|
Vandaag werd de wacht gewisseld. Wim heeft de afgelopen vier dagen aan Douwke's zijde gezeten terwijl ik Rienske opving.
Die laatste heeft een erg leuk kamp gehad (merci aan de leiding), al was het dan wat ingekort... (toen we ze gingen halen hing er bloem in haar haar...) de dag erna zijn oma Bonheiden en ikzelf met haar naar de lichtstad getrokken (jaja, Paris!) waar ze een korte maar krachtige impressie heeft opgedaan, ze viel tijdens de boottocht op de Seine wel in slaap, maar dat was te verwachten na een kamp... De volgende ochtend werd ze dan door n. Koen opgehaald voor nog een weekje extra vakantie in het Zuiden.
Merci aan oma en t. Ana voor de organisatie van dit alles en natuurlijk aan n. Koen en diezelfde t. Ana voor het opvangen van onze spruit!
Nu, bij het thuiskomen valt het haar zwaar zich weer aan te passen aan de realiteit met Douwke nog steeds in het ziekenhuis...
Toch proberen we hardnekkig een beetje gezinsgevoel te creëren, al is dat een hele opgave met Douwke in Gent en steeds in onze gedachten, zelfs al zijn wij thuis.
Wat Douwke betreft valt er weinig écht nieuws te melden. We wachten nog steeds op de resultaten van de ATG kuur.
Ondertussen worden er pogingen gedaan om haar fysiek terug op te waarderen maar het is haar lichaam dat duidelijk het tempo aangeeft en dat loopt niet zo vlot als men zou willen. Zo werd enkele dagen geleden de blaassonde verwijderd (vanwege infectiegevaar voor de nieren) maar werd er vanochtend alweer een nieuwe gestoken omdat ze weer op het toilet kampeerde. Ze braakt tegenwoordig weer frequent en daardoor zit ze ondertussen al aan haar vierde? maagsonde. Verder is ze slap, moe en weinig geïnteresseerd in spelen. Zelf zegt ze dat haar lijf "krak" zegt, dat ze op is. Haar rust en comfort bewaken is dan ook onze belangrijkste taak tegenwoordig.
Tja, ook al doet het zonnetje erg hard zijn best, het zomergevoel slaagt (nog) niet echt aan bij ons...
Gelukkig zijn er ook nog andere leuke dingetjes die ons een beetje vrolijk kunnen maken zoals de vijftiende huwelijksverjaardag van Mr. en en Mrs. B, van harte gefeliciteerd!!!
(Is het een straf of een zegen, dat maken ze zelf wel uit, maar zoals Bill the Aussie vet once said: "fair dinkum mate", enfin u zoekt het maar eens op!)
Lieve groeten,
Kris en haar bende
PS Gisteren, één jaar geleden, verschenen bij Douwke de eerste symptomen van aplastische anemie, het waren kleine blauwe vlekjes... Wanneer je ons eerste berichtje op deze blog lees, lijkt het allemaal zo lang geleden en toch...
|
