Ondertussen heeft mijn eerste 'kortfilm' zijn vuurdoop doorstaan. Er zijn reeds een heel aantal mensen die hem gezien hebben. De meningen zijn een beetje verdeeld. Het is natuurlijk geen professionele productie, maar kwalitatief gezien kan hij er nog mee door. Inhoudelijk is het een ander paar mouwen. Blijkbaar wil ik veel te veel vertellen op een te korte tijd. Ook wordt er gebruik gemaakt van flashbacks om het verhaal duidelijk te maken. Maar doordat er zoveel informatie wordt gegeven, en door het gebruik van de flashbacks lijkt het moeilijk te zijn voor de kijker om het verhaal te volgen.
Nu weet ik dat bijna in elk scenarioboek het gebruik van flashbacks wordt afgeraden, en ondertussen heb ik ook ondervonden waarom dit zo is. Ik denk, hoop dat ik nu wel alle fouten die een scenarist kan maken, gemaakt heb. Maar toch kan ik zeggen dat ik hier heel van geleerd heb naar de toekomst toe. Het is immers enkel door te doen, en fouten te durven maken dat men leert.
Ondetussen zit ik weeral vol nieuwe film- en scenarioideeën. Maar hierover vertel ik jullie later meer.
Lorna, een jonge Albanese die in België woont, wil samen met haar geliefde Sokol een snackbar openen. Daarvoor wordt ze medeplichtig aan een complot met Fabio, een zware kerel. Fabio zet voor haar een schijnhuwelijk op met Claudy, zodat zij de Belgische nationaliteit zou kunnen krijgen. Daarna moet ze dan trouwen met een Russische maffioso, die bereid is om veel te betalen om Belg te worden. Om snel dit tweede huwelijk rond te krijgen, is Fabio van plan om Claudy te vermoorden. Zal Lorna kunnen zwijgen?
Prachtige film op alle vlakken. Absoluut een aanrader !
Management is het lieve en grappige verhaal van Sue, een gestreste, overwerkte en reizende handelsvrouw die kunst voor hotels verkoopt en zo belandt in een wegmotel dat beheerd wordt door Mike, een eenzame en weinig ambitieuze man die nog steeds bij zijn ouders woont. Zijn onhandige pogingen om Sue te verleiden blijken weinig effect te hebben. Bovendien, logeert ze er maar 2 nachten en is ze zeker en vast niet aan het uitkijken naar enige vorm van contact. Echter, beiden op zoek naar een vorm van connectie, beleven een onverwachte affaire in het wassalon en dit net vóór zij de stad verlaat. Sue keert terug naar haar workaholic leventje maar Mike slaagt er niet in haar te vergeten. Voor de eerste maal in zijn leven, beslist Mike om actie te ondernemen en haar achterna te reizen, waardoor ze in een reeks van onwaarschijnlijke en hysterische avonturen terechtkomen die hun beider leven voor eeuwig zal veranderen.
Bekijk de trailer en je hebt meteen de hele film gezien. Saai.
Mike: What about kids? Do you want to have kids? Sue Claussen: [avoiding the question] You know what was really great about that Yoga class? Mike: ? Sue Claussen: It was the breathing stuff. I don't do that. Mike: Breathe? Sue Claussen: There are days where I have to instruct my heart to request additional air [takes a deep breath] Sue Claussen: and I have to tell myself "Breathe, Sue. Just keep breathing." [exhales] Sue Claussen: Yes, I want kids.
Bruno is een van de typetjes uit de Ali G show van Sacha Baron Cohen, die nu z'n eigen film krijgt, net als Borat. Bruno is een homoseksuele Oostenrijkse mode-verslaggever. In de film gaat hij naar Amerika en weet door te dringen tot de mode-hotspots.
Domme film, misschien iets voor pamperdragende tieners, maar eigenlijk is het gewoon weggesmeten tijd en geld. En dan niet vergeten te vermelden dat dit misbaksel slechts 70 minuten duurt en je evenveel betaald als voor een volwaardige film. En of hij nu de homogemeenschap eigenlijk in een positief daglicht zet is ook maar zeer de vraag. Wat mij betreft doet hij net het tegenovergestelde. Vooral niet gaan zien is dus de boodschap.
Brüno: Ich was going to become famous by solving a world problem! But which one? Clooney's got Darfur, Sting's got the Amazon, and Bono's got AIDS! Luckily, there was still one shithole left to fix: the Middle Earth.
