mediteraans buffet, weeral te veel gegeten.
Daarna zijn we nog eens naar de Guest Lounge geweest om internetverbinding te krijgen, maar net als gisteren lukte het niet. Computers
Toppunt van al,.. het regent hier, maw. het is hier aangenaam warm en er vallen enkele druppeltjes. Blijkbaar trekken wij (Annick en Ragna) dus echt regen aan
Een rustige dag, met maar één enkel programmapunt: The Great Barrier Reef.
De meeste van jullie zullen The Reef wel kennen, maar om een idee te geven van hoe groot dat dit wel is, van boven tot beneden is het ongeveer 2000 km, de oppervlakte is net iets minder dan de oppervlakte van het Verenigd Koninkrijk.
Wij gaan vandaag twee kleine stukjes hier van zien.
Omdat het Norman Reef zo ver van het vasteland ligt (echt aan het begin van de oceaan) noemen ze dit the Outher Reef. De afstand van het vasteland tot dit deeltje van The Reef is ongeveer 50 km, de diepte is slechts enkele meters. 10 Km verder is The Reef gedaan en wordt de oceaan plots meer dan een kilometer diep.
Eens in Carins aangekomen hadden we nog een uurtje om de stad wat te verkennen voordat de boot vertrok. Hiervan hebben we geprofiteerd om even te rusten op de bank en het kunstmatig aangelegde strand te bewonderen. Het strand van Cairns zelf is één groot modderbad waar krokodillen zitten
We vertrokken met een boot (snelle catamaran) van Cairns naar Green Island, vandaar vaarden we verder naar Norman Reef. Bij het aanmeren aan Green Island zagen we onmiddellijk al 2 schildpadden zwemmen, spijtig genoeg geen fotos hiervan.
Enkele ogenblikken later zagen we een White Bellied Seaeagle die een nest met jong had op een lichtbaken. Na 2 uurtjes varen kwamen we aan op het ponton, waar we de ganse dag zouden verblijven.
Van de catamaran zijn we onmiddellijk overgestapt in een half onderzeeër.
Dit is een duikboot waarvan de zijkanten van glas zijn, en die nooit helemaal onder water gaat, maar de passagiers zitten wel onder water. Hier kregen we een eerste kennismaking met the reef. Aan de linkerkant een school van duizenden kleine visjes, aan de rechterkant enkel tientallen grote vissen van ongeveer een halve meter. Mooi, maar het was helemaal niet zo kleurrijk als op al de fotos. Verder was het wel duidelijk te zien hoe de verschillende vormen van riffen gevormd waren. Misschien waren onze verwachtingen iets te hoog
Na deze trip was het lunch tijd, een buffet dat niet super uitgebreid was, maar honger hadden we zeker niet meer.
Ragna en ik zijn dan gaan snorkelen, in de hoop om wat meer moois te zien.
Net bij het ponton was het water dieper en de ondergrond zanderig. Hoe dieper het water hoe minder licht en hoe minder kleur je kunt zien. We zijn dus verder gezwommen tot waar de riffen echt begonnen. Daar was het ongelofelijk vissen, kleur, beweging, Moeilijk te beschrijven, maar als ooit in de Zoo van Antwerpen geweest bent of in Auquatopia, het is her net zo, enkel veel meer vissen, veel grotere en veel meer verschillende soorten. De fotos zijn spijtig genoeg iets minder, omdat
Ik geen professioneel onderwater fototoestel heb. Ik heb hier een speciaal zakje gekocht dat waar je je fototoestel kan insteken en dat tot 5 meter waterdicht is.
We een zwemvest moeten aandoen, door de golven zijn bijna al de fotos bewogen.
De batterij al heel snel leeg was en ik een hoop mooie dingen heb moeten laten voorbijgaan.
Volgende keer hoop ik dat het iets beter zal zijn.
Ragna was het na een uurtje beu, toen ik ze terug bracht riep Annick nog heb je die haai gezien? Maar dat was eerder het ene oor in en het ander oor uit. Ik wou vissen zien.
