Het weerbericht zag er dreigend uit voor onze laatste dag. Daarom besloten we om op het eiland te blijven, zodat we indien nodig de snelste weg naar Wissenkerke konden nemen. Enkele spatjes regen niet te na gesproken bleef het gelukkig heel de dag droog en konden we nog 45 km genieten van de prachtige Zeeuwse natuur. Vanuit Wissenkerke vertrokken we naar de Collijnsplaat. Dit is een mooi stukje fietsen langs de Oosterschelde , waarbij je op een bepaald moment letterlijk onder de Zeelandbrug fietst. Indrukwekkend ! Vanop je fiets heb je ook een zicht op de oesterbanken bij laag water. Zo zagen we dat er 6 kisten Japanse oesters aangespoeld waren, vast gedumpt door een vrachtschip. Toen we er voorbij fietsten kwam de rivierpolitie al poolshoogte nemen. De wind leidde ons via Kats langs de dijken vlakbij de rivier naar Kortgene. Door de gunstige ligging aan het Veerse meer heeft Kortgene zich de laatste jaren sterk ontwikkeld op toeristisch gebied. Karakteristiek in het landschap is de grasdrogerij met de schoorstenen en condenspluim die vanuit alle hoeken van het eiland te zien is. Voor vele bewoners een begrip. Naast de grasdrogerij staat een prachtig ontworpen pompgebouw van de waterleidingsmaatschappij. Lange tijd heeft heeft het gebouw geen functie meer gehad, maar sinds kort wordt de pomp bij piekbelastingen weer ingezet. Een mooie combinatie van modern watermanagement en industrieel erfgoed. Vanuit Kortgene fietsten we naar Kamperland. Kamperland was van origine een landbouwdorp, maar heeft zich nu ook ontwikkeld tot een ideale verblijfplaats voor watersporters en strandgenieters. Een bijzondere activiteit in Kamperland is het brouwen van bier. Bierbrouwerij Emelisse is de enige brouwerij op Noord-Beveland en hier wordt dubbel abdijbier en witbier voor de fijnproever gebrouwen. Bij het brouwproces wordt mout gebruikt, gemaakt van Noord-Bevelandse brouwgerst. In het opvallende gebouw is het grand-café Emelisse gevestigd. Hier kan men deze bieren proeven en een lekker hapje eten. Ook de koffie smaakt er overheerlijk. Na dit intermezzo reden we terug naar Wissenkerke. Na een heerlijk avondmaal in HRC De Kroon keerden we uitgewaaid en opgeladen naar huis.
Op zaterdag stond er een rondje gezellige stadjes bezoeken op het programma. Via de website van "Een rondje met een pontje" hadden we ontdekt dat het veer van Kamperland naar Veere op zaterdag overtochten maakte. Dus ... als liefhebber van overzetbootjes (Misschien was ik in een vroeger leven wel een veerman.) kon ik deze gelegenheid niet voorbij laten gaan. Alleen ... het goot op het moment dat we moesten vertrekken pijpenstelen of regende het oude wijven ? Dus maar de regenjassen en -broeken aangetrokken , want op de buienradar werd aangekondigd dat het vanaf de middag droog zou zijn. Regenjassen en broeken moeten echter op tijd en stond gecontroleerd worden op hun waterdichtheid en wat bleek ? Iedereen had wel één kledingstuk dat niet zo waterdicht was als het moest zijn ! Ikzelf zal mij een nieuwe regenbroek moeten aanschaffen voor we naar Jutland vertrekken, want de binnenkant van mijn regenbroek heeft de natte tocht naar Praag schijnbaar niet zonder slag of stoot overleefd. Toen we van de veerboot in Veere stapten, konden we onze regenpakken al uittrekken en onze lekkages laten drogen. We doorkruisten het stadje na een kopje warme chocomelk en fietsten richting Middelburg. De lange Jan, de karakteristieke abdijtoren in het centrum van Middelburg, kondigde al van ver dit pittoreske stadje aan. De hoofdstad van Zeeland heeft een rijk verleden en dat is nog steeds zichtbaar. Middelburg is ontstaan in de 9e eeuw, toen de Vikingen Europa introkken. Om het eiland Walcheren tegen indringers te beschermen werd er een ringwalburg opgeworpen. Nadat de dreiging van landveroveraars voorbij was, begon de burcht te profiteren van de gunstige ligging aan het water en ontwikkelde zich tot handelscentrum. Omdat deze burcht de middelste burcht van Walcheren was, kreeg de stad de naam Middelburg. Lange tijd was Middelburg, na Amsterdam, de belangrijkste stad van Nederland. In 200 jaar tijd werden er ruim 300 nieuwe schepen gebouwd op de scheepswerven. Deze schepen vetrokken