Robinson Crusoë

“Ik stond op een eiland” dat was de eerste verklaring van Emile Mpenza na zijn veelbesproken terugkeer bij de Rode duivels. Hij stond dus tot zijn grote verbazing op een eiland. Rond hem alleen maar vijandige Tsjechische inboorlingen en een grote grasvlakte waar hij zich niet kon verstoppen, geen vriendelijk gezicht in de buurt, geen ‘vrijdag’ die de eenzaamheid een beetje draaglijker kan maken maar gewoon een eenzame strijd tegen de elementen. Het leven van een donkere Belgische spits heeft blijkbaar nogal wat gemeen met de hoofdfiguur uit Stevenson’s bekende boek.

Het menselijke geheugen is een vreemd iets. In plaats van gebeurtenissen af te beelden zoals je ze beleefd hebt worden uw herinneringen langzaamaan vervormd. Soms slijten de scherpe kanten van een herinnering mettertijd af en blijft er een geromantiseerde versie over. Zo zal het ook ongeveer bij Emile gegaan zijn. In de pers verklaarde hij vooraf dat hij de rode duivels miste. Hij volgde de wedstrijden op televisie (yeah right) en dacht met weemoed terug aan zijn glorietijd als nationale held. Gisteren is hij echter keihard met de werkelijkheid geconfronteerd want de eerder besproken ‘eenzame donkere jongen’ tactiek is nog bijlange niet dood. Het moet een koude douche geweest zijn en een belangrijke les, vertrouw nooit op je geheugen. Ik had het voorspeld en het maakt me niet echt blij dat het opnieuw zo was.

Soms heb je dus echt liever geen gelijk, de gedachte schoot opnieuw door mijn hoofd toen ik dan het verslag van de wedstrijd zag/las. Een opstelling met drie defensieve middenvelders (Vertonghen, Fellaini en Defour) die elk wel offensief hun steentje kunnen bijdrage maar zowel Defour als Vertonghen spelen bij hun club in een defensieve rol. Daarnaast was het de bedoeling dat hazard en Dembele zich op de flank uitleefden met daarachter de op papier ‘offensieve backs’ Van Damme en Anthonyke en De Sutter in de spits. Op datzelfde stukje papier leek het een iets minder defensieve opstelling dan ik verwachtte maar wat bleek: We komen voor, trekken terug, komen op achterstand na vermijdbare doelpunten. Door een gebrek aan offensieve mogelijkheden kunnen we geen vuist meer maken en boeken toe. Uiteraard zijn de doelpunten vermijdbaar omdat Van Buyten weeral te laat kwam en Stijnen ondanks een redelijke partij toch opnieuw fouten maakt. Na de match kwam Franky aandraven met het feit dat hij en zijn twee andere Frankys (als enigen) positieve dingen hadden gezien. Stijn Stijnen opende zijn interview met “ik denk niet dat ik veel verkeerd gedaan heb”. Moest het niet allemaal zo pijnlijk voorspelbaar zijn dan had ik mijn naam al lang veranderd in Nostradamus.  

Opnieuw was dus het kernwoord hier, opnieuw geen deftige offensieve impulsen (behalve flitsen van de voetbalhoop in bange dagen), opnieuw wankele verdediging, opnieuw geen ploeg op het veld en opnieuw belachelijk positieve analyses van de trainers, opnieuw geen zelfkritiek bij Stijnen …

We believe … We do ?

13-08-2009 om 14:46 geschreven door Father Sha  

Zonet een betrekkelijk grappig excuus gelezen voor het te snel rijden. Sunderland speler Grant Leadbitter werd een tijdje geleden geflitst op de autosnelweg aan 112 mph (+/- 180 km/h). Volgens de speler reed hij zo snel uit angst, hij was namelijk tijdens een nachtje stappen in de clinch gegaan met enkele Newcastle fans (aartsrivaal van Sunderland) en dacht dat die hem in de wagen achtervolgden. Toen hij op de autosnelweg terechtkwam duwde hij dus het gaspedaal van zijn BMW M6  goed diep in om zijn achtervolgers te snel af te zijn. Om het allemaal nog wat erger te maken reageerde zijn “achtervolger” op elke aanpassing in zijn rijgedrag. Indien hij versnelde en vertraagde deden de bloeddorstige hooligans dat ook en op de koop toe gingen ze mee elke keer hij van rijvak veranderde. Het konden dus alleen maar Newcastle fans zijn die hem eens goed in elkaar gingen timmeren, of niet?

