Vandaag staan er maar een kleine 35 minuten op het programma. Maar toch gaan we richting Heverlee. Ons Lien die het nog steeds rustig aan moet doen bleef alleen achter. Hopelijk kan ze snel terug meelopen. Met ons drietjes Joke, Axel en ik vertrekken we voor het kleine toertje. Wat kan de wereld toch klein zijn. Joke die haar stage doet in Terbank (een school voor buitengewone kinderen) kent Kelly een meisje van Axel zijn school Woudlucht. Kelly (doet ook elk jaar mee aan de Special Olympics) is daar op internaat, maar volgt de lessen in Woudlucht. Het werd een heel gezellige babbel onder ons. Het doet deugd te weten dat er jonge mensen zijn die met zoveel overtuiging en inzet voor deze kinderen willen gaan. Lien, bedankt voor het boekje dat je voor Axel hebt meegebracht, na het douchen heeft hij er zich de hele tijd mee bezig gehouden. Vandaag is het een rustige dag, want morgen is het Dwars door Mechelen.
Oorsprong van de naam Mechelen De naam Mechelen is vermoedelijk afgeleid van Machlin, dat dan weer is afgeleid van het oudnederlandse Machel of Mahl: vergaderplaats, gerechtsplaats. Andere bronnen spreken dan weer van Mahlunjo, een oude bosbenaming, maar dit is twijfelachtig. In 912 spreekt men van Maslinas, in het oudste officieel document uit 1008 van Maclines; Later Machelne, in 1303 Mechghelne en Mechgelne en pas in 1409 Mechelen.
Bourgondische tijd. Floris Berthout verkocht in 1316 zijn rechten op de heerlijkheid. Zo werd vanaf 1333Lodewijk II van Nevers, graaf van Vlaanderen, de nieuwe machthebber. Mechelen werd onderdeel van een groter gebied toen diens zoon, Lodewijk van Male, in 1356 trouwde met Margaretha, dochter van Jan III van Brabant en erfdochter van Brabant. De dochter van Lodewijk van Male, Margaretha van Male, huwde in 1369 met Filips de Stoute, hertog van Bourgondië waardoor zowel het graafschap Vlaanderen als Mechelen in het Bourgondisch rijk terecht kwamen. Toch bleef de heerlijkheid Mechelen zijn eigen rechten en gebruiken behouden. Op 6 augustus1546 veranderde de ontploffing van een kruitmagazijn in de Zandpoort de Mechelse geschiedenis. Er vielen meer dan 200 slachtoffers.
Antoine Perrenot de Granvelle
Antoine Perrenot de Granvelle (Besançon, 20 augustus1517 – Madrid21 september1586) was een staatsman in dienst van de Habsburgers. Hij was afkomstig uit de Franche-Comté, een deel van de Bourgondische erflanden, dat in zijn tijd in handen was van Karel V en later van zijn zoon Filips II. Hij was een man van de harde lijn, die vond dat de roerige provincies een lesje geleerd moest worden. Als zoon van de invloedrijke Nicolas Perrenot de Granvelle maakte hij snel carrière, hoewel hij niet van adellijke afkomst was. Hij promoveerde net als zijn vader tot doctor in de rechten te Dole en werd raadsheer bij het parlement (gerechtshof) in die stad. Hij werkte een tijdje als bureaucraat voor de Habsburgmonarchie, en werd reeds op 21-jarige leeftijd bisschop van Atrecht. Na de dood van zijn vader in 1550 volgde hij deze op als staatssecretaris en grootzegelbewaarder van Karel V. Hij bewerkte het huwelijk van Karels zoon Filips II met Maria Tudor en had een groot aandeel in de realisatie van de verdragen van Vaucelles (1556) en Cateau-Cambrésis (1559). Hij was de belangrijkste adviseur van Filips II in de jaren die aan de Tachtigjarige oorlog vooraf gingen en droeg in niet geringe mate bij aan het verscherpen van de conflicten in de Nederlanden. Hoewel hij zelf eerder geneigd was tot terughoudendheid, voerde hij loyaal ook de meest extreme maatregelen van Filips II uit. Nadat deze de Nederlanden had verlaten, werd Granvelle een van de meest invloedrijke raadgevers van landvoogdesMargaretha van Parma aan het Brusselse hof. Hij werd uiteindelijk kardinaal-aartsbisschop van Mechelen (1561), maar vooral na deze benoeming werd hij in toenemende mate door de plaatselijke adel beschouwd als de exponent van de gehate regering. Deze ongunstige evolutie bracht hem ertoe in maart 1564 zijn bisdom te verlaten en op advies van de koning naar de Franche-Comté terug te keren. Een tijd later werd hij tot gezant te Rome benoemd, waar hij een groot aandeel had in de vorming van een anti-Turkse liga. In de hoedanigheid van onderkoning van Napels werkte hij in 1571 aan de voorbereiding van de Slag bij Lepanto. In 1575 keerde hij naar Rome terug, en uit zijn nimmer aflatende correspondentie met koning Filips blijkt dat hij zijn bemoeienissen met de Nederlanden opnieuw intensiveerde. Zo stemde hij in met de zending van Alva en met de instelling van diensRaad van Beroerten, maar toch keurde hij het bloedige optreden van Alva af. Ook overhaalde hij de koning ertoe Willem van Oranje vogelvrij te verklaren en diens zoon te ontvoeren, en (in 1578) de militaire en burgerlijke macht op te splitsen, resp. in handen van Alexander Farnese en Margaretha van Parma. In 1579 ontbood de koning hem tenslotte naar Madrid en belastte hem daar met de Nederlandse zaken en met de diplomatieke betrekkingen met Engeland en Frankrijk. In deze hoedanigheid was hij zijn koning nog zes jaar nauwgezet van dienst, zij het met afnemende invloed. Als dank voor zijn diensten werd Granvelle nog in 1584 tot aartsbisschop van Besançon benoemd. Hij overleed te Madrid in 1586.
