Het goede fietsweer van de voorbije dagen zorgt voor de nodige kriebels om erin te vliegen. Na het leuke verjaardagsfeestje van Bart, Ronny en Alex sta ik om tien uur toch paraat om aan een tocht van 82 km te beginnen. Vandaag heb ik zin om "Schipper mag ik overvaren" te spelen. Ik ben vast in één van mijn vorige levens visser of veerman geweest, want ik heb iets met water. Zet mij op een overzetbootje en ik leef helemaal op. Zet mij een uur of meer op een boot en ik word helaas zeeziek.
De eerste etappe leidt mij van ons vertrouwd fietspad naar Vrasene langs "De Vaart" zoals we deze kanaaltjes (?) noemen. Daarna gaat het richting Beveren en Kruibeke langs autoluwe straatjes door de polders. In Kruibeke ligt de eerste overzet te wachten naar Hoboken. Dit is een vrij grote boot, die in de week voornamelijk wordt gebruikt door leerlingen en arbeiders en in het weekend door de vele dagjestoeristen. Al gauw bereiken we de overkant. Voor een plattelandsmens als ik kan het contrast niet groter zijn. Van een groene linkeroever van de Schelde naar een grauwe en geïndustrialiseerde rechteroever. Ik zou daar jammer genoeg nooit kunnen wennen, denk ik. Via rusitige fietswegen gaat het dan verder richting Hemiksem. Dit is een mooi stukje van de LF2-route. Je wordt dan geleid naar het Kallebeekveer, waar je kan overzetten naar Bazel, maar ik ben daar gewoon rechtdoor gereden, richting Schelle. Daar kan je het veer naar Wintam nemen. En dat heb ik ook gedaan. Zo kwam ik aan de indrukwekkende zeesluis van Wintam. Daar was het even zoeken om de sluis op de juiste plaats over te rijden. Meteen daarna deed ik de schrik van mijn leven op. Net toen ik over de sluis reed, begon de bel te rinkelen en moest ik zo snel mogelijk de sluispoorten verlaten. Het hek was zich al aan het sluiten toen ik aan de overkant kwam. Er werd dan ook nog iets omgeroepen, maar daar verstond ik geen woord van. Wilde de sluiswachter mij aanmanen om goed door te fietsen ? Ik weet het niet. Maar mijn hart stond alleszins stil. Bekomen van de schrik, kon ik even later verder fietsen richting Temse. Je rijdt kilometerslang langs de Schelde en passeert ook Rupelmonde, de geboortestad van Mercator.
Net voor de brug van Temse had ik nog een ontmoeting met Tom Van Hooste, één van onze beste veld- en afstandslopers ooit in België, maar een heel bescheiden en toffe man. Ook Irina zijn vrouw is een vlotte dame. Zij hebben lange tijd in onze straat gewoond, maar zijn nu verhuisd naar Stekene. Toch blijven zij geïnteresseerd in de atletiekexploten van mijn oudste dochter, Evelien. En telkens Tom haar ontmoet, krijgt ze een heleboel goede raad mee. Tom jong, we hopen je nog dikwijls tegen te komen op de atletiekvelden als trainer en begeleider.
Met een goede vijftig kilometer op de teller, was het dan tijd om even een terrasje te gaan doen. Het Sas, net voor Weert, is daarvoor een goede locatie. Na de welgekomen verfrissing, ging de tocht verder tot aan het Veer naar Driegoten in Hamme. Hier moest ik even denken aan mijn jeugd, toen er hier nog werd overgezet met een houten roeiboot, waarmee maximum 10 fietsen meekonden. Wat hebben we toen toch een lol gehad.
Enkele kilometers verder ligt dan de overzet naar Tielrode. Als je Tielrode nog maar net bent binnengereden, wacht je een heel steile beklimming, een korte kuitenbijter. Meteen daarna rijd je door het natuurgebied: De Roomakker. Dit is een mooi voorbeeld van herbestemming van oude kleiputten van steenbakkerijen. Daarna liep de tocht naar het centrum van Sint-Niklaas. Vandaaruit keerde ik langs de oude spoorweg terug naar De Klinge. Het was weer een dagje genieten op de fiets.
De gebruikte knooppunten: 80, 81, 74, 72, 71, 2, 5, 6, 7, 50, 47, 48, 48, 49, 42, 43, 33, 32, 70, 30, 34, 31, 54, 1, 2, 3, 5, 6, 91, 77, 76, 44, 45, 36, 83, 82, 81, 80
  
|
