Gisteren lekker rustig op de camping. Er was maar één nadeel aan, ik had nog wat Lets geld over dat ik op, of in de omgeving van, de camping wou spenderen (aan eten en drinken) maar dat ging hier niet. Er was niets anders dan de camping en de zee.
Er stond hier ook een Duitser met een licht geval van overdaad, in zijn eentje met een grote 4x4 vrachtwagen met dubbele cabine en shelter. Bovendien stond het ding in panne, toen ik vanmorgen vertrok was de lokale (?) vrachtwagenmekanieker al weer bezig. Dat schijnt overigens wel meer te gebeuren met zulke tuigen. Vier jaar geleden, onderweg naar Noordkaap, kwam ik op de Lofoten een paar Belgen tegen met een oude Magirus met shelter en die stonden ook in panne.
Vandaag lekker weer met af en toe wat bewolking die passeerde.
Om te beginnen ging het dus verder over de A11 naar de grens, over een lange rechte weg dus. Ik heb het eens even gemeten: 7 Km ver kon ik de weg zien voor hij even een knikje maakte en dan weer 3 en dan 4 en dan ...
Even over de grens verliet ik de grote weg om richting Sventoji te gaan en van daar dan langs de kust verder. Dat kon hier overigens over een mooi geasfalteerde fietsroute door het bos en de duinen, net even weg van de zee. Tot in Palanga, daar ging het even de stad in maar dat moest ik sowieso ook doen want ik moest beslist nog even winkelen voor ik aan de camping kwam. Palanga had overigens de typische drukte van een badstad.
Voorbij Palanga ging het nog een eindje verder tot in Girulai, eigenlijk tot in de rand van Klaipeda. Hier kampeer ik voor 2 nachten, morgen doe ik een, lange, heen en terug.
De afstand van vandaag was 84 Km, toch iets minder kort dan ingeschat.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3738257   

Gisteren nog een paar mooie uurtjes gespendeerd in de directe omgeving van de camping.
Vandaag mooi weer met wat wisselende bewolking.
De bedoeling was vandaag om onderweg een paar uurtjes te passeren in Liepaja maar dat is een beetje een tegenvaller geworden. Er stond bij het naderen van de stad met moeite al eens een wegwijzer naar het centrum, laat staan naar iets anders. Nu ik heb het centrum bereikt en wat rondgekeken maar eigenlijk niets tegengekomen dat me erg enthousiast kon maken. Ook geen verwijzing naar een of ander. Bij het naderen ben ik wel enkele blokken tegengekomen zoals wij de klassieke “communisten-blokken” zien: simpel, wat versleten en afgeleefd. Bij het verlaten van Liepaja kwam ik wel een kaart met toeristische info tegen. Blijkt dat er vooral in het noordelijk stadsdeel wel enkele zaken te zien zijn, onder andere een historische gevangenis. Ik moet dat stadsdeel vrij dicht gepasseerd zijn maar als er niets in de richting wijst ga je er ook niets zoeken natuurlijk. Nu is het bij ons waarschijnlijk niet beter, als je de nodige info niet hebt ga je ook niets vinden. Verder waren er nog een paar zaakjes in Liepaja die ik wel gezien heb maar die me dus niet echt wild maakten en die ik ook niet behoorlijk in beeld kon brengen. Een beetje een teleurstelling dus, Liepaja.
Voorbij Liepaja ging het dan nog een stukje verder over de A11, een grote weg maar die van drukte nog redelijk meeviel. Dat is ook best want morgen moet ik nog een eind verder over die A11, die bij de grens,, morgen terug naar Litouwen dus, wel verandert in de A13.
Een kleine 15 Km voorbij Liepaja vond ik mijn camping voor vandaag, dicht bij de grote weg maar rustig in het bos en met op de achtergrond het ruisen van de zee die hier maar een beetje verder ligt.
Vandaag alweer een heel bescheiden 69 Km. Ik heb nu een paar behoorlijk korte ritjes achter de rug waarbij ik relatief vroeg op de camping ben en verder eigenlijk niet veel meer te doen heb, de rit naar Ventspils reken ik niet mee omdat ik die toch als redelijk zwaar ervaarde en ik verder in de namiddag nog een stadje te bezoeken had. Maar die paar rustige namiddagjes doen me eigenlijk wel even deugd. Morgen nog een redelijke korte rit, denk ik.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3720487   

Niets zonnig en warm vanmorgen, eerder grijs en fris. Niet dat ik het koud gehad heb maar ik heb toch met lange mouwen gereden vandaag. Het is nog wel wat opgewarmd maar het grijze is toch blijven overheersen.
Vanmorgen eerst nog even een koe gaan opzoeken, een zee-koe. Deze stond een beetje te ver uit de richting om gisteren te voet naar toe te gaan. Daarna ging het nog langs een winkel want ik verwachtte weer niet veel mogelijkheden onderweg, al had ik vandaag tenminste een gelegenheid voor een koffiepauze. En er was ook nog wel een winkel onderweg maar die had ik dus niet meer nodig.
Na mijn inkopen ging het dan, gedurende 15 Km, waar ik al eerder geweest was, de laatste 15 Km van gisteren tot waar de P111 richting Liepaja zich afscheidt. En van daar verder over die P111 tot aan de kruising naar Pavilosta, waar de marina ook een camping heeft. En dus kampeer ik op het terrein van de marina van Pavilosta, maar dat klinkt wel iets mooier dan het eigenlijk is. Maar ik heb weer alles wat ik nodig heb voor de nacht, zelfs alweer een keuken met tafels en stoelen. Alleen de wifi ontbreekt.
De afstand van vandaag was een bescheiden 76 Km

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3720479   

Hoewel de zon al mooi scheen bij het opstaan was mijn tentje toch goed nat. De atmosfeer was nogal vochtig nabij de waterval. Verder was het weer vandaag weer zonnig en warm.
Het zou vandaag dus een kort ritje worden, maar makkelijk was ze niet. Eén lange weg; geregeld slechte en opgelapte asfalt, veel vals plat (je ziet het amper maar voelt het wel), wind op kop; ...
Bovendien was er nergens een plaats om even te stoppen voor een koffiepauze. Het is dan maar te hopen dat Ventspils de moeite van de omweg waard is en ik moet zeggen dat het niet teleurstelde. Een stadje met enig karakter, met leuke huizen van verschillend niveau en verschillend niveau van onderhoud / herstel, een haven, met een 13° eeuws kasteel dat er van buiten wat klein en simpel uit ziet maar dat van binnen toch echt wel een kasteel is, ... en waar men het in Wroclaw, een eeuwigheid geleden, voor kabouters hadden zo hebben ze het hier voor koeien. Ze zijn wel met wat minder maar daarvoor ook wat groter.
En dan de camping, ik ben hier aan de rand van de stad, op 2 Km van het centrum, terechtgekomen op een mega grote en georganiseerde camping. Ik kan me niet herinneren dat ik dat deze reis al tegengekomen ben. Parnu was ook groot maar dat was eigenlijk maar een parkeerterrein met in een hoek een grasveldje voor tenten. Deze camping mag dan wel groot zijn, ze is ook aangenaam. De tentzone ligt in het bos en is onderverdeeld in ruime, genummerde percelen. Zeker als je als fietser slechts een klein tentje hebt zijn de percelen erg ruim en er zijn nogal wat fietsers verspreid over de camping, tussen de grotere familietenten van de auto-kampeerders.
De afstand was vandaag 60 Km