Inner Drives How to write & create characters using the eight classic centers of motivation ISBN: 1-932907-03-3
Dit boek biedt zeker inzichten in het ontwikkelen van je verschillende karakters. Spijtig genoeg is het doorlezen van dit boek niet voldoende om er mee aan de slag te kunnen. Het vergt toch een iets meer uitgebreide studie van de verschillende centra die worden aangehaald. Kort samengevat is het dus een werkboek waar je veel uit kunt halen als je er echt mee aan de slag gaat. Buiten het feit dat het gebruikte lettertype vrij onaangenaam is en het lezen bijgevolg dus niet vergemakkelijkt, is dit boek best wel een aanrader om gelezen te hebben. Al is het enkel en alleen maar om weet te hebben van het bestaan van de verschillende centra.
Hieronder een filmpje waarin de auteur zelf wat meer uitleg geeft over de inhoud van haar boek.
"Ik werd geboren onder ongewone omstandigheden." Zo begint The Curious Case of Benjamin Button, een adaptatie van het verhaal van F. Scott Fitzgerald over een man die wordt geboren in de jaren tachtig, en omgekeerd ouder wordt: Een mens die, zoals ieder van ons, niet in staat is om de tijd stil te zetten. We volgen zijn vreemd verhaal, dat plaatsvindt in New Orleans op het einde van Wereldoorlog I. Een tocht die zo ongewoon is als een mensenleven kan zijn. Benjamin Button is een groots verhaal van een niet zo gewone man, de mensen die hij ontmoet en de plaatsen die hij op zijn weg ontdekt, de liefde die hij vindt, de vreugde van het leven en het verdriet van de dood, en datgene wat blijft ongeacht de tijd.
Mooie film die je doet nadenken over het leven en de dood. Al moet je er wel heel wat tijd voorover hebben om hem te kijken, de film duurt bijna drie uur, toch voelt het niet zo lang aan. Zeker de moeite.
Categorie:in the picture Tags:the,curious,case,of,benjamin,button
The Curious Case of Benjamin Button
ELIZABETH ABBOTT: I kept waiting, thinking I would do something to change my circumstance... Do something... But I never did... Its an awful waste, you can never get it back... wasted time...
Scenarioschrijven Dag 30: Begin met het nemen van de volgende stap
Je hebt al een heel traject afgelegd. Je hebt je script geschreven en herschreven. Ongeacht wat je nu van je kwaliteiten als scenarioschrijver denkt, je hebt altijd een bewijs hiervan in de vorm van een (ongeveer) 120 pagina's tellende bundel. Nu ben je op weg naar de volgende stap van uw reis, vindt twee of drie vrienden die je vertrouwt en geef ze een exemplaar per persoon. Zodra ze je script gelezen hebben vraag je hen om kritiek. Vat het niet persoonlijk op, het is veel beter om nu op je tekortkomingen gewezen te worden dan na het verzenden van je script aan een agent of producent.
Je moet misschien nog één en ander herschrijven vooraleer je script klaar is om te verkopen. Misschien moet je zelfs nog twee of drie versies schrijven, maar het is zeker de moeite en de tijd waard, want het is alleen in de strijd dat succes een betekenis heeft.
François maakt zich klaar als leraar van de vierde klas voor een nieuw jaar op een middelbare school in een moeilijke wijk. Culturen en denkwijzen botsen vaak met elkaar in het klaslokaal, die een afspiegeling is van de hedendaagse Franse maatschappij. Hoe vermakelijk en inspirerend de leerlingen ook kunnen zijn, hun moeilijke gedrag kan elk enthousiasme van een onderbetaalde leraar dempen. François staat erop een omgeving te creëren waar respect en aandacht de boventoon voeren. Hij verbaast zijn leerlingen met zijn openheid en oprechtheid, maar ze kunnen het niet nalaten zijn democratische methodes en zijn ethiek stevig op de proef te stellen.
Hoewel entre les murs aanvoelt als een documentaire is dit toch een, deels, geregisseerde film. De reacties van de jongeren worden gestuurd maar zijn deels ook geïmproviseerd. De titel van de film vat eigenlijk al het hele concept samen: tussen de muren. En dat is ook de wereld waarin bijna de gehele film zich afspeelt, binnen de 4 muren van het klaslokaal. Hoewel er dus weinig beeldvariatie is, blijft deze film toch boeien. Dit mede dankzij de boeiende en gevatte dialogen die in een sneltreinvaart over het scherm rollen. Voor iedereen die een kijkje wilt nemen achter de schermen van de schoolpoort is deze film zeker een aanrader, voor anderen is hij op het eerste zicht misschien minder interessant, maar kan hij toch nog weten te boeien door zijn sappige dialogen.
