Het is alweer een tijdje geleden dat ik me nog aan bloggen heb gewaagd maar dit weekend kan ik niet onbesproken laten. Zo was er de tumultueuze topper tussen het verbazingwekkend sterke Genk en het defensief erg kwetsbare Standard , de verdiende nederlaag van een inspiratieloos Anderlecht en uiteraard de freewheelende overwinning van de Buffalo’s tegen Kortrijk.

Vorig jaar rond deze tijd (ruim genomen)voorspelde ik dat we een nieuwe Randall Azofeifa in onze ploeg hadden , iemand die op termijn de dirigent kon worden van onze ploeg. Iemand die geleerd had van te knokken en eindelijk mijn gelijk bewijzen , want een rode draad door mijn eeuwige smeekbeden richting de trainers van Kaa Gent was dat ze Azofeifa eindelijk eens het statuut gaven dat hij volgens mij verdiende. Maar zelfs al was hij erg beslissend tegen de boerkes (beker en competitie) , nog bleef hij meer op de bank dan hem lief was. Onder Leekens en Michel kwam zijn talent er slechts sporadisch uit en ik moet toegeven dat hij vaak erg wisselvallig presteerde. Hij scoorde uiteraard wel een aantal fenomenale vrijetrappen en we herinneren ons allemaal die goal tegen Anderlecht waar hij Schollen te grazen nam van dertig meter. Ook het samenspel met Ruiz was vaak oogstrelend. Maar daarnaast liep hij vaak verloren zonder bal, vergat hij druk op de tegenstander te zetten en hij was meermaals schuldig aan een tegendoelpunt doordat hij zijn defensieve taken verwaarloosde.

Nu zijn we een jaar verder en ik durf nu eindelijk zeggen dat hij de grote patron van de ploeg is. Niet een leidersfiguur zoals Thijs , die overigens beresterk was tegen Kortrijk, maar wel iemand die alle ballen naar zich toetrekt. Met dank aan Michel die hem discipline en werklust bijbracht maar zeker en vast ook met dank aan Franky Dury die het heeft aangedurfd om zijn spelsysteem aan te passen zodat Randall de vrijheid krijgt om de bal aan te nemen en te dirigeren. Tegen Kortrijk kwam hij in de eerste helft weinig aan de bal en mede dankzij het falen van De Smet herschikte Dury de ploeg zo dat Azofeifa steeds slim tussen de lijnen kon gaan lopen. Want slim is hij zeker , kijk maar eens naar wat hij doet voor hij de bal aanneemt. Hij kijkt altijd naar de lopende mensen en opkomende verdedigers voor hij in balbezit komt. Het is alsof hij zijn pas al ziet nog voor hij hem verstuurd. Daarnaast heeft hij geleerd van af en toe irritante foutjes te maken , soms kort te passen in plaats van altijd die million dollar ball te proberen versturen en vooral erg intelligent vrij te lopen. Want ondanks zijn beperkte loopvermogen beweegt hij dit seizoen zodanig goed dat hij zelfs tegen een overbevolkt middenveld relatief vrij is.

Je kan echter maar beslissend zijn als je ploegmaten hun rol invullen. Hij mag Thijs,Smolders en Grondin dankbaar zijn dat die zich schikken in hun eerder dienende rol. Als je er op let zal je merken dat deze drie veel minder lange passen versturen dan vorig seizoen. Het spel is simpel maar erg efficiënt , interceptie waarna de bal naar Randall gaat die dan probeert de lopende flankaanvallers te bereiken. Opnieuw heeft hij dan het geluk dat daar niet de eerste de beste rondlopen want Yassin,Yaya en in mindere mate Conte maken gretig gebruik van zijn gemeten diepteballen. Het doelpunt van Yassin was een mooi voorbeeld van intelligent gebruik maken van uw troeven. Als je iemand hebt met zijn snelheid dan moet die bal snel, hard en laag in de loop worden gegeven. Yassin maakt het daarna prachtig af (wat een balbehandeling op snelheid met een man in de rug) en zit ondertussen aan 4 goals en assists. Het zijn “bijna” Boussouffa achtige statistieken.

Het grappige aan Yassin is dat je u de haren uit het hoofd kan trekken als hij weer eens aan een onmogelijke raid begint maar dat maakt hij altijd weer goed door minstens elke wedstrijd iets te doen waarvan uw mond openvalt. Het moet echter wel eens gedaan zijn met al die overtredingen die hij moet incasseren. Ik wijs daarvoor in de eerste plaats naar de scheidsrechters. Dat een verdediger loopt te schoppen uit frustratie neem ik hem niet te zeer kwalijk want het is de taak van de scheids om daar paal en perk aan te stellen. Het wordt hem verweten dat hij een fopduiker is maar als je Yassin al vaker hebt zien spelen dan weet je dat hij niet wil vallen zolang er nog mensen zijn om te dribbelen. Hij keert zelfs op zijn stappen terug om sommige spelers tweemaal te omspelen, wat zou hij dan gaan vallen ? Het spreekt in zijn voordeel dat buiten een beetje met zijn hand zwaaien hij toch opvallend rustig blijft bij al die kloppen.

Om af te sluiten wil ik nog volgend filmpje meegeven , ik probeer zoveel mogelijk ex-buffalo’s te volgen in het buitenland en terwijl ik dit weekend de samenvatting van de wedstrijd Utrecht (Dries Mertens) – De Graafschap bekeek was mijn verbazing groot toen de auteur van een ferm doelpunt een oude bekende bleek te zijn.. Het gaat over een ex jeugdinternational van Kaa Gent die een grote toekomst werd voorspeld maar wiens carrière tot nu toe nogal wisselvallig verliep.  Kijk maar naar het filmpje en je zal wel zien of je de naam herkent (overigens de eerste goal is ook van een Belg).

18-10-2010 om 15:29 geschreven door Father Sha  

Deze avond is het tijd voor een Europese wedstrijd in het Ottenstadion. Een echte Europese match dan nog , geen zwak afkookseltje genre Intertoto of de zoveelste voorronde. Lille OSC, tegenstander van vandaag ,is geen absolute topploeg maar tegelijk ook niet de minste. Sta me toe de ploeg een klein beetje voor te stellen.

De noord franse voetbalclub zag het licht in 1902 en heeft hoogtes en laagtes gekend in de franse profcompetitie. In de jaren na de tweede wereldoorlogen was Lille de absolute topploeg en eeuwige rivaal van de zuiderse tegenhanger Marseille, tussen 45 en 55 behaalden ze twee landstitels en vijf nationale bekers. Maar daarna ging het snel bergaf en volgde de club het spoor van vele andere oude gloriën (denk aan Union in België). De herhaaldelijke degradatie naar tweede klasse leek het dieptepunt te worden maar in 1970 werd het nog veel erger. De club kon de schuldenlast niet meer dragen na jarenlang financieel wanbeleid en de profstatus werd opgeheven samen met een verplichte degradatie naar derde klasse. De ups en downs bleven elkaar opvolgen tot Lille in de jaren 2000 weer stilaan aan de oppervlakte kwam. Deze heropleving was te danken aan een doorgedreven politiek van financieel conservatisme , aanhalen van de band met de veelal verarmde lokale bevolking en vooral een uitmuntende jeugdopleiding. Zoals vele Franse clubs had men bij Lille snel door dat de jeugd de enige manier was om de club te laten groeien.  De ultieme bekroning voor het goede beleid van de club was hun eerste deelname aan de CL in 2001, een prestatie die ze daarna nog twee maal herhaalden. Lille was de laatste jaren wel meermaals tegenstander van een Belgische club , zo speelden ze in de CL 05-06 tweemaal gelijk tegen Anderlecht en schakelden ze vorig seizoen Racing Genk uit in de voorronde van de EL. Dat was het verleden , nu op naar het heden.

Eden Hazard,de absolute ster van de ploeg is ons allemaal welbekend. Maar er zijn nog spelers met een verleden in België , de aartsgevaarlijke spits Gervinho (een speler die we blijkbaar ooit bij Gent wilden binnenhalen) en de Tsjechische stuntelaar Rozehnal. Hoe die laatste een dergelijke carrière heeft kunnen uitbouwen blijft me een raadsel , ik heb die bij al zijn ploegen aan het werk gezien en die was praktisch altijd zwak (deze avond gaat hij uiteraard super sterk zijn). Hazard en Gervinho worden aangevuld met middenvelder Rio Mavuba en krachtige targetspits Frau, voor zover ik erover kan oordelen is vooral het aanvallende compartiment van Lille goed voorzien.

De vermoedelijke opstelling van Kaa gent voor deze avond: Bojan, Skarabot, Suler,Wils,Baric,Randall,Smolders,Grondin,Zlatan/De Smet, Yassin en Couli.

Zoals vorige keer is ook nu het resultaat bijkomstig , dit is een mooie affiche voor spelers en supporters en uiteindelijk is de match van zondag een stuk belangrijker.  De Europa League is het beleg maar niemand mag vergeten dat de competitie ons dagelijks brood is.

30-09-2010 om 14:31 geschreven door Father Sha  

De wedstrijden tegen Lokeren en Sint-Truiden verdienen niet echt een analyse aangezien ik toch gewoon in herhaling zou vallen. We scoren makkelijk en slikken (meestal) te simpele doelpunten. Sommigen zijn te lui , anderen te egoïstisch en de scheidsrechters zijn meestal rotslecht.

Maar er is wel iets dat het bespreken waard is want houd u vast dames en heren we hebben een rasechte jeugdspeler in de ploeg. Niet zomaar een die de bank verwarmd maar eentje die twee matchen op rij in de basis mag starten. Dat het een unicum is weten we ondertussen wel maar beseft iedereen dat het is geleden van het eerste seizoen onder Leekens met Kurtulus en Buyssens. Sindsdien is er bijna geen enkele jeugdspeler die een plek in de wedstrijdkern kreeg laat staan een basisplaats.