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3702775   

Het feest is er gisteren niet gekomen. Waarschijnlijk was het al voor vandaag, mogelijk voor het feest van de bruid die ik vanmorgen in 't centrum tegenkwam. Er wordt trouwens nogal getrouwd in Letland. In Kuldiga waren zeker 5 koppels, met hun gevolg, onderweg om op verschillende lokaties foto's te nemen.
Toen ik vanmorgen opstond was de hemel in 2 gedeeld. Langs de ene kant was het nog mooi en blauw maar aan de andere kant was het al grauw en grijs, het zag er niet naar uit dat ik het vandaag droog zou houden. Het eerste geluk was dat ik tenminste mijn tentje netjes droog kon inpakken. Het tweede geluk was dat het slechts een wolkenband was die voorbij trok. Tegen de middag was het weer gewoon zonnig en warm, heel warm.
Vanmorgen eerst nog even in Tukums rondgereden. Ook nog even een paar kilometer teruggekeerd naar de nabijgelegen Durbe Manor, gisteren had ik daarvoor de moed niet meer gehad. De eerste 2 foto's zijn van de manor, van de voor- en van de achterkant. Ook al om het verschil van hemel aan te tonen. Na nog even in het stadje rondgekeken te hebben ging het terug verder over de A10. Op deze zaterdag echter al veel minder onaangenaam, vooral minder vrachtverkeer. dan naar het kasteel van Jaunmoku. De volgende stop had dan de manor van Pure moeten zijn maar ik heb langs de weg geen aanduiding gezien en de aanduiding op mijn kaart is niet gedetailleerd genoeg om er zo naar toe te rijden, deze heb ik dus overgeslagen.
Dan ging het een eindje verder via kleinere wegen naar Kandava. Kandava is ongetwijfeld een plaatsje met een grote geschiedenis en daar schrijft men dan over maar uiteindelijk rest er niets meer van die grootsheid. In het geval nog wat basisstenen van een paar muren van wat ooit een stevig kasteel was. Verder zou ik vanaf die ruïne een mooi zicht op een oude stenen brug maar het moet zijn dat ik niet goed niet meer zie want dat zicht heb ik ook weer niet gezien. Ik ben nochtans op, over en rond de kasteelheuvel geweest. De inspanning van 8 Km extra om Rumenes Manor te gaan zien had ik me ook kunnen besparen. Poorten gesloten, bezoeken kunnen geregeld worden via een afspraak bij Hotel Berg.
Even heb ik er aan gedacht om de rit van vandaag in 2 te breken, toen ik na 60 Km een camping zag. Het was echter nog heel vroeg, net na de middag, en uiteindelijk zag de plaats er toch niet zo uitnodigend uit. Ook even voor Kuldiga zag ik weer een aanduiding voor een camping. Daar maar even gaan zien dan, ik verwachtte tenslotte niet om ook in Kuldiga weer een camping te vinden. In eerste instantie leek er niemand thuis en een bel was er overigens ook niet. Dan verschenen er 2 kindergezichtjes aan het raam en even later een grootmoeder in de deur. Deze sprak echter alleen lets en maakte me daarmee duidelijk dat er geen kampeergelegenheid was. Ik denk eigenlijk vooral omdat dat makkelijker was dan te proberen van al de rest uit te leggen. Alleszins ging ik dan dus toch maar door naar Kuldiga. Ik weet dat er nog een camping is een 20tal Km voorbij Kuldiga maar die zaten er vandaag niet meer in. In Kuldiga naar de toeristeninfo om een budget onderkomen te vinden en dan bleek dat er toch een van de guesthouses kampeergelegenheid aanbied. En dus kampeer ik weer en nog wel langs de grootste publiekstrekkers van Kuldiga, de waterval en de brug. Met 250 meter zou dit de breedste waterval van Europa moeten zijn, ze is wel maar 1 meter hoog. De uitdaging is schijnbaar van de ene kant naar de andere kant te gaan over de waterval.
De afstand was vandaag 116 Km, morgen wordt het een stuk minder.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3702763   

Ik ben de afgelopen 3 avonden behoorlijk bezig geweest om de route voor de volgende dagen in elkaar te puzzelen maar ben er uiteindelijk behoorlijk in geslaagd. Oorspronkelijk was het de bedoeling van volledig rond de kaap langs Kolka te rijden. Het probleem is niet dat deze als “desolaat” wordt beschreven, daar houd ik wel van, maar aan de andere kant zou 60 Km onverhard volgen.. Slecht onverhard zegt men. Zelfs de Duitser van het routeboekje, die allerhande kleine paadjes opzoekt, raadt af om deze weg te nemen. Hij gaat wel via Kolka maar raadt aan om over het strand te gaan en daarbij hier en daar al eens een riviertje over te steken, ook niet echt mijn ding lijkt me. Het zou dus een route middendoor worden, daarbij zowel de rode als de witte wegen zoveel mogelijk vermijdend en dat dan een beetje in overeenstemming brengen met de zaken die ik zou willen zien en de overnachtingsmogelijkheden. Helemaal perfect zou het niet kunnen maar ik ben tenslotte tot een behoorlijke route gekomen voor de volgende 5 dagen.
Het begin lag sowieso vast. Ik zou beginnen langs Jürmala, een badplaats net buiten Riga waar overal vrij lyrisch over geschreven wordt en waar de rijkere Russen hun stekje zouden hebben / gehad hebben. De laatste jaren zou het wat minder geworden zijn door moeilijkere visum toestanden. Hoe dan ook ik zou vanmorgen beginnen met de rit naar Jürmala. Moeilijk zou dat niet zijn, over de brug en de baan naar rechts volgen. Ik zou dan op de kust uitkomen en gewoon deze volgen. Alleen kan je schijnbaar teveel naar rechts volgen. Om een lang verhaal kort te maken: ik ben hopeloos verloren gereden. Na 25 Km kwam ik uit op een dood eind en moest ik dus terugkeren. Na ruim 40 Km was ik terug in de rand van Riga en kwam ik alsnog op de grote “snelweg” terecht. Na 45 Km zag ik eindelijk nog eens een wegwijzer (naar Jürmala), de eerste sinds het centrum van Riga. En na 60 Km kwam ik eindelijk aan in Jürmala, een ritje van normaal een 20 Km.
Hoe dan ook, ik heb het gevonden en ben er geweest ... en ik vraag me nog steeds of waarom. Ik vond er dus niets aan. Nu was ik misschien niet in de beste stemming om het te bezoeken of ben ik niet op de geschikte plaatsen geweest, Jürmala is eigenlijk een zone van verschillende plaatsjes die samen een geheel vormen, en misschien kan je als je er verblijft wel mooie plekjes ontdekken maar voor mij lijkt het dus niets. Ik ben door de winkel wandelstraat geweest, ik ben aan een van de stranden geweest en ben door verschillende plaatsjes gereden maar ik heb niets gezien dat me echt aantrok.
Door die extra 40 Km moest ik ook even mijn plannen herzien. Ik besloot om nog wat minder lang de kust te volgen, mijn ervaring tot nu toe is dat het eigenlijk toch zelden iets uitmaakt, en via de A10 rechtstreeks richting mijn bestemming van vandaag te rijden. Het grootste nadeel daarvan is dat de A10 echt wel een behoorlijk onaangename en drukke weg is. Na goed 100 Km zag ik, langs de A10, een overnachtingsmogelijkheid in een motel maar ik besloot van toch nog een eindje door te gaan tot het stadje Tukums, waar zeker ook overnachting mogelijk was en misschien zelfs een camping. Ik had nergens bevestiging gevonden maar op mijn kaart stond net te noorden van de stadsrand het symbooltje van een tent en ik was vrij zeker dat er een toeristische infodienst zou zijn die me wel de nodige informatie zou kunnen verstrekken, hetzij over de camping hetzij over andere mogelijkheden. Uiteindelijk bleken er 2 campings te zijn, achter elkaar gelegen ten noorden van de stad. Aangezien de weg zou overgaan op onverhard was mijn keuze snel gemaakt, de eerste mogelijkheid. Geen van beiden staan trouwens als camping aangeduid maar als logement. Ik kampeer dus weer op het terrein van een hotel(letje). Waar men overigens een zaal lijkt klaar te maken voor een feest vanavond.
De teller stopte uiteindelijk op 114 Km.
Het weer was vandaag overigens zonnig en warm, soms erg warm, met af en toe een fris windje (vandaar soms erg warm en soms iets minder).
Nog een kleine anekdote: toen ik op de A10 aankwam profiteerde ik daar eerst van een lunch mogelijkheid. Net voor ik terug verder ging vertrokken daar ook 2 jongedames op de mountainbike, eentje met lichte bepakking en eentje zonder bepakking maar met rugzak. Ik dacht die dames een eindje verder wel in te halen maar zag ze uiteindelijk alleen maar kleiner worden, langzaam maar zeker.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3680817   

