De camping-bevolking is toch
nogal wat gegroeid gisteren. Eerst een Nederlands koppel met een
caravan, even later een Engelsman met een mobilhome en nog wat later
een Fins koppel eveneens met een mobilhome. Met al deze mensen nog
een leuke babbel gehad. Nog wat later kwamen nog eens 2 Nederlandse
en 2 Italiaanse koppels met mobilhomes, maar de Italianen waren
schijnbaar niet erg tevreden want die zijn na terugkomst van de
receptie terug vertrokken. Nog een heel stuk later is er nog een
Zwitserse mobilhome bijgekomen en vanmorgen stond er ook nog een
Poolse caravan. Best nog druk geworden rond het hotel, maar het
terras bleef van mij. Gisteravond is zowaar de zon nog gaan
schijnen en dat deed ze vanmorgen ook al terug. Alles netjes droog
kunnen inpakken. Dan het bezoek aan Auschwitz Birkenau. Toch
een van de zwartste periodes uit onze recente
geschiedenis. Los van de gruwelijkheden die er gepleegd zijn is
Auschwitz nog enigszins te vatten, het ziet er tenminste uit zoals
een gevangenenkamp en is nog enigszins te overzien. Wel zijn er
gruwelijke dingen gebeurd en te zien natuurlijk: tonnen (in gewicht,
niet van vorm) menselijk haar dat verkocht werd aan de
textielnijverheid om te verwerken, massa's van allerhande protheses
die van de gesneuvelden verzameld werden (het goud van de
tandprotheses is natuurlijk niet achtergebleven) massa's reiskoffers
en kleding en vooral de kinderkleding raakt je natuurlijk. Ook de
massa registratie foto's aan de muren die de slachtoffers een gezicht
geen, overigens niet alleen Joden maar ook veel gewone Polen,
politieke gevangenen, (Roma-)zigeuners en andere gedeporteerden. Het
is echter pas in Birkenau dat het echt onvoorstelbaar wordt. De
onvoorstelbare omvang van dat kamp met die tientallen rijen barakken,
telkens goed voor een enkele honderden gevangenen in die verder lege
omgeving. Dit is echt niet te overzien en voor te stellen, wat dit
moet geweest zijn. En dan natuurlijk het beeld van, letterlijk, het
einde van de spoorlijn. Dan toch nog even over het minder
gruwelijke heden. Een viertal uren heb ik in beide kampen
rondgedwaald. Daarna heb ik ook nog geprobeerd om de Joodse synagoge
met museum en om van het huidige Oswiecim iets te zien maar dat bleek
niet te doen. Het kasteel denk ik dat ik gepasseerd ben maar het was
niet echt indrukwekkend en ik kon er moeilijk stoppen, de Rynek (de
Poolse rechthoekige markten, lag helemaal open en naar de synagoge
heb ik in alle richtingen wegwijzers gezien maar ik heb hem niet
gevonden. Dan maar gewoon naar Krakow doorgefietst. Na de middag
begon het terug stevig te overtrekken en vanaf 3 uur viel af en toe
wat regen, net genoeg om mijn regenjasje aan te trekken. Een grote
stad naderen is, zoals al eerder gezegd, nooit maar Krakow bleek een
uitzondering op die regel. Tot bleek dat ik er eigenlijk rond begon
te rijden in plaats er naartoe. Ik begon net op te twijfelen en om
bevestiging van de richting centrum te vragen om niet aan de andere
kant weer buiten te rijden, denk ik. Logement vinden in een stad
als Krakow is geen probleem, keuze genoeg. Maar ik heb vandaag wel
tot mijn vierde adres moeten gaan om een plaatsje voor mij én mijn
fiets te vinden. Toen ik uiteindelijk geïnstalleerd en gedoucht was
had ik geen zin om nog ver te zoeken voor avondeten dus ben ik voor
gemakkelijk en vlug gegaan: eerst KFC, dan nog een McDonalds en een
flinke dot soft-ijs op de terugweg. Ik heb misschien niet energierijk
gegeten maar toch zeker calorierijk. Moorgen zien we wel voor wat
anders. De afstand vandaag was uiteindelijk 80 Km.