Awel neen, eigenlijk totaal niet. Hij werd effectief gevolgd maar door een anonieme wagen van de politie (waar hij bovendien net voorbij was geknald) die uiteindelijk hun sirene hebben gebruikt om zich kenbaar te maken toen ze dichbij hun maximumsnelheid kwamen. De rechter toonde enig begrip voor zijn standpunt en hij kreeg dan ook een verminderde straf. Al vond de eerwaarde zijn excuus slechts half geslaagd. Hij zich had moeten realiseren dat hij de politiewagen die hem volgde zelf was voorbij gevlogen. Flauw excuus of niet, op de rechtbank heeft het alleszins in zijn voordeel gewerkt.

Ik denk eerlijk gezegd dat hij in het belang van zijn reputatie en gevoel van eigenwaarde beter de boete had aanvaard en mooi zijn mond gehouden. Want in plaats van een Jeremy Clarkson achtige  rijke rebel met lak aan de verkeersregels (het type voetballer waar de britten gek op zijn) is hij nu een angstig mietje dat op de vlucht gaat voor fictieve supporters van de aartsrivaal. Geen tough English bloke maar een scared little nancy boy. De volgende Sunderland – Newcastle derby zal voor hem een echte hel worden, elke creatieve Newcastle supporter lacht nu toch in zijn vuistje. Zo een enorm arsenaal aan beledigingen en bespottingen die je hem naar zijn hoofd kan slingeren en die bovendien nog een kern van waarheid zullen bevatten. Hij mag dan nog van geluk spreken dat Newcastle een jaartje in het vagevuur van de First Division zit. Hij zal vermoedelijk wel een kaarsje branden om niet tegen Newcastle te vallen in de League of Fa cup. Ik ben hem tegelijk ook dankbaar want hij heeft me wel een goed idee gegeven. De volgende keer dat ik fatboy Stijnen, Simaeys of Deschacht in de overpoort zie zet ik toch ook eens de achtervolging in. Als ze dan in hun dikke patserbakken op de vlucht slaan dan heeft “ iedereen is bang van Buffalo” direct een veel realistischer bijklank de volgende keer dat ik het uit volle borst mee sta te kelen.

Om af te sluiten nog een klein nieuwsbericht uit hogere sferen. De Duitse Kerk heeft zijn ongerustheid geuit over het nieuwe schema van de Duitse voetbalcompetitie. De voetbalbond heeft in samenwerking met een betaalzender ervoor gezorgd dat alle wedstrijden van de eerste en tweede liga verspreid worden over het weekend. Zo kunnen de Heinrich en de vrienden het hele weekend door vanaf 13 tot en met 22 uur naar live voetbal uit de heimat kijken.

Wat heeft de kerk daar dan in godsnaam mee te maken (flauwe woordspeling, i know) vraag ik me dan af? Wel, de kerk is bang dat de mensen gaan bezwijken voor de verleiding van het immense voetbalaanbod op televisie en dat hun gezinsleven hierdoor ontwricht gaat worden. Ze vragen aan de Duitsers om hun vrije tijd gezond in te delen. De protestantse kerk (die kon uiteraard niet achter blijven) geeft hun predikanten alvast de raad om hier extra aandacht aan te geven in hun preken.

Mijn eerste reactie was spottend gevolgd door een vorm van verontwaardiging want waar moeien die tsjeven zich eigenlijk mee, we zijn toch niet meer in de middeleeuwen zeker ! Alsof dat er voor gaat zorgen dat de voetbalsupporters massaal naar de kerk gaan trekken? Een kerkdienst zou er wel veel aangenamer door worden. Op zondagochtend samen met een paar dronken brulapen staan roepen dat de pastoor van de nabije parochie zijn moeder aan de zuid zit lijkt me toffer dan pakweg tot zeven maal zeventig maal zingen tussen een bende 60 plussers.

