Engeland, eind van de 18e eeuw. Net zoals Lady Diana, van wie ze de voorouder is, is Georgina, de Gravin van Devonshire, een mooie, charismatische vrouw die wordt aanbeden door de bevolking. Ze is getrouwd met de graaf maar die houdt er ook een maîtresse op na. De Gravin moet deze driehoeksverhouding oogluikend toelaten. De gravin besluit haar energie in andere zaken te steken en gooit zich in het publieke leven. Ze gaat op campagne voor de liberale partij en is ook groot voorstander en verdedigster van de vrouwenrechten. Zo leert ze ook de toekomstig eerste minister Charles Grey kennen en begint ze met hem een relatie...
Film met prachtige kostuums in al even schitterende decors. Daarbij is hij technisch ook nog eens dik in orde en gaat het verhaaltje ook al niet vervelen. Kortom: de moeite om gezien te hebben.
Scenarioschrijven Dag 15: Lezen, lezen, lezen tot je er hoofdpijn van krijgt
Lees en herlees je script zo vaak je kan. Neem alle informatie die je geschreven hebt in je op. Probeer terug te denken aan de oorspronkelijke plannen voor je script, zit je op koers? Wat je niet wilt doen op dit punt is negatief oordelen over je capaciteiten als scenarioschrijver . Je bent tenslotte pas halverwege de maand!
Eenmalige cursus scenarioschrijven aan de Academie in Lokeren
Hugo Van Laere geeft les Literaire Creatie aan de Stedelijke Academie in Lokeren. Volgend schooljaar geeft hij eenmalig de module scenario schrijven.
Hij behandelt daarin aan de hand van voorbeelden en oefeningen de volgende onderwerpen: het creëren van boeiende personages, het uitwerken van een intrigerend plot, de kenmerken van verschillende genres, de opbouw van een klassieke structuur, de kenmerken en beperkingen van een alternatieve structuur (zoals in The Hours, Magnolia, Babel) en specifiek voor televisie: de ontwikkeling van een serie en de ontwikkeling van een telenovelle.
Wanneer? september 2009 juni 2010; telkens op zaterdag van 11.00-14.00. Ervaring in scenario schrijven is niet vereist, maar is ook geen hinder.
Hugo Van Laere is scenarist van o.a. de in Shangai bekroonde film Dennis van Rita, van de tv-series Rupel en 16+ (2de reeks), van de geadapteerde telenovelle Sara en de gloednieuwe telenovelle David die vanaf september wordt uitgezonden op VTM.
Inschrijvingen: van de laatste week van augustus tot 30 september. Meer info: SAMW: Groendreef 8, 9160 Lokeren; tel 09/340 95 23 of e-mail: samw@lokeren.be
Categorie:Filmfestival/cursussen ea Tags:cursus,scenarioschrijven
SM rechter
Wanneer Koens huwelijk met Magda dreigt uiteen te vallen, beslist hij om zijn eigen fatsoensgrenzen tot het uiterste te testen. Samen ontdekken ze haar verborgen verlangens. Nooit had Koen gedacht dat SM tot een gelukkig huwelijk zou kunnen leiden. Maar wanneer gaandeweg Magda verder gaat, en extremere vormen van genotsbeleving opzoekt, raakt het koppel verstrikt in een web van pooiers, klikkende rijkswachters en afgunstige collegas. SM-rechter is een liefdesverhaal over een man die alles over heeft voor het geluk van zijn vrouw, en zo beetje bij beetje zijn grenzen verlegt. Het is echter ook het verhaal van een maatschappij die nog niet klaar is om extreme liefde tussen twee mensen te aanvaarden.
Randy "The Ram" Robinson, die in de late jaren 80 een heel succesvolle professionele worstelaar was, probeert nu de eindjes aan elkaar te knopen door op te treden voor een handvol overtuigde worstelfanaten in scholen en gemeenschapscentra in New Jersey. Hij is vervreemd van zijn dochter en niet in staat om een stabiele relatie aan te gaan; hij leeft van de kick die de shows hem geven en geniet van het gevecht en de adoratie van zijn fans. Maar als hij tijdens een wedstrijd een hartaanval krijgt, zegt zijn dokter hem dat hij definitief moet stoppen met worstelen. Voor Randy is dat het moment om zijn leven te evalueren. Hij probeert opnieuw contact op te nemen met zijn dochter en begint een voorzichtige romance met Pam, een stripdanseres op retour. Maar het vooruitzicht om nog één keer te kunnen vechten tegen zijn grootste tegenstander lokt hem opnieuw in de ring Een klassiek verhaal over liefde, eenzaamheid en de onontkoombare aantrekkingskracht van de arena.
Scenarioschrijven Dag 12, 13 en 14: Rust en Ontspanning
Dit kan moeilijker zijn dan het schrijven van je script. Geniet van een lang weekend en probeer je script volledig te vergeten. Kijk er niet naar en denk er niet aan. Beloon jezelf op andere manier. Ga een terrasje doen met vrienden, koop een nieuwe kleren, speeleen rondje golf, ga eens langs de kapper, wat het ook is, zolang je jezelf maar verwent.
Drie Joodse broers ontsnappen uit het door de Nazi's bezette Polen. Zij vluchten richting Wit-Rusland, waar zij zich aansluiten bij Russische verzetstrijders en beginnen met het bouwen van een degelijke uitvalsbasis, die als bescherming moet dienen voor hen zelf en voor allen die in gevaar verkeren.
Scenarioschrijven Dag 10 en 11: Pagina's 90-120 (het einde !)