Het wonder gaat door het leven als Ibrahima Conte. Hij werd geboren in Guinee en kwam enkele jaren geleden bij de jeugd (beloften) van Kaa Gent terecht waar hij vaak als spits speelde maar wegens zijn tengere gestalte (1,74 en met moeite 65 kilo) werd hij omgevormd tot all round aanvallende middenvelder (flank en/of centraal) .  Vorig jaar mocht hij voor het eerst proeven van het grote werk onder de grote gekke roerganger MP en blijkbaar ziet ook onze nieuwe coach wel iets in de lichtvoetige middenvelder. Door de vele blessures en het zware programma kreeg hij zijn kans en die lijkt hij voorlopig wel te nemen. We kunnen hem uiteraard niet afdoende beoordelen op de 2 uur en oneffen die hij dit seizoen heeft gespeeld maar daar laten we ons niet door tegenhouden.

Tegen Zulte bekroonde hij zijn sterke invalsbeurt met een assist en nog geen week later verdubbelde hij zijn totale aantal assists (met een beetje goede wil is het een assist en geen mislukte dribbel). Hij is duidelijk sterk met de bal aan de voet , gezonde portie lef,heeft een goede startsnelheid, maakt zijn truitje nat in de recuperatie en behoud meestal het overzicht bij de passing. Blijkbaar scoort hij ook betrekkelijk makkelijk voor een middenvelder (bij de reserven weliswaar). Hij past zich als tenger bazeke ook goed in op een middenveld met Randall (die weer eens heerste op het middenveld) en Smolders , twee spelers die niet per se gekend staan voor hun defensieve kwaliteiten. Al dient gezegd te worden dat Timmie een erg degelijk partij speelde tegen een weliswaar zwak Sint Truiden.

 Woensdag tegen Lokeren mocht Conte voor de eerste maal starten en speelde hij een eerder matige partij rechts op het middenveld. Dat lag vermoedelijk aan de zenuwen want je zag dat hij het probeerde te forceren door steeds ingewikkelder dingen te proberen in plaats van vertrouwen op te bouwen door het simpel te houden. Eerst de basis verzorgen en dan een stap verder gaan heet dat dan.

We hebben uiteraard nog geen wereldtalent in onze rangen want fysiek en tactisch is er nog veel werk aan de winkel. Daarnet haalde ik zijn overzicht aan als sterk punt maar het is tegelijkertijd ook een werkpunt. Ik telde niet minder dan 6 rotslechte laterale passen op het middenveld die dankzij de onkunde van de Limburgers nooit echt tot scherpe counters leidden. Maar een slechte pas richting uw defensieve middenvelder die dan geconfronteerd wordt met inlopende tegenstanders is vaak dodelijk. Bekijk de grote ploegen in Europa en afgezien van Barcelona en Bayern spelen de meeste ploeg op de snelle interceptie en counter. Maar voorlopig kunnen we dat met de mantel der liefde bedekken en tegelijk een paar kilo spiermassa laten bijkweken.

We kregen zaterdag ook het debuut van de Ecuadoriaan Edson die een verdienstelijke maar eerder anonieme partij afhaspelde. Het is echter zijn eerste wedstrijd dus best geen conclusies aan vastknopen.

De speeltijd is deze week echter voorbij want de volgende twee tegenstanders zijn van een ander niveau dan de kanaries. Ik verwacht onze allersterkste opstelling tegen Lille en hopelijk ook zondag tegen de boerkes die na de pandoering van vorig seizoen geen extra motivatie zullen nodig hebben.

28-09-2010 om 13:55 geschreven door Father Sha  

22-09-2010 om 14:29 geschreven door Father Sha  

22-09-2010 om 11:47 geschreven door Father Sha  

Wat een wedstrijd zondag en zoals we allemaal gezien hebben was het niet alleen maar door de 8 goals en twee rode kaarten.  Volgens de niet Gent supporters werden we zwaar bevoordeeld door de arbitrage en de complottheorieën rond onze voorzitter steken weer de kop op. Wat ik heb gezien was een twijfelende arbiter die fouten maakte aan beide kanten. Het eerste doelpunt had inderdaad moeten afgekeurd worden , de twee gele kaarten voor Mareval waren terecht (al ben ik niet zo een fan van frustratie gele kaarten, ze zijn zo zielig) en Zlatan krijgt rood voor de gevolgen maar niet de intentie. Hopelijk zien ze het ook zo bij de bond en moet hij maximum één wedstrijd missen.

Voor ik inga op de groeipijnen die we als club beginnen kennen ga ik het nog even over de wedstrijd hebben. Ik ben geen onverdeelde fan van Dury maar het voetbal waar hij voor staat kan me ondertussen wel bekoren. Het kost tijd om van lange ballen over te gaan naar snelle combinaties maar bij momenten (de goal van Yassin bijvoorbeeld) komt het er wel erg goed uit. Met onze twee snelle flankspelers (iemand al nieuws over Yaya?) kunnen we elke ploeg pijn doen, Zlatan is blijkbaar erg blij op het middenveld, Yassin kwam bij elk schot dichter bij een doelpunt (wat we hem allemaal zo erg gunnen), Baric vond ik redelijk sterk spelen en Randall heerst over de ploeg als een echte ouderwetse en scorende nummer tien.  Bovendien mogen de vrolijke vrienden Smolders en Thompson vegeteren op de bank en scoren we doelpunten bij de vleet. Kortom het is één groot feest bij de Gantoise …

Neen dus , het is eerder wishful thinking. Er zijn jammer genoeg ook veel negatieve elementen die voorlopig nog worden uitgebalanceerd door de pluspunten uit de voorgaande paragraaf. Want eens we het balbezit kwijt zijn is het vaak dramatisch, onder andere omdat onze ouderwetse spelverdeler niet graag in duel gaat. Daarnaast heb je nog het feit dat ik Wils gejinxed heb door hem te omschrijven als de betrouwbare constante in onze ploeg , neen het ligt niet aan zijn vorm of andere factoren … het ligt puur aan mijn evil power als blogger moehahahahaha.

Tweede poging , pilletje gepakt en terug op aarde terecht gekomen , mijn god complex speelt me soms parten. Terug naar Stef Wils en zijn weerbarstige vorm. Hij maakt namelijk opvallend meer fouten dan voorheen. Dat heeft een weerslag op de hele ploeg omdat zijn onzekerheid overslaat op de spelers rond hem. Als je de rots in de branding ziet afbreken dan moet dat zijn gevolgen hebben voor de stabiliteit van de ploeg. Suler heeft een aantal steekjes los en dat maakt hem een attractieve speler maar tegelijk ook een risicofactor. Hij is onze nieuwe Smoje. Iemand maakte er me attent op dat we eigenlijk gewoon Lepoint missen. Lepoint is iemand die het vuur in de ploeg krijgt en elke tegenstander tot het uiterste drijft waardoor ze onvermijdelijk fouten beginnen maken. Laten we dus hopen op een spoedig herstel.

Maar wat gezegd van de akkefietjes op en rond het veld? We herinneren ons allemaal ongetwijfeld de niet groetende spelers , de uitlatingen over Boeren die betere supporters zijn en de wegwerpgebaren van een zekere figuur die graag pruimtabak kauwt. Dan vergeet ik nog de toek die de rosse op zijn bakkes heeft gekregen. Enkele vergaderingen (en overwinningen) later werd dit allemaal met de mantel der liefde bedekt en was de toekomst weer blauw wit. Maar eerlijk gezegd zou het Kaa Gent niet zijn zonder nu en dan eens een relletje.

Zondag hebben we dus een nieuw hoofdstuk in ons rellenboekje kunnen bijschrijven. Dat Suler de les gaat spellen aan Yassin is nog het minste , niet erg slim om het zo openlijk te doen maar de adrenaline en de stress van een turbulent matcheinde zal daar wel voor veel tussenzitten.  Zand erover en iedereen weer dikke vriendjes. Maar er was nog iets vreemds opgevallen na de wedstrijd, het leek alsof we de wedstrijd maar met acht spelers hadden uitgespeeld. Want de rij die ons kwam groeten leek niet zo imposant , er ontbrak iets aan. Ik kon er even de vinger niet opleggen tot ik besefte dat Coulibaly dat al in mijn plaats had gedaan. Het vingertje op zijn mond en de vinger die naar de tribune wees was een niet mis te verstaan signaal. Hij wou ons duidelijk laten verstaan dat de roem naar zijn kop is gestegen. Wij moeten zwijgen (al heb ik niemand horen fluiten of zagen op hem) als de grote Elimane ons het plezier doet om zijn kunstjes te vertonen. Laten we hem nu met zijn allen onze vrouwen uitlenen , fruitmandjes sturen en zijn grote voorhoofd op onze rug tatoeëren…

Mijnheer krijgt maniertjes en denkt de grote ster te zijn en zolang hij blijft scoren en assists geven zal dat wel blijven duren. Onze trainer  mag dan wel zeggen dat alle spelers de supporters moeten komen groeten maar ik heb niet de indruk dat hij echt greep heeft op de kleedkamer.  Het feit dat hij roept om een psycholoog versterkt mijn mening. Middelmatige spelers die zichzelf beginnen overschatten horen waarschijnlijk bij de groeipijnen die we ondergaan bij onze race naar de top. De pseudo vedetten zouden best eens een les nemen van een zekere Costaricaan die nu het mooie weer maakt in Twente. Een speler die zowel menselijk als voetballend echte klasse is.