Vanmorgen opgestaan met wind en regen,
zo'n dag waarop je thuis liefst de deur niet uit komt. Maar, zoals
eerder reeds gezegd, een hele dag in een tent is ook maar niets en je
komt nergens, dus ben ik er toch maar uitgekomen en heb alles maar
gepakt om verder te gaan. De Poolse gasten, die hier op het terrein
aan het werk zijn en er in caravans logeren, moeten gedacht hebben
dat ik goed zot was en eigenlijk gaf ik ze wel een beetje gelijk. En
zo ben ik, via Rybnik, naar Oswiecim, oftewel Auschwitz, gereden,
niet meer en niet minder. 79 Km ver. Onderweg nog een koffiestop
gehouden, de man mocht gelijk zijn koffiehoekje dweilen. Op de
middag is het een tijdje wat opgeklaard maar er valt toch nog steeds
geregeld een vieze motregen. Onderweg ook nog gepasseerd in
Pszczyna, begin daar maar eens aan om dat uit te spreken. Ik
kampeer hier op het terrein van het Centre for Dialogue and
Prayer. Ik dacht dan aan een kerkelijke organisatie, en dat zal zo
ook wel zijn, maar het ziet er vooral uit als gewoon een groot,
modern hotel. Ze laten dus wel kampeerders toe op hun, overigens
mooi, grasveld en hebben daar een mooi sanitair blokje met overdekt
terras en aangezien ik de enige kamperende gast ben kan ik daarvan
dankbaar gebruik maken om, ondanks de regen, toch enkele zaken uit te
spreiden om te drogen. Normaal, als ik mij tentje wat nat heb moeten
inpakken, droogt mijn tentje vrij snel als het terug opgesteld heb
maar vandaag heb ik toch eerst even moeten dweilen. Nu, zo is
de vloer ook weer proper. Auschwitz ben ik voorbijgereden maar heb
ik in deze natte toestand nog niet bezocht. Ik hoop dat morgenvroeg
alles is opgeklaard voor een bezoek en daarna een redelijk kort ritje
naar Krakow. Toch wel een beetje raar om hier te overnachten,
zelfs het geluid van de trein in de verte krijgt hier een beetje een
sinistere klank.
De Nederlanders waren van plan van een
paar dagen ter plaatse te blijven maar na een algemene
elektriciteitspanne vanmorgen en al weer gaan zeuren achter de
sleutel van de douches, die schijnbaar wel zoals voorzien afgesloten
werden om 22:00 uur maar niet zoals voorzien terug geopend om 07:00
uur, dachten ze van toch ook maar meteen verder te reizen. Ik ben
sowieso verder gegaan. Vandaag stond er een behoorlijk lange rit
op het programma. Eerst even halt gehouden in Nysa. Het was toch nog
een kleine 5 Km tot het centrum. Nysa was wel een beetje een
teleurstelling. Er waren wel een paar leuke plaatjes maar er zat geen
geheel in. Daarna ging het over de 41 richting en dan over de 40 naar
Kedzierzyn. Wat hier overigens opvalt is dat veel plaatsaanduidingen,
aan de gemeentegrenzen niet de wegwijzers, hier tweetalig zijn. Als
de gemeente ook nog een oude Duitse naam heeft staat die er steeds
bij. Voorbij Kedzierzyn ging het dan over kleinere wegen naar Rybnik,
mijn einddoel voor vandaag. Ook op deze kleinere wegen kende ik geen
problemen, alles op de juiste plaatsen correct bewegwijzerd. Ik moet
de Polen hierin feliciteren. Dat is echter meer dan kan gezegd
worden over de aanduidingen naar de camping in Rybnik. Nu eens een
kruispunt wel en dan weer vijf niet. Wel was duidelijk dat ze voor
mij, na een al lange rit, aan de verkeerde kant van de stad lag. Na
wat heen en weer rijden en uiteindelijk wat hulp van de GPS vond ik
toch de camping ... tenminste ze stond me een groot bord langs de weg
aangeduid en er was iets met duidelijke kenmerken van een camping
maar ... geen receptie en geen faciliteiten. Dan maar eens gaan