naar Azië om handel te drijven in o.a. specerijen, textiel en porselein. In het centrum van Middelburg zijn nog steeds panden te zien die herinneren aan deze gouden periode. Na een bombardement in 1940 waarbij in een verwoestende brand veel van de stad verloren ging, is Middelburg weer opgebouwd in traditionele stijl. Naast historische monumenten is moderne architectuur ook ruim aanwezig. Middelburg is echt een stad met een eigen karakter. Er zijn intieme pleintjes, leuke straatjes, gezellige cafeetjes en naast de grote winkelketens vind je er ook bijzondere boetiekjes, galeries en kunsthandels. Via Koudekerke ging het richting Noordzee. Via Dishoek ging het naar Zoutelande en Westkapelle langs een dijk naast de zee. In Westkapelle staat een eeuwenoude markante vuurtoren,die nog steeds dienst doet als baken voor de scheepvaart. De vijftig meter hoge vuurtoren is niet alleen voor de zeevaart een baken in de nacht; vanuit de meeste dorpen op Walcheren is het vuurtorenlicht te zien. Door het oprukken van de zee werd begin 15e eeuw het oude gedeelte van dijkwerkersdorp Westkapelle verlaten om meer landinwaarts een nieuw dorp en bijbehorende kerk, Willibrorduskerk genaamd, op te bouwen. Door verwoesting tijdens de tachtigjarige oorlog en na brand bleef alleen de toren over en is de kerk begin 1800 omgevormd tot vuurtoren. Met de haren in de wind vlogen we verder richting Domburg. Domburg is de oudste badplaats van Walcheren en de op twee na oudste badplaats van het land. Domburg kent een rijke geschiedenis van kunstenaars, zoals Mondriaan en Jan Toorop die er kwamen schilderen vanwege het grillige duinlandschap en het bijzondere licht. In Domburg kan je ook op een heel speciale locatie logeren. Twintig jaar geleden hebben we dit met de familie eens uitgeprobeerd. En dat was een unieke ervaring. Daarom gingen we deze locatie ook een bezoekje brengen: Kasteel Westhove dateert uit de 13de eeuw en is met zijn torens, slotgracht, koetshuizen, tuin en terrassen een echte bezienswaardigheid. Vanaf beide terrassen heb je een fantastisch uitzicht op het boslandschap van de Mantelinge. Dit bosgebied is uniek, omdat het direct onderaan de duinen ligt. Het kasteel ligt ook op loopafstand van het strand. In vroegere eeuwen deed Kasteel Westhove dienst als buitenhuis van voorname Zeeuwse families. Nu is het een jeugdherberg met 117 bedden, verdeeld over het kasteel en de aangrenzende koetshuizen. Iedereen kan zich hier dus kasteelheer of jonkvrouw voelen. Voorbij het kasteel fiets je door een bos dat perfect zou passen in een tekening van Anton Pieck. Daarna ging het opnieuw richting Wissenkerke, het eindpunt van deze schitterende tocht van 73 km !
Na een goede nachtrust en een prima ontbijt sprongen we onze fietsen op voor een tocht rond het Veerse meer. De lucht zag er dreigend uit met regenzwangere wolken, maar een strakke wind zou er voor zorgen dat het droog bleef tot na het avondeten. Bij het vertrek werden we aangesproken door een echtpaar uit Beveren- Waas. Zij hadden één van onze fietsvrienden herkend en dat zorgde voor een leuke babbel. Ook zij gingen een fietstocht maken en vertrokken samen met ons richting Oosterscheldekering. Na een zestal kilometer hielden ze de fietstocht voor gezien en maakten ze rechtsomkeer. De tegenwind was hen veel te sterk. Als doorwinterde fietsers zetten wij door, wetende dat we gedurende het tweede deel van onze tocht zouden vooruitgeblazen worden door de wind . Via een brede weg door schitterende duinen kwamen we terecht in Vrouwenpolder. Vrouwenpolder is rond 1300 ontstaan in een net ingepolderd gebied. Het dorp heeft lange tijd een grote rol gespeeld als bedevaartsoort vanwege wonderen die in het dorp plaats vonden. Mysterieuze lichten boven het landschap zouden aangegeven hebben waar de kerk gebouwd moest worden. Ook heeft een vreemdeling in één dag een paneel van Maria geschilderd, en is daarna van de aardbodem verdwenen. Deze madonna werd Onze-Lieve-Vrouwe van de Polder genoemd, de bijnaam waaraan het dorp haar naam te danken heeft. Mirakels hebben we hier niet gezien, maar een gezellige rommelmarkt zorgde voor een korte verpozing. Rond de middag bereikten we het historische stadje Veere.