Gisteren weer niet erg in form bij de blog, wacht ik speciaal tot na dat ik mijn was gaan oppikken was om te kunnen zeggen dat ik hem weer netjes, zo netjes als nog kan, in handen heb en vergeet ik het te melden.
Gisteravond, toen ik na mijn eten nog wat aan het rondwandelen was, voor de verandering eens iemand in de juiste richting geholpen in plaats van zelf hulp te vragen. Er was me al een, ietwat wanhopige, vrouw gepasseerd en even verder stond ze bij 2 politiemannen de weg te vragen. Toen ik ze engels hoorde spreken bood ik de hulp van mijn kaart aan (in elke stad vind je wel een gratis toeristen kaartje en dat heb ik dan altijd op zak). Aangezien ze nog steeds vertwijfeld leek heb ik dan maar aangeboden om ze een stuk te begeleiden, met de kaart in de hand, tot ze terug in de bekende omgeving van haar hotel was.
Het weer is vandaag wat langer bewolkt gebleven.
Ik heb het vandaag ook een stuk rustiger gedaan dan gisteren. Onder andere even gepasseerd langs de Belgische ambassade, een verdieping van een gebouw waar ook de Ieren een onderkomen hebben en waar op de Belgische verdieping naast de Belgische en de Europese vlaggen ook nog de Brusselse lelie en de Waalse haan uithangen. Ik wil hier niet aan politiek doen, en er zal ongetwijfeld een reden voor zijn, maar ik vind het toch niet netjes ogen dat aan een Belgische ambassade wel de Brusselse en de Waalse vlag uithangt en niet de Vlaamse. En dan ook nog eens op 11 Juli (ook op de 10de overigens)
De foto's van vandaag moeten aantonen dat Riga niet alleen om architectuur gaat. Het gaat ook over parken en terrasjes en ...

De dag begon eerder bewolkt, werd dan zonnig en warm en is nu terug eerder bewolkt maar nog steeds warm.
Een bezoek aan Riga staat vrijwel volledig in het teken van de architectuur, met name de art-nouveau. Nu heb ik geen idee van architectuur en stijlen maar ik kan wel zeggen dat het behoorlijk indrukwekkend is. Een fotograaf zou hier op hol kunnen slaan, ik ben vandaag dan ook tot 180 foto's gekomen. Wel verscheidene van de zelfde gebouwen of details maar op verschillende tijdstippen en dus ander licht. Het is niet simpel om er daar vijf uit te selecteren. Al moet ik wel toegeven dat ik mijn selectie vanmiddag na mijn lunch al gemaakt heb, toen het er nog geen 180 waren.

Gisteren ook mijn spaans nog eens kunnen oefenen met een spaanse motard en het ging nog redelijk vlot. Het grootste probleem was dat hij achteraf zo moeilijk af te schudden was. Hij is hier ook om even te bekomen, nadat hij op “de piste” gevallen is en daarbij zijn scheenbeen bezeerd heeft. En veel is er niet te doen met een bezeerd been langs de rivier dus helemaal nuchter was hij waarschijnlijk ook niet meer, niet dat ik hem dronken zou noemen maar er hing een licht alcohol geurtje aan.
Vanmorgen iets minder zon en iets minder warm. Af en toe schoven er wat wolken voorbij.
Van Sigulda naar Riga is zo'n 50 Km maar niet voor de fietser. Die 50 Km gaat over de A2, die even voorbij Sigulda over gaat in viervaksbaan en daar wil je als fietser toch echt liever niet over. Ook al is het niet echt een autosnelweg en mag het wel, leuk is het niet. Dus zoekt de fietser een langer alternatief. En hoewel ik dus voor een langer alternatief ging, ging het vandaag toch vooral voor de verplaatsing. Geen rit die in de kolom van indrukwekkendste ritten komt.
Het alternatief waar ik op uit kwam ging eerst terug richting Ragana, waar ik gisteren de richting Riga verliet. Van Ragana ging het dan even over de iets grotere A3, die een eind verder op de A2 uitmondt. Volgens de kaart kon ik daar echter gewoon rechtdoor op de P10. Zoals al een paar keer eerder gezegd echter is het leven nooit zo mooi als op kaart. Ik kwam dus toch op de A2 terecht en moest even terugkeren. Het bewijs dat het geen echte snelweg is, is dat er voetgangers (en fietsers) oversteekplaatsen voorzien zijn. En na 50 Km kwam ik op de P4 en kon ik echt aan mijn rit richting Riga beginnen, met nog een 30 Km te gaan. Deze 30 werden uiteindelijk nog de saaiste van de dag. Het mag dan wel een kleiner en rustigere weg geweest zijn, het was wel een lange rechte weg, met meestal een slecht wegdek, met de wind in het nadeel, met stijgende vermoeidheid, ...
Uiteindelijk kwam ik dus in Riga en dan moet je kiezen. Oorspronkelijk zou ik voor Tiger Hostel gaan maar recent was me ook Elisabeth Hostel opgevallen en die leek eigenlijk wel aangenamer, naar Elisabeth dus maar. Die beschrijving op het internet maken ze waarschijnlijk wel zelf en komt niet noodzakelijk helemaal overeen met de werkelijkheid, groot en ruim zou ik de kamer bijvoorbeeld niet noemen. En zo werd er een tuin beloofd maar die zie ik hier niet (dat was in Tallinn ook al het geval). Ook werden er was faciliteiten aangekondigd (een wasmachine dus) maar die is er ook niet en dat is al een iets groter probleem want mijn (fiets-) kleren zijn dringend aan een wasbeurt toe. Hij duidde me wel op een kaart aan waar ik terecht kon om te wassen. Ik daarheen dus, na geïnstalleerd en (zelf) gewassen te zijn, maar het was een eind verder dan het op kaart leek, daar had ik vandaag eigenlijk geen behoefte meer aan. Bovendien kwam ik aan in de omgeving waar het moest zijn maar ik zag geen spoor van een wasserette. Dan maar een jongeman aangesproken waarvan ik vermoedde dat hij engels sprak. Hij sprak ook engels maar had geen flauw idee van wasserettes, zijn was wordt gewoon thuis gedaan. Hij was wel zo vriendelijk om het lokale infonummer 118 te bellen en zij wisten hem, en mij dus, te vertellen dat het een blokje om en dan bij de kerk was. En inderdaad, daar vond ik een wasserij, geen wasserette. De dame sprak geen engels (ik wou toch eerst even de prijs weten) maar een andere dame, die net bediend was, was zo goed om te tolken. Ik heb dan maar mijn was uit handen gegeven, wat ik eigenlijk liever niet doe (ik wordt er een beetje ongemakkelijk ongemakkelijk van dat iemand anders zich met mijn vuile en bezweette zaken moet bezig houden), en kan hem morgen om 17 uur terug gaan afhalen. Gelukkig voorziet de hostel wel in de beloofde handdoeken want zowat alles wat ik heb, inclusief handdoeken, zit in die was. Met de handdoeken van de hostel en wat ik aan heb (vers) kom ik de dag echter wel rond.
De afstand was vandaag 82 Km.
In Riga neem ik de volgende 2 dagen nog eens een fietspauze.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3655099   