22-09-2010 om 11:44 geschreven door Father Sha  

Vanavond begint de EL voor onze fiere Buffalo’s en dat zou op zich een feestmoment moeten zijn. Maar ik mis de zenuwachtigheid en het gevoel dat er iets speciaals staat te gebeuren. Misschien ligt het aan de relatief onbekende tegenstander , of het feit dat het geen thuismatch betreft ? Het is opnieuw een erg belangrijke wedstrijd voor de ontwikkeling van club en spelers maar zo voelt het dus nog niet aan. Ik ga de wedstrijd uiteraard wel live volgen en dan zal het Europese gevoel zijn kop wel opsteken. Maar voorlopig laat het me betrekkelijk koud.

Als ik de selectie van Sofia bekijk dan komen me slechts twee namen bekend over en dat zijn de Nederlandse verdediger Serginho Greene  (ex Feyenoord) en de Franse aanvaller Garra Dembele (voornamelijk omdat er over hem veel werd geschreven in de voorbereiding op deze wedstrijd).  Maar ik vermoed dat er ergens een Bulgaarse blogger ongeveer hetzelfde schrijft over onze spelerskern. Hoeveel kans we maken valt niet te zeggen , zij hebben alleszins een grotere naam in Europa dan de Buffalo’s (maar echt moeilijk is dat nu ook weer niet).

Volgens Dury maken we een kans en mogen we zelfs puntenverlies incalculeren in de competitie om Europees te presteren. Wat ik persoonlijk beschouw als een enorm achterlijke uitspraak want zo geef je de spelers al een excuus om minder te presteren en de wedstrijden tegen ‘Janneke en Mieke’ licht op te pakken. Ik ga (zoals meestal) eerder akkoord met onze Big L die zegt dat we ons op de competitie moeten concentreren en de EL als extraatje beschouwen. Een extraatje waar je u keihard voor inzet maar geen doel op zich. Winnen of verliezen is vandaag niet zo enorm belangrijk , de manier waarop des te meer. Ik wil positief voetbal en inzet zien , geen negentig minuten durend schaakspel.

De tweede ronde halen is niet onmogelijk maar tegelijkertijd redelijk vergezocht. Tegen het goed bestuurde Lille en de Portugese grootmacht Sporting zal er waarschijnlijk weinig te rapen vallen. Het flitsende Racing Genk van dit moment heeft tegen Porto moedig gestreden maar wel twee keer klop gekregen dus ik houd mijn hart vast voor wat onze sputterende ‘helden’ kunnen realiseren. Maar met Kaa Gent weet je het nooit. Supporteren voor Kaa Gent is alsof je samen bent met een humeurig supermodel. Je geeft er een fortuin aan uit maar wordt zelden beloond met datgene waar je zo hard op hoopt. Maar net als je het niet meer ziet zitten bezorgt ze u de nacht van uw leven …

16-09-2010 om 14:27 geschreven door Father Sha  

Europees voetbal

Deze avond begint de eerste fase van de Europese competitie voor de Lillywhites uit White Hart Lane. Dit is het eerste deel van het Europese tweeluik van mijn favoriete ploegen. De tegenstanders deze week heten Werder Bremen en Levski Sofia. Geen supergrote namen maar allebei wel clubs met een roemrijker verleden dan hun tegenstanders. Twee moeilijke verplaatsingen en dus zijn de verwachtingen niet zo hoog gespannen , met twee goede wedstrijden ben ik al zeer tevreden. Alles wat daar nog bij komt is mooi meegenomen. Het afgelopen seizoen hebben beide ploegen tot op het eind geknokt voor hun plaatsje in de CL en de EL om dan in Augustus de valstrik van de voorrondes te overleven. Tottenham tegen Young Boys Bern met relatief gemak en Kaa Gent met de belangrijkste zege waar we allemaal ooit zijn bij geweest. De scalp van Feyenoord hangt aan onze riem en was zonder twijfel de kers op de taart van het seizoen 2009-2010.

Maar waarom hechten we eigenlijk zo veel belang aan een Europese competitie aangezien algemeen bekend is dat een goed parcours in de CL/EL onvermijdelijk punten gaat kosten in de nationale competitie. Je hebt een grotere kans op vermoeidheid, blessures en vooral op onderschatting van de wedstrijden tegen zogezegd kleinere teams. Het is net die onderschatting die dodelijk is want voor die kleinere teams is een wedstrijd tegen een top 5 team wel een belevenis. Terwijl de top 5 spelers zich willen tonen op europees niveau voor de eer en de mogelijke transfer (de volgorde van belangrijkheid van die twee durft wel eens te wijzigen) kunnen linkerkolom spelers zich enkel tonen tegen grotere teams. Echte toppers kunnen hiermee om dankzij een brede kern , ervaring en kwaliteit. In België kan enkel Anderlecht zich daar een beetje over zetten maar we hebben allemaal gezien dat presteren in Europa ook nadelig kan zijn. Met name“de maffia “en “die ploeg die ons niet ziet als een echte concurrent” hebben dat vorig jaar bewezen. Het uiteindelijke doel  moet voor beide clubs hetzelfde zijn : een vaste waarde in de top  van de nationale competitie worden en blijven.

Maar de vraag blijft voorlopig onbeantwoord, waarom hechten wij als supporters zoveel belang aan goede prestaties in Europa? Is het om de eer van het Belgische voetbal te doen ? Is het om te kunnen opscheppen tegenover andere supporters ? Is het omdat we hopen dat er veel geld binnenkomt en onze beste spelers dikke transfers kunnen versieren? Want dat laatste is zelfs zonder EL een constante bij Kaa Gent en met goede prestaties in de EL zal de leegloop nog aan een sneller tempo worden voortgezet. Als iemand me kan zeggen waarom hij of zij waarde hecht aan dergelijke wedstrijden , please enlighten me. Waarschijnlijk is het omdat je als supporter steeds wilt dat uw club naar het hoogst haalbare streeft op alle vlakken , je wilt altijd winnen.

Vanuit het standpunt van de clubverantwoordelijken zal het voornamelijk over prestige en budget gaan. Prestige omdat Europese prestaties veel weerklank krijgen en het respect voor uw club en uw individuele prestaties als manager, trainer en voorzitter groeit. Op die manier kan je sneller betere spelers aantrekken en kan je de stijgende lijn van uw club verder zetten. Bij grote clubs gaat het dan nog eerder over het bevestigen van hun rol en het invullen van de verwachtingen van uw supporters. Maar aan het eind van de rit draait het toch weer over geld , over het overwinnen van uw budgettaire beperkingen. Clubs als Gent en Tottenham willen graag hun plaats veroveren binnen de nationale hiërarchie maar om dat te kunnen doen heb je steeds meer centen nodig. Een aantal winstpremies en Europese thuismatchen kan dan wel een mooi duwtje in de rug betekenen. Het bestuur van Kaa Gent heeft ons wat dat betreft wel in aangename zin verrast door de prijs voor een abonnement EL (achter doel) te beperken tot 50 euro wat een stuk minder is dan verwacht. Of misschien zijn we zodanig gewoon geraakt aan absurde prijzen dat we er niet bij stil staan dat voetbal uiteindelijk een duur tijdverdrijf blijft. Maar dat doet er deze week eigenlijk allemaal niet erg veel toe , deze week is het tijd om onze clubs te zien triomferen in Europa.

14-09-2010 om 14:22 geschreven door Father Sha  

Er zijn zo van die zaterdagavonden die je eigenlijk beter kan besteden aan de dvd collectie van Geert Hoste dan aan een voetbalwedstrijd van uw favoriete ploeg. Want hoe pijnlijk slecht fletse Geert dan mag zijn , zaterdag had zelfs een 6 uur lang live verslag van het Belgisch kampioenschap vinkenzetten me minder geïrriteerd dan wat we op het Lisp voorgeschoteld kregen.

Wat een absolute kutmatch … Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik de enige ben die de volle 90 minuten heeft bekeken want het was echt een draak van een wedstrijd. Ik weet niet wat me het meest heeft gestoord , de apathie van Coulibaly , de arrogantie van Yassin, het gebrek aan durf bij de Buffalo's of de wederopstanding van die arrogante Ninovieter.

Na een paar minuten was het al duidelijk dat we heel erg blij mogen zijn met dat we zoveel punten pakken en scoren met een minimum aan inzet en kwaliteit. De wedstrijd maakte pijnlijk duidelijk dat de Belgische eerste klasse een trieste verzameling B voetballers is. Want als je speelt zoals Kaa Gent en je scoort toch nog twee doelpunten uit vier doelkansen dan mag je eigenlijk niet klagen. Er zijn mensen die zullen zeggen dat efficiëntie ook een kwaliteit is maar bij Kaa Gent is diezelfde efficiëntie een excuus om niet meer te doen dan ze nodig achten. Het begon nochtans veelbelovend met een op papier offensieve ploeg die zou worden aangestuurd door De Smet voor Smolders en Azofeifa . Daarnaast kregen we twee regelrechte debutanten aan de aftrap met name onze beide backs Baric en Wallace. De eerste is fysiek in orde maar brengt voetballend (voorlopig) weinig bij. Onze Braziliaan toonde wel direct flitsen van zijn klasse en dat zal ongeveer het enige zijn dat een semi glimlach op mijn gezicht kon toveren , de gedachte dat er een grote kans is dat Kenny’s rol in de A ploeg zich zal beperken tot enkele cameos kan me wel bekoren.

Ik zei ongeveer het enige want het andere min of meer opbeurende gegeven is dat we toch weer makkelijk twee doelpunten maken en dat we zonder een zeldzame misrekening van Wils zelfs nog drie punten hadden meegepikt.

13-09-2010 om 13:05 geschreven door Father Sha  

De laatste uren van de zomertransferperiode 2010 zijn weer achter de rug, en er zal wat zijn afgevloekt maar er zullen evenveel grote zuchten van opluchting te horen geweest zijn omdat speler A toch komt, speler B (De Bruyne) toch blijft en zelfs een beetje gegniffeld omdat speler C eindelijk verpatst geweest is en zelfs met een  beetje winst. Al bij al moet het nogal een hectische week geweest zijn voor ongeveer alle sportieve leiders van voetbalclubs over de hele wereld. De lange onderhandelingen , de slapeloze nachten , de financiële beperkingen, de druk van buitenaf en de hebberige managers mogen nu weer een paar weken de kast in. Het is tijd om te voetballen.

