“I’ll be seeing you, in all the old farmiliar places”, zong Billie Holliday met haar zoetgevooisde stem. Op Spotify vind je mooie versie die gebruikt werd voor de film “The Notebook”.
 Douwke zou dit jaar 12 jaar worden, ze zou in haar laatste jaar van de lagere school zitten.

De leerlingen van het 6^de leerjaar van De Blokkendoos, klasgenootjes van Douwke, maakten samen met superopa en Wim een fietstocht van de Blokkendoos naar het provinciaal domein De Schorre, met ballonnen aan hun fiets. Het waren dezelfde ballonnen die haar meter, tante Marleen, op haar tocht naar Santiago had meegenomen en op bepaalde plaatsen had vastgemaakt. Het was voor hen een manier om afscheid te nemen van Douwke, die ze de afgelopen schooljaren in hun hart hadden meegedragen. De dood van Douwke schokte de kinderen en leerkrachten van de school in het diepst van hun bestaan. De afgelopen jaren lag er steeds een schriftje in de klas waar de leerlingen iets konden in neerschrijven. Het schriftje gaat mee met een vriendinnetje van Douwke op het eind van het schooljaar.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ook de juffen van het 6^de ,de vroegere directeur van de school en juf Sarah, de klasjuf van Douwke toen ze ziek werd, fietsten mee.
Er waren emotionele momenten en enkele vriendinnetjes van Douwke hadden een brief of foto’s bij. Er vloeiden tranen en er werd geknuffeld.
En tussen deze jongeren dacht ik een gezicht te herkennen van een twaalfjarig meisje met een brede glimlach, die genoot, van al deze mensen die zo begaan waren met haar en om ze op deze plaats bij elkaar te zien.

We zullen je overal blijven tegenkomen, lieve schat.