Na een moment van bezinning vind ik het wel een mooi initiatief. In deze drukke tijden doet men er goed aan om het gezinsleven van de mensen te activeren en de taak van de moeder in het weekend te ontlasten. Maar waarom beperken tot voetbal? Je hebt toch nog veel andere evenementen die moeten worden aangepakt, ik kijk bijvoorbeeld al enorm uit naar kardinaal Danneels die oproept tot het stopzetten van de eindeloze herhalingen van FC de kampioenen. Hoeveel gezinnen zouden daar al niet aan ten onder gegaan zijn?

Dus iedere voetbalsupporter met een Belgacom TV abonnement is bij deze gewaarschuwd, in plaats van op uw gemakske de zondagmatchen te bekijken kan je beter uw vrije tijd gezond indelen. Hier alvast enkele mogelijke hobby’s die bij de kerk altijd goed scoren: laat je aan een kruis nagelen, stenig je buurman voor de zonden die hij begaat, vergeet zeker zelfkastijding niet dat is altijd aangenaam voor de gemiddelde sm liefhebber op een zondagmiddag, ga op bedevaart naar Lourdes, neem deel aan een kruistocht of blaas eens een abortuskliniek op. Maar vergeet vooral niet je gezin er bij te betrekken!

12-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Op de tonen van dit zomerdeuntje eren we de held van gisteren, Randall Azofeifa. Het is een Mexicaans herkenbaar melodietje (vooral gekend door de cover van een italiaans electro duo in de jaren 80) en het bekt nog wel vlotjes met zijn naam. Een beetje afwisseling in de supportersliedjes kan bovendien nooit kwaad.

Azofeifa werd vorig seizoen door Preudhomme gebombardeerd tot eeuwige bankzitter/invaller en was ook vaak het kind van de rekening als het in een wedstrijd niet goed liep. Meestal was hij dan zeker niet de slechtste op het veld en zelfs na een goede wedstrijd vloog hij de week erop direct terug naar zijn vertrouwde plaatsje op de bank. Als hij weer maar vijf minuutjes mocht spelen –na 30 minuten opwarming - droop hij beteuterd af. Als bijna ons gehele middenveld in de lappenmand lag dan nog mocht hij niet hopen op een basisplaats aangezien Duarte of de Roeck dan een rij opschoven. Zijn lichaamshouding verried dan ook dat hij met weinig vertrouwen speelde. Na een tijdje was hij er met zijn hart en hoofd niet meer bij. Ik zie hem erg graag bezig maar onze tweede Costa Ricaan heeft vorig seizoen niet het beste van zichzelf gegeven. Onder meer door een gebrek aan vertrouwen maar ook een gebrek aan defensieve inzet. Het leek er op alsof hij weinig zelfkritiek had en de richtlijnen van de coach gewoonweg in de wind sloeg. We hebben Michel vorig seizoen wel vaker als een gek zien roepen en richtlijnen geven naar Randall. Misschien heeft hij een selectief gehoor of wie weet schort er wat aan het Spaans van Preudhomme?

Het zag er dus naar uit dat het zijn laatste seizoen bij de Buffalo’s was. In de guldensporenstad kwam dan nog eens Honest George aan het roer en die nam in één vlotte beweging een twintigtal van zijn favoriete spelers mee. Toen hij een creatieve middenvelder zocht leek Azofeifa de volgende in de rij te gaan worden. Ik vermoed dat er, buiten mijzelf, niet echt veel supporters rouwig om waren dat hij zou weg gaan. Het is een speler die nogal wat controverse veroorzaakt in de tribune. Hij heeft weliswaar een paar aanhangers maar die wegen niet op tegen zijn fanatieke tegenstanders.