informeren bij het aanpalende hotel, dat samen op hetzelfde bord
stond. Sorry mijnheer, de camping bestaat niet meer ... al een jaar
of vijf . Niet volgens internet, niet volgens mijn kaart en niet volgens dat grote bord langs de kant van de weg. Ze wist nog wel een andere camping ... 20 Km verder . Ik had er vandaag al 130 op de teller. Ik had natuurlijk gewoon een kamer in dat hotel kunnen nemen, zo overdreven leken de prijs nu ook weer niet, maar besloot te volharden in de boosheid en 20 Km verder te gaan. Ik moet ook wel zeggen dat de juffrouw van de receptie geen enkele poging ondernam om mij een kamer aan te smeren. Integendeel, ze was erg behulpzaam om me de weg richting andere camping te helpen vinden (het kan natuurlijk ook zijn dat ik er op die moment slecht uit zag, niet respectabel genoeg voor haar hotel ). Ze belde zelfs met de camping om zeker te zijn dat ze open waren en de juiste locatie een beetje te preciseren. En ze heeft ook nog via Google maps vastgesteld dat het eigenlijk 25 Km waren en zowat de helft daarvan ging over de route langs waar ik gekomen was. Ik heb er dan maar een sprintje uitgetrokken van, uiteindelijk, 24 Km aan een gemiddelde van 21,5 Km! Hier op de camping was het opnieuw even schrikken. Tijdens hun
telefoon gesprek was er schijnbaar niets gezegd over fiets en tent,
daar wisten ze even niet mee wat aan te vangen. En geen van beide
dames sprak Engels of Duits. Uiteindelijk kwam er een telefoontje met
een derde dame, die wel Duits sprak, om de zaak uit te klaren en zo
ben ik toch nog aan een plaatsje geraakt. En morgen vroeg rij ik
nog eens terug naar Rybnik want ik moet die kant uit. Het totaal
verdikt voor vandaag is dus 154 Km.
Gisteren namiddag dan nog maar eens
door Wroclaw gewandeld. Een beetje op kabouterjacht geweest ook. Ik
heb er nog een tiental gespot en denk dat mijn totaal tegen de 25
moet zitten. Volgens 't schijnt zouden er meer dan 100 zijn. Hoewel
het deze morgen weer geen lekker fietsweer was ben ik vandaag toch
maar doorgegaan, alweer iets later dan gewoonlijk en wat extra omdat
op zondag de bakker ook wat later is. Vlotjes de weg uit Wroclaw
gevonden. Geen enkele hapering, direct in de goede richting. Dat was
ook het enige dat vlotjes ging vanmorgen. Verrassend genoeg heeft die
extra rustdag Wroclaw me schijnbaar geen deugd gedaan, niet erg goed
geslapen ook. Alleszins wou het vanmorgen echt niet vlotten en de
omstandigheden hielpen ook al niet. Op het program stonden om te
beginnen 80 Km pal naar het zuiden, met de wind uit zuidwest. Normaal
zou je met zuidelijke wind een beetje warmte verwachten maar het is
daar dus ook niet arm genoeg om de rest van Europa op te warmen. De
eerste helft van die 80 Km waren dan ook nog niet erg inspirerend.
Dezelfde lange, vrijwel rechte, saaie, ... weg, zonder ook maar iets
interessants. Na 20 Km begon het licht te golven, normaal het
vernoemen niet waard maar onder de omstandigheden ... Na 40 Km,
bij Strzelin, laste ik een kleine koffiepauze in. Hier in Polen richt
ik met daarvoor tot benzinestations. Ze zijn voldoende talrijk en
hebben, meestal, een shop met de nodige snacks en broodjes en een
koffiemachine. Bij deze gelegenheid had ik voldoende aan een koffie
met een muffin. Schijnbaar deed die pauze me goed want daarna ging
het al een stuk beter. De weg begon ook wat meer te golven, dat maakt
het misschien iets zwaarder maar het brengt ook een beetje meer
zicht, niet spectaculair maar toch al een stuk mooier. Ruim 20 Km
verder wou ik die koffiepauze nog eens wat uitgebreider over doen.
