Ja wadde!

Vandaag hadden we een lang verwachte afspraak met onze behandelende arts in Gent.

We wisten al dat er een beenmergtransplantatie (BMT) zat aan te komen. Het hoe, wat en wanneer kwamen we vandaag te weten.

Allereerst krijgt Douwke nog een reeks onderzoeken te verduren en ze krijgt ook voorbereidende chemo.

Eind april - begin mei zal ze dan de beenmergtransplantatie-eenheid (BMT) binnen gaan. Haar verblijf in de BMT zal afhangen van het succes van de transplantatie maar de artsen schatten dat het ongeveer vijf à zes weken zal duren.  

De donor komt uit de donorbank en is dus een onbekende (die zo vriendelijk is zijn of haar stamcellen met Douwke te delen). Nen dikken merci daarvoor!

Na de behandeling in de BMT volgen weer enkele maanden van afwachten en hopen dat het beenmerg ‘aanslaagt’… we zijn dus nog ver van huis…

Dat het deze keer moeilijker zal verlopen dan ons vorig verblijf in de BMT spreekt voor zich; de artsen spreken van een extra blijfcatheder, een voedingssonde etc.

Hoe dapper we ook proberen te zijn, ‘t valt ons toch allemaal zwaar. We lijden ondertussen allemaal al aan ‘mysterieuze’ buik- en hoofdpijnen, een teken van stress wellicht.

En ons Douwke? Die is bang en boos, je zou voor minder… toch is ze ook zo flink en dapper dat ons hart ervan zwelt. Lieve, dappere Douwke!

Groeten aan jullie allen!

P.S. herinnert u zich nog de kleine ukjes Max en Ruben? Wel hun baasje heeft de praktijk bezocht om ze te laten enten, ze dragen nu andere namen maar onze dochters zullen ze Max en Ruben blijven. De heren zijn flink gegroeid en konden amper noch met twee in één mandje. We hebben ze mee aan het bericht geplakt. Douwke en Rienske waren in de wolken toen ze het hoorden.

Wim en Kris