De rijke geschiedenis van Veere, één van de zeventien beschermde stads- en dorpsgezichten in Zeeland blijkt uit de vele monumenten die het kleine stadje heeft:De grote kerk stamt uit 1348; Vanaf 1811 werd de kerk door soldaten van Napoleon gebruikt als militair hospitaal; de kerk is nog een tijdje bedelaarshuis geweest en kazerne. Het stadhuis van Veere uit de vijftiende eeuw met de prachtige voorgevel: de toren met het klokkenspel dateert van het eind van de zestiende eeuw. Het carillon is verkozen tot een van de mooiste van Nederland. De Schotse huizen aan de Kaai, in de zestiende eeuw gebouwd door rijke Schotse kooplieden. Deze twee huizen met de namen, "Het Lammeken" en "De Struijs" , bieden sinds 1950 onderdak aan het Museum 'De Schotse Huizen'.
Gedragen door de wind bolden we verder langs het Veerse meer, soms dichtbij, soms ervan gescheiden door dijken. Maar het landschap bleef prachtig. Ten noorden van Wolphaertsdijk staken we de brug over naar Kortgene. Via rustige wegen bereikten we opnieuw Wissenkerke. Het einde van een prachtige fietstocht met 72 km op de teller.
Hemelvaart : tijd voor een lang familieweekend met veel fietsplezier !
Dit jaar hadden we een fietsarrangement geboekt in Wissenkerke op het Zeeuwse eiland Noord- Beveland. Het werd in alle opzichten een meevaller van formaat. Hotel De Kroon was een gedroomde overnachtingsplaats met ruime kamers, lekker ontbijt en heerlijk avondeten. Daarnaast viel het weer mee, alleen de harde wind was soms van het goede teveel. Maar we hebben vier schitterende fietstochten gemaakt. Dus ... een kort verslagje en foto's die voor zich spreken.
Dag 1: Noord- Beveland en Schouwen Duiveland verbonden door de Zeelandbrug en de Oosterscheldekering. Op donderdag hadden we gekozen voor een fietstocht van een 56-tal km. We vertrokken in Wissenkerke richting Zeelandbrug. Gelukkig hadden we de wind in de zeilen bij het overbruggen van dit prachtige bouwwerk. De Zeelandbrug is een verkeersbrug over de Oosterschelde met een totale lengte van 5022 meter. Ze verbindt Noord- Beveland met Schouwen- Duiveland. In december 1965 werd deze brug geopend en tot 1989 moest er nog tol op worden betaald. Nu brengt ze je in een mum van tijd in het pittoreske stadje Zierikzee. Zierikzee had al in het begin van de 15e eeuw een belangwekkend silhouet met muren, poorten, kerken, toren en molens. De oude stadspoort geeft toegang tot de gezellige binnenstad met de vele winkeltjes en gezellige terrasjes. Een echt welkomstgevoel. Het opvallendste monument van Zierikzee is de St. Lievens Monstertoren, ook wel de Dikke Toren genoemd. De toren is al van verre te zien en lijkt als twee druppels water op de Sint-Romboutstoren in Mechelen. Ooit moest de toren de hoogste van het land worden. Door geldgebrek is slechts een deel tot stand gekomen. Hoog genoeg om nu, vanaf de toren, te genieten van een adembenemend uitzicht. Hier was het tijd om een hapje te eten. De zon nodigde ons uit om dit op een terrasje te doen. In de namiddag volgden we kilometerslang de dijken langs de Oosterschelde tot aan de Oosterscheldekering. Onderweg konden we genieten van een mooi landschap.De Oosterscheldekering fietsten we over met een flinke zijwind. Hij blies ons naar een gezellig terrasje voor een opwarmertje. Daarna was het tijd om naar Wissenkerke terug te keren. Door de omleiding in dit dorpje stond onze kilometerteller op 64 km. Een flinke start van het weekend.