Het benzinestation had echter niet waar ik zin in had, ik zocht
boterhammen en zij hadden enkel baguettes. Boterhammen, van die
zachte driehoeken, gaan er tijdens zo'n rit bij mij wat vlotter in en
de baguettes leken me ook nogal groot. Er werd nog een pomp
aangekondigd aan de andere kant van het stadje, daarheen dus. Dit was
echter een kleiner pompstation en zij hadden niet echt iets te
bieden. Dan maar een van mijn eigen cereal-bars en nog een eindje
doorgaan tot Paczkow, een stadje met nog een oude omwalling. Bij het
verlaten van Paczkow kon ik dan eindelijk mijn uitgebreidere pauze
nemen, met driehoekjes met ham en eieren. Dat gaf me ook voldoende
energie om nog een 25 Km door te gaan naar Nysa. Bovendien mocht ik
in Paczkow de koers wijzigen naar het oosten, wat het fietsen ineens
nog een stuk vlotter maakte. Een voor Nysa zag ik de aankondiging
voor een camping, in tegenstelling tot enkele keren eerder besloot ik
vandaag om niet eerst het stadje te bezoeken en maar te hopen op
redelijk weer morgen vroeg. Op de camping begon dan nog een apart
verhaal. Na me geïnstalleerd te hebben ging ik eens een kijkje nemen
naar het sanitair. De toiletten waren open, en proper, maar de
douches waren gesloten. Een papier meldde dat de douches open zouden
zijn van 16:00 uur tot 22:00 uur. Aangezien het zowat kwart na vier
was dan maar naar de receptie op zoek naar een sleutel. De receptie
bleek ondertussen echter gesloten. Een Nederlands koppel, dat even
voor mij aangekomen was en met mij schijnbaar de enige klanten
vandaag, wist me iets meer te vertellen. De receptie bleek vandaag
slechts geopend tot 16:00 uur (dat had ik nog net gehaald). Enkel
omdat het zondag is, in de week is ze helemaal niet bezet. Dan moet
de klusjesman alles regelen, met wie zij ook al kennisgemaakt hadden.
Die heeft echter een kantoortje aan het uiteinde van de camping, waar
ook een strandje met wat drankstalletjes, een ijskraampje, enz. is.
Samen daarheen dus. Met veel moeite het probleem uitgelegd en hij
stuurde zijn loopjongen met ons mee naar een andere sanitaire blok,
waar de douches eveneens gesloten bleken te zijn. De jongen dus
helemaal terug om de sleutel te gaan halen en de douches te openen.
WC's dus in een blok en de douches in een andere, en enkel de
dameskant maar gezien de bezetting op de camping konden we dat wel
regelen. Aangezien ik de hele dag gefietst had zou ik eerst gaan.
Naar de tent voor mijn gerief, lekker onder de douche en ... geen
water uit de douche. Ik besloot dan maar om het op te geven maar de
Nederlanders zijn iets grotere doorzetters. Met de hulp van een
woordenboek schreven zij de woorden: geen water douches op een
papiertje en daarmee trok mijnheer terug naar de klusjesman. Terug de
loopjongen, deze keer met de sleutel van de andere douches en eerst
met succes getest op water. Weer nam ik de eerste beurt voor mijn
rekening. Water was er nu wel, maar warm werd het niet. Alleszins ben
ik lekker fris nu. En zo zit ik nu terug tussen de fluitende en
kwetterende vogels in plaats van het stads- en discogedreun. De
afstand was vandaag trouwens 104 Km.