Voor sommige mensen kan dit het makkelijkste deel zijn van het scenarioschrijven, voor anderen is het veruit het moeilijkste. Je hele script moet naar deze slotakte hebben gewerkt. Het is tijd om naar bed te gaan. Al de problemen, obstakels en conflicten die je naar je hoofdpersoon hebt gegooid moeten nu worden opgelost. Normaal gesproken zal er een zeer warme, oprechte scène tussen twee of meer karakters ontstaan. Als je een actie film schrijft is dit waar de held eindelijk het kwade overwint en het evenwicht in de wereld herstelt.
Een Engelse aristocratische dame reist af naar Australië en ontmoet daar een ruwe bolster. Ze slaat met tegenzin de handen ineen met hem om het land te redden dat ze heeft geërfd. Samen leggen ze honderden kilometers af over het mooiste, doch meest meedogenloze terrein ter wereld. Uiteindelijk komen ze in Darwin terecht, dat wordt gebombardeerd door de Japanse strijdkrachten die eerder Pearl Harbor hebben aangevallen.
Deze film heeft het allemaal: wat actie, romantiek, humor en spanning. Bovendien is hij technisch zeer goed gemaakt. De sfeer van de beginscènes roepen direct een sprookjesachtig gevoel op. In het geheel heb ik me niet echt geërgerd aan deze film. Het enige minpunt is dat hij met zijn 2u45 minuten wel heel erg lang duurt. Op een gegeven ogenblik had ik echt iets van: 'en nu afronden'. Zelf vond ik de film eigenlijk gedaan toen de stieren op de boot geladen waren en hun grote oversteek dus geslaagd was. Nog een heel vervolg er aan breien vond ik er wat over. Maar al bij al toch knappe film.
Uw hoofdpersoon moet zichzelf terug herpakken. Tijden zijn hard, zo hard dat ze je hoofdpersoon eigenlijk al vernietigd zouden hebben eerder in je script. Maar nu is er een positieve evolutie. Het kan een onverwachte verandering zijn, maar in ieder geval gaat je hoofdpersonage nu hard vooruit en slaat ongenadig toe. Misschien heeft hij/zij een vriend of romantische partner gevonden die hen helpt met een geweldige deal. Misschien is het iemand die hem/haar wijze woorden toespreekt of zelfs helpt bij de actie. Je kan hier nog enkele kleine wendingen inbouwen omdat je nu snel vaart maakt op weg naar de oplossing van je script
Niets kan je hoofdpersonage nu nog stoppen. Hun doel is heel duidelijk en wees maar zeker dat ze dit zullen realiseren! De belemmeringen en conflicten blijven komen, harder en sneller, en je hoofdpersonage blijft worstelen. Het kan zijn dat op dit punt je hoofdpersonage een vreemde plaats moet betreden. Ga naar een onverwachte plaats, waarvan niemand ooit dacht dat ze daar zouden komen. Dit kan je letterlijk of figuurlijk doen. Het gaat er hard aan toe nu. Zo hard dat tegen het einde van je huidige werk je karakter is gebroken, geslagen en bijna klaar is om op te geven.
Genoeg is genoeg, het is tijd voor verandering ... of toch een soort van. Je staat op het punt het midden van je script te bereiken en dit is waar je hoofdpersonage langzaam moet veranderen. Het hoofdpersonage moet tegelijkertijd willen veranderen, maar er eveneens weerstand tegen bieden. Belemmeringen en conflicten beginnen harder te worden voor je hoofdpersoon, maar je personage begint ze meer overtuigend aan te pakken . Dit is ook het punt waar je hoofdpersonage steeds meer gericht is op het bereiken van zijn/haar doel.
Vandaag is dé dag. Vandaag gebeurt er iets groots! U bepaalt zelf wat het is, maar een grote gebeurtenis of actie zal uw hoofdpersoon op weg zetten naar wat hij/zij wilt en nodig heeft. Het is veel om te doen in één dag, maar eenmaal je in de flow bent van het schrijven kan je dit soort gebeurtenissen beter in één keer op papier zetten. Op dit punt moet je beslissen wat er met je karakter is gebeurt, hoe dit van invloed zal zijn en wat hij/zij hieraan zal doen.
Op dit punt hoef je niet terug te gaan om alles al te gaan bewerken. Gebruik deze dag om jezelf onder te dompelen in je script zoals je het tot nu toe geschreven hebt. Probeer een beter begrip van je karakters te ontwikkelen en van de wereld waarin zij leven.
Na een vliegtuigcrash, wordt Claire Summers aangewezen om de vijf overlevenden te begeleiden. Sommige van hen beweren dat het ongeluk is veroorzaakt door een explosie, maar de luchtvaartmaatschappij ontkent dat. Een van de overlevenden is Eric en Claire ontdekt dat ze speciale gevoelens voor hem heeft. Net als hun professionele relatie overgaat in een romance, verdwijnen de overige overlevenden en Claire beseft dat Eric haar laatste hoop is.
Wanneer je je verwacht aan een bloedstollende thriller, heb je het helemaal mis. Het eerste uur is de film meer een voorspelbaar liefdesverhaaltje, en net wanneer het een beetje spannend lijkt te worden is alles maar een soort van droom geweest en is de film ineens gedaan. Niet echt 'my piece of cake', maar er zal wel een publiek voor zijn.
Categorie:in the picture Tags:walz,with,bashir,making,of
Walz with Bashir
Ari, een Israëlische regisseur, heeft midden in de nacht een afspraak in een bar met een vriend die wordt gekweld door terugkerende nachtmerries waarin hij stelselmatig wordt achtervolgd door een meute van 26 honden. 26, precies het aantal honden dat hij heeft moeten doden tijdens de Libanese oorlog in het begin van de jaren '80!
De volgende dag komt voor het eerst een herinnering uit die periode bij Ari naar boven. Een stilzwijgend, kwellend beeld: hijzelf, als jonge soldaat, baadt zich samen met twee kameraden in de buurt van Beiroet. Hij ervaart dan de vitale behoefte om de waarheid te ontdekken over die fractie geschiedenis en van zichzelf. Om daarin te slagen besluit hij om over de hele wereld enkele van zijn vroegere wapenbroeders te gaan interviewen.