Een Amerikaanse prof, Walter Vale, ontdekt bij toeval dat twee illegalen, Tarek en Zainab, introkken in zijn appartement in New York. Hij komt daar amper en omdat hij vermoedt dat de man en de vrouw op hun beurt slachtoffers zijn van een oplichter, staat hij toe dat ze voorlopig bij hem verblijven. Hun aanwezigheid gooit zijn leven overhoop. Van een uitgebluste man evolueert hij tot iemand die zijn medemensen wil wakker schudden. Want hij maakte kennis met de onmenselijkheid van een bureaucratie die mensen als nummers behandelt. The Visitor is een bijzonder warme, humane en ontroerende film met een kritische kijk op de immigratiepolitiek van de Verenigde Staten.
Zeer mooie, emotionele film waarin de frustratie mbt de immigratieproblematiek duidelijk voelbaar is.
Tarek Khalil: Oh shit! We have to get home! Zainab's gonna kill me, I'm on Arab time again. Prof. Walter Vale: What is "Arab time"? Tarek Khalil: It means I'm late by an hour. All Arabs are late by an hour, it's genetic, we can't help it.
Het goed uitziende, onverstoorbare Congreslid Stephen Collins is de hoop van zijn politieke partij. Alle ogen zijn gericht op deze opkomende ster als partijkandidaat voor de naderende race om het presidentschap. Tot zijn onderzoeksassistente, die tevens zijn minnares is, op brute wijze wordt vermoord en het ene geheim na het andere uit de kast rolt. McCaffrey heeft het twijfelachtige genoegen bevriend te zijn met zowel Collins als met de spijkerharde uitgever Cameron, die hem op onderzoek stuurt. Bij zijn zoektocht met zijn partner Della naar de moordenaar stuit McCaffrey op een doofpot-operatie die de totale machtsstructuur van het land dreigt te ontwrichten.
State of Play vertrekt van een ijzersterk scenario. Het verhaal is compleet onvoorspelbaar en alles wat men opzet wordt later netjes ingelost. De cast is ook niet van de minste. Toch zou je technisch meer verwachten van een prent als deze. Er zitten heel wat storende camerakaders en bewegingen in. Daarnaast zijn er, zo mogelijk, nog meer storende en soms slordige cuts. In mijn ogen een mooi voorbeeld van hoe je van een goed scenario een minder goede film kunt maken. Maar desondanks toch de moeite om te zien.
Mulder blijft volharden in zijn zoektocht naar de waarheid terwijl Scully, de passionele, intelligente onderzoekster onlosmakelijk verbonden blijft met haar collega.
Misschien een klapper voor de echte X-files fans, maar persoonlijk vond ik deze film niet echt super. Het bijverhaal met de zieke jongen waar Scully zo bezorgt over is leidt nergens naar. En het hoofdverhaal kon veel beter uitgewerkt worden zodat je van een echt spannende thriller kan spreken. Nu is het basisidee er wel, maar er wordt niet veel mee gedaan. Daarnaast zitten er een heel aantal vervelende cuts in de film wat hem helemaal niet aangenaam maakt om naar te kijken. Niet echt de moeite om je tijd aan te besteden als je het mij vraagt.
Categorie:in the picture Tags:the,x,files,i,want,to,believe
The X files : I want to believe
Fox Mulder: This is not an exact science. If it were me, I'd be on the guy 24/7. I'd be in bed with him kissing his holy ass. ASAC Dakota Whitney: Father Joe is a convicted pedophile. Fox Mulder: [surprised] ... Maybe I'd stay out of bed with him.
Scenarioschrijven Dag 16-29: Herschrijven, draaien en wringen
Dertien is een ongeluksgetal voor sommigen en het kan werkelijk zo gaan aanvoelen vanaf nu, want dit kan een lang en pijnlijk proces worden. Dertien dagen keihard werken aan je script om het in een verkoopbaar project om te zetten kan ervoor zorgen dat je soms de haren uit je hoofd wilt trekken, maar de persoonlijke voldoening en (hopelijk) financiële beloning achteraf zal dit meer dan goed maken.
Je kan hetzelfde patroon volgen dat je gebruikt hebt bij het schrijven van je script. Herwerk om de twee dagen een blok (Pagina 0-10, 45-60, enz.). Gebruik de eerste dag om het grootste deel van het werk te doen. Verbeter eventuele spelfouten, herschrijf dialoog en verwijder alle scènes die je niet nodig acht. Gebruik vervolgens de tweede dag om kleinere details weg te werken.