Oproer in Mechelen - De Spaanse Furie (1572) Nadat Bernard van Merode, een luitenant van Willem van Oranje, op 31 augustus1572 de stad in handen nam met de hulp van een groot aantal Mechelse burgers, was er onenigheid in de stad, tussen voor- en tegenstanders van de actie. Een maand later, op 2 oktober, zetten tegenstanders van de Orangisten, de stadspoorten open voor de Spaansgezinde troepen van de Hertog van Alva. Dezen gingen zich te buiten aan plunderingen en gruweldaden, die in Mechelen de geschiedenis zullen ingaan als de Spaanse Furie
De Engelse Furie te Mechelen op 9 april 1580. Locatie: Grote Markt
De Engelse Furie (1580) In 1579 was Mechelen als het ware omringd met door de calvinisten bestuurde steden, waardoor de aanvoer van levensmiddelen steeds moeilijker verliep. De leefsituatie werd er steeds moeilijker. Er kwam een massale emigratie op gang. In het protestantse kamp had men begin april 1580 de idee opgevat om de katholieke Mechelse machtshebbers met geweld af te zetten. Op 9 april werd de stad inderdaad ingenomen onder leiding van de gouverneur van Brussel, Olivier van den Tympel, met de medewerking van legers van Engelse kolonel Norrits en de Schotse kapitein Stuart. Binnenin de stad woedde een gevecht tegen de Mechelse burgerwacht en de schuttersgilden, die tenslotte het onderspit moesten delven. Er vielen een zestigtal doden, o.a. toen de Engelsen de kloosters, kerken en privé-eigendommen leegroofden.
De Grote Markt rond 1775
De oproer van het jaar 1718. In juni van het jaar 1718 had er te Mechelen een belangrijke sociaal getinte oproer plaats. De leden van het korenmeters- en aanverwante ambachten deden beroep op de mensen van het buil- of zakkendragersambacht om afgeleverd graan te lossen uit de vrachtschepen. Op een gegeven moment kwamen beide ambachten niet meer overeen over de financiële kant van hun samenwerking, een samenwerking die nota bene reeds eeuwenlang bestond. Het conflict deinde uit en er ontstond massaal oproer in de stad. De kampen waren min of meer opgedeeld in arm tegen rijk. Naar schatting een duizendtal mensen, waaronder veel vrouwen en kinderen, meestal uit de lagere sociale niveaus, sloegen aan het plunderen. Het duurde dagen tot dat de toestand terug onder controle was. Hiervoor moesten regimenten militairen uit andere steden aangevoerd worden. De processen rond deze zaak duurden tot in 1721 en uiteindelijk werden 87 mensen veroordeeld, waaronder enkele tot de doodstraf.
19de eeuw In het begin van de eeuw (1803) werd Mechelen vereerd met een officiëel bezoek van de toenmalige oorlogsheld Napoleon Bonaparte. Hij besteeg eveneens de Sint-Romboutstoren. De stad werd een belangrijk spoorwegknooppunt vanaf 1833. De eerste Belgische treinen begonnen er te rijden in 1835. Engelse ingenieurs kwamen zich te Mechelen vestigen als adviseurs bij de aanleg van spoorwegen. In 1866 kende de stad een grote cholera-epidemie, die zich enkele jaren later nogmaals herhaalde, doch niet meer zo intens.