Een onverwacht vroege blog met een
onverwachte titel vandaag. Ik had gisteren goed op de lokale
detailkaart gekeken om te zien hoe ik hier best vertrok. In praktijk
ziet het er echter toch altijd een beetje anders uit en zo moest ik
toch wat zoeken en al eens vragen. Toen het er naar uitzag dat ik
eindelijk definitief de juiste richting gevonden had ... brak mijn
ketting . Ik heb gelukkig wel een reserve mee. Omdat ik al wat
later aangezet was, vanwege het ontbijt dat pas vanaf 8 uur genomen
kan worden en omdat er toch een behoorlijk lange rit op het programma
stond en omdat ik nog maar een paar kilometer weg was en ... leek het
me beter van terug naar de hostel te wandelen, een extra nachtje
boeken en daar rustig alles afladen en uithalen wat ik nodig heb om
mijn ketting te vervangen en dat liever daar te doen dan ergens
gewoon langs de kant van de weg. Ondertussen is de nieuwe ketting
gelegd, mijn eerste ooit, en zullen we dit maar bijschrijven in het
vakje ervaringen. Vooral als ze het houdt. En nu zit ik dus
opnieuw in mijn hostel te wachten op 2 uur om mijn nieuwe kamer te
betrekken voor een extra dagje Wroclaw. Och, er zijn ongetwijfeld
ergere plaatsen om te stranden en bovendien is het toch weer geen
lekker fietsweer. En dus krijgen jullie maar een paar extra
Wroclaw foto's, met inbegrip van Solidarnosc die nog altijd actief
blijken te zijn. En voor morgen weet ik alvast de juiste richting
om te vertrekken.
Toen ik gisteren eindelijk kon
inchecken was het toch even schrikken toen ze zei dat de prijs 96 was
voor 2 nachten, wat me toch nogal veel leek voor een hostel ... even
vergeten dat ik in zloty-land was: 96 / 4 = 23,5 wat me wel heel
redelijk lijkt voor 2 overnachtingen met ontbijt. Ter vergelijking:
Dresden was 25 per nacht, wel met wat meer ruimte (de kamers zijn
vrij krap hier, vooral voor iemand met mijn hoeveelheid aan bagage)
en buffetontbijt. Gisteren werd ik ook gedurende ruim een uur tot
de wanhoop gebracht toen ik nog eens op internet wou en er maar niet
in slaagde om verbinding te maken met de WIFI, terwijl de manager van
dienst me verzekerde dat met het netwerk alles in orde was. Tot ik
ten einde raad maar overstapte op de gasten-pc en er de manager moest
op wijzen dat die ook geen verbinding had. Hij heeft toen het netwerk
even heropgestart en toen was voor mij ook weer alles in orde. Het
centrum van Wroclaw is tamelijk compact en aangezien ik hier gisteren
vrij vroeg was had ik eventueel de dag van vandaag hier kunnen laten
vallen en gewoon doorgaan maar ik ben blij dat ik dit niet deed. Ik
heb vanmoorgen een en ander van gisteren nog even rustig overgedaan
en dan een beetje verder naar buiten afgedaald en daarbij nog leuke
plaatsjes en details opgemerkt. Verder vandaag een beetje rustig de
toerist uitgehangen: koffietje, taartje, ... en na de middag even wat
rusten, het weer is toch niet zo aangenaam om zo maar wat rond te
hangen maar naar wat ik verneem is dat elders in Europa niet
beter. Wroclaw heeft een beetje hetzelfde verhaal als Dresden, een
heel mooie oude stad maar weinig is hier echt oud. Wroclaw werd op
het einde van de oorlog, als een van de laatste sterke vestingen van
de Duitsers, zwaar gebombardeerd en voor zo'n 75 % vernield. Naast
een oude stad is Wroclaw ook een universiteitsstad en een erg
levendige stad. 's avonds misschien een beetje te levendig voor wie
er niet aan deelneemt, zoals ik. Het bleef buiten toch vrij lang vrij
luid. En dan zijn er de kabouters van Wroclaw. Wat in het begin
van de jaren 80 begon als ludiek protest tegen het gezag, door een
groepering Oranje Alternatief, in de vorm van muurschildering van
kabouters, op plaatsen waar anti-regeringsslogans verwijderd waren,
over een protestmars voor de bevrijding van de kerstman tot een grote
betoging ten voordele van de kabouters, iedereen gekleed met oranje
puntmutsen is nu uitgegroeid tot kleine bronzen kabouters die, als je
goed oplet, overal in allerlei gedaanten in het straatbeeld opduiken,
als herinnering aan de acties van vroeger. Tenslotte vandaag eens
een woordje over jeugd-herbergen, waar wel eens wat
misverstanden over bestaan. Vroeger was er 1 organisatie die alle
jeugdherbergen overkoepelde: International Youth Hostel
Federation. Heel vroeger was dat allemaal heel strikt
gereglementeerd maar ze zijn al een heel tijdje mee gemoderniseerd,
je hoeft zelfs geen lid meer te zijn van één van de nationale
federaties om er te verblijven maar het geeft je wel een korting als
je aangesloten bent. Toch vind men hier nog weinig jeugd. Enkel
groepen van scholen, jeugd- en sportverenigingen brengen nog jeugd.
Verder zie je er families, met kinderen, andere samenreizende groepen
en de wat oudere individuelen, dezelfde die er pakweg 20 jaar geleden
ook al logeerden. Ondertussen zijn er, vooral in steden met enige
toeristische waarde, veel onafhankelijke herbergen gekomen die het
voorwoord youth hebben laten vallen en dus gewoon overal
hostel genoemd worden. Zij leveren eigenlijk gewoon hetzelfde
als de jeugdherbergen maar hebben een meer moderne en ongebondenere
uitstraling en het is hier dat je de jeugdigere reiziger tegenkomt.
In één van deze onafhankelijke hostels logeer ik hier. Mijn
kamergenoot in Dresden was ook al iets jonger dan ikzelf maar mijn 2
kamergenoten hier hebben samen waarschijnlijk zowat dezelfde leeftijd
als ik alleen.
Ik heb uiteindelijk niet kennisgemaakt
met de andere Belgen. Terwijl ik, half in en half uit mijn voortentje
vanwege enerzijds de (lichte) regen en anderzijds geen vuur indoor,
mijn potje zat te koken zaten zij al rustig (satelliet-)TV te kijken
en dan even gaan aankloppen leek me een beetje overdreven. Van de
regen van gisteravond was vanmorgen niets meer te merken. Netjes
alles droog, zelfs geen dauw, dus alles netjes droog ingepakt voor de
volgende 2 nachten. Toch was het geen aangename dag, daarvoor was er
echt wat veel, koude wind. De route was vandaag al even simpel als
onaangenaam. Zowat 45 Km over de behoorlijk drukke weg van Swidnica
naar Wroclaw, die bovendien niets te bieden had (de foto's zijn er vier die ik vanmorgen in Swidnica nog nam een één bij het binnenrijden van Wroclaw). Een grote stad
naderen is altijd onaangenaam en vandaag was niet anders. Eens ik
door de rand, met alle mogelijke grote winkeltoestanden (IKEA, OBI,
Decathlon, ...) en KFC, Mc Donalds (lunchstop, je zou ervan
verschieten hoe lekker zo'n Big Mac soms kan zijn), heen was viel het
weer wat beter mee. Toch was het van daar nog een heel eind. Toen ik
het centrum echt naderde heb ik de GPS nog eens in gang gezet en hij
deed behoorlijk zijn job. Toch weer een kleine anekdote: Wroclaw
wordt eigenlijk geschreven met een l met een klein streepje door, één
van de bijzondere letters uit het Pools. Je kan die letter niet
ingeven in de GPS maar hij erkent niet de gewone l dus moet je vanaf
Wroc beginnen bladeren door een dikke honderd namen die ergens in de
naam wroc bevatten, in alfabetische volgorde dus met Wroclaw ergens
achteraan. De GPS bracht met dus tot aan de hostel die ik
voorzien had maar deze bleek echter volzet. Geen nood, er zijn er wel
meer in Wroclav. Waarvan één aan de overkant van de straat, waar ik
meer geluk had. Ik kan me wel pas om 14.00 uur inchecken maar de
ontvangst was goed, mijn fiets staat binnen en ze hebben free-WIFI,
dus is de blog ook ineens in orde. Ik kan met mijn eigen verbinding
alles doen op internet alleen uploaden lukt zelden. De
kilometerteller stopte op 59 Km vandaag. Morgen een dagje om
Wroclav te bezoeken.
Het weer was vandaag weer behoorlijk.