Randall nam de boodschap die we hem toezongen letterlijk op en vertrok richting Costaricaanse stranden. Gedoemd om de eeuwige belofte blijven, opgeleid in de geest van de Riquelmes van deze wereld. Spelers gezegend met een zalige traptechniek, technisch onderlegd en met een voorkeur voor creatieve en risicovolle passing gekoppeld aan een goed overzicht. Tegelijkertijd ook het soort speler met een broertje dood aan fysieke training, balrecuperatie, looplijnen en kopduels. Dat is nu eenmaal beneden hun stand, want zeg nu zelf, waarom heb je anders defensieve middenvelders achter u lopen ? Vergeet ook niet hun afkeer van korte pasjes, waarom kort geven als je minstens tien keer per match de bal 45 meter verder kan droppen?

Laat dat nu net het soort zaken zijn waar onze yoga meester/coach niet echt om kan lachen. Het leek dus het einde te worden van een wisselvallige passage in het Ottenstadion. Hij had geen basisplaats, veel tegenstanders en werd uit de kern van zijn nationale ploeg gelaten. Met Ruiz verdween dan nog de enige persoon in de club die hem tot grootse acties kon inspireren.

Ik weet niet precies wat er op dat strand gebeurd is maar we zijn met moeite twee maanden verder en de wereld ziet er volledig anders uit. Misschien heeft het vertrek van Ruiz hem wakker geschud, heeft hij ingezien dat de coach wel eens gelijk kon hebben of heeft iemand hem in de ketel met toverdrank laten vallen. Het kan me eerlijk gezegd ook niet veel schelen want hij staat nu dichter bij een basisplaats dan ooit (zelfs met fitte middenvelders op de bank, stel u voor). Michel van zijn kant heeft blijkbaar ook een manier gevonden om met Randall samen te werken zonder een zoveelste maagzweer te kweken. Het siert hem als coach en als mens dat hij het niet heeft opgegeven. Dat die eerste vrije trap (na opnieuw een discussie met Maric) vlot binnengaat heeft Azofeifa echt doen opleven en als gevolg daarvan begon hij volledig bevrijd te voetballen. Als je goed keek leek het zelfs alsof hij er plezier begon in te krijgen om in België te voetballen. Grappig ook om te zien dat diezelfde supporters die boe roepen naar Randall als hij Maric wegstuurt even hard staan te roepen als hij hem dan droog binnenknalt. Mooie geste van Randall naar Maric toe bij een vrije trap net na het doelpunt, nadat Milos teken had gedaan dat hij mocht trappen riep hij hem terug. De bal lag net iets verder en we weten allemaal dat het kanonschot van Maric dan wel van pas kan komen.

Hoe je een speler als Azofeifa waardeert hangt vooral af van wat je belangrijk vind in voetbal. Azofeifa zal nooit de meest bedrijvige speler ter wereld zijn maar het is alleszins bemoedigend om hem te zien vechten, kopduels aangaan en gaten dicht te lopen. Ik viel bijna achterover toen ik zag dat hij blijkbaar ook een korte pas kan geven en het concept een-tweetje hem niet onbekend is. Hij zal altijd wel balverlies lijden door te moeilijke passen te geven maar het zijn die moeilijke en onverwachtse passen die vaak een verdediging kunnen ontwrichten. We moeten onszelf ook niks wijsmaken, een speler die in de Jupiler League speelt heeft sowieso gebreken anders had die de Belgische nummerplaat op zijn BMW 3 al ingewisseld voor een Engelse of een Spaanse nummerplaat op zijn nieuwe Maserati Gallardo. Dus het is dan ook cruciaal dat een speler in de JL zijn gebreken kan verdoezelen en aanpakken.

Een pluim voor hem en Preudhomme dat ze er in geslaagd zijn van elkaars aanpak te leren waarderen, toegeven dat je fout zit en mensen een tweede kans geven is een kenmerk van grote en sterke persoonlijkheden.

Al maakt één zwaluw de lente niet en blijft het hopen op de bevestiging van zijn vooruitgang …

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Als ik een verslag van deze speeldag wil schrijven kan ik weer niet onder de arbitrage uit. Bréda was diegene die het meest in het oog sprong maar ik kon ook … kan het niet aan als titel pakken. Iedereen is dan vrij om de namen van een van onze topscheidsrechters in te vullen.