Vandaag zonnig en warm, heel warm.
Vanmorgen dus vertrokken met beperkte bagage, mijn stuurtas omdat ik die nodig heb als kaarthouder en een rugzakje met mijn laptop. Je mag wel enig vertrouwen hebben in kampeerders maar mijn laptop laat ik toch zomaar geen hele dag in mijn tentje liggen. Als er een nachtje tussen zit is de aanpassing om te fietsen zonder bagage trouwens een stuk kleiner.
De rit ging vandaag eigenlijk rond Gauja Nationaal Park, een bosrijk gebied rond de vallei van de Gauja, maar stond vooral in het teken van landhuizen en kastelen.
De eerste halte was Krimulda, met een groot landhuis en een middeleeuwse kasteelruïne. Het landhuis doet tegenwoordig geen dienst als hotel maar als sanatorium, vandaar waarschijnlijk dat het wat minder mooi gerestaureerd is. De ruïne ligt vlakbij in het bos en de restanten zijn eerder beperkt.
Van Krimulda ging het een beetje verder tot Turaida, een middeleeuws kasteel dat zwaar gerestaureerd / herbouwd is. Anderzijds, de steden die ik bezoek zijn ook allemaal zwaar gerestaureerd / herbouwd want die lagen een kleine 70 jaar geleden allemaal plat. Turaida is een kasteel met een triest verhaal. Maija Roze (Marie-Roos) werd als klein meisje gewond gevonden na een gevecht in het begin van de 17° eeuw en werd opgevangen in het kasteel. Ze groeide op tot een echte schoonheid en werd het hof gemaakt door jonge mannen van dicht en van ver. Zelf was ze echter verliefd op een simpele bediende van het kasteel van Sigulda en ze ontmoeten elkaar in het geheim in de grot van Gütmana, halfweg tussen de twee kastelen (ben ik ook geweest). Een teleurgestelde soldaat lokte Maija Roze met een vervalste brief en kidnapte haar. Maija Roze pleitte bij de soldaat om haar vrij te laten en beloofde hem haar sjaal die, zo beweerde ze, magische krachten had. Ze zei de soldaat om zijn zwaard te heffen en naar haar uit te halen, haar sjaal zou haar beschermen. De soldaat deed wat ze vroeg en onthoofde haar met een slag. Het is niet duidelijk of ze werkelijk geloofde in haar sjaal of dat ze blufte en liever dood was dan gevangene van de ridder. Er zijn geschriften die minstens de moord en de daaropvolgende veroordeling van de soldaat bevestigen. Vandaag wordt Maija Roze nog steeds herdacht als de Roos van Turaida.
Ondertussen had ik na goed 6 Km al een landhuis en 2 middeleeuwse kastelen / ruïnes gehad. De volgende zouden iets verder uiteen liggen. Toch werd ik eerst nog verrast door een onverwacht kasteel, het kasteel van Lielstraupe dat vooral opvalt door de grote kerk die er in opgenomen is. Het is nu in gebruik als psychiatrisch ziekenhuis, ik heb er dus maar niet te veel rondgelopen (zie da'k niet meer buiten geraak ).
Het volgende doel was dan het landhuis Ungurmuiza, waarvan geschreven werd dat het een van de best bewaarde landhuizen van Letland is. Bij aankomst lijkt het eigenlijk niet zo bijzonder maar binnen wordt het toch interessant. Bij de restauratie, die overal wel eens moet gebeuren in zo oude huizen, hebben ze zoveel mogelijk de originele planken behouden. Waardoor je nog de originele geschilderde motieven op de muur zien, die destijds aangebracht werden in plaats van behangpapier.
Dan ging het verder naar Cesis, een stadje met een middeleeuws kasteel, voor mij het indrukwekkendste van de dag.
En van Cesis ging het dan terug naar Sigulda, waar ik nog een oud en een nieuw kasteel moest vinden. Dat bleek echter geen simpele zaak. Ze leken niet echt aangegeven te zijn, tenzij ik iets gemist zou hebben maar ik weet ondertussen dat in het Lets een kasteel “pils” is en een landhuis “muiza” en heb nergens zulke richtingaanwijzers gezien. Het nieuwe kasteel heb ik uiteindelijk gevonden maar het leek niet echt bijzonder en bovendien grotendeels ingepakt wegens onderhoud. De zoektocht naar het oude kasteel heb ik opgegeven, in plaats ben ik op zoek gegaan naar een winkel om nog wat inkopen te doen alvorens terug naar de camping te gaan.
Mijn rondje van vandaag kwam zo op 96 Km.
Daarmee zit de tweede maand erop, tijd om nog eens naar de statistieken te kijken: 61 dagen onderweg, 49 dagen gefietst voor 4976 Km en 33 dagen gekampeerd.
Morgen keer ik trouwens mijn kaart van de Baltische landen en ga ik verder op de zuidelijke helft ervan.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3655093   

Vanmorgen zonnig maar nog steeds vrij winderig. De wind was wel een beetje gedraaid, zodat ik hem al eens meer in de rug had.
Het zag er allemaal zo mooi uit, overnachten op de camping waar ik deed en vanmorgen na een paar kilometer de A1 verlaten voor de kleinere P12 die ik zou volgen tot Limbazi. En het begon ook zo mooi zoals gepland, na een paar kilometer de P12 op ... alleen werd die, mooie gele route, enkele kilometers verder ineens onverhard. Een alternatieve route zoeken was niet echt een optie. Het kon wel, een stuk verder over de A1 en dan een andere gele route naar Limbazi maar dat zag ik niet zitten. Dus besloot ik om maar te volharden in het onverhard, ruim 40 Km lang. Uiteindelijk werden het er slechts 10, daarna werd hij terug geasfalteerd. Ik mag zelfs zeggen mooi geasfalteerd. Het onverhard was overigens, zoals al eens eerder gezegd, niet overal even slecht maar nergens aangenaam.
In Limbazi even rondgekeken en dan verder over de P9 richting Riga tot Ragana. Op dit stuk zou ik 2 kastelen tegenkomen. Eerst het mij onbekende Igates Pils en daarna Birini Pils, waar ik wel over gelezen had en de reden waarom ik voor deze route koos. Beiden doen nu dienst als hotel en in beiden was er een trouwfeest geweest waarvan de gasten nog aan het vertrekken waren. Hier zegt men overigens in het engels Castle (kasteel dus) terwijl men in Estland Manor (landhuis) gebruikte maar in wezen gaat het gewoon over hetzelfde natuurlijk.
Dan in Ragana verliet ik de richting Riga, dat is voor over een paar dagen. Ik ging eerst richting Sigulda, waar ik de volgende 2 nachten kampeer in het bos langs de rivier. Morgen ga ik in de omgeving een rondje fietsen.
De afstand vandaag: 108 Km.

Vanmorgen grijs en winderig, met de wind die weer de hele tijd op de kop zou staan.
Verder was het vandaag een echte overgangsetappe, niet echt veel aan te zien. Het begon over de “grote” weg, de 4. Op kaart lijkt dit een kustweg maar de zee krijg je van daar niet te zien. Na een goede 30 Km kon ik verder over een kleinere parallel weg, tussen de 4 en de zee maar ook hier krijg je hem slechts sporadisch te zien. Precies op de middag reed ik Latvija terug binnen en even verder moest ik dan terug over de grotere weg, die hier ondertussen de A1 is. Nog een stukje verder hield ik dan halt aan de camping net voor Salacgriva.
De afstand was vandaag een bescheiden 75 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3620745   

Gisteren in totaal 8 fietsers op de camping, 3 paren en 2 individualisten. Gisteren trouwens nog een leuk stel tegengekomen, een koppel fietsers met de kleine in een aanhangwagentje achter vader en met op dat wagentje een kinderfietsje gebonden zodat de kleine als ze ergens ter plaatse zijn ook een stukje kan fietsen. Die andere individualist op de camping, een Duitser (veel Duitsers op de fiets ook), volgt schijnbaar het boekje “Langs het ijzeren gordijn”. Een route die, in 3 delen, het vroegere ijzeren gordijn volgt van in het noorden van Noorwegen tot aan de Zwarte Zee in het zuiden, opgesteld door een Duitse politieker. Ik heb dit ook bij maar terzijde geschoven wegens, volgens mij, totaal waardeloos als gids.
Vanmorgen opgestaan met wind en een grijze hemel, en een kwartiertje later met regen. De goesting was er daarom niet zo en alles ging wat moeizamer en trager dan anders, wat dan weer een geluk bleek te zijn want een kleine 2 uur later stopte het en met de hulp van de toch redelijke temperatuur, de wind en een zwak zonnetje was mijn tentje even later zelfs praktisch droog om in te pakken.
Vanmorgen nog een achttal kilometer afgekort door een stuk onverhard te nemen richting Padaste in plaats van de langere weg en een stuk heen en terug naar de Manor in Padaste, waar veel over geschreven wordt. De Manor doet ook dienst als duur hotel en restaurant en voor dat geld wordt je er zonder twijfel goed verzorgd en is het er aangenaam verblijven maar op mij maakte het geen super indruk. Ik moet daarbij wel toegeven dat het park nog niet officieel open was om te bezoeken en ik dus slechts een beperkt onofficieel bezoekje bracht, misschien is mijn indruk dus te beperkt.
Van Padaste was het nog een klein stukje tot aan de boot, waar ze de aangekomen boot net begonnen te lossen toen ik er aan kwam. 10 minuten later waren wij al weer op weg en nog 20 minuten verder was ik terug op het vaste land. Ook hier kon ik nog een achttal kilometer afsnijden richting Pärnu omdat een kleine “witte” weg toch verhard bleek te zijn.
Na 74 Km kwam ik terug in Liiva maar herkende niets van het dorp dat ik vanmorgen verliet, schijnbaar zijn er hier meerdere Liiva's.
En dan kwam ik dus in Pärnu. Het klinkt zo mooi als Tartu maar heeft lang zoveel niet te bieden. Niet dat er niets te zien is maar toch niet voldoende om er een dag te blijven. Dan ging het naar mijn camping, een kilometertje verder aan de rand van het centrum en langs de rivier. Een camping die behoorlijk overvol staat. Ze zijn hier behoorlijk aan het puzzelen om iedereen er op te krijgen.
Ondertussen is er nog een Bretoense fietser aangekomen. Hij is vorig jaar begonnen aan zijn tocht door Europa, is dan gefietst tot in Praag, heeft daar dan zijn fiets achtergelaten voor de winter en is in mei terug naar Praag gereisd om verder te fietsen.
Door de 9 Km van gisteren en de zowat 16 Km die ik afsneed vandaag ben ik uiteindelijk met een gewone 91 Km toegekomen.
Morgen gaat het terug naar Letland en zit mijn verblijf in Estland er dus op, het enige land dat ik deze reis slechts 1 keer zal bezoeken en ik moet zeggen dat ik zeer tevreden ben over mijn verblijf hier.
Toen ik op voorhand las dat de Esten zich meer naar het noorden richten omdat ze vinden dat ze meer Scandinavisch zijn dan Baltisch stond ik daar nogal sceptisch tegenover maar nu kan ik ze daar wel in volgen. De taal is alvast totaal anders dan in Litouwen en Letland en sluit veel meer aan met Scandinavisch dan met het Slavisch dat men in de beide andere landen spreekt. Wat ze natuurlijk wel gemeen hebben met hun Baltische buren is hun recente geschiedenis. Ik heb er hier niet meer over geschreven maar wat dat betreft zijn de 3 Baltische landen gelijk met hun drievoudige bezetting (40-41 USSR; 41-44 Nazi Duitsland en 44-91 USSR), de actieve verzetsstrijd tegen deze bezettingen tot ver in de jaren 50 toen de Soviet Unie de verschillende partizanenlegers uiteindelijk klein kreeg, de deportaties richting Siberië en uiteindelijk de nieuwe onafhankelijkheid in 91. In Estland verliep deze nieuwe onafhankelijkheid wel vredevoller dan bij zijn buren en dat is dan te danken aan de toenmalige bevelhebber van de Soviet troepen in Estland die de bevelen vanuit Moskou negeerde en weigerde zijn manschappen in te zetten tegen de Estse bevolking en er zelfs mee dreigde zijn artillerie om te keren moesten er andere troepen gestuurd worden vanuit Moskou. Die bevelhebber was de Tsjetsjeen Dzhokhar Dudayev, die later de onafhankelijkheidsstrijd in Tsjetsjenië zou leiden en er president zou worden. In 1996 werd hij door het Russische leger gedood. De Tsjetsjenen hebben in het algemeen geen te beste reputatie maar deze ene is in Estland een held.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3620737   