Nadat ik een honderdtal meter van het ponton verwijderd was en naar enkele fantastische vissen aan het kijken was, kwam net die haai eraan. Prachtig om te zien zwemmen, maar ik wist niet direct wat te doen Ik heb dan maar zo weinig mogelijk bewogen, en dat beest in het oog blijven houden. Op een 10 tal meter zwom hij voorbij mij en had blijkbaar geen honger (of ik was te mager of te oud of was hij bang geworden nadat ik mijn tanden had laten zien). Achteraf bleek dat het een Black Point Reef Shark was. Volgens de gids zijn de meeste diersoorten hier planteneters, maar van die haai was ik niet zo overtuigd, en nog minder dat dat dier wist dat het planten moest eten.
Annick had deze haai ook zien zwemmen in het onderwater observatorium en heeft er nog net een foto van kunnen nemen (Links onderaan).
Ik heb daarna nog wat verder rondgezwommen, maar toch af en toe eens extra omgekeken. Twee vreemde momenten, de eerste keer toen een klein visje op enkele centimeters voorbij mijn zwembril zwom en de tweede keer dat er plots zeer veel en kort op elkaar komende golven mij door elkaar schudden. Na die haai gezien te hebben reageerde ik wel iets anders.
Eens terug aan het ponton, was er een school vissen van ongeveer een halve meter met mooie gele kleuren. Midden daarin zat Wallie, een Napoleon Wrasse van meer dan een meter. Ragna heeft dat visje kunnen strelen, Het was zacht en zeer glibberig. Spijtig genoeg geen foto.
Deze vis is blijkbaar zo gedresseerd dat telkens wanneer er duikers in het water gaan hij mee even komt poseren op de foto.
Daarna was het feestje uit Nog 2 uurtjes terug met de boot, de bus in en dan eten in het hotel.
Ragna en ik kijken al uit naar onze 5-daagse cruise van volgende week in The Reef.
Voor vandaag is er geen excursie gepland via de reisorganisatie, dus kunnen we het vandaag iets rustiger aan doen.
Het plan is om vandaag Cairns City een beetje te verkennen, en de locale markten eens te bezoeken.
We hebben het busje van het hotel genomen naar het centrum, en onmiddellijk de Local Craft and Art Market bezocht.
Daarna hebben we een rustige wandeling via de dijk gemaakt waar regelmatig gevaarborden staan die iedereen er aan doet herinneren dat het hier gevaarlijk is om te zwemmen vanwege de krokodillen die er zitten. Niet dat het strand echt uitnodigend is omdat ertussen de enkele meter zand en water een paar honderd meter vuil slijk ligt.
Even verder lag een schip dat mij aan de Rainbow Worrier van Greenpeace deed denken (maar dit is een aantal jaar geleden door één van onze buurlanden to zinken gebracht), en uiteindelijk bleek mijn gevoel juist te zijn, het was de Esperanza. Dit is één van de 3 schepen van Greenpeace. Helaas was het enkel op zondag open voor bezoek. (Uiteindelijk bleek dat de kapitein van dit schip gedurende het weekend gearresteerd werd. Zijn commentaar was :Im used to getting arrested. Het fijne van dit verhaal weten we helaas niet.
Na de middag lunch hebben we verder door de staten en winkeltjes rondgekuierd om uiteindelijk in Rustys markt te belanden. Dit is een locale fruit en groentemarkt waar je zowel de locale mensen als de toeristen aantreft.
Verder kan je hier zien hoe de meeste toeristen hier op reis gaan. Met de auto en een boot op het dak (afhankelijk van de leeftijd wordt de boot vervangen door een surfplank).
Zoals je op de meeste fotos bemerkt hebt, is het hier nog volop winter, en is het nodig om de gepaste kleding te dragen. Niet enkel de toeristen, maar ook de locale bevolking.
Even verder stond nog een Aussie met enkele vogels en wat krokodillen. Voor een paar dollar mocht je zo een krokodilletje (ongeveer een dikke meter) even vasthouden. Ragna zag dit natuurlijk onmiddellijk zitten.
Wist je dat een krokodil helemaal niet glad en glibberig is, maar aanvoelt als droog en zacht leder.
Omdat vandaag geen avondeten inbegrepen is, zijn we voor de dames pizza gaan bestellen in de buurt van het resort. Ik heb mezelf eens lekker verwend met oesters,15 scampis, wat gefrituurde vis en wat gemarineerde mosseltjes. Een beetje te veel van het goede, maar ja, het is toch soms zo lekker
Vandaag is het een zwembaddag. Vanaf s morgens ligt Ragna en Annick aan het zwembad.
Ik ben een beetje gaan joggen in de buurt, wat wel nodig is na al dat eten hier. Er is zoveel keuze dat je telkens nog eens terug gaat om dat andere ook eens te proeven.
Net naast ons hotel is the Botanic Garden, ik had dat even bekeken op het plannetje en ben dan maar vertrokken. Net iets meer dan een uurtje heb ik gelopen (aan een zeer traag tempo omdat het hier vrij warm is en ik sinds een maand niet gaan joggen ben).
Best de moeite hier, naast enkele vrouwelijke jogsters, zijn er in de Botanic Garden een serie planten te bekijken, er is zelfs een mini regenwoudje aangelegd.
Wat verder kwam ik in een ander park, waar een mooie lookout zou zijn en dat op hetzelfde punt terug kwam. Wat men niet verteld had is dat het zeer steil bergop was. Het was zo steil, dat ik op een bepaald moment ben overgeschakeld op wandelen ipv. te lopen. De lookout was de moeite, een zicht op de bossen, Cairns city en de luchthaven. Ik heb nog een tweede keer geprobeerd om die ronde eens uit te lopen, maar ook deze keer moest ik overschakelen op wandelen.
Tegen 11 uur was ik terug in het hotel en ben ik met Annick een broodje bij Subway gaan halen, wat we rustig naast het zwembad naar binnen hebben gewerkt.
Verder was het genieten van het zwembad, hoewel het water verwarmd was, was het toch nog frisjes. Maar daar kon Ragna zich niet aan storen. Handstand, springen, duiken, Alles wat je maar wil
Tegen de avond ben ik met Annick naar de Night Market gegaan. Weer een markt, maar één die enkel tegen 5 uur in de namiddag opent met zeer veel massage kraampjes. Omdat wij nog in de fleur van ons leven zijn, en geen problemen hebben met spieren ed. hebben we die vriendelijke Aziaten telkens bedankt voor de vraag.
Na een kort bezoekje aan de kunstmatige lagoon zijn we dan een lekker steak gaan eten bij de waterkant. Na het eten zijn we langs het casino gegaan. Het goede nieuws is dat we geen geld verloren hebben, maar het slecht nieuws is dat we ook niets gewonnen hebben. Buiten een uurtje amusement om te zien hoe snel je je geld kan verspelen (en winnen). Er was iemand die op een minuut 350 AUD verspeelde
Tegen 21:30 waren we terug in het resort, dat is de tijd dat de bar dicht gaat en Australië gaat slapen.
Voor vandaag staat er weer een lange trip op de agenda, we rijden met de bus naar het zuiden van Cairns door de Tablelands. Dit is een heuvellandschap dat in de bergen ligt. Met bergen bedoel ik dan van 700 to 1200 meter. Er zijn wel enkele bergtoppen van 1600 meter, maar die kunnen we enkel van in de verte zien, er ligt geen sneeuw op. De volgende steden liggen op onze weg, Yungaburra, Millaa Millaa, Innisfail,Babinda en Peronella Park
Lake Barinne
Dit is een klein meer dat hoog in de Bergen ligt, het water is er koud, wat betekent dat er geen krokodillen zitten. In de jaren zeventig was dit een populair waterski domein, maar wegens natuur geluidshinder mocht dit niet meer.
Bij aankomst gingen we even naar de gigantische bomen kijken, daarna was het morning tea. Tja, de economie moet ook hier draaien hé.
