De herfst lijkt ondertussen zijn intrede gedaan te hebben, de bomen zien geel en het gemiezerd lijkt eindeloos te duren. Zondag 13 november, 2 dagen na de korte te Mechelen is er de volgende opdracht. Motivatie is er tot ik de afstand verneem. Een goede 9000m ploeteren. De start is tussen de voetbalvelden zoals al vele jaren het geval is. Tussen 2 weiden waar het altijd zwaar lig zo naar het bos om vervolgens terug te keren tussen die weiden. 6 grote ronden en hope da ik niet gedubbeld zal worden. Zwaar is het, afzien is een zekerheid, en ik, ik zie tot vreugde een paar oude bekenden terug.

We zijn met een dertigtal aan de start. Meer dan dertig, de uitslag verraad dat er vele zullen opgeven dus uitlopen is al een prestatie. Achiel schiet ons weg en ik word naar achteren gezogen. Naar slechte traditie zit ik dus bij de laatsten aan de eerste bocht. Pas in het bos kan ik er een paar oprapen, de atleten voor me zie ik nooit meer terug... geen lijken dit keer.....

Pas in de voorlaatste ronde moet ik weer goed versnellen, de eerste is daar al. En nee het is niet Diaz Rodriguez, maar ene De Feyter. Nooit eerder van gehoord, maar oké, na een paar jaar van het crosscircus weggebleven te zijn heb ik dat met veel namen.

Verder had ik ferm de indruk dat het Rieme boven was. Beloofd voor aankomende zondag in Deinze...