Het is wel niet zo warm geworden, daarvoor was er net iets te veel
(frisse) wind. En ondanks de weer wisselende bewolking bleef het ook
vandaag (tot nu toe) droog, dat is schijnbaar meer dan wat men in
België kan zeggen. Vanmorgen eerst nog even terug naar het stadje
gereden, ten eerste voor enige zaken die ik nog gemist bleek te
hebben en ook voor nog enkele praktische zaken: brood (dat laatste
brood dat ik in Duitsland kocht viel echt wel tegen) en extra geld
uit de muur. (de eerste druppels beginnen nu toch te vallen, vanavond
blijft het niet droog) Na een kleine 5 Km passeerde ik terug langs
de camping. De route was ook vandaag weer makkelijk te volgen en goed
bewegwijzerd. De volgende 5 Km ging het nog even langs een grote weg,
maar met degelijk fietspad. Daarna ging het terug over wat kleinere
wegen naar Kamienna Gora en verder naar Walbrzych. Over de wegen
vandaag overigens zeer tevreden, hier en daar (en dan vooral rond
Walbrzych) wat minder maar in het algemeen volkomen in orde. Ik
had gisteren al gezien dat het hier in Polen al even flink golft als
in Duitsland en ook dat er in de verte steeds hogere bergen te zien
waren. Op kilometer 20 kreeg ik hiervan een voorproefje, een stevig
klimmetje van een 5 Km. Verder bleef het dikwijls op en af gaan, soms
vrij stevig maar het echt langere werk heb ik vandaag niet meer
gehad. Toch verwacht ik de volgende dagen nog wel wat.
De route die ik vandaag nam had wat
korter gekund maar die ging dan een heel stuk over een grotere weg en
bovendien wou ik langs het kasteel van Ksiaz passeren en dan had ik
vanaf de kortere route een stuk heen en terug moeten doen. Het
kasteel van Ksiaz stond in Kamienna Gora, op zo'n 35 Km, al aangeduid
maar in Walbrzych, op zo'n 10 Km, niet meer. Het was alleszins het
bezichtigen waard. Het kasteel dus, Walbrzych was grotendeels slechts
een vrij grijze industriestad. De route in het algemeen was echter
wel best mooi. Na het kasteel was het nog een 15 Km tot Swydnica,
dat ik ook vandaag eerst even bezocht voor ik me naar camping 231
begaf voor m'n overnachting. De kilometerstand was vandaag 92
Km. We winnen trouwens met 3-2 van de Duitsers. Toen ik hier toe
kwam was hier al een Belgisch koppel met een mobilhome, ik heb (nog)
geen kennisgemaakt omdat ze al naar het stadje gewandeld waren. Later
is nog een Duits koppel met een mobilhome aangekomen. Dat is de
volledige bezetting van de camping, we zijn dus met 3 Belgen tegen 2
Duitsers.
Om te beginnen eerst iets rechtzetten:
ik heb zondag mijn vader een proficiat gewenst met zijn verjaardag
... onderweg heeft men wel eens tijd om na te denken en vandaag kwam
ik, na 2 dagen , tot het besef dat we nog maar mei zijn en dat ik dus een maand te vroeg was ... over een maand dus nog eens proberen. Vanmorgen opgestaan met zonnig maar fris weer, het was
gisteren met die bewolking niet zo erg opgewarmd en toen die
bewolking vannacht dan wegtrok is het behoorlijk afgekoeld. De enige
nattigheid kwam echter van de dauw. In de loop van de dag zijn er dan
wel wolken opgekomen maar niets om zich zorgen over te maken. Het was
wel zo'n typisch wisselvallige situatie, in de zon en uit de wind
lekker warm maar uit de zon en in de wind behoorlijk frisjes. Vandaag
in Herrnhut eerst nog even wat inkopen gedaan, dat was alweer geleden
van vrijdag. Nu heb ik in het weekend wel niet veel nodig gehad maar
het werd toch tijd om een en ander aan te vullen. Daarna ging het
vlotjes via binnenwegen naar de Poolse grens. Om 10 uur was ik in
Polen. Mijn eerste dag verliep vlotjes. Mooi mijn route kunnen
volgen en op alle nodige plaatsen de juiste wegwijzers. Via
secundaire wegen ging het richting Gryfow Slasky. In het begin, een
kilometer of 25, waren die secundaire wegen wel van heel bedenkelijke
kwaliteit. Wel, meestal, asfalt maar met putten, herstelling over
herstelling, afgebrokkeld, ... op het einde werd het wel beter. In
Gryfow Slasky kon ik eindelijk geld wisselen in Zloty's, een mens is
dat niet meer gewoon in Europa, of 100 m verder uit de muur halen,
merkte ik daarna. Van Gryfow Slasky ging het dan over een grotere
weg naar Jelenia Gora. Toen ik bij het naderen van Jelenia Gora een
aanduiding naar mijn camping zag staan heb ik die in eerste instantie
genegeerd. Ik wou liever eerst, nu het goed weer was, het stadje even
bezichtigen. Een erg mooi stadje overigens, in het bijzonder de markt
met zijn oude gekleurde huizen en overdekte galerijen. Daarna ging
het dus terug richting camping. Ondanks hier en daar een aanduiding
kwam ik schijnbaar toch niet echt op het goede spoor en toen ik dan
maar even inlichtingen vroeg kwam ik op een andere camping terecht
dan deze die ik eigenlijk voorzien had, er zijn er hier dus meerdere.