Er was gisteren op de camping ook nog een Duits fietskoppel, vertrokken op 28 april en nog tot eind september onderweg. Nu onderweg naar Tallinn en dan de boot naar Helsinki. Ik schat ze een ietsje ouder dan mezelf en veronderstel dat zij wel vroeg op pensioen zijn mogen gaan. Verder waren het weer allemaal Finnen.
Gisteren ook nog geleerd dat de bijlage aan mijn rijstschotels eigenlijk soepen moeten zijn, of eigenlijk de avond er voor al maar gisteren bevestigd gezien. Ik heb hier goede bokaaltjes van een kleine 500 gram gevonden die perfect bij rijst smaken. Omdat eergisteren, aan dat haventje, de prijzen zo goed meevielen heb ik nog eens “uit” gegeten en toen bleek dat de soep die ik bestelde precies dezelfde naam had als mijn recentste aankoop voor bij de rijst. Gisteren heb ik dan eens goed op het etiket gekeken en blijkt dat je ze eigenlijk inderdaad moet opwarmen met een halve liter water voor een portie soep voor 4 personen. Ik zal ze echter blijven gebruiken bij mijn rijst want zo zijn ze ook heel lekker.
Vandaag dan, het weer was alvast mooi zonnig en warm met af en toe wat sluier bewolking en een fris windje.
De route was vandaag voorzien om gewoon over de 10 te gaan maar onderweg besliste ik om af te wijken over een kleiner baantje dat volgens een lokaal toeristisch kaartje ook verhard bleef en niet veel langer was. Niet dat de 10 super druk was maar het alternatief was alvast nog een stuk rustiger. Onderweg passeerde ik langs hier een grote orthodoxe kerk, ergens in een bos langs de kant, en in Pöide bracht ik een bezoek aan de Heilige Maria kerk., gebouwd in de 13° eeuw. Ze ziet er een beetje uit alsof ze gebouwd is als een fort maar dat is waarschijnlijk omdat ze gebruikt werd als hoofdkwartier van het Duitse Ridderschap van het Zwaard. Doorheen de geschiedenis hebben schijnbaar steeds 4 grootmachten gestreden voor de macht over Estland: de Duitsers, de Zweden, de Denen en de Russen. Tijdens een opstand werden de Ridders gedurende 8 dagen belegerd in de kerk. Toen hun Estse belegeraars hun beloofden geen zwaard te zullen heffen als ze zich overgaven, gaven de Ridders zich over. Trouw aan hun woord, en met enige zin voor sarcasme, stenigden de Esten hierop de Ridders tot de dood. Momenteel wordt de kerk gerestaureerd maar blijft ondertussen wel dienst doen, misschien ook best want ik denk dat de restauratie een werk van lange adem (en budgetten waarschijnlijk) gaat worden.
Mijn bestemming lag vandaag op een derde eiland(je) Muhu. Geen boot echter deze keer, ze hebben hier een dijk met een weg aangelegd om de verbinding te maken. De omgeving voor die dijk was schitterend, mijn camera (of de fotograaf) schoot tekort om het echt recht aan te doen in de foto's.
Op Muhu ging het eerst naar Koguva, een dorp waarvan men zegt dat het echt bijzonder is. Volgens plan zou ik daar ook kamperen maar op een plannetje aan het einde van de dijk zag ik dat er nog 2 geschikte mogelijkheden waren om te kamperen en ik besliste om minstens tot de eerstvolgende, verderop op de route, te gaan. Morgen belooft een lange dag te worden en dat zijn alvast enkele kilometers minder voor morgen. Toch wou ik eerst eens gaan kijken naar dat dorp. Ik had me de moeite kunnen besparen, ik vond er niks aan. Alweer 12 km die ik niet nodig had.
Uiteindelijk deed ik van in het dorp nog 9 Km tot aan de camping in Liiva. Het totaal kwam vandaag op 79 Km. Morgen terug naar het vaste land, met de boot.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3620729   

De wind was vanmorgen wat gaan liggen maar verder was het grijs en kil. Tegen dat ik op Saaremaa aan kwam was de wind, voor de fietser, toch al weer goed voelbaar maar net als gisteren was het voordeel dat die verdomde wind de, soms behoorlijk dreigende, wolken weer over blies. In de namiddag klaarde het zelfs volledig op en werd het nog behoorlijk warm.
Ik was al een paar dagen zonder hartslag onderweg dus heb ik gister avond maar een nieuwe batterij gestoken, in mijn hartslagmeter (borstband) dus. En vandaag had ik mijn hartslag weer netjes terug, tenminste Bryton kon hem weer netjes vinden. Niet dat het veel uitmaakt maar het is leuk om te weten.
Vanmorgen was het dus vroeg dag voor mij. Het nadeel van het vaarschema, en deze vaarde maar drie maal per dag, te kennen is dat je goed op tijd wil zijn. Dus ruim op tijd opgestaan en met een beperkt ontbijt rustig, zonder stress, op weg naar Soru om daar bijna drie kwartier op voorhand aan te komen. De accommodatie van Soru heb ik niet kunnen inschatten, die ligt een beetje verder in “het centrum” en ondanks de tijd die ik had ben ik ze niet gaan opzoeken. Eens aan boord heb ik dan mijn tweede ontbijt genomen.
Aan de overkant ging het eerst naar de “Angla Windmolen Heuvel”, tenminste ik passeerde er sowieso omdat hij vlak naast de weg ligt maar het zou ook anders een bestemming geweest zijn. Er staan op die heuvel 5 windmolens op een rij, 4 in klassieke lokale stijl en 1 in Hollandse stijl. Je zou dan denken dat ze hier verzameld zijn als een soort Bokrijk maar dat blijkt niet het geval. Deze heuvel heeft schijnbaar de meest geschikte ligging voor windmolens in de buurt. In (tax-) documenten uit de 16° eeuw wordt in verband met het dorpje Angla gesproken over 19 boerderijen en 12 windmolens, waarvan 9 op deze heuvel. De “nieuwste” is de “Hollandse” die in 1927 gebouwd werd door een wat rijkere boer, de oudsten van de huidige nog resterende 5 dateren uit de 19° eeuw. Het verschil tussen de Hollandse en de anderen is, naast uiteraard zijn grote, dat de anderen volledig om hun as gaan om in de wind te draaien terwijl bij de Hollandse alleen de top ronddraait. Verder is de Hollandse vanwege zijn grootte natuurlijk ook krachtiger, waardoor hij meer werk kon verzetten en zo de andere molenaars behoorlijk onder druk zette. De meeste molens bleven in gebruik tot in de oorlog. Na de oorlog, tijdens de Soviet bezetting met zijn collectieve boerderijen, werden ze niet meer gebruikt en raakten ze in verval. Op het einde van de vorige en het begin van deze eeuw werden deze 5 resterende dan gerestaureerd.
Na mijn bezoek aan de molens en het kleine bijhorende museum nam ik in de cafetaria mijn derde en beste ontbijt van de dag. Ik dacht gelezen te hebben pannekoek met kaas en jam maar blijkbaar moest het zijn met kaas en ham. Ik heb bij mijn vertrek vergeten te controleren of zij fout geschreven of ik fout gelezen heb. Hoe dan ook het was een stevige pannekoek met kaas en ham en daarlangs een behoorlijke slaatje van tomaat en komkommer. In België denken wij in de eerste plaats aan zoete pannekoeken maar ook deze was echt lekker. Daarna ging ik eerst even 2 Km uit de richting, naar het 14° eeuws kerkje van Karja. Het opvallendste aan het kerkje, naast dat er geen toren bij is en dat ze wel erg stevig gebouwd is, is een gravure boven een zijdeur met daarop de kruisigingsscene met Jezus en de 2 rovers. De ziel van de berouwvolle rover komt uit zijn mond en wordt bij de hand genomen door een engel, die van de andere rover komt eveneens uit zijn mond en wordt begeleid door de duivel.
Dan ging het verder naar Kali en zijn meteoor krater. De meteoor zou zo'n 4.000 jaar geleden ingeslagen zijn en heeft daarbij een serieuze deuk achter gelaten, ruim 100 meter diameter en 22 meter diep. Er zijn in de omgeving ook nog 8 kleinere kraters van de brokstukken maar die heb ik niet opgezocht.
Daarna ben ik nog eens afgeweken van de direkte route om een “stronghold” te gaan bekijken. Strongholds zijn gewoonlijk pre-middeleeuwse versterkingen, gemaakt van aarde en hout waardoor er gewoonlijk niet echt veel te zien is maar aangezien het niet ver omrijden was ... De lokale verantwoordelijken vonden er echter ook niet veel aan te zien en hebben hem niet aangeduid vanaf de weg, ik heb dus niets gezien. Dat waren een paar kilometer die ik me had kunnen besparen.
Het uiteindelijke doel van vandaag was Kuressaare, een stadje met onder andere ook een Bisschoppelijk kasteel maar na dat van Haapsalu valt dit toch een beetje tegen. Het stadje zelf leek wel behoorlijk mooi.
De afstand van vandaag was 91 Km.
Na dat ik me geïnstalleerd had ben ik nog even, zonder bagage, naar een winkel gereden voor wat inkopen, het is toch telkens weer aanpassen om een keer zonder bagage te fietsen.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3596671   