Daarna was er een boottocht gepland op het meer. De lokale dieren kenden die ritueel blijkbaar zeer goed, want van het moment dat de boot vertrok kwamen de eenden en schildpadden naar de boot gezwommen. Verder was het de natuur bewonderen en van de zon genieten. Af en toe werd er nog eens wat eten in het water gegooid, en kwamen de eenden, schilpadden en de palingen nog eens piepen. Met palingen bedoel ik wel echte palingen, van een dikke meter lang, en 10 cm doormeter nee geen slangen. Spijtig genoeg (voor ons) zijn die diertjes beschermd, omdat die zeer moeilijk kunnen voortplanten. Blijkbaar kan dit slechts op één plaats, waar het zeer, zeer diep is. Tegen dat de kleine palinkjes geboren mogen worden, zwemt de moeder (met de palinkjes in zich) snel naar boven, door het drukte verschil ontploft ze dan, en komen er duizenden palinkjes vrij, waar er slechts enkele van overleven.
Verder lag er nog een Rode Acacia in het water, de prijs per kilo is bijna zo veel als goud, maar het ligt hier in een nationaal park, en er mag niets opgeruimd of verkocht worden.
Een andere attractie was het zoeken van een Python, een wurgslang van maximum 7 meter. Die komen zich in de zon opwarmen om de spijsvertering te bevorderen (dus na het eten van een eend, konijn, koala, )
Een tijdje lag de boot stil, no worries mate, er is toch altijd wat te zien. Maar naar mijn gevoel duurde het iets te lang, en dreef de boot veel te dicht naar de kant (waar de slangen zitten zouden die kunnen zwemmen??? Uiteindelijk roken we benzine en na enkele ogenblikken startte de motor terug Ja, we zijn in Queensland en daar leven de mensen nog rustiger dan in Sydney. Ja, wij gaan serieuze problemen hebben om terug aan te passen in ons kleine Belgenland!
Fig Tree.
In het verleden (Frazer Island) heb ik al vermeld dat er een soort wurgboom bestaat.
Een vogel laat iets vallen op een boom met een zaadje van een wurgboom in, en van boven naar beneden begint er een boompje te groeien. Na verloop van tijd heeft dat boompje de oorspronkelijke boom volledig omsingeld en gewurgd zodat hij afsterft. Meestal lijkt dit dan op een holle boom.
In dit geval is de originele boom omgevallen tegen een andere boom en is die wurgboom blijven verder groeien zodat het nu lijkt alsof die wurgboom een gordijn is.
Millaa Millaa Falls
De volgende stop is er één die je moet gedaan hebben, maar het is niet meer dan een waterval. Water dat van de rotsen naar beneden valt, in een vijvertje dat dan verder vloeit in een riviertje. Het water is nat en koud, daarom kan je er in zwemmen zonder opgegeten te worden door krokodillen.
In België zou dit fantastisch zijn, hier zijn we dat al een beetje gewoon
Mungalli Falls
Weeral watervallen Eerste een cascade (een zeer ligt hellende waterval, dan een meertje, en dan stortte het water zich in de dieperik.
Hier kregen we ook ons middageten, en kreeg Annick last van haar Achillespees. Ze had een tijdje in een vreemde houding gezeten, en bij het rechtstaan had ze wat problemen. Natuurlijk kreeg ze de nodige aandacht van haar man, de knappe jonge gids en de rest van de oude van dagen van de groep
Na enkele minuten stretchen was alles voorbij, Al een geluk, anders moet ik haar nog gaan dragen
Mamu Rainforestcanopy walkway
Op elke hoek van de straat heb je hier watervallen en regenwouden
Dit is weer één van die regenwouden, waar ze een op enkele tientallen meter van de grond een wandelpad hebben gebouwd. We hebben inde buurt van Melbourne (Great Ocean Road) iets gelijkaardig gedaan, maar daar waren de bomen veel indrukwekkender. Eender hoe, we hebben het nog eens gedaan, en genoten van de prachtige zichten, en de mooie natuur.
Het was prachtig om er fotos te nemen, maar de lieve dame die een foto van ons 3 nam had niet veel kaas gegeten van fotografie. 5 fotos heeft ze genomen, we hebben nog enkele tips gegeven, maar het wou niet lukken Ik heb dus maar een foto van Ragna genomen.
