|
Op 20 juli 2009 kreeg ons Douwke kleine puntbloedingen en blauwe plekken op haar lichaam. De huisarts vond op dat moment niks ongewoons en dus vertrok ze met de Gidsen op kamp.
Buiten een lekke tent, wat lastige tekenbeesten en niet zo leuk weer werd het blijkbaar toch nog een avontuur. Te kort echter want tegen woensdag waren de puntbloedingen en de blauwe plekken erger geworden. Omdat Krisje vooraf aan de leiding gevraagd had om een oogje in het zeil te houden (hoogsensitief hé!) besloten de leidsters met haar naar de dokter te gaan. We zijn hen ondertussen ontzettend dankbaar dat ze zo bij de hand waren. ( Een stevige linker zeggen ze daar bij de Gidsen!)
De dokter was nogal bezorgd en stuurde Douwke door naar het lokale ziekenhuis h. Na een bloedname bleek Douwke te weinig witte en rode bloedcellen te hebben en haar plaatjes waren nagenoeg verdewenen. Op onze vraag werd Douwke doorverwezen naar een ziekenhuis in onze buurt h en zo kwamen we terecht in het Paolaziekenhuis. Daar werd na enkele onderzoeken aplastische anemie vastgesteld.
Aplastische anemie is een vorm van anemie (bloedarmoede) die gekenmerkt wordt door een tekort aan alle soorten bloedcellen, zowel aan witte en rode bloedcellen als aan bloedplaatjes.
Een verlaagd aantal rode bloedcellen brengt een daling van het hemoglobinegehalte met zich mee met bloedarmoede als gevolg. Een tekort aan bloedplaatjes leidt tot het sneller ontstaan van bloedingen (beter niet vallen dus), terwijl iemand met te weinig witte bloedcellen een verhoogd risico op infecties heeft.
Bloedcellen worden aangemaakt in het beenmerg (het weefsel waarmee de holtes in de beenderen zijn gevuld), of in Douwke's woorden: haar fabriekje.
Omdat de knappe dokters in het Paolaziekenhuis helaas voor deze aandoening niet de technische middelen voorhanden hadden, stuurden zij ons door naar het UZ te Gent h
Kommer en kwel overkwam ons daar
want de kinderen van de K6
hadden nog slechts weinig haar...
Toch stelde de artsen ons daar eerder gerust.
Bij kinderen wordt aplastische anemie soms veroorzaakt door een parvovirus infectie. In dat geval is er een serieuze kans op spontaan herstel.
We (Douwke, wij en de artsen) hoopten dus dat er zo'n parvootje was langsgesweest en dat dat spontane herstel zou optreden.
Ondertussen werd en wordt ze nog steeds in leven gehouden met bloed van anderen. Waarvoor oprechte dank aan alle donoren:-D
Zelf zegt ze wel eens dat ze een echte vampier is...
We zijn nu meer dan zes weken verder en er is echter geen verbetering opgetreden. Er blijkt dus een andere oorzaak van haar ziekte te zijn.
Daarom gaan we volgende week terug naar de K6 in Gent :- (
We hopen dat verder onderzoek ons kan leren wat er nu echt in dat beenmerg aan de hand is. En hopelijk weten deze knappe dokters ons te vertellen hoe we deze demonen kunnen bevechten.
En ons Douwke? Ze heeft het moeilijk. Bang, boos, opstandig... en soms ook blij omdat er weer een dagje is dat ze niet geprikt moet worden.
Wil je haar of ons een berichtje sturen? Voel je vrij en laat je berichtje hier achter.
|