 De ironie wil echter dat het competitievoetbal nu een tweetal weken stilligt. Je zou denken dat de spelers dan de tijd hebben om zich een beetje aan te passen aan de nieuwe club en leefomgeving maar niks is minder waar. Want je moet uw nieuwe goudhaantjes al afstaan aan hun nationale teams. Internationals in uw team is goed voor hun marktwaarde, de uitstraling van de club en simpelweg omdat deze spelers de beste zijn die je u kan veroorloven. Maar als je veel geld investeert in een nieuwe speler en die dan moet afstaan vooraleer hij nog maar 1 minuut heeft meegedaan , dat moet pijn doen. Het risico op vermoeidheid (vooral bij de niet-Europeanen) en blessures loert altijd om de hoek. Ikzelf het de eer en genoegen om als VIP de match van de Diables Rouges tegen der Manschaft te gaan bekijken , met veel dank aan mijn goede vriend Arne en zijn PR contacten.

Dat Manchester City en in mindere mate Barcelona en Real met geld hebben rondgestrooid zal wel geen wenkbrauwen doen fronsen. Opvallender waren de vreemde constructies die Berlusconi heeft opgezet om toch aan een sterrenteam te raken, waaronder een club (Genua) overtuigen om een speler te kopen en die dan direct aan hun door te verhuren omdat ze hem zelf niet konden kopen. Aangevuld met een huurcontract voor Ibrahimovic en de aankoop van Robinho voor de bescheiden som van  15 miljoen euro , goede zakenman die Silvio. Voorts waren er zoals steeds een aantal opmerkelijke transferdossiers, zo had je Emile Mpenza die naar Azerbeidzjan ging spelen, Fabregas die werd ‘gegijzeld’ door the Arse, Sonck die geen club vond en dan zijn looneisen in de pers zag verschijnen. Diezelfde Sonck die direct daarna door het ex failliete Lierse werd aangetrokken. Olympic Marseille dat na hun eerste titel sinds lang plots weer een duiventil werd en Chelsea en Tottenham die zich voor t eerst erg rustig hielden. De gevolgen van de crisis laten zich ook bij de topclubs voelen.

Op het Belgische transferfront was het ook betrekkelijk rustig. Genk haalde Vossen terug , Anderlecht zoekt het in Argentinië en Tsjechië, Brugge zocht het in Standard en Gent zocht lang naar vleugelverdedigers en haalde die dan uiteindelijk in Kroatië en in Noorwegen (zie filmpje hieronder van onze nieuwe LB)

Maar als al de rest rustig is dan kan je nog steeds rekenen op twee oude bekenden: Sporting Lambrecht en de Italian connection uit Luik. Net zoals ongeveer alle vorige seizoenen heeft Lambrecht weer eens met geld gegooid om een nieuwe coah en praktisch volledig nieuw elftal (9 spelers als ik me niet mistel) aan te schaffen , dit keer weliswaar geen onbekende Afrikanen maar vooral Belgen uit de Eredivisie of spelers die de Belgische competitie al kennen. Voorlopig zonder echt resultaat want met drie op vijftien zal onze vriend Roger niet echt tevreden zijn.

Wat the outfit uit Luik uitsteekt is echter nog mooier (voor niet maffiosi). Je moet het hun wel nageven , eerst reageren op supportersprotest met de melding dat geld uitgeven de oplossing niet is om direct daarna drie spitsen aan te trekken. Je zou bijna denken dat Luciano leeft voor conflicten. De resultaten zaten inderdaad tegen en ze moesten een inspanning doen maar dat het zo grappig zou uitdraaien had ik echt niet kunnen voorspellen. Het begon nog goed met de transfers van Berrier en De Mul (al moet die nog alles bewijzen) maar dan werd het comedy capers tijd. Eerst en vooral nemen ze Pieroni over die meer speelkansen wou krijgen maar hij beland (zoals overal) op de bank. Hun eerste keuze is Benteke die ze terughalen van KVK maar hij faalt een beetje voor doel en een maand later ligt die al weer buiten. Goed nieuws voor Luigi zou je denken maar wat doet de Cosa Nostra dan , ze halen er drie spitsen bij. Oude bekende Tchité komt terug naar luik , ze halen Nong (exact hetzelfde type als Tchité nota bene) voor redelijk wat geld bij Mechelen én (dit is de allerbeste) ze betalen ons nog om Leye over te nemen.

Ik moest echt lachen toen ik dat las en aan de sms’en te zien die ik binnenkreeg was ik niet de enige. Hoeveel we gehad hebben weet ik niet maar Big L zal toch ook zijn best moeten gedaan hebben om niet in de lach te schieten als hij zag dat er nog een ploeg geld wou bieden voor Leye. Want iedereen die Leye gescout heeft afgelopen seizoen weet dat hij totaal uit vorm is , ervan uitgaande dat hij niet gewoon slecht is uiteraard. Volgens de speler zelf lag dat vooral aan het feit dat hij niet op zijn favoriete positie centraal in de aanval mocht spelen , hij heeft dit dan ook breed uitgesmeerd in alle media. In Luik gaan ze hem eindelijk waarderen en centraal laten spelen , hij mag nu naar een echte topclub enz.… Maar wat verklaart Luciano’s mislukte kloon Dominique in de pers ? Dat hij blij is met Leye omdat hij een polyvalente spits is … hahahahahahaha , het is gemeen om daar plezier in te hebben maar dat wordt dus weer flank of bank voor onze Senegalese vriend. Veel succes bij Standard en Mbaye als ik je een goede raad mag geven : LEER EENS EEN BAL CONTROLEREN BIJ UW EERSTE BALCONTACT , dat ik het niet kan is geen ramp maar een profvoetballer die geen simpele bal kan controleren zonder drie balcontacten? Spreek eens af met Defour , Biglia en Zlatan en ga op een veldje beetje oefenen met die mannen , als zij het u niet kunnen aanleren dan weet ik het ook niet meer.    

Laten we hopen voor hem dat het spreekwoord uit de titel een kern van waarheid bevat want op dit moment ben ik het alvast die lacht …..

02-09-2010 om 14:12 geschreven door Father Sha  

Vroeger was ik er altijd van overtuigd dat we gingen falen op de momenten dat het er echt toe doet maar de laatste paar jaar gebeurt het al eens dat we het juk van de faalangst afgooien of zoals iemand me gisteren zei ,ge weet ook dat Kaa Gent zot kan uithalen als ze in hun dagje zijn …

Met die zin sloot ik gisteren af en ook al kruipen we door het oog van de naald het was toch ook verdiend. We zijn waarschijnlijk een van de allerkleinste clubs in de hele Europa League dus dat op zich is al een grootse prestatie.Mijn respect voor Dury is (momenteel) erg groot , hij stuurde zijn ploeg met aanvallende intenties het veld op , er werd snel gecombineerd en niet steeds voor de lange bal gekozen. Blijkbaar is winnen met geluk toch goed voor het vertrouwen want je zag nu plots wel dat er voor elkaar gevochten werd , dat de ballen diep werden gespeeld op ons speedy gonzales duo die allebei een dikke match spelen. Ik vermoed zelfs dat de inbreng van Yaya een goede invloed heeft op die andere Ya , want hij kan nu met eigen ogen zien wat er gebeurt als je ook eens een bal aflegt. Hij zal altijd wel nutteloze (en soms gevaarlijke) dribbels inzetten maar gisteren was hij een ware gesel voor de flankverdedigers van een matig Feyenoord.

De grootste pluim mag echter op de hoed van ons fabuleuze trio achterin worden gezet. Wat Hansvelt (controleerde zelfs ballen achter zijn steunbeen) , Wils (wat een match speelt die weer) en tenslotte ons trouwe sluitstuk Bojan (paar supersaves) gisteren hebben tentoongespreid is toch wel Europese subtop klasse. Vooral omdat ze opnieuw niet echt goed werden bijgestaan door hun flankverdedigers, Myrie werd beter en beter en zou eventueel nog een deftige rechtsback kunnen worden maar Kenny komt simpelweg tekort. Maar ze zijn er in de bestuurskamer ook van overtuigd dat versterking nodig is want blijkbaar heeft De Witte verklaard dat er nog drie spelers bijkomen deze week , wait and see dus.

Eigenlijk was de hele ploeg goed tot erg goed gisteren en de meesten onder jullie hebben de match gezien dus ga geen tijd verliezen /geen energie verdoen (schrap wat niet past) met een matchverslag. Iemand heeft me gisteren iets gezegd dat heel erg past bij hoe we de prestatie van de ploeg hebben aangevoeld … We hebben zelfs bijna geen enkele keer gemord op onze eigen spelers … Kritisch publiek ? Wie , wij ?

Ah ja nog iets, ik mag blijkbaar nooit meer pessimistisch zijn … Dat zal pas een uitdaging worden.

27-08-2010 om 13:43 geschreven door Father Sha  

Van de voetbalmoeheid die me een paar weken achtervolgde is op dit moment niet veel meer te merken en dat is niet op zijn minst te danken aan de wedstrijd Tottenham Hotspur – Young Boys Bern van gisterenavond. Na een blamage in de heenwedstrijd (3-0 achter na 30 minuten) werd het gisteren een ware afstraffing voor de moedige Zwitsers die overal een stapje te kort kwamen. The boy wonder Gareth Bale kwelde de linkerflank daar waar zijn tegenhanger op rechts Aaron Lennon eindelijk zijn dipje te boven is gekomen. Tel daarbij nog een fantastische verdediging onder leiding van de ‘bionic man die nooit traint: Ledley King’ en een hattrick van Peter Crouch en de avond is compleet. De Champions League wedstrijden worden plots weer een stuk aantrekkelijker (voor mij dan toch). Echt sexy, swingend vlot combinatievoetbal, om duimen en vingers van af te likken. Je merkt het, ik ben in een lyrische bui en droom dat we ooit dat niveau kunnen halen bij Kaa Gent.

Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik een crackpot theorie heb over de parallellen tussen Tottenham en Kaa Gent, als de ene het goed doet dan geldt dat praktisch ook altijd voor de andere ploeg. Dat is geen kwestie van bijgeloof maar eerder een kwestie van twee clubs die het gebrekkige beleid van het verleden achter zich hebben gelaten en nu een gooi doen naar de toppositie in hun competitie. Het feit dat Spurs 1 goal moesten ophalen en het met verve gedaan hebben is dus ergens een goed voorteken (voor de critici onder jullie: dit is wel degelijk bijgeloof).

De realiteit laat me echter achter met een knagend pessimistisch gevoel want wij zijn Spurs niet en vooral onze tegenstander is niet een paar niveaus kleiner dan wij, eerder het tegendeel. We spelen dan weliswaar niet tegen Roma, Kiev of Valencia maar Feyenoord is ook een van die clubs die tot de verbeelding spreken. Praktisch elke speler uit de eerste klasse in België zou met plezier bij de Rotterdamse vereniging gaan shotten dus dat wil al iets zeggen. Qua palmares, stadion en budget staan ze ver voor op Kaa Gent. Het pessimistische gevoel wordt ook gevoed door de wetenschap dat wij drie keer gaan moeten scoren want een doelpunt incasseren we bijna elke wedstrijd, ik zie niet in waarom dat vanavond anders zou zijn.

Er zijn echter ook redenen die een voorzichtig optimisme kunnen opwekken in de geesten van de blauw witte fans. Ze mogen dan wel ver voor staan op Kaa Gent maar hun beste jaren liggen al een tijdje achter hun en ze zijn in volle heropbouw. In Rotterdam hebben we ons goed verweerd en werden de flankverdedigers van Feyenoord vaak genoeg het bos in gestuurd door Yaya en Yassin. Bovendien missen ze ongeveer 6 basisspelers, hebben ze geen echte spits en doen ze het verre van goed in hun eigen competitie. Het is niet de belangrijkste wedstrijd uit onze geschiedenis maar het behalen van de EL poules zou een mooie bevestiging zijn van onze nieuwe status in het Belgische voetbal én zou bovendien de terechte kritiek doen verstommen dat wij nooit iets bijdragen aan het Europese coëfficiënt van het Belgische voetbal.

Vroeger was ik er altijd van overtuigd dat we gingen falen op de momenten dat het er echt toe doet maar de laatste paar jaar gebeurt het al eens dat we het juk van de faalangst afgooien of zoals iemand me gisteren zei ,ge weet ook dat Kaa Gent zot kan uithalen als ze in hun dagje zijn …

26-08-2010 om 10:39 geschreven door Father Sha  

Er zijn een aantal Anderlecht supporters onder mijn vaste lezers en ik heb gisterenavond hun pijn gedeeltelijk gedeeld. Want ondanks de boodschap die ik straks ga brengen heb ik toch de hele match gehoopt dat ze het nog gingen halen en waren de afgrijselijke penalty’s ook voor mij een schok(je). Want al sinds kleinsaf overstijgen de Europese wedstrijden van (bijna) alle Belgische ploegen de onderlinge rivaliteit, al is de rivaliteit tussen Anderlecht en Aa Gent bijna onbestaande. We hebben gemeenschappelijke vijanden dus dat zal daarin ook wel meespelen.

Dit gezegde zijnde zal de kater voor de hele Sporting familie wel erg groot zijn vandaag, niet alleen door het afgekeurde doelpunt maar ook door de enorme dekkingsfout bij die tweede goal en door globaal gezien veruit de beter voetballende ploeg te zijn. Sta me toe even die tweede goal onder de loep te nemen, hoe kan je CL willen spelen als je er niet in slaagt om (op een stilstaande fase dan nog!) een spits af te dekken die ondertussen 8 goals in zes Europese wedstrijden had gescoord. Je zou denken dat nét die speler de hele match van dichtbij gevolgd word. Er wordt met de vinger gewezen naar Suarez maar een slechte communicatie en verdeling van de taken ligt aan de basis van dit doelpunt. Dan mag Gillet nog een prachtige goal scoren, als je zo verdedigt dan loop je zelfs tegen een middelmatige ploeg achter de feiten aan. Dan mag je nog de betere ploeg zijn en vinden dat voetbal onrechtvaardig is op basis van het geleverde spel. Maar er is niks onrechtvaardigs aan klungelig verdedigen. Noch eigenlijk aan zwaar overtrappen en naar de stip wijzen, die lag er inderdaad slecht bij maar dat gold ook voor de Partizan spelers. Ik kan me echter niet voorstellen wat voor een druk er op de schouders komt van de spelers die het op zich nemen van te trappen, dus zeker geen vingerwijzing naar de beide Argentijnen en Bouss.

Maar is de uitschakeling van Anderlecht nu een slechte zaak voor het Belgische voetbal? Het antwoord daarop is moeilijk te geven. Voor het prestige van ons voetbal , de financiële draagkracht van de ploegen (want Anderlecht met geld betekent ook geld voor inkomend transfers vanuit andere eersteklassers ) voor de aantrekkingskracht van eerste ronde van de CL (zeg nu zelf het is toch boeiender met een Belgische ploeg ) en het coëfficiënt (gesteld dat ze  punten zouden halen) is het idd een slechte zaak. Deze vaststellingen gaan er vanuit dat je een neutrale supporter bent die het beste voorheeft voor het Belgische voetbal als een geheel.

Ik ben echter geen neutrale supporter en het Belgische voetbal als een geheel is een verzinseltje want als supporter van een van de andere vijf grote ploegen (de kleinste van de vijf weliswaar) is het een goede zaak dat Anderlecht niet in de vetpotten van de CL kan gaan roeren. Ze hebben nu al lichtjaren voorsprong wat betreft palmares en budget en die extra 15 miljoen zou het voor de rest erg moeilijk maken om dat gat op korte termijn dicht te rijden, vergis je niet, ik had ze het gegund maar het is zeker geen ramp dat ze niet doorgaan. In de EL kunnen ze ook aan het coëfficiënt werken (iets waar wij elke keer in falen) en voor de Jupiler League is het een goede zaak dat er niet één ploeg is die een budget heeft dat ongeveer overeen komt met dat van de laatste 5 in het klassement samen. Het doet namelijk nog steeds pijn om te zien hoe een ‘concurrent’ (aanhalingstekens want een echte bedreiging vormen wij nog niet) uw beste spelers kan wegplukken en dan tegen u gebruiken. Iedereen verweet Anderlecht van in het buitenland te gaan shoppen maar ik niet.

Moest ik nu supporter zijn van Anderlecht dan zou ik uiteraard de bovenstaande paragraaf bestempelen als een mooi vertoon van korte termijn visie en argumenten verzinnen waarom iedereen gediend is bij een Belgische ploeg in de Champions League. De kans dat die argumenten steek houden is ook erg groot maar de realiteit voor alle andere ploegen is dat een te sterk Anderlecht geen goede zaak is voor de spanning, de toeschouwersaantallen en de televisierechten. Een competitie zoals vorig jaar is de doodsteek voor de lichte heropleving van de Interbrew liga. Je kan het Anderlecht niet kwalijk nemen dat ze zo ver voor liggen maar dat wil niet zeggen dat je in rouw moet zijn als ze eens niet aan de kassa passeren.

Deze avond zal ik opnieuw zitten stressen (want ja gisteren zat ik ook te stressen) en hopen dat de illegale livestreams niet te veel haperen als Tottenham tegen de Young Boys aantreden. In hun geval geldt dat ze absoluut dat CL geld moeten hebben willen ze ooit in de buurt komen van de grote drie. Om dan morgenavond nogmaals te stressen in onze race naar de EL … Voetbal is ontspanning? Laat me niet lachen …

25-08-2010 om 11:49 geschreven door Father Sha  

Na een lange pauze wegens vakantie, voetbalmoeheid, weinig vrije tijd en algemene luiheid ga ik mijn bloggende taken weer opnemen. De nieuwe blog is nog niet klaar wegens bovenstaande redenen gekoppeld aan het feit dat ik het nu echt wel mooi wil uitwerken (of althans proberen) voor ik hem online plaats. Het zou de bedoeling zijn dat de nieuwe blog interactiever kan worden en er meer ruimte is voor audiovisueel materiaal. Anyway we zien wel hoe ver ik geraak en hoeveel van mijn ideeën ook werkelijk waarheid kunnen worden. Ondanks de golf van voetbalmoeheid die me een beetje teisterde de laatste weken heb ik toch wel praktisch alles gezien van de Buffalo’s (Kiev uitgezonderd) en acht ik me wel in staat om een redelijke analyse te maken van het seizoensbegin.

Iedereen weet dat kritiek spuien makkelijk is (ook ik maak me daar vaak schuldig aan) maar dat het des te moeilijker is om oplossingen te vinden voor de problemen die zich stellen. De favoriete kop van jut van de meeste Gent supporters is onze Manager, die wordt omschreven als een arrogante geldwolf die daarenboven nog een echte voetballeek is. Het volstaat dat Gent een paar minuten minder speelt en niet met geld staat te zwaaien tijdens het tussenseizoen om het “Louwagie buiten” mantra door het stadion te laten golven. Maar is dit dan volledig terecht vraag ik u?