Paronella Park
Over dit park heeft de gids niet veel verteld, enkel dat we een Spaans kasteel gingen bezoeken op het einde van de dag. Spaans kasteel? De Nederlanders, Fransen en Engelsen waren hier in het begin, maar van de in vloed van Spanje hadden we nog niet gehoord.
Uiteindelijk bleek het om een liefdesverhaal te gaan. Een Spaanse Spanjaard vanuit Spanje wou trouwen, maar achtte zichzelf niet rijk genoeg, en trok rond 1930 naar Australië om er fortuin te maken. Na wat rondreizen, werken, vond hij dat hij genoeg geld had voor de trouwpartij. Toen die pipo terug kwam in Spanje was zijn oud lief natuurlijk met een ander er vandoor Toen was er nog geen telefoon, internet om contact te houden.
Uiteindelijk heeft hij dan maar de jongere zus genomen Eens ze in Australië waren heeft hij dan in de buurt van een waterval een huisje gebouwd. Daarna een kasteeltje, met zwembad, tennis terreinen, een prachtige tuin met fonteinen, een theater zaal (met cinema) een eigen waterkracht centrale, Knappe gast wat die allemaal kon. Enkel had hij er niet voldoende rekening met gehouden dat er soms al eens wat meer water valt dan normaal en is de boel hier enkele malen overstroomd. Na de laatste overstroming heeft hij de boel dan verkocht, en de nieuwe eigenaars hebben dan de pech gehad dat alles nog eens afbrandde. Een paar jaar geleden is er een cycloon voorbijgeraasd die ook nog eens t een en t ander heeft verbouwd.
Een paar jaar geleden heeft een andere romantische ziel deze bouwval gekocht, en heeft er een zeer goed draaiende zaak van gemaakt. Een rationele romantische ziel dus.
Als afsluiter hier, was er natuurlijk een winkeltje en een ijskreemkarretje dat de zaken financieel nog wat vlotter deed draaien. Nadat Annick het meeste had genoten van haar ijs kon de bus dan uiteindelijk vertrekken naar het resort.
Op de terugweg kwamen we nog voorbij het natste dorp van Australië: Babinda, hier valt tot 4.5 meter regen per jaar (de gemiddelde neerslag per jaar is 852 mm in België). Het ligt er hier natuurlijk ook ideaal voor, tussen de zee en de bergen. Vochtige lucht komt van zee, door de bergen moet de lucht stijgen, koelt af, en er valt regen (Als mijn aardrijkskunde leraar dit kon lezen zou hij fier zijn op mij, dat ik dat nog wist van zijn lessen).
Onze geplande excursies zijn gedaan. We hebben enkel 3 dagen extra geboekt in het resort om te relaxen in afwachting van onze cruise op The Reef.
Van vandaag valt dus niet veel te vermelden. Ontbijt, relaxen, opwarmen, afkoelen in het zwembad echt niets doen en genieten van het winterweer hier.
Omdat Annick toch nog een beetje wou oefenen met snorkelen was het zwembad een ideale plaats, niet te veel golven, een prachtig en krachtig gebouwde redder die alles nauwlettend in het oog hield.
En Ragna, die lag in de zon en zag dat het goed was.
Zelf was ik mijn buik en armspieren wat aan het oefenen, enkel het glas bier ontbreekt op die ene foto.
De paal waar ik op hang/leun was de steunpaal voor het watervolleybalnet. Het spelletje dat Ragna en ik bedacht hadden was om met een kleine rugbybal van de ene naar de andere kant van het zwembad gooien, als het balletje de paal raakte kreeg je 1 punt.
Na het zwemmen zijn we met het busje van het hotel naar Direct Factory Outlets (= een winkelcentrum met merkkleding aan kortingsprijzen).
Hier had ik een mooie bruine jas en sandalen gezien, maar Annick vond het maar niets, dus enkel met een nieuwe portefeuille naar huis, dat is het enige dat er nog bij kan in onze overvolle valiezen.