Hoe dieper Ari in zijn geheugen graaft, hoe meer vergeten beelden naar boven komen.
Prachtige documentaire gemaakt in animatievorm. Moet je eigenlijk gewoon gezien hebben.
Anonymous soldier: What to do? What to do? why don't you tell us what to do? Ari Folman: Shoot! Anonymous soldier: On who? Ari Folman: How should I know on who? just shoot! Anonymous soldier: Isn't it better to pray? Ari Folman: Pray and shoot!
Nu je de eerste 10 pagina's van je script hebt geschreven is het tijd om te werken aan de volgende 20 pagina's. In de eerste 10 pagina's heb je al veel gedaan van de "set-up" van je script, de kijker weet wie uw held is en zijn doelstellingen. De volgende twintig pagina's moeten nu gericht worden op het verhaal en verbeteren van je karakters. Stuur je hoofdpersoon op een reis naar het keerpunt van het script
Als laatste in de onderverdeling van de thrillers hebben we het HOW CATCH them genre. Dit onderscheidt zich enigzins van de drie andere genres daar we hier niet vanuit verschillende basisvragen kunnen vertrekken. Er is maar één vraag die gesteld kan worden en die is: hoe pakken we onze misdadigers?
Dit genre komt meestal voor in films over seriemoordenaars. We maken, meestal in het begin, kennis met een misdaad, veelal moord. En gaan dan samen met een onderzoeksteam speuren naar de dader. Al snel wordt de misdaad herhaald en de druk op onze onderzoeker verhoogt. De noodzaak om onze misdadiger op te pakken wordt groter en groter naarmate de film vordert. Soms is de onderzoeker op de hoogte van de identiteit van de verdachte, soms ook niet. Veelal is de kijker wel op de hoogte van zijn identiteit, daar dit de spanning verhoogt. Je kan situaties creëren waarin verdachte en onderzoeker elkaar kruisen zonder dat beiden daarvan op de hoogte zijn enz. De how catch them is zeker een aanpak die, als hij goed is uitgevoerd, leidt naar bloedstollende thrillers.
Een voorbeeld van de how catch them is The Silence of the Lambs.
Peter Klaven is een succesvolle makelaar die trouwplannen maakt met zijn droomvrouw Zooey. Tot zijn schrik komt hij er achter dat hij eigenlijk geen goede vriend heeft die hij als getuige kan vragen. Peter gaat onmiddellijk aan de slag om dit recht te zetten. Hij stort zich in een aantal bizarre en potsierlijke man-dates, tot hij Sydney Fife, ontmoet, een charmante, eigenzinnige vent met wie hij meteen al goed kan opschieten. Maar hoe hechter hun band wordt, hoe slechter Peters relatie met Zooey wordt en hij moet steeds vaker kiezen tussen thuis bij zijn verloofde blijven of lekker gaan stappen en bier drinken met zijn nieuwe beste vriend. Uiteindelijk moet hij noodgedwongen kiezen tussen zijn verloofde en zijn maatje
Laat ik het even kort en krachtig houden: verspil hier tijd noch geld aan.
De term HOWdunit is op zich al genoeg om te weten waar het over gaat. In de HOWdunit vragen we ons af hoe de misdaad is gepleegd.
HOE is deze moord gepleegd? HOE is dit schilderij gestolen? HOE werd dat kind ontvoerd? ....
De grote hamvraag is dus HOE.
Net zoals bij de andere genres kan je weer dezelfde basisvragen stellen. Alleen krijgen we hierbij andere antwoorden. Dit genre wordt wel gebruikt bij het schrijven van thrillers, maar is meestal niet de hoofdlijn. Bij deze films weten we meestal wie de misdaad heeft gepleegd, en soms ook waarom. Bvb een schilderij dat gestolen wordt in opdracht. Als je dit type van scenario's wilt schrijven moet je een quasi onmogelijke opdracht hebben. Om even een voorbeeld te schetsen: een diamant die gestolen wordt uit een streng bewaakte kluis. Het lijkt onmogelijk om deze te bemachtigen, maar met het juiste plan slaagt ons hoofdpersonage er uiteindelijk toch in. De film kan een overzicht zijn van het plan, te beginnen bij het bekend worden van het doel: het stelen van de diamant en te eindigen met het behalen van dit doel. Waarbij de film ons toont hoe ons hoofdpersonage in zijn opzet geslaagd is. Het kan ook zijn dat we eerst kennis maken met de misdaad. De diamant is reeds uit de kluis verdwenen en dan op zoek gaan naar hoe de dader in zijn opzet geslaagd is, en meestal gaan we hier dan ook tegelijkertijd op zoek naar de dader. De film Flawless is hier een voorbeeld van.
Een recente film die gebruik maakt van de howdunit techniek is Ocean's Eleven.
Deze pagina's zijn het belangrijkste deel van een script. Deze bepalen volledig of een agent agent of producent je script zal lezen of niet. Als de eerste 10 pagin's saai zijn, zal het onverbiddellijk in de prullenbak verdwijnen ongeacht of de volgende 110 pagina's fantastisch zijn of niet. Bekijk deze eerste 10 pagina's als een kans om je vaardigheden tonen en je vermogen tot het trekken van de aandacht en het opzetten van intriges. Je moet meteen vertrekken met een snelle actie die je verslaafd houdt tot op het einde. Al hoeft het natuurlijk niet altijd letterlijk om actie te gaan. Maar in deze pagina's sla je de kijkers aan de haak met de bedoeling ze tot op het einde vast te houden.
In uw eerste 10 pagina's moeten volgende vragen beantwoord worden:
Waarover gaat het verhaal? Wie is de held? Wat is het doel van de held en wat heeft hij / zij nodig om dit doel te bereiken?
De meesten denken dat je jaren moet schrijven om een eerste versie van een scenario af te werken. Dit hoeft echter niet het geval te zijn. Sylvester Stallone schreef zijn script voor Rocky in slechts drie dagen na te zijn geïnspireerd door de onbekende Chuck Wepner welke vijftien ronden stand hield tegen Muhammed Ali. Rocky won 3 Oscars en er werd een hele franchise rond de film opgebouwd. Niet slecht voor slechts drie dagen scenarioschrijven, hè?
Natuurlijk niet iedereen kan dit, maar er bestaan handleidingen die je helpen je scenario te schrijven in een aantal dagen. Op het internet vond ik een aantal tips voor het schrijven van een scenario in één maand. De sleutel tot deze methode is om zeer ongedwongen te starten, je hoeft niet alles perfect te hebben van de eerste keer, daar dient het tweede script ontwerp voor.
De volgende dertig dagen zal ik telkens een stap van de methode toelichten zodat je meteen aan de slag kan. Zelf heb ik deze methode nog niet uitgeprobeerd, maar ben zeker van plan om er kortelings mee aan de slag te gaan.
Er is echter wel een kleine voorwaarde aan deze methode verbonden. Je hebt reeds een basisidee in je hoofd, en weet al redelijk goed over wat je verhaal moet gaan. Daarbij wordt ook wel een minimum kennis van het vak scenarioschrijven verwacht. Je weet hoe een scenario er uit ziet en wat de algemene voorwaarden zijn. Als je dit allemaal weet kan je met volgende methode aan de slag.
Een storyboard is een schetsmatig overzicht van de verschillende scènes van de film. Hierdoor heeft iedere medewerker een goed zicht van hoe de film er uiteindelijk moet uitzien. Men onderscheid twee soorten storyboards: het conceptuele en het presentatie storyboard. In weze zijn deze volgens hetzelfde concept opgemaakt.
Een conceptueel storyboard wordt gebruikt voor het ontwikkelen van de elementaire visuele ideeën, zoals de acties van de personages, camera standpunten, de timing van de bewegingen en overgangen tussen de shots / scenes. Conceptuele storyboards zijn vaak schetsmatig en informeel.
Een presentatie storyboard wordt gebruikt om een gedetailleerde visuele samenvatting van het project voor te stellen dit voor personen met beslissingsbevoegdheid, zoals klanten of toezichthouders. Presentatie storyboards zijn vaak met details in kleur.
Hieronder enkele voorbeelden van de storyboards van 101 Dalmatiërs en Dumbo.
In de bijlagen onderaan vind je 2 sjablonen waarmee je zelf aan de slag kan.
Film directing Shot by Shot visualizing from concept to screen. ISBN: 9780941188104
Zeer interessant boek met een breed overzicht van de filmtechnieken. Ondanks zijn 366 pagina's is hij vlot te lezen. Dit is niet enkel omdat de tekst helder en duidelijk geschreven is, maar alles wordt bovendien aangevuld met schema's en tekeningen zodat hij aangenaam leest en goed verstaanbaar is. Er zijn 4 grote hoofdthema's: - Visualization: The Process - Elements of the Continuity style - The Workshop - The Moving camera Zo wordt het hele productieproces van oa storyboard, productiedesign over compositie, dialoog, camerastandpunten en montage aangeraakt. Het scenario komt maar zeer miniem aan bod, maar toch is het boek een aanrader als je wat meer wilt weten over het gehele productieproces.
Categorie:gelezen en (goed)gekeurd Tags:fiilm,directing
15-08-2009
Info over Comedy in Vlaanderen
Leer alles over...
COMEDY IN VLAANDEREN
Woensdag 9 september, 20 uur Huis van de Vlaamse Film, Brussel
Waarom is het zo moeilijk om in Vlaanderen een nieuwe succesvolle comedy te maken? Wat zijn de wetmatigheden achter dit genre? Heeft de klassieke sitcom nog toekomst? Wat met dramady en charcom? Is er nog leven na FC De Kampioenen? Deze en veel andere vragen worden beantwoord op deze niet te missen info-avond.
Gastspreker: Wout Thielemans
Wout Thielemans begon in 1991 te werken voor de toenmalige VRTN als script-editor van Het Park, de eerste soap van de openbare omroep. Als toemaatje kreeg hij ook nog een sitcommetje toegeschoven met als ronkende naam FC De Kampioenen. Gedurende 10 jaar stond hij aan het hoofd van het schrijfteam van de serie.
Ondertussen gaf hij ook les scenario aan het RITS. Gedurende een vijftal jaar was hij samen met Ilse Somers hoofddocent van het VOSS, de eerste (en tot nog toe enige) postgraduaatsopleiding scenarioschrijven in Vlaanderen. Naast FCDK was Wout ook de script-editor geweest van Thuis, Witse, Hof Van Assissen, Urbain en het tweede seizoen van Halleluja (door de vijf mensen die het hebben gezien zeer enthousiast onthaald).
Sinds vorig jaar geeft hij ook een scenariocursus bij Miles Academy te Vilvoorde - wat goed uitkomt, want dat is sinds 2004 ook zijn thuishaven. Onder de scenaristen die Wout heeft opgeleid bevinden zich Bram Renders, Jan Eelen, Philippe De Schepper, Bas Adriaensen, Hilde Pallen, Nathalie Haspeslagh, Steve De Wilde, Bart Vaessen en vele anderen.
Naast zijn editing-werk heeft hij ook al meer dan vijftig scripts op zijn palmares staan. 'Those who can, do, those who can't, teach' gaat dus in zijn geval niet op!