Kan hij het helpen dat onze coach vertrekt vooraleer hij zijn fameuze drie jaren plan heeft afgewerkt? Is het Louwagie zijn fout dat Rosales kiest voor doorgroeimogelijkheden, meer geld en de CL droom? Is het Louwagie zijn fout dat onze kern wordt gedestabiliseerd door diezelfde trainer die wel erg makkelijk afstand neemt van het welzijn van zijn vorige club? Ik laat dat aan jullie om die vragen te beantwoorden. Ik zeg enkel maar … Al diegenen die Louwagie buiten riepen toen Leekens in opstand kwam zijn ook al diegenen die later genoten van de kwaliteiten van een zeker B. Ruiz die aan de basis lag van het conflict.

Ik begrijp dat het frustrerend is dat Big L zuinig (vrekkig?) omspringt met het geld dat we binnenkrijgen, dat we pas erg laat reageren op het duidelijke gebrek aan evenwicht in de kern én vooral dat hij (en de meesten rond hem) slecht communiceert. Eigenlijk is het niet echt slecht communiceren maar eerder lomp communiceren dat hij doet. De ongelukkige vergelijking met boeren supporters, de tienduizend persconferenties over ons fantoom stadion en de tegenstrijdigheden in de communicatie rond de transfer van Rosales zijn daar slechts enkele voorbeelden van. Ook het gebrek aan respect voor de financiële inspanningen van de modale supporter sieren hem niet. Maar ik heb nog steeds vertrouwen in zijn leiding, ben overtuigd van zijn capaciteiten als onderhandelaar (zie ook de deal rond Yaya ) en respecteer zijn rechtlijnigheid in de omgang met spelers en hun fantasietjes. Niet dat het vertrouwen blind is maar waar we nu staan zal in niet geringe mate te danken zijn aan de inspanningen van een aantal mensen waaronder Louwagie, de sponsor, de scouts, onze voorzitter en ere wie ere toekomt onze voormalige trainer.

Maar nu even terug naar diegenen die het op het veld moeten bewijzen. Hoe kwijten de spelers zich op dit moment van hun taak? Als je afgaat op de resultaten dan is het goed tot erg goed maar als je de wedstrijden in kwestie bekijkt dan weet je wel beter. Het spel is voorlopig erg pover en te veel spelers ontlopen hun verantwoordelijkheid. Waaraan dat precies ligt weten waarschijnlijk enkel de trainersstaf en de spelers zelf. Het is echter opvallend dat er weinig beweging in het spel is, dat de meeste spelers de bal liefst niet krijgen (behalve een bepaalde jongeman die hem liefst niet afgeeft) én dat er geen hechte groep op het veld staat. Wat je bijvoorbeeld bij Anderlecht wel ziet, daar zie je duidelijk de spelvreugde en kameraadschap als er gescoord wordt. Je ziet ook dat rechtstreekse concurrenten als Lukaku, Kanu en Chavarria elkaar steunen en oppeppen terwijl het gisteren (net als in de vorige matchen) pijnlijk duidelijk werd dat de voorlinie van de Buffalo’s niet bestaat uit goede vrienden. Niet dat vriendschap echt noodzakelijk is maar ik vrees voor een ontploffing als de resultaten ons niet zo gunstig gezind zijn. Er wacht Dury een zware taak en ik neem me voor om hem zoveel mogelijk te steunen dit seizoen.

Laten we dan maar beginnen met de analyse van wat er niet goed gaat.

1)      Trage balcirculatie: Dury predikt snel combinatievoetbal maar in realiteit spelen we constant de lange, hopeloze bal.

2)      Coulibaly: Voor sommigen zal hij bij de volgende analyse moeten staan maar ik ben daar niet van overtuigd. Hij is inderdaad ferm vooruit gegaan, hij maakt goed gebruik van zijn lichaam en scoort betrekkelijk makkelijk. Maar hij is tegelijk traag, humeurig, soms er lui en zijn aanwezigheid motiveert de rest van de ploeg om steeds die lange bal te hanteren (dat is uiteraard zijn schuld niet). De inbreng van Arbeitman of Zlatan centraal zorgt er voor dat er meer in de combinatie en diepte wordt gespeeld.

3)      De vleugelbacks: Die zijn te slordig en ontbreken een voetbalbrein, snelheid en voetballend vermogen. Kenny is enthousiast en draagt offensief wel iets bij maar is defensief een groot risico. Al was hij gisteren tegen Charleroi wel erg sterk en geconcentreerd. Myrie moet dringend zijn kans grijpen want tot nu toe is hij veruit de zwakste schakel van de ploeg. Wat ik al gezien heb van Skarabot doet me ook niet het beste verhopen maar hem veroordelen op één match zou getuige van kortzichtigheid.

4)      Middenveld: Te veel brekers en te weinig creativiteit, gekoppeld aan de gebrekkige vorm van Thijs en de aanwezigheid van eeuwige slak Smolders zorgt ervoor dat ons zo geroemde middenveld nu steeds opnieuw faalt bij de opbouw.

5)      Vleugelspitsen: Zlatan doet het erg goed maar is geen vleugelspits, Leye komt tekort en Yassin heeft ongelooflijk veel talent in zijn voeten maar zaagsel in zijn hoofd.

Om af te sluiten op een positieve noot, wat gaat er wel goed?

1)      Verdediging: Wils speelt meestal erg sterk en als Suler terugkomt, is er centraal al niet echt een probleem, de goals vallen meestal door slechte aansluiting van het middenveld en het ontbreken van voetbalintelligentie op de vleugel.

2)      Yaya: Heeft zich op enorm korte tijd in de ploeg gespeeld en toont durf, speelt in dienst van de ploeg en kan een doelpunt maken. Ik hoop dat Yassin gezien heeft hoe Yaya in de combinatie probeert te gaan en enkel dribbelt als het nodig is. Hij maakt de juiste keuzes op de juiste momenten en zoekt steeds naar de vrijstaande man. Als dit zijn normale niveau is dan wordt het een enorme versterking, met dank aan René Desaeyere, Schepens en de geslepen Big L.

3)      Zlatan: Het is een plezier om hem bezig te zien, hij heeft een erg goede basistechniek, denkt steeds vooruit en geeft zich steeds volledig zelfs ondanks het feit dat hij niet gelukkig is met zijn positie op de flank. In zijn huidige vorm verdient hij een kans als centrumspits.

4)      Terugkomst van de creatieve middenvelders: Zowel De Smet (veel vertrouwen gewonnen gisteren) als Azofeifa groeien terug naar hun beste vorm en vooral Randall heeft lessen getrokken uit zijn goede periode vorig seizoen. De volgende weken zullen wel duidelijk maken of ze de stijgende lijn kunnen doorzetten. Ook opvallend is de wederopstanding van Grondin, wat een ferme trok op Thijs zijn bakkes niet allemaal kan veroorzaken.

5)      De resultaten: We spelen slecht maar winnen drie op vier … zo wordt je kampioen zeker?

We hebben nog een aantal dagen om ons te versterken en ik hoop dat er ten minste een sterke vleugelverdediger bijkomt, want al ben ik gecharmeerd door het voetbaltalent van Jakovenko dan nog denk ik dat we op zijn positie goed zitten.

Nu donderdag komt het “B elftal “ van Feyenoord op bezoek. Als we er eens in kunnen slagen van geen doelpunt binnen te krijgen dan zit het er in, als zij scoren is het boeken toe.

23-08-2010 om 13:38 geschreven door Father Sha  

Tussen de stroom WK berichten door kwam er gisteren eindelijk ook verlossend nieuws voor de Buffalo’s. We hebben niet alleen een nieuwe coach we hebben namelijk voor de zoveelste keer een definitief akkoord over het nieuwe stadion. Aan dit tempo gaan we zes nieuwe stadions in en rond Gent hebben , rejoice !!! Voor wie nog niet naar de foto’s is gaan kijken op de site van Kaa Gent, zeker doen het loont echt de moeite.

De nieuwe coach heet dus zoals verwacht Franky Dury. Dat het een tijdje heeft aangesleept heeft volgens de ondertussen beruchte wandelgangen te maken met de spontane kandidatuur van een zeker Morten Olsen. Of dit ook effectief een kern van waarheid bevat zullen we wel nooit weten of er zou iemand in het hart van de club een beetje loslippig moeten worden. Maar laten we het verleden vergeten en eens kijken naar wie we nu eigenlijk hebben binnengehaald. Ik weet niet of ik hem echt nog moet voorstellen maar aangezien het vrijdag is laat ik me daar niet door van de wijs brengen

Franky Dury dus, een man die kon rekenen op erg veel respect van onze vorige hoofdcoach, ook een man die ons vaak met afgrijselijk maar succesvol betonvoetbal heeft geïrriteerd. Tegelijkertijd ook de man die door een intense samenwerking met de voorzitter en algemeen manager van zijn vorige club een vergane glorie heeft omgevormd tot een te duchten tegenstander. Een structuur die hij ook zal terugvinden bij de Buffalo’s.

Net zoals het geval was met Cercle Brugge zijn de gelijkenissen tussen Zulte en Gent erg groot, met dit verschil dat Zulte veel meer ambitie uitstraalt dan Cercle. Een kapotte club met een redelijke aanhang die na financieel wanbeleid ten onder ging maar daarna als een feniks herrees om een degelijke subtopper te worden. Het recept hiervoor was simpel maar o zo efficiënt. Je neemt een team van degelijke scouts, je houdt de vinger op de knip van de geldbeugel en je zet een kapitaalkrachtige ervaren bedrijfsleider aan het hoofd van de club. Koppel dit aan een ploeg vol met jeugdspelers van andere clubs (vooral van de boerkes), zoek een algemene manager met een ijzeren hand en scan de markt af voor gratis spelers in vergeten competities. Het lijkt allemaal evident maar er zijn slechts een handvol ploegen die dit systeem hanteren en het niet laten vallen als de resultaten enigszins tegenvallen. Continuïteit is de enige oplossing voor clubs zonder suikernonkels.