Deze ligt wel langs een vrij drukke weg maar de receptie was
vriendelijk, mijn plaatsje is goed en de douche was lekker. We klagen
dus niet over camping 130, waar ik mijn eerste Poolse nacht (ooit)
doorbreng. Door wat heen en weer rijden op het einde kwam ik toch
al weer tot een afstand van 110 Km vandaag.
Gisteravond zag ik het ineens in 2
snelheden donker worden, vanachter de herberg werd het gewone donker
worden geholpen door naderende donkere wolken. Om 10 uur brak het
los, een stevige regenbui. Met bakken viel het uit de lucht, gelukkig
zat ik niet in mijn tentje. Vanmorgen bij het vertrek, na nog eens
stevig te hebben ontbeten, was alles weer mooi zonnig. Vertrek in
korte mouwen. Dresden verlaten was makkelijker dan er in te komen,
ook alweer geholpen door de goede ligging van de herberg en door het
feit dat er op pinkstermaandag om 8 uur nog geen verkeer was. Ook de
rest van de route ging vandaag erg vlot. Het begon met een stukje
langs de Elbe en daarna met een stukje terug langs de Elbe. Dit kwam
omdat ik een brug te ver was gegaan, ze was afgesloten wegens werken.
Na een 15 Km had ik te uiteinden van Dresden eindelijk echt verlaten.
Ondertussen begon er al weer bewolking op te komen. Nog een uurtje
later werd het duidelijk dat ik het ook vandaag niet droog zou
houden, maar ik deed het toch. De wisselende bewolking was soms erg
dreigend maar het bleef wel droog. Van Dresden ging het naar
Neustadt en dan, even in een boog over Chechië, naar Oppach. Dit was
duidelijk een stuk dat erg geliefd is bij motorrijders, veel op en af
met het nodige mooie bochtenwerk. Van Oppach ging het dan vlotjes
naar Lobau en tenslotte tot Herrnhut waar de teller na 93 Km stopte
voor een laatste nachtje in Duitsland, morgen Polen. Ik passeerde
deze voormiddag in een van de kleine dorpjes het pinksterfeest. De
plaatselijke lustige muzikanten op een podium en de lokale bevolking
aan lange tafels er voor. De orkestleider was net een nieuw nummer
aan het aankondigen maar toen ik passeerde werd alles even stil, mij
met mijn bepakking de berg op zien gaan was eventjes interessanter
dan het feest.
. Niet volgens internet, niet volgens mijn kaart en niet volgens dat grote bord langs de kant van de weg. Ze wist nog wel een andere camping ... 20 Km verder
). Ze belde zelfs met de camping om zeker te zijn dat ze open waren en de juiste locatie een beetje te preciseren. En ze heeft ook nog via Google maps vastgesteld dat het eigenlijk 25 Km waren en zowat de helft daarvan ging over de route langs waar ik gekomen was. Ik heb er dan maar een sprintje uitgetrokken van, uiteindelijk, 24 Km aan een gemiddelde van 21,5 Km!
, tot het besef dat we nog maar mei zijn en dat ik dus een maand te vroeg was 