Harvey Milk stond bekend om zijn strijd voor de rechten van homoseksuelen. Hij was een vriend, geliefde, politicus, vechter, icoon, inspiratiebron; een held voor het Amerikaanse volk. Zijn leven veranderde de geschiedenis en zijn moed veranderde levens. San Francisco, jaren 70. Harvey Milk was de eerste openlijke homo die vocht voor gelijke rechten en mogelijkheden. Zijn derde poging als politiek strijder bracht hem de overwinning in 1977 en hij werd benoemd tot de directie van toezichthouders in San Francisco. Dit was niet alleen een overwinning voor homorechten, maar hij veranderde het doel van een vechter en werd een held voor alle amerikanen. Milk is een intiem portret van de laatste acht jaar van Harvey Milks leven. Milk streefde zijn idealen na in een tijd waarin het rechtvaardig werd gevonden om vooroordelen en geweld tegen homos te gebruiken. Hij moedigde mannen en vrouwen aan om uit de kast te komen en probeerde iedereen tegen de discriminerende wetgeving te zetten. Maar tegen welke prijs?
Los Angeles, 1928: Op een ochtend, terwijl Christine is gaan werken, verdwijnt haar zoontje Walter uit het huis. Een vruchteloze zoektocht volgt en maanden later brengt men het 9-jarig jongetje terug naar de stad. Overweldigd door de politie, de pers en haar gemengde emoties laat ze de jongen bij haar overnachten. Maar diep in haar hart weet ze dat de jongen haar zoontje niet is. Christine spoort de autoriteiten aan om verder te blijven zoeken maar al vlug ontdekt ze dat ze als vrouw niet veel te zeggen heeft en al zeker niet het systeem in vraag mag stellen. Gelukkig vindt ze al vlug een bondgenoot die haar helpt in haar zoektocht. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat Californië op z'n grondvesten deed daveren.
Changeling is een zeer sterke film op vlak van acteerprestaties en technische uitwerking. Daarnaast bevat het ook een ijzersterk verhaal dat van de eerste tot de laatste seconde weet te boeien. Er zijn een paar dingetjes die me wel storen. Je komt nooit te weten wat juist het motief was van de kindermoordenaar, wat dreef hem tot zijn daden? Ik weet wel dat de hoofdlijn van de film de zoektocht van Christine naar haar zoon is, maar toch vind ik het deels onbevredigend niet te weten waarom deze kinderen vermoord werden. Daarnaast is de relatie moeder/zoon bij de start nogal koeltjes naar mijn gevoel. Geen kusje meer aan haar zoon voor ze naar het werk vertrekt, geen knuffels, niet meer achterom kijken als de bus vertrekt aan de schoolpoort en het lijkt ook niet abnormaal te zijn dat Christine veel in het weekend werkt en haar zoon Walter alleen thuis laat. Voor mij persoonlijk had deze relatie toch nog iets sterker in beeld gebracht mogen worden zodat je nog meer gaat meevoelen met de gevoelens van de moeder bij het ontdekken van de verdwijning van haar zoon. Maar desondanks is deze film zeker een aanrader om te bekijken.
Christine Collins: He's not my son. Capt. J.J. Jones: Mrs. Collins... Christine Collins: No, I don't know why he's saying that he is, but he's not Walter and there's been a mistake. Capt. J.J. Jones: I thought we agreed to give him time to adjust. Christine Collins: He's three inches shorter; I measured him on the chart. Capt. J.J. Jones: Well, maybe your measurements are off. Look, I'm sure there's a reasonable explanation for all of this. Christine Collins: He's circumcised and Walter isn't. Capt. J.J. Jones: Mrs. Collins, your son was missing for five months, for at least part of that time in the company of an unidentified drifter. Who knows what such a disturbed individual might have done. He could have had him circumcised. He could have... Christine Collins: ...made him shorter?
Carl Allen is een man die zich inschrijft voor een zelfhulpprogramma dat gebaseerd is op één simpel principe: zeg ja op alles en tegen iedereen. In het begin brengt de ontketende kracht van ja Carls leven op fantastische en onverwachte paden, maar al snel ontdekt hij dat zich openstellen voor al deze oneindige mogelijkheden zijn nadelen kan hebben...
Het basisidee achter deze film, zeg ja tegen het leven, vind ik zeker niet slecht gevonden. Alleen gaat Carl natuurlijk heel ver mee in dit spelletje. Persoonlijk ben ik geen fan van Jim Carrey, maar ik had in deze toch de indruk dat er iets meer geacteerd werd en het gekke bekkenwerk toch wat op de achtergrond bleef. Dit maakt dat ik deze film heb kunnen uitkijken zonder me mateloos te ergeren. Het verhaal op zich is vrij simpel en ook een beetje ongeloofwaardig. Geld lijkt op geen enkel ogenblik een probleem, de man lijkt vrije tijd met hopen te hebben en toch moeten we geloven dat hij een heel verantwoordelijke job heeft. Daarnaast beschikt hij nog over een hele hoop talenten en leert hij zonder problemen vliegen, gitaar spelen en Koreaans. Technisch gezien waren er weinig tot geen ergerlijke momenten. In het geheel genomen is de film niet slecht in zijn genre. Als je op zoek bent naar een avond lichtzinnig entertainment kan hij er zeker mee door.
Wanneer de vriend van haar moeder een ongezonde interesse in haar begint te vertonen wordt Jasira, een dertienjarig Amerikaans-Arabisch meisje, door haar moeder naar Texas gestuurd om bij haar Libanese vader te gaan wonen. Haar strenge vader is echter niet in staat zijn puberdochter de aandacht en liefde te geven die ze nodig heeft, noch kan hij omgaan met Jasiras tegenstrijdige gevoelens over haar snel veranderende lichaam. Amerika staat op het punt Koeweit binnen te vallen, en Jasira raakt op school steeds meer geïsoleerd als haar racistische klasgenoten haar beginnen uit te schelden voor Theedoek. Haar eenzaamheid en haar groeiende frustratie over de tegenstrijdige regels van haar ouders drijven haar tot rebels en gevaarlijk gedrag. Het meest zorgwekkende is haar seksuele obsessie voor de ex-militair die naast haar woont, en die beurtelings voor haar zorgt, haar opwindt en haar uitbuit. Het ziet er steeds slechter uit voor Jasira, tot een zwangere buurvrouw zich over haar ontfermt.
Hoewel de film ruim twee uur duurt, heeft hij mij niet echt verveeld. Het thema racisme wordt wel op een aantal vlakken aangeraakt. Maar voor mij gaat de film toch vooral over de zoektocht van een dertienjarig meisje. Die probeert haar draai te vinden in een niet altijd vriendelijke wereld (pestende klasgenoten), haar veranderende lichaam en ontluikende seksualiteit. Ondanks het thema is de film licht om te dragen en rolt hij vlotjes over het scherm. Het totaalpakket aangevuld met knappe acteerprestaties en nette montages zorgen ervoor dat deze film het bekijken waard is.
Gail Monahan: [sending her off to her father] Bottom line is, Jasira, there are right ways to act around men, and wrong ways. And for you to know which is which, you should go live with one. [Jasira bursts out crying]
In totaal zijn er negen draaidagen gepland. Elke acteur/actrice/figurant heeft een scenario gekregen met daarbij een overzicht van de planning. Gelukkig heb ik bereidwillige medewerkers en iedereen is dan ook stipt op tijd aanwezig op de set. En meestal weten ze ook nog wat ze moeten zeggen. Dat gaat dus wel goed komen. Over het algemeen heb ik mijn acteurs gezocht bij vrienden en familie, mensen zonder ervaring dus. Niet altijd even eenvoudig omdat zij net iets meer regie-aanwijzigingen nodig hebben, maar iedereen doet zijn best. We draaien een familiedrama met familie, best een leuk concept eigenlijk.
Mijn materiaal leen ik van de academie. Twee camera's (DV cam) , een boom voor het geluid, wat statieven en nog wat kleine rommel. Daar er besloten is om met twee camera's tegelijk te draaien om de dialoogscènes minder te moeten herhalen, heb ik als regisseur, camera- en geluidsman natuurlijk etra werk om alles in goede banen te leiden, maar ik doen mijn best. Gelukkig kan ik op enkele cruciale momenten rekenen op de steun van een aantal academie collega's voor wat camerawerk en ik schakel zelfs mijn moeder in om te helpen met het geluid.
Uiteindelijk denk ik dat we nog 2 extra draaidagen nodig gehad hebben om alles naar behoren in te blikken. Een hele klus dus, maar we zijn er nog niet.
Al die uren beeldmateriaal moeten nu nog ingeladen, verwerkt en gemonteerd worden. Nog een job op zich dus.
Een beetje te snel denk ik klaar te zijn. Nadat acteurs en locaties gescout zijn dient er nog een hoop te gebeuren ivm de voorbereiding van de regie. Er moet nagedacht worden over de beeldvoering in het algemeen. De sfeer van de film. Hoe je elke scène in beeld wilt zetten. En waar je de camera's gaat plaatsen in de ruimte.
Hiervoor had ik een storyboard gemaakt van de film, waarbij ik nagedacht heb over de beeldkaders, maar ook over de overgangen van de ene scéne naar de andere. Daarbij kan je hier ook al nadenken over je cuts, van close, naar middel en long. Zodat je op de draaidag zelf een goed beeld hebt over hoe je de scène wilt filmen. En geloof me, ik heb het nu ondervonden, deze voorbereiding is zeker geen overbodige luxe.
Naast het storyboard had ik ook een schematische voorstelling gemaakt van de camerastandpunten per shot zodat ik zeker niet over de as zou gaan. Een hele klus dus nog.
Maar het moeilijkste moest nog komen. Daar zat ik dan met mijn 20 pagina's scenario, nu moest dit ding nog verfilmd worden. En ja, ik had me laten gaan.
Er waren verschillende locaties:
- 2 woningen - een woonzorgcentrum - een basisschool - een politiekantoor - een restaurant - het huis van de schoonmoeder
Daarnaast was er ook een hele waslijst van acteurs en actrices:
- het gezin, bestaande uit: Kris, Monique en Lisa - een juf - een agent - een agente - een schoonmoeder - een dienster - stem van een virtueel personage - kinderen van de basisschool - bejaarden in het woonzorgcentrum
Zowel de acteurs als locaties moest ik zelf zoeken en te pakken zien te krijgen. Niet altijd een gemakkelijke opdracht. Zeker niet als je weet dat mijn budget welgeteld 0 euro was. Na een aantal mails, gesprekken en telefoons slaag ik er toch in deze opdracht tot een goed einde te brengen. De agente was de moeilijkste opdracht, omdat deze niet in uniform 'toneel' mogen spelen. Maar toch had ik iemand gevonden en heeft de Antwerpse burgemeester, Patrick Janssens, gelukkig zijn zegen gegeven (want dit moest allemaal officieel worden goedgekeurd).
De locaties zijn er, de acteurs zijn gecast, we kunnen dus beginnen.
In het Amerikaanse zuiden is rassenscheiding officieel al lang geleden afgeschaft maar toch leven blank en zwart er nog steeds in aparte werelden. Uit deze twee werelden komen twee gekwetste zielen bij elkaar om troost te zoeken. De blanke en racistisch opgevoede gevangenisbewaker Hank probeert een familietragedie te verwerken. Hij ontmoet de jonge, zwarte vrouw Leticia wier ex-man de doodstraf heeft gekregen. De twee beginnen een gepassioneerde affaire, maar Leticia weet niet dat Hank destijds als gevangenisbewaker bij de executie van haar man betrokken was.