Daarna met het hotelbusje naar Cairns Ragna had geen zin ambras van in het begin dus, maar ze moet zich eens een beetje leren gedragen. Al bij al viel het nog mee, enkel in het begin was het een beetje gezaag.
Dan gingen we iets een bij een Italiaans restaurant gigantisch duur (naar Australische normen) en niet te vreten (sorry voor het taalgebruik, maar zo was het).
Daarna terug naar huis, en de latere namiddag snel vergeten.
Weeral een vrije dag vandaag. Alle zorgen van gistgeren zijn opzij geschoven, en we gaan naar Tjapukai. Dit is een Aboriginal dorpje (lees toeristische groepering van gebouwen) waar we de dag gaan doorbrengen.
Uiteindelijk viel het allemaal best mee.
Eerst kregen we het verhaal van de schepping volgens de Aboriginals.
Daarna werd Ragna haar arm geschilderd door een echte authentieke Abo, later heeft ze haar benen ook nog een koersje verf gegeven.
Een traditionele dans werd opgevoerd door een groepje Aboriginals (waarvan er één waarschijnlijk een geneutraliseerde is).
We kregen een uitleg over het maken (of laten maken door de termieten) van een digeridoo gevolgd door al de verschillende soorten bushtucker (woudvruchten). Voor alles hadden ze wat: gewoon eten, tegen de verschillende soorten ziekten van kanker tot hoofdpijn (zelfs die neveneffecten van onze beschaving zijn hier ook doorgedrongen).
Daarna mochten we speergooien.. Zoals je kunt zien op de foto doen ze dat hier met een hulpstuk. Aan de achterkant van de speer is een gaatje, daar wordt een plankje ingehaakt dat als verlengstuk van de arm dient om zo meer kracht te geven bij het gooien. Toch wel slim die mannen, maar ik denk dat je meer dan 2 keer moet proberen om de speer deftig te kunnen werpen
Daarna mochten we een boemerang gooien. Per 20 mochten we in met netten afgeschermd hutje gaan staan en 2 maal met een boemerang gooien. Lijkt eenvoudig, maar ook voor deze attractie bleek dat oefening kunst baart.
In de latere namiddag ben ik met Annick nog een wandeling gaan maken in de Botanic Garden net naast het hotel. Zoals overal in Australië krioelt het hier van de parken, meertjes, dikke en dunne bomen. Zelf bamboe is hier aangepland en af en toe kwam er een Bush Turkey (Boskalkoen) uit de struiken supporteren voor ons thuisland. (Het zou pas een prachtidee zijn om zo enkel van die diertjes mee te nemen en op het voetbalveld los te laten bij een internationale wedstrijd).
Kokosnoten moet je hier niet ver zoeken, je moet enkel hoog kunnen springen (of tot aan een winkel wandelen).
Vervolgens zijn we nog even gaan relaxen naast het zwembad en daarna in nog een kleinigheid eten in het restaurant van het resort.
Alweer een dag dat er niets gepland is, enkel rusten en zalig niets doen.
Omdat we wat problemen hebben met de hele dag niets doen, zijn we in de voormiddag maar wat gaan tennissen.
Eerst had ik wat balletjes met Ragna geklopt, maar de eerste echte wedstrijd was tussen Ragna en Annick. Gezien de speciale tennistraining die Ragna dit jaar heeft gekregen (en Annick haar leeftijd) werd dit spelletje vlot door Ragna gewonnen.
Daarna heb ik Ragna eens ingepakt (echt ingepakt, met inpakpapier, lintjes, krulletjes, ). Ik ga de score niet vertellen, maar ze was moe van de wedstrijd tegen Annick Al moet ik zeggen dat het bijna mijn laatste tennis wedstrijd was Het was een betonnen tennisveld met enkele plassen ik had dat water wel wat uitgespreid maar op een plasje ben ik met de 2 benen naar voor uitgegleden. Gelukkig kon ik de val met mijn ellebogen opvangen, anders had ik plat op mijn rug of achteraan op mijn hoofd gevallen Maar toch heb ik verder gespeeld met het gekende resultaat.