Maar ik dwaal af, het ging eigenlijk over de Franky. Wat weten we ondertussen al, hij kan een langetermijn visie volgen, hij verkiest organisatie boven spektakel en hij boekt resultaten. Qua persoonlijkheid is hij alleszins een stuk rustiger dan onze Michel maar hij komt betrekkelijk antipathiek over tijdens interviews en hij gebruikt te pas en te onpas cynisme om zich te verdedigen tegen gefundeerde maar kritische vragen. Hij gebruikt ook de Mourinho techniek om alles op zich te nemen en zijn spelers daardoor uit de wind te zetten. Het werkt bij the Special One en aangezien er praktisch nooit negatieve geluiden uit Zulte kwamen vermoed ik dat het ook bij Franky werkt. Diep vanbinnen had ik gehoopt dat hij Bart Buysse in zijn zog ging meepakken maar met de aankoop van onze nieuwe Sloveense linksback zal het bij hoop blijven.

De coach is gekend dus wordt het hoog tijd om aan de uitbouw van de kern te beginnen. Wat denken jullie dat we nog nodig hebben ? Ik zeg een jonge beloftevolle centrale verdediger en een creatieve flankspeler. Voor de rest zal het afhangen van de eventuele vertrekkers maar voorlopig zie ik enkel Rosales vertrekken of misschien spelen Zlatan en Suler een dik WK en volgt er een deftig bod. Voorlopig behouden we dus de succesvolle kern van vorig jaar. Een ruime kern maar of die kern klaar is voor the next level … ? Voor het antwoord op die vraag moeten we nog even geduld uitoefenen.

11-06-2010 om 11:10 geschreven door Father Sha  

08-06-2010 om 18:46 geschreven door Father Sha  

Het driejaren project van Michel zit er op. Dat het slechts twee jaren heeft geduurd is waarschijnlijk een detail in zijn hoofd maar het is verre van een detail voor mij.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb respect voor wat Michel heeft gerealiseerd in die twee jaren. Hoe kan het ook anders, hij is namelijk de succesvolste coach die Gent ooit gekend heeft. De cijfers liegen ook niet , we hebben onder Michel 72 competitiewedstrijden betwist waarvan 35 winstpartijen, 20 gelijke spelen en 17 nederlagen. Bovendien koppelen de buffalo’s daar nog een indrukwekkend doelpuntensaldo van +50 aan vast. Leg daar dan nog eens een kwartfinale en een overwinning in de beker naast en je weet dat de term succescoach niet uit de lucht gegrepen is.

Ik begrijp dat je in uw beroepscarrière de kansen moet grijpen die u worden aangeboden, als een coach of speler zich kunnen verbeteren dan moeten ze die kansen kunnen grijpen. De Europese beginselen zijn hier duidelijk in, je hebt vrijheid van beroepsuitoefening. Je moet zelf kunnen kiezen waar je gaat werken en die overgang regelen met uw oude werkgever en binnen het wettelijk kader (zou er een CAO bestaan voor voetbalcoaches?).Waarom dan die wrange smaak in mijn mond?

Allereerst omdat hij zelf vond dat ze bij Standard fout bezig waren door een coach niet aan te trekken voor een langere termijn, hij vond zelf dat je een project niet kon realiseren op twee jaar. Daarom eiste hij ook drie jaren bij Kaa Gent…om ze dan niet uit te doen. Hij is ook de man die verklaarde dat je het slagen van zijn project niet mocht aftoetsen aan de resultaten … tot hij resultaten boekte en zelf zijn ‘project’ op basis van die resultaten als geslaagd ervaarde. Alles is en blijft relatief en in voetbal is een woord maar geldig tot er iemand meer komt bieden. Hij verlaat dus de club waar hij geschiedenis schreef om coach te worden van een andere club waar een andere coach de club verliet nadat hij geschiedenis heeft geschreven. De ironische circle of life in het moderne voetbal, er valt niet aan te ontsnappen.

Die wrange nasmaak kan ook worden geïnterpreteerd als angst en onzekerheid. Twee emoties die overheersen nu de euforie van een geslaagd seizoen is overgewaaid. Emoties die ook ingegeven zijn door de interesse van Twente in een tweede goudhaantje: Rosales (voor mij speler van het seizoen). Volgend seizoen zullen we dus zien of de groep in Gent echt zo sterk is of dat de resultaten te danken waren aan een grote motivator/coach. We weten allemaal hoe kritisch we kunnen zijn en hoe snel er tweespalt optreedt in de tribune bij tegenvallende resultaten. We weten ook allemaal hoezeer de spot van andere supporters pijn kan doen (we zijn de eerste om er zelf aan mee te doen) en de meesten onder ons hebben nog al te levendige herinneringen aan de periode dat een tiende plaats een goed seizoen betekende.

Preud'homme moest het ijzer smeden nu het heet was, daar kan ik best inkomen, maar Twente is nu niet de absolute topploeg waar hij mee goochelde. Ac Milan, Porto of Benfica zou ik eigenlijk nog makkelijker kunnen aanvaarden dan FC Twente. Het is zeker en vast een stap vooruit , de landskampioen van Nederland kunnen coachen in de CL is beter dan de voorrondes spelen met de Belgische nummer 2. Voor Ruiz was Twente een goede stap , voor Michel zou het wel eens een vergiftigd geschenk kunnen worden.  De uittocht van de sterspelers in Twente is al begonnen want na N’Kufo en Perez zouden Stoch en Ruiz wel eens kunnen volgen. Maar dat is Michel zijn probleem en hij zal daar wel een oplossing voor vinden. Hoe Nederland gaat kunnen omgaan met zijn aparte stijl (en hij met de mondige kritische pers) valt nog te bezien. Twente was altijd een verstandige club waar het rustig is, hopelijk heeft het behalen van de titel dat niet allemaal veranderd. Alleszins veel succes over de grens Michel , ik heb er nu een reden bij om naar studio voetbal te kijken.

We kijken allemaal hoopvol uit naar de bekendmaking van de nieuwe coach en nu De Boeck al bij GBA getekend heeft valt ook die piste in het water. Ik zet mijn geld (met tegenzin) op Franky Dury.

25-05-2010 om 13:47 geschreven door Father Sha  

De analyse van het afgelopen jaar is ietwat verstoord door de actualiteit. In plaats van een propere chronologisch correcte samenvatting van dit seizoen gaat het eerste stuk uit de 2009-2010 reeks over Christophe Lepoint. Bernd Thijs en hij zijn namelijk opgeroepen voor de Rode Duivels en hebben bovendien allebei op het veld gestaan en goed gespeeld. Christophe Lepoint heeft er zelfs nog een schepje bovenop gedaan door de eerste Buffalo in eeuwen te zijn die scoort voor de Rode Duivels (als iemand weet hoe lang dat al geleden is -> please inform me).

Op basis van zijn prestaties bij Moeskroen, zijn verleden bij Anderlecht en de Nationale jeugdploegen waren de verwachting rond onze nieuwe kale beer hooggespannen. Maar Lepoint, zoals zoveel spelers voor hem, kon niet direct voldoen aan de vereisten van de supporters. Het kan voor velen onder jullie nu wel wat vreemd klinken maar na een paar matchen (en de daaropvolgende reeks op de bank) werd het label miskoop al rond zijn nek gehangen. Eens te meer waren de doemdenkers mis, voor een keer zat ik zelf niet bij die groep (tot mijn eigen verbazing). Niet per se omdat ik een groot voetbalkenner ben maar vooral omdat ik spelers waarin ik geloof veel meer ga verdedigen dan spelers die ik niet kan uitstaan (Leye zal altijd extra kritisch benaderd worden bijvoorbeeld).

Maar wat heeft er nu eigenlijk voor gezorgd dat Lepoint op één seizoen van bankzitter bij een Belgische subtopper (toen nog) geëvolueerd is naar invaller bij de Rode Duivels en centrale speler van de bekerwinnaar 2009-2010 (ik ga dat tot in den treuren blijven herhalen)? Het is niet zijn technische overwicht, noch zijn zuivere passing die hem daar hebben gebracht. Waar ik uiteraard niet mee wil beweren dat hij geen technische bagage heeft of niet kan passen maar het zijn niet die kwaliteiten die hem in het oog doen springen. Maar wat dan wel … Het antwoord is simpel , Lepoint is een echte Buffalo.

We houden allemaal van de verfijnde dribbelkonten als Bouss en Yassin, we staan vol verbazing te kijken naar de traptechniek van Azofeifa en genieten van de rust die Thijs in het middenveld brengt maar wat ons allemaal unaniem over de schreef trekt zijn de spelers die zich 95 minuten lang doelgericht (belangrijke nuance) de ziel uit het lijf lopen. Als die speler dan nog eens makkelijk scoort, geen kapsones heeft, zich niet laat wegzetten in rechtstreekse duels en het team op sleeptouw neemt dan is hij een echte Buffalo. Lepoint heeft al die kwaliteiten in overvloed, hij jaagt en vecht maar denkt tegelijkertijd ook altijd naar voor. Een van mijn vrienden heeft het gisteren perfect omschreven met Lepoint in de ploeg heb je er in één keer aanvallende en verdedigende speler bij. Sommige wedstrijden begon hij in de verdediging, schoof hij door naar het middenveld om dan op het eind in de aanval te gaan staan. Om dat allemaal in één wedstrijd te verwerken moet je een goed voetbalhoofd op je schouders hebben staan en een hekel hebben aan vedette maniertjes. Want echte vedetten trekken daar hun neus voor op. Naast alle bovenstaande kwaliteiten beschikt hij nog over een goede basistechniek en behoud hij het overzicht te midden van de strijd. Want vergis je niet, Lepoint is geen voetballer maar een warrior, de indianengroet zouden we eigenlijk alleen voor hem moeten brengen.