Qua scenario niet meteen een slechte film. De dingen die worden opgezet worden later bijna allemaal mooi ingelost. Alleen vind ik de karakterverandering een beetje bruusk en ongeloofwaardig. Het ene ogenblik haat Hank zijn zoon nog verschrikkelijk en een seconde daarna gooit hij ineens zijn hele leven om uit verdriet. Wat mij ook een beetje wringt is dat je nooit te weten komt waarom de man van Leticia nu eigenlijk de doodstraf heeft gekregen. Was het omdat hij zwart was? Of had hij één of andere ernstige misdaad begaan? Het kind van Leticia vond ik er ook een beetje over, zo moddervet, het past gewoon niet bij de karakters. Maar laat dat muggenziften heten. Het grootste storende element is en blijft toch de ongeloofwaardige karakterverandering van Hank. De technische uitvoering vind ik dan weer heel storend. Camerastandpunten zijn soms onnodig close en de kaders nogal vreemd en storend gekozen. Deze film mag dan wel de meest besproken sex-scène in de USA hebben, mij kan hij toch niet echt bekoren. Integendeel na een tijd begon hij me echt te vervelen en was ik blij dat de aftiteling eindelijk in beeld kwam.
Sonny Grotowski: You hate me. You hate me, don't you? Answer me! You hate me don't you! Hank Grotowski: Yes, I hate you. Always have. Sonny Grotowski: Well I've always loved you.
Eerst had ik het verhaaltje vrij simpel geschreven. Het gezinnetje is schijnbaar gelukkig, dan gaat de vrouw er vandoor en dan gaat de man op zoek. Dit concept vond ik echter vrij flauw en voorspelbaar. Dan kreeg ik de tip van onze docente scenario om te starten bij het punt waarbij de man op zoek gaat naar zijn dochter. Toen ging er een belletje rinkelen: de opdracht was dit ben ik, dit was ik, dit zal ik en ik had er van gemaakt: dit was ik, dit ben ik, dit zal ik. Na deze tip heb ik alles terug door elkaar gerammeld en samengepakt en toen had ik een verhaal dat vrij goed aan de opdracht beantwoordde. Het enige nadeel was, ik moest via deze weg gebruik maken van flashbacks. Een veelal afgekeurde methode bij het schrijven, maar ik zag geen andere uitweg. Op papier zag alles er best goed uit.
De Amerikaanse filmregisseur en scenarist John Hughes is op 59-jarige leeftijd overleden. Een hartaanval werd de man fataal.
Hughes werd in Hollywood vooral bekend als scenarist van kaskrakers zoals 'Home Alone' en 'Beethoven'. Hij zat ook wel eens in de regisseursstoel. Dat was zo het geval bij 'The Breakfast Club'.
De Amerikaan scheerde vooral in de jaren '80 en '90 hoge toppen. Zijn overlijden werd bevestigd door zijn manager.
Inspiratie zoeken en vinden. Soms is het een moeilijke opdracht. Maar af en toe komen de ideeën vanzelf aangewaaid. Vandaag in de krant een leuk idee voor een spannende thriller. Verzin er een motief en backstory bij en je krijgt een perfecte whydunit.
Een Amerikaanse vrouw dacht even dat haar plan gewerkt had. Toen de politie haar vertelde dat haar echtgenoot overleden was, was ze ervan overtuigd dat haar huurmoordenaar zijn werk had gedaan. Wat ze niet wist, is dat de zogenaamde 'huurmoordenaar' in werkelijkheid een undercover politieagent was.
De 26-jarige Dalia Dippolito kwam woensdag thuis en zag dat de buurt rond haar huis afgezet was. Toen een agent haar vertelde dat haar man dood was, barstte de vrouw in tranen uit.
5000 procent zeker
Haar emotionele reactie was niet meer dan knap staaltje acteerwerk, want de vrouw had aan een huurmoordenaar 3000 dollar betaald om haar echtgenoot om het leven te brengen. "Ik ben 5000 procent zeker", antwoordde Dippolito toen de 'crimineel' haar vroeg of ze zeker was van haar beslissing. In werkelijkheid ging het om een undercover agent.
Daarop werd de dood van de onfortuinlijke echtgenoot in scène gezet. We wilden dat de vrouw geloofde dat haar man dood was", vertelt een politieagent. Na haar stortvloed aan tranen werd Dippolito meegenomen naar het politiekantoor en verrassend genoeg wachtte haar man haar daar levend en wel op.
Januari 2009. Op de academie krijgen we onze opdracht voor de eindfilm. Deze luidt: dit ben ik, dit was ik, dit zal ik. Duur van de film is onbepaald en je mag gebruik maken van geluid.
Ik had veel nagedacht over deze opdracht en wat ik er mee zou gaan doen. Tot ik op een dag een artikel las in een tijdschrift waarin een vader op zoek was naar zijn, door zijn vrouw, ontvoerde zoontjes. Hij had een tooltje ingebouwd in een computerspelletje waarvan hij wist dat zijn zoon dit graag speelde. Als zijn zoontje dan een vraag kon beantwoorden (hoe zijn schildpad noemt) kon hij in contact komen met zijn vader. Dit bracht me op ideeën. Wat als ik een moeder er met een kind vandoor laat gaan en de vader gaat op zoek via internet? Zo kwam ik bij het spel Second Life terecht. Hierin kan je een virtuele wereld creëren en het uiterlijk van je karakters naar believen aanpassen zodat je ze zeer goed op je acteurs kan laten gelijken. Bovendien bevat het spel een heel aantal prachtige decors.
Met dit alles ging ik aan de slag. Ik schreef en schreef en schreef. Uiteindelijk werd het een kortverhaal van 20 pagina's waarin een man op zoek gaat naar zijn, door zijn vrouw, ontvoerde dochter.