Daarna was het speel- en rusttijd naast het zwembad.
In de late namiddag zijn Annick en ik de wandeling gaan maken die ik enkele dagen eerder gaan joggen was. Voor alle zekerheid hadden we wat water meegenomen. De wandeling op zich was amper 2.5 km, maar het was zeer veel bergop De prachtige uitzichten waren een welgekome rustpauze. Eén van die rustpunten was een zicht op de luchthaven.
De laatste dag in het resort, de eerste op de boot
De laatste dag in ons resort maar niet getreurt, er wacht ons nog iets beter, we gaan op een 5-daagse cruise op the Reef.
We varen van Cairns naar Cooktown en dan verder door naar Lizzard Island. Van daar keren we terug naar Cairns, maar stoppen we nog aan een paar verschillende reefs.
Eigenlijk doen we de laatste etappe van James Coock. James Cook is de persoon die al eerste de oostkust van Australië heeft afgevaren en Australië als Engels grondgebied heeft opgeëist.
Tijdens zijn reis van het zuiden naar het noorden is hij door het Great Barrier Reef gevaren, met zijn schip tegen een klif gebotst ter hoogte van Cape Tribulation.
Daar hebben ze dan alles wat misbaar was overboord gegooid.
Gewacht tot het hoog tij was en een zeil over het gat in de romp gedaan.
Daarna zijn ze tot aan de eerste rivier gevaren om het schip te herstellen. Deze plaats heeft later de naam Cooktown gekregen.
Vervolgens is kaptein Cook naar het eiland gevaren met de hoogste bergtop in de buurt. Vanop die bergtop heeft hj dan een veilige route uitgestippeld om zonder brokstukken uit het reef te varen.
Dat is het plan, enkel hopen we dat we zelf niet op een rif varen.
We waren met 46 passagiers op de boot, een mooi aantal, een een mix van alle leeftijden en nationaliteiten. Hoewel de Oostenrijkers en de Italianen in de meerderheid waren.
Net voor het vertrek hebben we nog vlug enkele pies (Vleesgebakjes) gaan halen die we genuttigd hebben naast het zwembad. Voor dat de taxi ons kwam ophalen hebben we nog vlug even onze mails gecontroleerd. Je weet nooit of er iets belangrijk was. En blijkbaar was het echt nodig er was wat extra informatie nodig om onze goederen door de douane te laten passeren. Hoe zou de wereld er uitzien zonder internet, e-mail, Ik denk dat een vakantie dan echt vakantie zou zijn geen computers, niet bereikbaar voor enkele dagen verdwenen van de wereld Het nadeel zou zijn dat we dan 150 maal het verhaal van ons Australisch avontuur moesten vertellen. Terwijl dat nu geleidelijk aan gaat terwijl we 15500 km ver weg zijn.
Tegen 16:00 waren we dan bij de boot:Coral Princess II. Een catamaran van 35 meter lang. De valiezen werden naar de kamer gebracht. Annick en ik hadden een kamer aan de voorkant van de boot, en Ragna had een kamer achteraan op de boot. Dus moest ze zelf opstaan, gaan slapen, zich klaarmaken, Enkel één keer lag ze nog te slapen terwijl ze wakker had moeten zijn, maar daarover meer in de volgende dagen.
Daarna een vlug bezoek aan de brug en de kapitein.
We waren nog maar net vertokken, of we kwamen piraten tegen nadat ik vooraan op het schip ben gaan staan, en mijn brede borstkas heb laten zien, hebben we vlug hun piratenvlag laten zakken. Uiteindelijk bleek het een andere toeristische uitstap te zijn waar je met een kopie van The Duifken een uitstap kon doen.
Daarna vaarden we rustig naar het noorden waar we aan Double Island van het avondmaal en de zonsondergang hebben kunnen genieten. Het eten was fantastisch, een seafood buffet
Daarna werd het anker gelicht, en hebben we koers gezet naar het noorden. De bedoeling is om tegen de morgen aan te komen aan Cooktown.