Het is gisteren uiteindelijk toch nog opgeklaard, zodanig dat ik er aan dacht om naar de zonsondergang te gaan kijken. Tegen 9 uur zag ik het echter terug overtrekken en dan ben ik maar wat vroeger nog eens naar het strandje gewandeld. En tegen dat ik een half uur later in mijn slaapzak kroop, vielen de eerste druppels van de zachte regen waarmee ik in slaap viel. Om dan vanmorgen weer wakker te worden met een blauwe hemel, met een blauwe hemel maar ook met een pittig windje die, hoe ik ook keerde of draaide, steeds op de kop leek te staan. Een windje dat ook al snel wat wolken meebracht, die soms behoorlijk grijs waren maar die ook voldoende gaten lieten voor enkele zonnige foto's. En een windje dat ook al die wolken weer over blies, ook die grotere grijze van na de middag.
Vanmorgen ging het eerst terug naar de weg, dan terug naar de “grotere” weg en dan verder rond het eiland. Na 25 Km sloeg ik wel af voor een extraatje van een 50 Km om nog twee vuurtorens te gaan bekijken. Daarna ging het verder tot Emmaste, waar ik voor een keuze stond. Ofwel 6 Km zuidwaarts naar Soru, waar ik morgenvroeg moet zijn en waar in principe wel een of ander hotel of guesthouse moet zijn, ofwel een Km of 15 terug noordwaarts, waar ik enkele campings zou moeten vinden. Ik koos uiteindelijk voor het tweede. De kilometers bleven echter oplopen en ik kwam maar niet dat kruispunt tegen waar ik rechtsaf moest. Uiteindelijk kwam het natuurlijk toch en hier nam ik de eerste de beste gelegenheid om een plaatsje te vragen, in dit geval aan een klein jachthaventje in Orjuka. Ze hadden er wel een bordje met een caravan staan maar er stond geen tentje bij, het bleek echter geen probleem en zo sta ik nu in het gras naast de cafetaria van het haventje. Bij het opstellen van mijn tentje speelde wel die wind me wat parten. Ik maakte dan ook twee grote fouten: 1. in geval van wind je tent altijd opstellen met de achterkant naar de wind, ik was fout begonnen maar heb het, met een beetje moeite, wel kunnen corrigeren; 2. in geval van wind sta je, indien mogelijk beter achter de cafetaria dan er naast.
Het werden uiteindelijk 19 Km van Emmaste tot hier, tot de verwachtte campings is het nog wat verder. 19 Km plus nog eens 6 Km verder tot Soru maakt dus 25 Km, die ik moet gedaan hebben voor 8 uur morgen vroeg. Om 8u15 vertrekt de eerste boot naar het volgende eiland, Saaremaa, en die wil ik nemen en liefst iets minder spannend dan gisteren.
De totale afstand was vandaag 115 Km. Ik had ook wat kunnen afsnijden door over het eiland te gaan in plaats van er rond maar alles wat in land gaat wordt op een bepaald punt onverhard en dan doe ik liever enkele kilometers meer.
De eerste 2 foto's zijn dus van gisteravond op de camping.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3596655   

De camping gisteren was een beetje minder klein dan ik dacht, er was nog een stuk achter de hoek. Daar moeten nog minstens één Duitser en één Zwitser gestaan hebben, de gastvrouw houd eraan om de vlaggen van de landen waarvan ze gasten heeft uit te hangen en naast de Belgische en de Finse hing er dus ook nog de Duitse en de Zwitserse.
De lucht was vanmorgen zwaar bewolkt.
Al vlug na mijn vertrek werd ik weer verrast door een ruïne, deze keer van een of ander landhuis. Ze worden schijnbaar niet allemaal gerestaureerd of misschien was ze van minder belang. Er stond een plakkaat midden op een grasveld maar ik ben niet gaan kijken.
Om 8u30 kwam ik aan bij Rohuküla en was daarmee, letterlijk, nog net op tijd om mijn boot, naar het eiland Hiiumaa, te halen. Ze waren klaar om de oprit te sluiten. Een foto meer of toch even gaan kijken naar dat plakkaat en ik zou hem gemist hebben. Ik had trouwens geen flauw idee van het vaarschema, alleen dat hij “een paar keer per dag” vaarde. Ik had onderweg al wel bedacht dat 8u30 of 9 uur wel een valabel tijdstip zou zijn om een eerste keer af te varen. Vandaar dat ik ook even wat steviger doorduwde toen ik hem een eindje verder zag liggen, ook dat heeft dus nog even geholpen. Nu, anders had ik een paar uur gewacht op de volgende. Alleszins had ik een uur en een kwart om tot rust te komen, de tijd die hij nodig had om de 22 Km te overbruggen. Op de boot zat trouwens nog een vrij grote groep fietsers, met minstens een aantal Amerikanen erbij. Althans, ze droegen fietskledij maar ik had op het dek geen andere fietsen gezien. Bij het aanmeren zag ik dan een grote bus met een bord met “bike tours” achter het venster. Het is dus een rondreis waarbij gedeeltes gefietst worden, zoals ikzelf tenslotte ook doe in “ver weg” bestemmingen. Alleen gebruiken wij gemiddeld wat kleinere transportmiddelen, naast de fietsen.
Ik had gelezen dat Hiiumaa een microklimaat heeft en dat het er altijd merkbaar warmer is dan op het vaste land. Niet zo vandaag, was het op het vaste land nog bewolkt en, redelijk, warm dan was het hier gewoon bewolkt en fris. En even nadat ik op het eiland beland was begon het er ook nog te regenen. Er was regelmatig wel een sprankeltje hoop met de wat lichtere lucht aan de horizon maar die lichtere lucht is telkens mee blijven opschuiven. Het is eigenlijk de hele tijd wisselend blijven regenen, wisselend en dus ook af en toe een kleine onderbreking. Mijn goede zomer van de afgelopen weken lijkt wel degelijk even opgeschort.
Op het eiland ging het richting Malvaste maar toen ik het pad naar de camping zag ben ik het eerst nog even voorbij gereden, om een eind verder naar de vuurtoren te gaan kijken. Bij de vuurtoren staat ook weer een monument ter herinnering aan de ramp met de Estonia. Het ziet er een beetje raar uit maar zou zo gemaakt zijn dat wanneer de wind uit dezelfde richting en met dezelfde kracht waait als die bewuste dag de bel zou luiden. Vandaag was dat duidelijk niet het geval maar het moet raar zijn wanneer die bel belt.
En toen ik aan de vuurtoren verder ging was de laatste onderbreking van de regen voorbij, nog fijn dat ik tenminste nog eerst wat foto's mocht nemen.
Deze keer nam ik het pad dus wel en kwam, behoorlijk nat, op mijn camping aan. Deze kant van Estland is duidelijk meer toeristisch, niet alleen te zien aan het groter aantal vreemde nummerplaten maar ook aan de prijzen. Terwijl de gangbare prijs tot dusver 4 á 6 € was, dan doet deze met 10 € niet veel onder voor deze van gisteren. Die van vandaag is echter echt wel mooi, moest het mooi weer zijn ik zou kunnen genieten van deze camping. Overigens kan je tegenwoordig ook het internet niet meer geloven. Volgens mijn gastvrouw zei het internet dat het niet zou regenen.
De afstand was vandaag 65 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3578923   