Deze zomer gaan Myriam en ik de Jutlandroute fietsen. Omdat we allebei sociaal enorm geëngageerd zijn willen we een sponsoractie voor een goed doel aan deze fietstocht vasthangen. We willen zo veel mogelijk euro's inzamelen voor BEDNET. Bednet is een organisatie die langdurig zieke kinderen en hun school ondersteunt met computers en ander ICT-materiaal om de kinderen via het internet van thuis uit les te laten volgen samen met hun klasgenootjes. Zo wordt de leerachterstand beperkt en wordt het sociaal contact onderhouden. Op dit moment volgen al 200 kinderen les op deze manier en het zou mooi zijn als in de toekomst nog meer kinderen gebruik kunnen
maken van dit prachtige initiatief. Ik ben twee jaar geleden met deze organisatie in contact gekomen door een chronisch ziek kindje bij ons op school. Dat jongetje was nog te klein (eerste kleuterklas) om ondersteuning van Bednet te krijgen, maar zij hebben ons met raad en daad bijgestaan om via skype een eigen Bednet op te starten. Toen een meisje van het vierde leerjaar in januari de diagnose van leukemie kreeg, hebben wij hen onmiddellijk gecontacteerd. In drie weken tijd was heel de installatie op school en thuis in kannen en kruiken. Liesje en haar klas maken er dan ook dankbaar gebruik van. Om onze dankbaarheid t.o. Bednet te tonen willen we deze zomer onze fietstocht naar Skagen laten sponsoren door vrienden, kennissen en sympathisanten. De opbrengst gaat integraal naar Bednet. Kennismaken met deze organisatie kan op de website: www.bednet.be . Elke bijdrage, hoe klein ook is welkom op het rekeningnummer: Janssens Carine BE21 9730 8923 6903 ARSPBE22 Dit rekeningnummer wordt uitsluitend gebruikt voor deze actie. Deze sponsortocht wordt ondersteund door Bednet en door GBS Reynaerdijn in Stekene/Kemzeke.
Alvast bedankt voor jullie steun.
Toen ik vanmorgen vroeg de krant opensloeg, las ik een artikel over Armand Van Assche. Hij was een Wase dichter die veel te vroeg gestorven is. Amper vijftig jaar oud. Meneer Van Assche was mijn leraar Nederlands in het 5e middelbaar . Hij was voor de typische meisjesschool waar ik school liep een atypische leraar. Hij was een kei in zijn vakgebied, maar zeer verstrooid en had compleet geen interesse in hoe hij er uit zag. Zijn vettige haar, zijn sokken in twee verschillende kleuren, zijn hemd dat uit zijn broek hing , was meermaals het onderwerp van puberaal gegiechel. Maar iedereen had enorme waardering voor hem, omdat hij anders was dan de anderen en je onderdompelde in de wereld van de dichtkunst. Dat hij zelf een begenadigde dichter was, hebben we pas ontdekt in de normaalschool toen we kennismaakten met zijn vernieuwende gedichten voor de jeugd. Dat onze beruchte tang van een directrice "De Stoof" zijn zus was, konden we nauwelijks geloven.
Dit artikel inspireerde mij om een fietstocht te maken naar Hamme, het land van de dichter Filip De Pillecijn. Het was een schitterende tocht, waar alleen de passage door de stadskern van Sint- Niklaas een minpunt was. Mooi is dat stukje niet, maar wel heel veilig. Eens de stad uit ging het richting Tielrode. Eerst genoot ik van de Roomacker om daarna met een vliegende duik het dorp binnen te suizen recht de Durmedijk op. Daar was het even wachten op de overzet , maar een prachtige bruid en haar gevolg zorgde ervoor dat de tijd snel voorbij was. Ik volgde de dijk en de Durme tot aan de monding in de Schelde. Vanaf dan werd de Schelde mijn reisgezel . Sint-Amands, Mariekerke en Baasrode lagen te blinken aan de overkant van de rivier. Net voor Sint-Amands boog ik af naar Moerzeke -Kastel. Via verhoogde dijken, afgezet met de typische Wase knotwilgen en populieren ging het terug richting Hamme. Via verkeersluwe wegen kwam ik in het dorp terecht waar ik bij de mooi onderhouden molen De Grote Napoleon tijd vond om een lekker gebakje te nuttigen. De knooppunten leidden mij naar de gezellige dries van Sombeke en de buitenwijken van Waasmunster. Daarna kwam ik weer op Sint-Niklaas' grondgebied. Via de vernieuwde Moortelhoek waar het even zoeken was naar de juiste richting bolde ik richting Sint-Pauwels. Een ommetje langs de Roomanmolen en de Twistkapelletjes bracht me in de wijk het Hol in Kemzeke. Van daaruit was het nog even doorzetten om weer in De Klinge te arriveren. Na 75 km zat mijn tocht erop.