20ste eeuw De stad werd zwaar beschoten door de Duitsers op 25 augustus1914. Verschillende historische gebouwen o.a. op de Ijzerenleen en de Schoenmarkt, waren gedeeltelijk of volledig verwoest. Ze werden na 1918 heropgebouwd volgens de oudere bouwplannen, getekend in de vorige eeuwen. De talrijke waterlopen die de stad doorkruisten, werden overwelfd, meestal met de bedoeling besmettelijke ziekten te bestrijden. Onder invloed van de getijden van het Scheldebekken was er immers altijd gevaar voor overstromingen. De Tweede Wereldoorlog liet ook zijn sporen na. In 1944 bestookten de Amerikanen de stad en maakten honderden slachtoffers, waaronder circa 200 doden. Wederom werden talrijke huizen met de grond gelijkgemaakt. Rond 1964 werd tijdens de economische recessie een begin gemaakt van relatief grootschalige immigratie. Eerst kwamen als alternatieve arbeidskrachten Spanjaarden, die vandaag de dag quasi volledig in de maatschappij geïntegreerd werden. Rond 1968 kwamen de Marokkanen. In 2006 vormden zij met 14% van de Mechelse bevolking de tweede grootste bevolkingsgroep.
Het parcours van Dwars door Mechelen loopt door de Kruidtuin. Ter hoogte van de huidige ingang van de Kruidtuin stond vroeger de kapel van de commanderij. Zij was in 1277 gebouwd en in 1451 aanzienlijk vergroot in gotische stijl. Verbeurd verklaard tijdens het Franse bewind, werd de kapel in 1822 verkocht en volledig gesloopt. Aldus ontstond een nieuwe toegang tot het park van het oude domein. Aangekocht door de stad in 1827, werden de acht hectaren in bruikleen gegeven aan de Société Royale d'Horticulture, die er een Engelse tuin aanlegde met vijvers en dreven, met uitheemse boomsoorten, een kruidentuin en een orangerie met glazen serre. Zo ontstond de Jardin Botanique. Na de eerste wereldoorlog werd het definitief een openbaar park voor alle Mechelaars.
Artikel : De Morgen 160906 - door Wilfried Eetezonne. Wilfried Eetezonne, redactielid van deze krant, moet zich in 9 maanden voorbereiden op de olympische marathon van Athene. Elke week schrijft hij over zijn bestaan als topatleet en praat hij met kenners over de marathon. Je kan zijn agenda lezen op www.demorgen.be/42km.
Professor Meeusen over marathonlopen. Prof Romain Meeusen van het Brusselse Lab voor inspanning en Topsport van de VUB vergelijkt het menselijke lichaam graag met een auto. Maar wat als die auto niet is afgesteld voor een zeer lange heuvelachtige rit? 'Je systeem wordt tot op de limiet belast', klinkt het. WAT DOE IK MIJN BINNENWERK AAN TIJDENS DE TRAININGEN? Prof.RM. "Jij bent je machine aan het afstellen op een lange uithouding, jij bent je homeostase, of je fysiologisch evenwicht, op een hoger niveau aan het brengen dankzij de training. Je ochtendpols zal na enkele weken uithoudingstraining geleidelijk dalen omdat je hart efficiënter zal werken, waardoor het met één contractie meer bloed kan rondsturen. Er zal niets drastisch gebeuren, maar je zult veel beter en sneller suiker over je spiercelmembraan krijgen bijvoorbeeld. De suikers zullen beter getransporteerd worden. Je metabolisme zal verhogen. Je hele motor loopt efficiënter. HOEZEER BELAST IK MIJN LICHAAM TIJDENS HET LOPEN? Prof.RM. "Stel dat je paslengte een meter is. Dan heb je duizend contacten per kilometer. In totaal 42.000 contacten. Naargelang de berekening moet je lichaam tijdens het lopen twee tot drie keer je lichaamsgewicht absorberen. Je weegt 63 kilo, wat al redelijk licht is. Dan moet je lichaam 42.000 keer 180 kilo opvangen. Dat is redelijk wat ton dat je moet verwerken maar je lichaam is daarvoor gemaakt en kan dat opvangen. Daarvoor wordt je carrosserie getraind". WAT KAN ER NOG GEBEUREN MET MIJN CARROSSERIE? Prof.RM. " Net zoals je cardiovasculair systeem zal ook je carrosserie verbeteren. Meestal zal die laatste vooruitgang trager gaan. Het gevolg is dat je motor meer kan en meer wil, maar dat de rest nog niet meekan. Dat is het evenwicht dat we moeten zoeken: tussen belasting en belastbaarheid. Dat is individueel verschillend. Door de korte termijn die we hebben, wordt jouw systeem tot op de limiet