Maric had het al voorspeld toen hij de deuren van den Ot achter zich sloot, Gent zal me niet missen want met Christophe hebben ze de perfecte vervanger in huis. Je kan niet ontkennen dat het vertrek van Maric ergens bevrijdend heeft gewerkt voor Lepoint. Dat én de terugkeer van Thijs, iemand die al die energie in goede banen kan leiden en bijsturen waar nodig, waren bepalend voor de ontbolstering van onze kale vriend tot de international die hij nu is.

Laat het een les zijn voor alle zelfverklaarde vedetten: Met inzet en zelfkennis kom je soms een stuk verder dan met grote woorden en sporadische flitsen.

21-05-2010 om 16:00 geschreven door Father Sha  

Het seizoen 2009-2010 zit er op en vanaf vrijdag begin ik met een reeks analyses van het succesvolste seizoen uit de geschiedenis van Kaa Gent. Maar vandaag is het tijd voor een tussendoortje.

De geruchtenmolen wordt langzaamaan op gang getrokken, de laatste wedstrijden zijn gespeeld en nu komt de periode eraan dat het niet meer over prestaties op het veld gaat maar over de economische realiteit van de clubs. De financiële tussenstanden worden opgemaakt en waar sommige clubs hun wonden likken en wanhopig de horizon afspeuren naar enkele onverwachtse euro’s, zijn er ook die clubs die goed geboerd hebben. In het buitenland heb je nog de derde categorie, deze met onbeperkte middelen ongeacht hun financiële resultaten.

Tijdens de volgende maanden blijf ik aandachtig de voetbalberichten volgen want ondanks het feit dat er geen competitievoetbal is, blijken de volgende weken cruciaal te zijn voor het succes van een club. We kijken allemaal reikhalzend (sommigen iets meer dan anderen: paragraaf4) uit naar spelers die de club komen versterken maar volgen tegelijk ook de uitgaande transfers met een bang hartje (of af en toe met veel plezier). Dit seizoen lijkt de transfersaga bij Kaa Gent vooral gedomineerd te worden door twee erg belangrijke schakels van de ploeg. Daarmee bedoel ik uiteraard eerst en vooral Michel Preudhomme nipt gevolgd door onze Venezolaanse rechtsback Roberto Rosales. Voor allebei geldt dat het vooral de Portugese topclubs zijn die aan hun mouwen trekken maar blijkbaar zou ook Twente wel eens diep in de buidel willen tasten om het duo binnen te halen. Je kan het hen ook niet echt kwalijk nemen dat hun scouts Gent bleven volgen nadat de transfer van Ruiz zo een schot in de roos bleek te zijn.

Qua inkomende transfers blijft het voorlopig nog betrekkelijk rustig al dook vandaag het gerucht Jakovenko weer op in de pers. Ik ga mezelf even bestoefen door te zeggen dat ik al maanden geleden had aangekondigd dat we achter Jakovenko gingen aangaan. De meningen over hem zijn verdeeld maar wat ik van hem gezien heb bij Westerlo dit seizoen doet toch het beste vermoeden. Hij heeft een goed schot, scoort betrekkelijk vlot, heeft een dribbel in de voeten en kan het overzicht behouden. Bovendien is hij nog redelijk jonge en werd hij net voor de eerste keer opgeroepen voor zijn nationale ploeg. Twee zaken die zijn eventuele doorverkoopwaarde positief kunnen beïnvloeden. De sceptici wijzen dan weer op zijn zwakke mentale weerbaarheid. Deze transfer staat echter niet los van de trainerskwestie, blijkbaar zou hij enkel willen komen als Michel ook volgend jaar nog de scepter zwaait in het Ottenstadion.

De eerste grote buitenlandse transfer van deze zomer is blijkbaar al in kannen en kruiken, David Villa gaat de voetbalmachine in Barcelona vervoegen voor een zacht prijsje (45 miljoen euro). Dat supporters kicken op grote namen is algemeen geweten. Een bewezen sterspeler die uw club komt versterken doet een fanatieke supporter direct dagdromen. Er zijn echter mensen die nog veel verder gaan dan dromen. Onlangs stootte ik per toeval op een van de grappigste (en idiootste) voorbeelden van hoe ondoordacht sommige supporters omgaan met hun clubliefde. Twee supporters van Manchester City gingen zodanig op in de hoerastemming rond hun club dat ze prompt een nieuwe tatoeage lieten bijplaatsen. De 25 jarige Kirk Bradley nam een tatoeage met een afbeelding van de CL trofee met daarnaast de vermelding Manchester City Champions League winners 2011 … het kleine probleempje hier was dat niet City maar de Mighty Lillywhites van Tottenham die laatste plek hebben ingepikt … Kirk bekijkt het nog positief en gaat de datum laten veranderen naar 2017. Zijn collega supporter, Christopher Atkinson ging echter nog een stapje verder. Toen hij vernam dat zijn club een astronomisch bod had uitgebracht op zijn favoriete speler , Kaka, liet hij de naam van de speler op zijn borst vereeuwigen. Om daarna tot de vaststelling te komen dat Kaka doodleuk tekende voor de Koninklijke uit Madrid. Als iemand me zoekt de volgende dagen zeg dan maar dat ik een tatoeage van Messi in een blauw witte Jako outfit op mijn rug laat plaatsen.

19-05-2010 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Maandagochtend en de euforie na de bekerzege is lichtjes afgenomen behalve als ik matchverslagen, youtube filmpjes of facebook foto’s van zaterdag zit te checken. Wat op dit moment ongeveer 80 % van mijn tijd in beslag neemt (indien mijn baas dit leest : just kidding ).  

Iedereen die naar Brussel is getrokken zal wel zijn eigen verhalen hebben en ik hoop echt dat het voor iedereen een prachtige dag was. Voor mij was het alleszins zo, al wil mijn houten hoofd me laten geloven dat ik hier langzaamaan te oud voor word. Het was een dag die ik me nog lang ga herinneren, van mijn ochtendwandeling door de ontwakende binnenstad tot de nachtelijke verzameling ultrascheve supporters op het Sint-Pietersplein. Het begon alvast goed toen we verzamelden aan het St. Pieters station, de meesten waren al volledig in uniform (behalve ikzelf wegens het uitdelen van mijn attributen aan de volgende generatie Buffalo in de familie), we kregen dan nog eens heuglijk nieuws van een van de (hopelijk ) vaste lezers van deze blog dus de dag kon eigenlijk al niet meer stuk (nogmaals proficiat man!). De verbaasde gezichten van de nietsvermoedende oudjes op de trein waren echt geld waard. Je zal maar een B dagtrip kopen op een rustige trein om dan plots overspoeld te worden door een uitgelaten bende halvegaren in carnavalskostuums. De ware dronkenlappen onder ons lieten de Jupiler links liggen en schakelden direct over op bruine rum, onze strooptocht richting hoofdstad was goed begonnen.

Ondanks de redelijk massale machtsontplooiing van die andere blauw witte bende met hun zwaailichten was de sfeer enorm ontspannen. De Cercle fans liepen rustig door de buffalovillage en er werd lustig verbroederd (op de zeldzame randdebiel na). Het buffalodorp kon wegens de ligging niet tippen aan het dorp van de vorige finale maar de uren voor de aftrap waren toch de moeite waard. Niet in het minst door de human aquarium ervaring , als je u door de massa bewoog kwam je ogen te kort. Overal grappige, marginale en ronduit geschifte outfits en vooral overal mensen die je anders nooit op het voetbal ziet. Die  mensen worden soms door zuurpruimen als succeso’s omschreven maar daar doe ik niet aan mee , elke nieuwe Buffalo is welkom.

Voetbal een feest is een zinsnede die nogal vaak sarcastisch gebruikt wordt maar zaterdag was de die negatieve ondertoon nergens voor nodig. Voor sommigen zat het feest er zelfs al iets te vroeg op (of was het feest iets te vroeg begonnen) maar het merendeel van de 22.000 meegereisde Buffalo’s zullen wel tot in het stadion geraakt zijn. Samen met de 5000 mensen op het Sint-Pietersplein oogde ons legioen wel indrukwekkend. Het is enorm jammer dat we deze zomer niet in het nieuwe stadion kunnen want na zo een seizoen zou de abonnementenverkoop lopen als een trein. Het aantal supporters dat niet uit de Gentse agglomeratie komt was ook opvallend, een fenomeen dat zich nog maar recentelijk is beginnen te ontwikkelen.

Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn, de sfeer zat er goed in maar het was geen spetterende match. Daarvoor moet je met twee aanvallend ingestelde ploegen zijn en Cercle kwam duidelijk te kort. Niet dat we er zo vlot doorkwamen maar na die eerste goal van Coulibaly (zijn zoveelste belangrijke goal van het seizoen) ging er een golf van opluchting door de blauwwitte kant van het stadion. Er kan altijd iets misgaan maar Cercle leek nooit bij machte tegen te scoren , niet in het minst dankzij de secure Gentse verdediging. Wils en Suler domineerden hun rechtstreekse tegenstanders als nooit tevoren. De goals van Leye en Grondin waren de kers op de taart. Thijs en Lepoint heersten op het middenveld en de spitsen deden wat van hen verwacht werd, assists geven en scoren.

De opluchting en vervoering tijdens de festiviteiten op de gezichten van de mensen rond mij sprak boekdelen, zo voelt het dus om een echte prijs te pakken. Hopelijk mogen we zo'n dagen nog veel meemaken in de toekomst en stiekem hoop ik echt dat we ooit eens de titel kunnen pakken. Al zullen we daarvoor nog ferm moeten groeien. Maar dat zijn (net als de contractverlenging van Michel P.) zorgen voor later.

Gent pakt de beker, het aantal supporters neemt steeds toe, het stadsbestuur staat achter de club en er is misschien nog groeimarge qua budget en aantal supporters …

17-05-2010 om 00:00 geschreven door Father Sha