Uw dochter, oogappel en doorn in het oog, is een zes waard, goede middelmaat, geen moeilijkheden, niet actief, niet passief, zij kan het halen.
Terwijl haar deugd en ontembare leergierigheid wordt opgehemeld, zie ik u wakker liggen als zij om twee uur 's nachts de sleutel omdraait; uw sleutel op de toekomst.
Overigens, geen klachten. Op een school, met faam, met beproefde bakvorm (de creativiteit van de folder) staat uw dochter onder de hoede én de vakkennis van een wiskundige, een fysicus, een bioloog, een taalkundige... Al is het een puzzel, mevrouw, iedere leerkracht legt zijn stukje naadloos. Zij wordt bedrijfsklaar en desnoods met handleiding afgeleverd.
Slaap dus op beide oren. Armand Van Assche uit 'De chemie van de dauw' 1973 Orion-Brugge
De voorbije jaren heb ik drie fietsvakanties ondernomen. In 2009 reed ik de Vlaanderen fietsroute, in 2010 de ronde van Nederland en in 2012 de Praagroute. Er zitten nog heel wat andere routes in de pijplijn, maar deze zomer wordt het Denemarken. Waarom ? Ik ben een echte natuurmens en naar het schijnt dat als je eenmaal de sfeer van rust en ruimte in de weidse natuur van Scandinavië hebt geproefd, je vaker terugkeert naar het Noorden. Scandinavië heb ik echter nog nooit eerder bezocht maar mijn lieve collega Karien heeft me met haar verhalen over Jylland warm gemaakt voor deze onderneming. Omdat Sandra een tweejaarlijkse fietsmaat is , trek ik er dit jaar op uit met Myriam, een sportieve vriendin die al enkele jaren had laten vallen dat ze zo'n fietsvakantie ook wel zag zitten. Dus nu is de tijd rijp. De route is al volledig gepland en de overnachtingen, bed and breakfasts deze keer, zijn vastgelegd. Mijn oude, stijve knoken zien kamperen niet meer zitten, zeker niet als we geen mooi-weergarantie hebben. Onze fietsvakantie start in Emmen in Groningen . Deze stad trachten we te bereiken met de trein. Fyra- perikelen zullen we gelukkig niet hebben, want die trein rijdt niet meer en met de Thalys kunnen geen fietsen mee. Door alle omwegen die we zo moeten maken, zal de eerste halve dag een echt treinreisavontuur worden. Vanuit Emmen gaat het regelrecht richting Duitsland en trekken we door een onbekend en vergeten gebied. Oude veengebieden zullen afwisselen met beboste heuvels en uiterwaarden van de Weser en de Elbe. Een bezoekje aan het waddeneiland Helgoland staat daarbij ook op ons programma. Na 400 km wordt dan de Deense grens bereikt. Vanaf Schleswig-Holsten volgen we zeer oude handelswegen : de Ochsenweg en de Haervejen, met als onbetwist hoogtepunt het prachtige merengebied rond Silkeborg. Ook het koningsplaatsje Jelling met de beroemde stenen zullen we passeren. Vanaf Viborg fietsen we over Aalborg naar Hirtshals en Skagen . We fietsen dan nog een heel stuk terug langs de oostkust weer tot in Viborg. Daar zullen we de trein nemen naar Padborg om van daaruit met de nachttrein terug te keren naar Arnhem.
Dit jaar koppelen we onze fietstocht aan een ongelooflijk goed doel, maar daarover vernemen jullie volgende week meer.
Hoe we de route indelen kan je hier lezen: Dag 1 : treinreis Sint-Niklaas - Emmen fietstocht: Emmen - Dörpen: 48 km Dag 2 : Dörpen - Westerstede: 73 km Dag 3: Westerstede - Bremerhaven: 76 km Dag 4: Boottocht en bezoek Helgoland Dag 5: Bremerhaven - Armstorf: 82 km Dag 6: Armstorf - Hademarschen Hanerau: 83 km Dag 7: Hademarschen Hanerau - Schleswig : 65 km Dag 8: Bezoek Haithabu + Schleswig- Padborg: 50 km Dag 9: Padborg - Vojens : 70km Dag 10: Vojens - Bredsten: 80 km Dag 11: Bredsten - Ry: 70 km Dag 12: Ry - Viborg: 68 km Dag 13: rustdag Dag 14: Viborg - Nibe: 75 km Dag 15: Nibe - Skallerup Klit : 85 km Dag 16: Skallerup Klit - Skagen: 75 km Dag 17: Skagen - Saeby: 73 km Dag 18: Saeby- Svanfolk: 75 km Dag 19: Svanfolk - Viborg: 85 km Dag 20: Treinreis naar huis.