Voor de rest is het me opgevallen dat de twee grootste clubs (op basis van palmares dan toch) van het land zich meer opnieuw iets meer richten naar de huisstijl. Anderlecht  staat dichtbij het verhoopte champagnevoetbal en Brugge speelt tot mijn spijt erg dominant. Standard zit daarentegen nog ver van zijn top en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het daar in de ploeg ook niet goed zit, de mentaliteit laat een beetje te wensen over en er is onvrede. Een paar vlotte overwinningen kunnen dat wel in de kiem smoren maar dan moeten die er wel snel aankomen. Voor ploegen als Genk, Roeselare en Cercle lijkt het alsof ze nog in de terugronde van vorig seizoen zitten. Geen frisse start met hernieuwde moed maar eerder ploegen gebukt onder faalangst die beginnen te flateren.
We noteren ook een opmerkelijke 4 op 6 van het bijna failliete Valencia B uit Henegouwen, opnieuw een rode kaart in het voordeel van Floppem en evenzeer opnieuw geen rode kaart tegen. De Charleroi verdienen een speciale vermelding voor de manier waarop die hun reputatie als vuilste ploeg van het land met hand en tand verdedigen.

In het Ottenstadion was Gent naar goede gewoonte matig in de eerste helft (spelers en supporters) maar een stuk vinniger na de pauze. Bij Mechelen (wiens supporters toch niet zo overroepen zijn als ik dacht) voelden ze zich bekocht  door enkele beslissingen van de man in het zwart. Maar ik had het gevoel dat de scheidsrechter redelijk consequent  floot (volgens mijn volledig neutrale opinie). De Gentenaar Destorme speelde een erg goede match en bevestigde wat ik vorig jaar al in hem gezien had (kwestie van eens een pluim op mijn eigen hoed te steken). Geen sexy flits voetballer maar rustig en efficiënt, een beetje wat wij van Lepoint verwachtten. Dat komt er voorlopig niet echt uit en met een kern vol middenvelders zou hij wel eens snel op de bank kunnen terechtkomen. Coulibaly heeft goede dingen gedaan en tegelijkertijd op mijn zenuwen gewerkt dus die verdient nog enkele matchen voor ik hem ophemel of definitief afschrijf (dat is nu iets waar hij van wakker zal liggen). Preudhomme heeft ontdekt dat je onze Yassin niet moet leren passen maar gewoon de laatste tien minuten het balbezit laten monopoliseren, wat hij dan ook fantastisch heeft gedaan. Ik weet niet wat ze die jongen hebben gegeven maar die staat een ferm stuk steviger op zijn voeten dan een paar maanden geleden. Laten we het er maar op houden dat hij aan maturiteit heeft gewonnen. Als ze die een beetje deftig begeleiden gaan we daar echt nog veel plezier aan beleven.

Maric maakt me een beetje ongerust, hij loopt er bij als Azofeifa en leye vorig seizoen. Het blijft wel een speler met veel energie (in tegenstelling tot die twee andere als ze lopen pruilen) maar voelt zich duidelijk niet goed in zijn vel. Hij gaat bijn direct naar binnen met hoofd naar beneden, hij oogt niet gelukkig met de punten en zijn hele houding geeft veel irritatie weer. Ik hoop dat de transferperiode snel gedaan is en dat hij zich kan verzoenen met de dingen die hem tegensteken want een fitte gemotiveerde Maric is een echte sterke speler die het team aandrijft. Een nukkige Maric kan aan de andere kant een negatieve invloed hebben op de sfeer in de ploeg en de cohesie op het veld.

Uiteindelijk zijn de drie punten wel gevleid zoals dat dan heet maar we staan toch mooi aan kop naast de toekomstige kampioen en die ploeg met die afgrijselijke truitjes. Zoals een van mijn cynische vrienden gisteren zei: Het zou typisch Gent zijn om het seizoen dat er geen rechtstreekse kampioen is af te sluiten op de eerste plaats …

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha