Om in detail te beschrijven wat er deze week allemaal gebeurd is, zou ik minstens een A4 nodig hebben. Daarom maar een ingekorte versie: Omdat Douwke al een week niet had geslapen vanwege haar blaasontsteking werd er donderdagavond besloten een blaassonde te steken. Dat was best pijnlijk!! :cry: Maar na een pijnstiller of twee werd Douwke rustig genoeg om te kunnen slapen. Ze sliep eindelijk, na een week!:lol: Een uurtje later echter kwam onze verplegende engel van dienst met een klein hartje vertellen dat de arts van wacht het nodig achtte een extra infuus te steken aangezien Douwke's elektolieten uit balans waren. Plots werd mama een leeuwin (Douwke sliep eindelijk, na een week! ...en Douwke heeft écht héél véél schrik van naalden!) en werd de verplegende engel een rots in de branding. Het extra infuus kwam er dus niet. Douwke sliep een zalige slaap en perste helaas de volgende ochtend haar blaassonde er weer uit (verstropt door bloedstolsels). De ellende begon opnieuw: elk half uur een kwartier zitten huilen op de pot. Er volgde een bezoek aan de uroloog die meende dat een nieuwe sonde tegenaangewezen was en ook een lang gesprek met de referentiearts die onze droom om naar een dichterbij gelegen ziekenhuis overgeplaatst te worden kelderde :cry: Tegen de avond kregen we dan toch groen licht voor het plaatsen van een nieuwe sonde. Dat was best pijnlijk!!!!!:cry: Maar na een pijnstiller of drie werd Douwke weer rustig en sliep ze weer een zalige slaap.:-D Toen volgde er weer een moeilijk gesprek met de referentiearts, Douwke's leverwaarden waren weer gestegen en waren nu bijna even hoog als tijdens het dieptepunt van de vorige levercrisis.:cry: Er was dringend actie nodig! Helaas was de enige oplossing die de artsen zagen het herhalen van de immunosupressieve kuur die we eerder in oktober ook al hebben gehad. Dikke ellende, want die konijneneiwitten maakten Douwke toen al erg ziek én vereisen (weer) een A isolatie. Hier zitten we dan, terug bij af. Douwke krijgt sinds zaterdag weer konijneneiwitten, ze is weer erg ziek en hangt nu aan de zuurstof (darmpje nummer 4). Gelukkig vliegt het hier vol met verplegende engelen (soms vechten ze als leeuwen) die waken over Douwke's comfort. DANKU, duizend maal!!!! En gelukkig blijft Douwke vechten (Ze is ZO DAPPER!!!)!!!:!::!::!:
Bezorgde groeten van de Bende
PS. Rienske is op gidsenkamp vertrokken, ze had er veel zin in en het weer zit in elk geval al mee. Hopelijk beleeft ze véél plezier!!!
Reacties op bericht (2)
05-07-2010
niet meer buren
ooooo vind het zoooo spijtig dat we geen buren meer zijn! Jullie waren zo een goede buren!! Het ga jullie goed in de 1! Ik zwaai als ik de lavatory opzoek :-)
05-07-2010 om 22:07
geschreven door mama Juliette
Engelen
Lieve Bende,
Je wil zo graag dat alles goedkomt voor Douwke. Na dit verhaal voel je vooral..Dit is zo afzien en dan wou je dat je een stukje van haar lijden kon overnemen. Het is haar jonge leven en het is ook aan haar om de omkering te maken. Een wonder kan altijd nog, want wat een strijdvaardigheid heeft ze niet. De liefdevolle verzorging van de haar omringende engelen is zo waardevol , evenals de Engel en de Leeuwin in de mama, die soms bepaalt wat wel en niet meer kan ! Je wilt alles doen om haar te helpen ; warme compresjes op de blaas, liters wortelsap om haar lever terug te zuiveren..als ondersteuning bij de allopathie. Wat heel verzachtend werkt op haar gemoed en angst, zijn de rescuedruppels van Dr. E. Bach. Ze brengen wat harmonie in haar emoties, waardoor haar genezingsproces gunstig kan beinvloed worden.
Heel veel sterkte in deze strijd, Marijke
05-07-2010 om 10:44
geschreven door Marijke Degrauwe
