Een marathondag voor Krisje en Douwke. Eerst naar Lier voor bloedplaatjes en rode bloedcellen (rbc). Die worden gescheiden gegeven en omdat elke transfusie toch een risico inhoudt wordt er geregeld gecontroleerd: temperatuur, bloeddruk en algemene symptomen die kunnen wijzen op complicaties tijdens de transfusie. Men neemt daarvoor er ook zijn tijd voor: een rbc-transfusie betekent gemiddeld 4 uur stilliggen voor Douwke.:-( Opa heeft Rienske aan school opgehaald dus eerst nog Rienske oppikken bij Oma en Opa. We hebben Rienske nog niets verteld over het bloedprikken en dus als we proberen het uit te leggen reageert ze emotioneel en ziet dit helemaal niet zitten. (Wie wel als je 6 jaar bent!).We smeren haar tot achter haar oren in met Emla-zalf om de huid ongevoelig te maken.

Auto ingeladen en dan op weg, de verpleging in Gent is op de hoogte van onze komst en onthaalt ons warm!

Naar de kamer en dan bloedprikken, Opa en Wim hebben overlegd wat de beste manier voor Rienske zou zijn. We zijn tot de conclusie gekomen dat als we ze als eerste laten gaan alles misschien al gebeurd is voor ze het goed en wel doorheeft. (aanval is de beste verdediging… George Smith Patton) Buiten de traantjes gedraagt ze zich erg flink en de verpleging is erg attent! :cry:Vervolgens Wim, Douwke en Krisje. De arts van wacht onderzoekt Douwke of ze in orde is voor de ingreep morgen: groen licht. Morgen tussen 8u00 en 8u30 gaat de medische wagen aan het rollen.

 Wim brengt Rienske terug naar Opa en Oma want hij heeft spreekuur morgen, die is stikkapot van het gebeuren vanavond. Krisje blijft bij Douwke in Gent.

 And there you have it….xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Zo en dit was het dan lieve kijkbuiskinderen en denk erom, oogjes dicht en snaveltjes toe….slaap lekker!”

(Mijnheer de Uil van de Fabeltjeskrant)