Eén ding was ik uit het oog verloren: ik moest niet enkel schrijven, dit verhaal diende ook nog verfilmd te worden.
Ook hier spreekt de uitdrukking weer voor zich. In de whydunit gaan we op zoek naar het motief achter een misdaad. WAAROM is deze moord gepleegd? WAAROM werd dit schilderij gestolen? WAAROM werd dat kind ontvoerd?
....
De grote hamvraag is dus WAAROM.
Dit genre is minder gangbaar als de whodunit al is het de laatste jaren (vooral in romans) meer en meer zijn opmars aan het maken. Als je de whydunit vergelijkt met de whodunit stel je vast dat je dezelfde vragen kan stellen maar enkel met het vraagwoord waarom in plaats van wie.
Bij deze films weten we meestal al van bij de start wie verantwoordelijk is voor de misdaad. In de beginscène wordt er bvb iemand neergeschoten en de dader komt hierbij duidelijk in beeld. Rest enkel nog de grote vraag: waarom heeft hij/zij dit in godsnaam gedaan. Als je vanuit dit standpunt begint, je ziet de misdaad en de dader, ben je bijna verplicht je verhaal in het verleden te laten afspelen. Je begint eigenlijk bij het einde en gaat dan terug naar het begin om terug bij het einde uit te komen. Hierbij is het cirkeltje mooi rond en kan je hetzelfde begin- en eindbeeld hanteren, wat altijd een mooie afsluiter is van je film. Een andere mogelijkheid is je karakter gewoon te laten verdergaan met zijn/haar leven en hierbij gaandeweg puzzelstukken op zijn plaats leggen, zodat het waarom duidelijk wordt. Misschien plant hij/zij een tweede misdaad en komen we zo de drijfveer te weten.
Als je opteert voor dit soort benadering is het zeker noodzakelijk dat je het hoofdpersonage goed uitdiept en er natuurlijk een goede drijfveer aanwezig is. Iets waarin de kijker zich kan vinden en iets bij kan voorstellen. Eveneens dient de drijfveer stukje bij beetje blootgelegd te worden zodat niet vanaf de tweede scène al duidelijk is waarom.
Het leuke is om de whydunit te combineren met de whodunit. Hierbij weten we niet wie de misdaad gepleegd heeft noch waarom. Tijdens de film komen we hier minuut per minuut achter.
Een bekende film die gebruik maakt van de whydunit aanpak is Chinatown.
Characters and viewpoint Elements of fiction writing ISBN: 978-0898799279
Dit boek bevat een hele hoop informatie over het uitwerken van je karakters. Helaas, naar mijn gevoel, een beetje té veel. Het is ook vooral toegespitst op het schrijven van een roman. Hoewel je er voor de karakterontwikkeling bij het schrijven van een scenario ook wel tips kan uithalen. Ik heb er in ieder geval weer veel moeite en tijd voor nodig gehad om het een keertje uit te lezen. Wat mij betreft zeker geen boek dat je in één ruk uitleest. Maar er staan toch een aantal interessante gegevens in, wat het dan weer wel de moeite maakt om het door te worstelen.
Na 700 eenzame jaren te doen waarvoor hij was gebouwd - het schoonhouden van de aarde - ontdekt WALL-E (afkorting voor Wijdverspreid Afval Lading Losser E-type) een nieuw doel in zijn leven (naast het verzamelen van knick-knacks), wanneer hij een zoekrobot ontmoet, genaamd EVE. Samen reizen ze door het hele heelal en beginnen ze aan opwindende en fantasierijke avonturen. Ga mee met WALL-E op zijn ongewone reis door het futuristische heelal, de toekomst die er moderner uitziet dan je het je ooit had kunnen voorstellen. Het is een hilarische samenstelling van personages met o.a. een kakkerlak en een heldhaftig team van slecht functionerende, buitenbeentjes van robots.
Prachtige animatieprent, waarin veel gezegd wordt met weinig. Aanrader!
Wanneer Koens huwelijk met Magda dreigt uiteen te vallen, beslist hij om zijn eigen fatsoensgrenzen tot het uiterste te testen. Samen ontdekken ze haar verborgen verlangens. Nooit had Koen gedacht dat SM tot een gelukkig huwelijk zou kunnen leiden. Maar wanneer gaandeweg Magda verder gaat, en extremere vormen van genotsbeleving opzoekt, raakt het koppel verstrikt in een web van pooiers, klikkende rijkswachters en afgunstige collegas. SM-rechter is een liefdesverhaal over een man die alles over heeft voor het geluk van zijn vrouw, en zo beetje bij beetje zijn grenzen verlegt. Het is echter ook het verhaal van een maatschappij die nog niet klaar is om extreme liefde tussen twee mensen te aanvaarden.
Ari, een Israëlische regisseur, heeft midden in de nacht een afspraak in een bar met een vriend die wordt gekweld door terugkerende nachtmerries waarin hij stelselmatig wordt achtervolgd door een meute van 26 honden. 26, precies het aantal honden dat hij heeft moeten doden tijdens de Libanese oorlog in het begin van de jaren '80! 
Film directing Shot by Shot
In het Amerikaanse zuiden is rassenscheiding officieel al lang geleden afgeschaft maar toch leven blank en zwart er nog steeds in aparte werelden. Uit deze twee werelden komen twee gekwetste zielen bij elkaar om troost te zoeken. De blanke en racistisch opgevoede gevangenisbewaker Hank probeert een familietragedie te verwerken. Hij ontmoet de jonge, zwarte vrouw Leticia wier ex-man de doodstraf heeft gekregen. De twee beginnen een gepassioneerde affaire, maar Leticia weet niet dat Hank destijds als gevangenisbewaker bij de executie van haar man betrokken was.
De Amerikaanse filmregisseur en scenarist John Hughes is op 59-jarige leeftijd overleden. Een hartaanval werd de man fataal.