belast. Normaal heeft iemand van jouw niveau een jaar nodig of zelfs twee jaar om een loper te worden. De vraag zal zijn of je na de marathon nog zal lopen of dat je zo op bent dat je nooit meer wilt lopen. KUN JE VERSLAAFD WORDEN AAN LOPEN? ALS IK NIET MAG TRAINEN VANWEGE EEN ONTSTEKING AAN MIJN ACHILLESPEES VOEL IK TOCH EEN DRANG. Prof.RM."Dat is niet echt een verslaving, maar je lichaam zoekt een stimulus. Ik weet niet of runner's high bestaat. Dat is een term die werd uitgevonden in de jaren dat iedereen blowde. Het wordt gewijt aan endorfines die aangemaakt worden in de hersenen. De enige metingen die daarrond gebeurd zijn, zijn in het bloed. Maar als endorfines eenmaal in het bloed zitten, geraken ze niet meer terug in de hersenen. Met nieuwe technieken zouden we dat beter kunnen meten, maar tot nu toe is er te weinig bewijs dat je verslaafd kunt worden aan lopen of dat je een high van krijgt. Andere substanties in je hersensen werken wel. Waar jij overspreekt, komt door dopamine, een neurotransmitter, die samenwerkt met een aantal hersenkernen en zorgt voor een goed gevoel tijdens het lopen. STEL DAT IK DE 30 KILOMETER HAAL EN IK KOM DE ZOGENAAMDE 'MAN MET DE HAMER TEGEN'. WAT GEBEURT ER DAN? Prof. RM.: Je hebt, eenvoudig gesteld, een paar benzinetanks in je lichaam. Een met ATP(adenosinetrifosfaat), wat de enige energie is die je spieren gebruiken om samen te trekken. Daar heb je niet veel van, maar die wordt constant aangemaakt door suikers en vetten te verbranden met tussenkomst van zuurstof. Dan heb je meer energie op korte termijn, maar ook afval ofwel lactaat. Bij een marathon komt het erop aan om zo lang mogelijk suikers en vetten te verbranden met zuurstof. Daarmee kom je ongeveer 30km toe afhankelijk van je snelheid., parcours, tegenwind.....De man met de hamer slaat toe als je van de eerste verbranding moet overgaan naar de tweede, van de superbenzine naar de diesel. Dan sputtert je motor tegen. De bedoeling is om dat moment zo lang mogelijk uit te stellen. Dat kun je doen door sportdranken te drinken en koolhydraten in te nemen tijdens het lopen. Topsporters komen de man nauwelijks tegen. Jij zul wel sowieso een dip krijgen, maar dat kan ook na 30 km gebeuren. WAT NA DE MARATHON? Prof.RM "Feesten. Dat is het eerste wat je moet doen. Maar het is een heuvelachtig parcours en vooral bergop lopen zorgt voor schade aan de spiercellen. De eerste dagen zul je moeilijk uit de voeten kunnen. Je zult moeten herstellen door rust en relatieve training zoals zwemmen. Natuurlijk zullen al je reserves op zijn, maar als je daarna een paar pinten pakt en eens goed eet zal het veel beter gaan. Ik weet dat ik als sportwetenschapper iets anders zou moeten zeggen, maar je mag ook geen saaie selder worden. *********************************************************************************************** IN IEDER GEVAL ZULLEN WE IN DE CLUB GEEN SAAIE SELDERS TEGENKOMEN.
Vandaag onze uitnodiging gekregen voor het doopfeest van de club op 14 oktober. Het begint al af te korten en we zijn met z'n allen benieuwd hoe de nieuwste telg zal noemen. Ons Lien heel al van alles uitgeprobeert om de naam te weten te komen maar het lukt haar niet. We zullen dus moeten wachten. Vandaag het traject van de Vijf Eikenwandeling (de gele route-aanduiding)genomen. Met een 11-tal dames (zelfs ons Anneke was eens naar Heverlee afgezakt)en de 2 jongste mannen ging het tempo toch heel gezapig door, niettegenstaande de zwoele temperatuur..... Zelfs ons mannekes lieten niet van zich afbijten en volgenden de groep met heel veel zwoeng. Normaal was het maar 50 minuutjes voorzien op het schema maar het is wel effekens uitgelopen tot 1 uur en 9 minuutjes. Bij aankomst werden we weer verwent met sportdrank, waar we met volle teugen van genoten. Voor Axel staan voor deze maand nog de 5 km "Dwars door Mechelen" en de "Ediken aan de kust" (waarvan de eerste 5km) op het programma staan. Als hij al een 1uur 9minuten kan lopen dan zal de 5 km ook wel lukken zeker. We zullen er in ieder geval samen voor zorgen dat hij heelhuids over de eindmeet komt.
Met veel spijt in het hart niet naar de training kunnen gaan. Terwijl de vrienden stevige versnellingen aan het uitvoeren waren, zat ik in een vergadering met de schoolraad; gelukkig tracteerde de directie ons op een glaasje wijn en taart. Al bij al een plezante en geen stijve vergadering. 't is maar om het schooljaar goed te beginnen. Heb hen toch al verwittigt dat dit niet meer mogelijk is voor mij op een maandag maar dat de vergaderingen best op een dinsdag gebeuren. Hoe zou het met ons Lien zijn, al fotookes gaan laten maken van haar ribben; ik ben toch wat ongerust. Ons vriendin Bea ging dit weekend naar de Mont Ventoux. Deze uitdaging was een sponsoring voor het "Tehuis Oostrem" in Herent. Hopelijk is alles goed meegevallen, want ze heeft toch wat hoogtevrees. We zijn benieuwd naar de straffe verhalen. Axel was dit weekend heel ongelukkig bij het vernemen van het nieuws dat Michaël Schumacher geen wedstrijden Formule 1 meer gaat rijden. Heeft zelfs heel emotioneel gereageerd. Wat we erg vonden omdat we hem ook niet konden troosten. Gelukkig kon ik hem gisteren het goede nieuws vertellen dat ik gelezen had dat hij toch bij het Team van Ferarri zal blijven. Wat toch een brede glimlach opleverde. Allee ons manneke is weer blij! En dat is voor ons toch het voornaamste.
************************************************************** Heverleebos is 635 ha groot. Dus daar kunnen we nog heel veel rondlopen willen we die 635 ha volledig gezien hebben. ******************************************************************************** Het bosbestand is zeer gevarieerd. Amerikaanse eiken maken met 24% het grootste gedeelte uit van het bomenbestand, gevolgd door de gewone den die 22% uitmaakt. Voor de rest bestaat het bos voor 18% uit beuken en voor 16% uit ander naaldhout. De overige 20% bestaat vooral uit Corsicaanse den. . Van de grotere zoogdieren zijn vooral de ree en de vos opmerkelijke gasten. Kleinere zoogdieren zijn de eekhoorn en de marter.
De geschiedenis van Heverleebos is nauw verbonden met de geschiedenis van het Meerdaalwoud. De winning van houtskool en opkomende landbouw en veeteelt leidden ertoe dat grote delen ontbost raakten, het Zoniënwoud, Meerdaalwoud en Heverlee zijn de laatste overblijfselen. De Heren van Heverlee, leenmannen van de heren van Bierbeek, beheerden in het begin van de twaalfde eeuw het bos. In de 15de eeuw kwam Heverleebos en het Meerdaalwoud in het bezit van het machtige familie "de Croy". In 1618 huwde Anne de Croy met Charles d'Arenberg. De Arenbergs, een adelijk geslacht uit het Rijnland, waren verwoede jagers en voortreffelijke bosbouwers. De bos kappingen waren toen al een hele tijd stop gezet. Deze bossen kregen nu een andere functie: exclusief jachtterrein van de Hertogen van Brabant. Er was zelfs een speciale Woudrechtbankopgericht, die een tijdje in het bos zelf zetelde. Deze rechtank sprak strenge straffen uit voor diefstal van hout en stropen, maar ook voor elk ander misdrijf dat begaan werd in het bos. Vanaf 1727 legden zij een netwerk van rechtlijnige dreven, die in dambordpatroon zijn ontworpen, aan. Zij moesten de drijfjachten vergemakkelijken. Meerdaalwoud en Heverleebos blijven in het bezit van de Arenbergs tot 1918. Na de Eerste Wereldoorlog werden de bossen eigendom van de Staat
De valpartij van onze coach was toch ernstiger dan ze zelf dacht want nu heeft ze al een week echt last van haar ribben. Een doktersbezoek is dan toch wel een grote noodzaak. Ik hoop dat het alleen maar een lichte kneuzing is en geen gebroken rib.; want volgende zondag is het Dwars door Mechelen. Omdat de papa te laat thuis was ging Axel mee naar de training. Lien wilde wel niet dat hij mee ging lopen want drie keer per week lopen zou te belastend voor hem zou zijn en een risico op kwetsuren meebrengen. Maar omdat Lien bij hem bleef was hij niet teleurgesteld. Ze zou hem wel kunnen bezig houden. Met nog een laat na-zomerzonnetje vertrokken we naar ons geliefkoosd bos voor een duurloop van 1uur 15 minuten. Het was een hele mooie toer en we genoten allen van onze looptocht. Bij onze terugkomst aan de kleedkamers stond Axel me al op te wachten hij had met de hulp van Lien een mooi geschenkje gemaakt met wat blaadjes en enkele woordjes. Omdat schrijven voor hem moeilijk is, is dit toch wel plezierig om te krijgen. Ik zal de blaadjes zeker drogen en het kaartje erbij laten. Kleine dingen maken me gelukkiger dan al het grootste van de wereld. Voor al de lopers had hij met Lien nog wat peperkoek en druifjes klaar gezet. Fier zoals hij was omdat hij dit had mogen doen. Na nog een drankje in de kantine gingen we snel richting huiswaarts. Wat is de voorbije week weer gevlogen.
Met opnieuw zomerse temperaturen vertrokken we vandaag voor de eerste maal naar onze nieuwe bestemming "Heverlee Sporthal" van onze nieuwe club "X". Met een grote opkomst liepen de Bosklappers en de Snelheidsmodellen met een paar jonge aanwinsten richting Heverleebos. Vandaag is er Fartlek voorzien in het trainingschema. Ik denk dat dit voor de meesten onder ons, een van de plezierigste oefeningen is. Zelf kunnen bepalen hoelang je wil volhouden en afzien. Na de training werden we verwelkomt door Kris met enkele lekkere versnaperingen. Peperkoek, appelsientjes en banaan alsook 3 soorten drankjes. Onze koolhydraten en vitaminen werden weer vlug aangevuld. Dit werd door iedereen enorm geapprecieerd. Bestuur, bedankt hiervoor. Het was weer een fantastische avond, waar ook Axel van heeft genoten, want hij wil vrijdag ook terug meegaan voor de langere duurloop. Maar daar zullen we toch nog eventjes mee wachten, want volgende week 17 september is er Dwars door Mechelen.
DOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUB Na een schooldag en opvang tot 17.30 is Axel zijn uithoudingsvermogen geen 100 % meer. Nog eventjes zoeken wat we kunnen doen om hem toch nog iets licht te laten eten, want met een jongen die niet zoveel lust is dit niet evident. We waren met een mooie groep om de dooploop van de nieuwe "voorlopig nog anonieme"club in te lopen. Na een kleine toespraak van Lies en het jonge enthousiaste bestuur, dat met heel veel moed en inzet deze nieuwe uitdaging aangaat, vertrokken we voor de opwarming. Gelukkig was het ditmaal mooi loopweer en bleef de regen achterwege. Op het programma : 1x400m aan 88% met 200m traag en dan nog 3x1000m met tussenin 200m traag. Voor Axel ging de 400m redelijk. Van Lien mocht hij nu even re-cuppen terwijl wij de 1ste 1000m liepen. Mijn benen voelden nog wel de heuvels van Lubbeek; maar met wat aanpassingen aan het schema ging het redelijk goed, de laatste 1000m heeft zelfs axel mee uitgelopen. Ik wilde met hem nog de laatste 50m een spurtje doen, maar hij hield het toch voor bekeken en liet me alleen gaan. Na nog wat informatie over de volgende trainingsmomenten en plaatsen, vertrok de voltallige groep voor de cooling-down toer in het Sportkot. Met de hulp van Lien heeft Axel toch nog de eindmeet gehaald. DOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUB
Vandaag gestart met veel enthousiasme aan een nieuw schooljaar. Drukke tijden, enkele aankopen doen voor de school en ook terug boekjes kaften, waar is de tijd dat ik nog naar school ging. Gelukkig is er nu weer wat structuur in zijn en ons leven. Hopelijk blijft het enthousiasme! Na vier jaar bij dezelfde Juf heeft Axel nu een nieuwe Juf en hopelijk klikt het van de eerste dag. Juf Katrien is wel geen onbekende, want we kennen haar van vorig jaar toen ze mee verantwoordelijk was voor de Special Olympics. Maar ja in een klas zal het toch wat anders verlopen dan tijdens de sportdagen. Voor de Oudervereniging zullen er ook weer drukke tijden aanbreken om de vele activiteiten die we gaan plannen, tot een goed einde te brengen. Hopelijk blijft het team zo enthousiast als vorig jaar. Gelukkig komen er nog 2 enthousiaste moeders bij. Raar dat de vaders zo weinig van zich laten horen. Vandaag loopt Axel niet mee op training en moet ik alleen vertrekken. Ik mis hem wel in ons gezelschap. Maar ik mag Lien de coach zeker niet vergeten een zoentje van hem te geven. Bij een temperatuur van 26°C en een zwoele lucht vertrekken we met ons zessen (Lien, Mieke, Christine, 2 dames waar ik spijtig genoeg de naam niet van ken en mezelf)richting Trolieberg. Met loden benen en een moeilijke ademhaling (de woensdagtraining kan niet de oorzaak zijn, want dat was een re-cuploopje van een 50tal minuutjes, of zijn we deze temperatuur na een kille en druilige augustusmaand niet meer gewoon) lieten Mieke en ik de snelle madammen zo beleefd als we zijn, vlug vooraan lopen. Maar bij het begin van de Trolieberg keerde het tij, want zij stelden voor dat wij vooraan liepen. Met hun adem in onze rug, lieten we ons beiden niet kennen en al was het traag, we hebben de Trolieberg zonder stappen verslagen. Is dat niet ferm van ons! Op de terugweg kon Lien het niet laten om ons te amuseren met enkele moppen, maar zoals Jeannet zal ik toch ook de moppen vanbuiten moeten leren wil ik ze kunnen navertellen. Apropos, waar is ons Jeannet? Lang geleden niet gezien of gehoord. We missen haar. Maar plots moest ik terug aan Zeeland denken; ik zag ons Lien 1/4 salto maken richting straatstenen. Volgens haar eigen zeggen had ze zich geen pijn gedaan, maar we waren toch wel wat ongerust wegens de slag die we hoorden. Hierna liepen we wel rustig richting zwembad. Waar we na het stretchen nog even bleven na keuvelen, informatie en plannetjes kregen voor de 2de "Ken je streek"loop voor zondag. Afspraak 10 uur in Lubbeek voor een kleine of lange 12 km, 't is zoals je het zelf wil inschatten. Na het lopen komen de papa en Axel mee genieten van de après-run. Bij een lekkere versnapering en een koel drankje kan de dag en de vriendschap onder elkaar weer niet meer stuk.
begint terug. Axel is reeds heel zenuwachtig, maar als we ons gesprekje onder vier ogen houden (zoals hij steeds zegt als hij iets wil vertellen) kan ik hem toch wat rustiger maken. Ik denk dat het goed zal zijn als er terug meer structuur in zijn leven komt, want tijdens de vakantieperiode is dit niet steeds mogelijk geweest. Gelukkig kunnen we ons vandaag toch nog eens uitleven in een gezellig samenzijn tijdens onze geliefkoosde sport. LOPEN §§§§§§§§§ De files beginnen al en het is nog geen school. Volgende keer toch wat vroeger vertrekken is de boodschap. Snel nog een berichtje naar Lien (de coach)dat we later zouden zijn, maar toch in aantocht waren. Sorry aan al diegene die al stonden te wachten. We liepen voor de opwarming naar het Provinciaal Domein waar er voor de meesten nog versnellingen op het programma voorzien waren, maar wij (Bea, Mieke, Veerle en mezelf) mochten ons verheugen op een re-cuploopje. Voor Axel had Lien enkele oefeningen in petto op de piste voorzien en daar was hij achteraf toch heel enthousiast over. Vooralleer terug naar Heuvelhof te lopen werd er nog even overlegd met de aanwezigen wat het vervolg nu zou zijn. Voor sommigen die kinderen in de club hebben en die mee aan competitie doen zal het al moeilijker zijn om de overstap naar de nieuwe club te maken en ik ben zeker dat er velen daar wel spijt van hebben. Zelfs ons Agnes mist nu reeds haar moatje! We zullen je gezelschap ook wel missen Agnes. Het jonge geweld tussen de geriatrosmadammen. De tijd dat we als team ons voor de marathon van Rome voorbereid hebben ligt nog vers in m'n geheugen.
In ieder geval wil ik het bestuur van de nieuwe atletiekclub in wording feliciteren met het mooie geboortekaartje dat ze ontworpen hebben. Zouden er op 14 oktober nu ook nog suikerboontjes bij zijn.
Al 3 weken na elkaar beginnen de maandagavondtrainingen met een onweer en regen, maar vandaag zouden we misschien toch wel geluk hebben. Axel bang van de bliksem zag er wel wat tegen op om op de piste te gaan lopen. Maar met wat geduld, hebben de weergoden dan toch voor wat opklaringen gezorgd. Met een mooi groepje vertrokken we voor de op-warming langs de voer en zo terug naar de piste. Ons trainingschema was 4x à 88% 400m en de laatste 50m alles geven,4x200m rustig, en dan terug 4x200m à 88% met ook de laatste 50m alles geven. Bij de 4x400m mocht Axel meelopen. Ditmaal heeft hij wel echt goed geluisterd naar Lien (de coach) en met wat hulp lukte het hem om toch ook 4x400m te lopen. Tijdens het lopen was hij me vanalles aan het vertellen en daardoor wist ik dat hij er wel van genoot om mee te trainen. Na de pistetraining liepen we nog een toer door het sportkot vooralleer te gaan stretchen en onderweg wist hij me te vertellen dat hij het fantastisch vond. We merkten zelfs op dat hij nog meer in zich heeft.
De 2 ladies with bikes waren nog aan het nagenieten van de ronde van Leuven en vertelde ronduit over hun ervaringen, Gaan ze volgend jaar de 100 km doen of heb ik dit verkeerd verstaan?
Dit is het korte verslag van een re-cuploopje van 13 km naar de Zoete Waters. Omdat dit het langere loopwerk betrof is axel maar best niet meegegaan en rustig bij de papa gebleven. Na een fotoschoot door Eddy (een vriend van ons) georganiseerd vertrokken we richting Heverleebos; reeds vanaf de start werden we door de snelle madammen voortgetrokken met een stevig tempo richting Herendreef. Wat was het lang geleden dat we deze richting insloegen. In het sportkot konden we zien dat de Voer al wat aan vocht verloren had en dankzij de zon die voor ons van de partij was, (wie had dat kunnen denken na weer zo een regenachtige dag). zou ik ook genoeg aan vocht verliezen. Gelukkig had ik een flesje water meegenomen, maar zoals moatje vocht met wat doping had meegebracht had ik dit toch ook beter gedaan. Mijn hoofd was een echte vuurtoren en moatje dacht dat ik ging sterven. "AVE CAESAR. MORITURI TE SALUTANT"; waar hebben we dat nog gelezen! Gelukkig kwamen m'n gezelschapsdames regelmatig terug om me weer aan te moedigen. "Bedankt hiervoor ladies". Amaai 13 km lopen aan een stevig tempo is toch niet alles. Het zal goed zijn dat de vakantie achter de rug is en we terug een stevige structuur kunnen inbouwen in onze looptrainingen Lien niet ongerust zijn ik heb het overleeft. Maandag zijn Axel en ik terug klaar voor de pistetraining
Na een dagje speelplein in het Provinciaal Domein met drukke activiteiten had Axel toch nog zin om mee te gaan trainen. Omdat het een re-cuptraining was, zou het waarschijnlijk wel meevallen. maar vermoeidheid had toch de bovenhand en zijn benen lieten het na een half uurtje al afweten. Daarom was het wijselijk om afwisselend te stappen en te lopen. Gelukkig was de training ook in het Provinciaal domein en terwijl de anderen hun trainingsprogramma afwerkten liepen wij op een rustige manier de groep tegemoet in de andere richting. Op de terugweg bleef Lien bij ons om hem wat moed in te praten, Ondertussen konden we nog wat bijpraten en daardoor vergat hij wel eventjes zijn vermoeidheid. Zodoende heeft hij het dan toch nog goed volgehouden. Met als afsluiter een lekkere koele cola was de vermoeidheid vlug vergeten. Morgen mag hij eens heel goed uitslapen. Ik denk wel dat dat hem heel veel deugd zal doen.
Onze trainers en vrienden zijn terug uit vakantie en we zijn superblij hen terug te zien. We hebben ze toch wel echt gemist. Zelfs met een telefoontje en regelmatige smsjes was het toch wel lang wachten op hun terugkeer. Vandaag zouden we er terug invliegen. Pistetraining in het sportkot. Hopelijk zouden de overvloedige regenbuien ons wat bespaard blijven; want die hadden vandaag al meer dan genoeg water laten vloeien. Bij de opwarming zagen we dat de Voer al duidelijk oververzadigd was en daar hadden de eendjes ook wel duidelijk last van; het water stond tot op de hoogte van de bruggetjes en we hoopten toch dat zij er heelhuids zouden uit komen. Terug op de piste zouden we volgende versnellingen (1 keer 600 m aan 88%; 2 x1000 à 85% en 600m à 88% met 300/400 m rustig lopen) afwerken. Onze trainster legde Axel uit dat hij beter bij de mama zou blijven, maar daar had Axel wel geen oren naar, hij wilde en zou bij Lien lopen. Dit moest hij dan ook wel wat bekopen bij de volgende versnelling. Hij bleef daarna dan ook wijzelijk bij de tragere lopers; wat hem dan ook beter beviel. Het ging hem zelfs heel goed af in de laatste 1000m. Maar bij de laatste 600m moesten we wegens een zware stortvloed, donder en bliksem de training onderbreken. De piste veranderde snel in een klein zwembad waardoor onze loopschoenen voetbadjes en we tot op ons vel kletsnat werden. Wegens de weersomstandigheden gingen we allen snel naar huis om van een goeie warme douche te genieten. Maar woensdag als we weer van de partij zijn, zullen we na de training toch wel wat blijven nagenieten om de vele vakantieverhalen van iedereen te kunnen horen.
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
dat je voor Axel hebt meegebracht, na het douchen heeft hij er zich de hele tijd mee bezig gehouden. 
nu reeds haar moatje!
trainen. 