Vandaag wat wisselend bewolkt met een fris windje, tegen.
Het vertrek was simpel vanmorgen, van aan het hostel 2 maal rechts en volgen maar. Een 12 Km over de 8 om dan over te gaan op de 17 en te eindigen op de 9. Het was moeilijk op gang te komen vandaag en de tegenwind hielp natuurlijk ook al niet. Niet dat het een sterke wind was maar toch wel voelbaar.
Het leek vandaag ook zo'n typische “overgangsetappe” te worden, mooi om te fietsen maar niets extra te zien. Alleen een “oversized” kultuurhuis in Keila, oversized ten opzichte van de grootte van het plaatsje. En dan na zowat 50 Km staat er een wegwijzer naar Padise klooster op 200 meter. 200 meter is ook niets en dus ga je maar eens kijken en dan kom je ineens terecht bij de ruïne van een klooster uit de 14° eeuw. En vlakbij het klooster stond nog een mooi landhuis dat nu dienst doet als hotel / restaurant. Daar kan een mens dan toch weer 50 Km verder.
Na die 50 Km verder kwam ik aan in Haapsalu. Ook hier is de grootste blikvanger een ruïne, in dit geval van een bisschoppelijk kasteel uit de 13° eeuw. Verder ben ik ook nog even over de promenade gelopen, alvorens nog een stukje verder te rijden tot aan mijn camping. Een kleine en leuke maar vrij dure (10,50 €) camping, waar ik omringd ben door Finnen.
De teller stopte vandaag op 107 Km.
De foto van het kultuurhuis heeft uiteindelijk de selectie niet gehaald.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3578909   

Een van de weinige niet russisch sprekers in de hostel was een Duitser die met de fiets onderweg is naar Finland. Hij nam vanmorgen de boot naar Helsinki en zal daar zien waar en hoever hij gaat. De bedoeling is alleszins tot Rovaniemi te fietsen, op bezoek bij de kerstman dus.
Vanmorgen wakker geworden met het geluid van stevige regen. Het is dan wel vrij vlug gestopt maar wel de hele dag grijs en kil gebleven. Zit mijn goede zomer er voorlopig op?
Vanmorgen dus verder rondgewandeld, met de nadruk op verder. Eerst gepasseerd langs de opera, mooi klassiek gebouw maar voor de fotograaf tamelijk verstoord door tram- en trolleylijnen. Daarna ook gepasseerd langs de KGB, in hotel Viru. Toen dit hotel in 1972 gebouwd werd was het de eerste hoogbouw in Tallinn en de “place to be” voor buitenlanders, letterlijk dan want het was de enige plaats waar buitenlanders mochten logeren. Dat maakte het voor de KGB, die een verdieping permanent voor zichzelf gereserveerd hielden, gemakkelijk om iedereen in het oog en het oor te houden: gasten, personeel, bezoekers, ... Het hotel is nog steeds operationeel en heeft nu op het KGB-verdiep een museum maar het is vrij duur en op afspraak, en die had ik dus sowieso niet.
Daarna ging het een behoorlijk eind verder naar Kadriorg, een groot park gebied even buiten het centrum. De grootste blikvanger in het park is Kadriorg Paleis, door Tsaar Peter de Grote, na zijn verovering van Estland, gebouwd (besteld) voor zijn vrouw Catherina. Er zou 18 jaar aan gebouwd zijn, van 1718 tot 1738. Ondertussen verbleef Peter tijdens zijn bezoeken aan Tallinn in een veel bescheidener, simpel huisje wat verderop. Jammer genoeg is het paleis momenteel gedeeltelijk in plastiek ingepakt wegens renovaties. In de jaren 30 deed het paleis dienst als presidentiële residentie. In 1938 werd in de tuin van het paleis een apart paleis gebouwd voor de president. Dat paleis wordt nu door de president, en zijn gevolg, gebruikt als werkplaats, hij resideert er echter niet.
Daarna ging het terug naar de oude stad. Net als in Krakow moet je, als je even het massatoerisme terzijde laat (we willen allemaal die mooie plaatsen bezoeken maar hebben liever niet dat teveel anderen dat terzelfder tijd doen ), toch wel toegeven dat het een indrukwekkende plaats is.
Ook stil word je wel even bij een monument net buiten de wallen. Een monument met onder andere enkele honderden namen op, slachtoffers van de ferrie Estonia die in 1994 in de Baltische zee verging. Vlakbij, net binnen de stadsmuur, is er ook een plaque ter ere van de leden van de Britse Navy die het leven lieten tijdens hun steun aan de onafhankelijkheidsoorlog van 1918 – 1920. Ook de Britten hadden dus nog niet gedaan met vechten aan het einde van WO I. Als ik me goed herinner waren de Duitsers na 1918 ook nog steeds in gevecht met de Denen over betwiste gebieden. Eigenlijk was die WO I nog niet erg gedaan in 1918.
Op de weg terug bracht ik ook nog een bezoekje aan Linda, de treurende weduwe van Kaliev. Volgens de plaatselijke legende is Toompea, de heuvel waarop een gedeelte van de oude stad ligt, de grafheuvel die Linda liet maken voor Kaliev, de legendarische eerste leider van de Esten.

Vandaag niet echt veel te zeggen, bezoek aan Tallinn. De stad waar misschien wel de hoogste verwachtingen aan verbonden waren, samen met Krakow. Maar ik heb ook een beetje dezelfde gevoelens als Krakow de eerste dag. Het is allemaal schitterend maar hoge verwachtingen zijn moeilijk te voldoen. Bovendien is het, ook weer net als Krakow, allemaal super toeristisch, met hier dan nog als extraatje de aangemeerde cruiseschepen. Het gevolg van dit alles is dat de prijzen naargelang zijn. Ook wordt je hier veel aangesproken door personeel van restaurants om je als klant te ronselen. Alleen mijn overnachtingen zijn echt goedkoop, 11 € per nacht in een stad als Tallinn. Veel meer dan een bed, douche, wc en minimale kookfaciliteiten wordt er echter niet voor geboden. Oh ja, het gebruik van de wasmachine gisteren was gratis.
Toch is de stad echt wel een bezoekje waard. Veel van de middeleeuwse omwalling en zijn torens staan nog of terug recht. Ook binnen de muren is de oude stad erg mooi gerestaureerd, met veel grote handelshuizen en dergelijke. Het is wel dikwijls moeilijk in beeld te krijgen omdat het allemaal zo dicht op elkaar staat. Buiten het centrum zie je veel houten huizen maar dikwijls behoorlijk groot, goed onderhouden en erg kleurrijk, ook best mooi vind ik.
Het weer was vandaag terug erg mooi, aangename temperatuur met van omstreeks de middag wisselende bewolking.
Morgen gaan we verder rond.