Net terug van het optreden van PP Michiels en Joe Cocker in de Lotto- arena. Was me dat de moeite zeg ! Twee van mijn favorieten op een avond ! PP, je bent nog steeds een mooie man en je stem blijft krachtig. Joe Cocker, wat een volume zeg ! Bedankt voor deze mooie avond.
Dit weekend ben ik eens iets anders gaan doen dan fietsen, namelijk geocaching. Jorg, mijn man, is daar al enkele jaren mee zoet als hij gaat fietsen of wij op een sportieve vakantie gaan. Wat is geocaching ? Iemand verstopt ergens een waterdichte doos, met daarin een logboek en een aantal voorwerpen. Met een hand-GPS bepaalt hij de precieze coördinaten van de schuilplaats. Vervolgens publiceert hij die op het internet: www.geocaching.com. Andere mensen lezen op de Geocache-website die coördinaten en kunnen dan op zoek gaan naar de "cache" (schat). Vinden ze hem, dan schrijven ze hun bevindingen over de tocht neer in het logboek en mogen ze uit de doos een voorwerp nemen, maar ze moeten er ook weer één bijplaatsen. Zo verandert de inhoud van de schat voortdurend. Het plezierige aan geocaching is dat diegene die de schat verstopte u laat kennis maken met mooie plaatsen; natuurgebieden, bezienswaardigheden, enz., die u anders misschien nooit zou ontdekken.
Wij hebben dit weekend De Panne en Cap Blanc Nez in Frankrijk aangedaan. Prachtig weer en een mooie omgeving. Hiervan getuigen de foto's.
Het zonnetje lonkte al enkele dagen naar mijn fiets en ik besloot het er vandaag dan ook maar op te wagen om de kou te trotseren en een tochtje te maken. Goed ingeduffeld met laagjes boven elkaar, twee paar kousen in mijn goretex-schoenen, een stel handschoenen en een muts vertrok ik bij 1 graad boven nul. Ik wilde een bezoekje brengen aan onze noorderburen. De grens ligt letterlijk achter mijn tuin en via de Clingse bossen waaide de wind mij richting Hulst. Ze maken reclame met de slogan : De meest Vlaamse stad van Zeeuws - Vlaanderen. Maar het is er vooral gezellig winkelen. Net buiten Hulst was het toch even schrikken van het polderlandschap. Normaal is het een bedrijvigheid van jewelste op de weiden en akkers deze tijd van het jaar. Maar nu lagen de velden er heel kaal bij . Wat een ruimte, maar tegelijkertijd ook een tegenslag voor de landbouwers die moeten leven van de opbrengst van hun velden !Met een aangenaam rugwindje bolde ik langs de prachtige Luntershoek en tegen de middag stond ik in Axel. In het wapen van Axel was het tijd om te genieten van een warme soep en een heerlijk slaatje. Krachten opdoen voor het vervolg van de rit ! Ik fietste verder naar het rustige Westdorpe. Eerst passeerde ik nog enkele historische monumenten op het grondgebied van dit langgerekt dorp: De Zwartenhoekse zeesluis en het oudste transformatorhuisje van elektriciteit in Zeeland uit het begin van de twintigste eeuw. Voorbij Westdorpe voerde de route mij richting Zelzate, halfweg mijn route. Meteen ging de wind ook pal op de kop blazen en dat tot thuis. Het tempo zakte dan ook meteen fors naar beneden. Rustige wegen brachten mij tot in Wachtebeke, waar ik mijn weg vervolgde langs de prachtige Moervaart. Die volgde ik tot in Klein- Sinaai. Via de oude spoorweg kwam ik in mijn geboortedorp Kemzeke terecht om van daaruit naar De Klinge te rijden. Na 66 km stond ik weer thuis. Wat een prachtige route alweer.
Deze zomer gaan Myriam en ik de Jutlandroute fietsen. Omdat we allebei sociaal enorm geëngageerd zijn willen we een sponsoractie voor een goed doel aan deze fietstocht vasthangen. 
