De valpartij van onze coach was toch ernstiger dan ze zelf dacht want nu heeft ze al een week echt last van haar ribben. Een doktersbezoek is dan toch wel een grote noodzaak. Ik hoop dat het alleen maar een lichte kneuzing is en geen gebroken rib.; want volgende zondag is het Dwars door Mechelen. Omdat de papa te laat thuis was ging Axel mee naar de training. Lien wilde wel niet dat hij mee ging lopen want drie keer per week lopen zou te belastend voor hem zou zijn en een risico op kwetsuren meebrengen. Maar omdat Lien bij hem bleef was hij niet teleurgesteld. Ze zou hem wel kunnen bezig houden. Met nog een laat na-zomerzonnetje vertrokken we naar ons geliefkoosd bos voor een duurloop van 1uur 15 minuten. Het was een hele mooie toer en we genoten allen van onze looptocht. Bij onze terugkomst aan de kleedkamers stond Axel me al op te wachten hij had met de hulp van Lien een mooi geschenkje gemaakt met wat blaadjes en enkele woordjes. Omdat schrijven voor hem moeilijk is, is dit toch wel plezierig om te krijgen. Ik zal de blaadjes zeker drogen en het kaartje erbij laten. Kleine dingen maken me gelukkiger dan al het grootste van de wereld. Voor al de lopers had hij met Lien nog wat peperkoek en druifjes klaar gezet. Fier zoals hij was omdat hij dit had mogen doen. Na nog een drankje in de kantine gingen we snel richting huiswaarts. Wat is de voorbije week weer gevlogen.
Met opnieuw zomerse temperaturen vertrokken we vandaag voor de eerste maal naar onze nieuwe bestemming "Heverlee Sporthal" van onze nieuwe club "X". Met een grote opkomst liepen de Bosklappers en de Snelheidsmodellen met een paar jonge aanwinsten richting Heverleebos. Vandaag is er Fartlek voorzien in het trainingschema. Ik denk dat dit voor de meesten onder ons, een van de plezierigste oefeningen is. Zelf kunnen bepalen hoelang je wil volhouden en afzien. Na de training werden we verwelkomt door Kris met enkele lekkere versnaperingen. Peperkoek, appelsientjes en banaan alsook 3 soorten drankjes. Onze koolhydraten en vitaminen werden weer vlug aangevuld. Dit werd door iedereen enorm geapprecieerd. Bestuur, bedankt hiervoor. Het was weer een fantastische avond, waar ook Axel van heeft genoten, want hij wil vrijdag ook terug meegaan voor de langere duurloop. Maar daar zullen we toch nog eventjes mee wachten, want volgende week 17 september is er Dwars door Mechelen.
DOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUB Na een schooldag en opvang tot 17.30 is Axel zijn uithoudingsvermogen geen 100 % meer. Nog eventjes zoeken wat we kunnen doen om hem toch nog iets licht te laten eten, want met een jongen die niet zoveel lust is dit niet evident. We waren met een mooie groep om de dooploop van de nieuwe "voorlopig nog anonieme"club in te lopen. Na een kleine toespraak van Lies en het jonge enthousiaste bestuur, dat met heel veel moed en inzet deze nieuwe uitdaging aangaat, vertrokken we voor de opwarming. Gelukkig was het ditmaal mooi loopweer en bleef de regen achterwege. Op het programma : 1x400m aan 88% met 200m traag en dan nog 3x1000m met tussenin 200m traag. Voor Axel ging de 400m redelijk. Van Lien mocht hij nu even re-cuppen terwijl wij de 1ste 1000m liepen. Mijn benen voelden nog wel de heuvels van Lubbeek; maar met wat aanpassingen aan het schema ging het redelijk goed, de laatste 1000m heeft zelfs axel mee uitgelopen. Ik wilde met hem nog de laatste 50m een spurtje doen, maar hij hield het toch voor bekeken en liet me alleen gaan. Na nog wat informatie over de volgende trainingsmomenten en plaatsen, vertrok de voltallige groep voor de cooling-down toer in het Sportkot. Met de hulp van Lien heeft Axel toch nog de eindmeet gehaald. DOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUBDOOPLOOP NIEUWE CLUB
Vandaag gestart met veel enthousiasme aan een nieuw schooljaar. Drukke tijden, enkele aankopen doen voor de school en ook terug boekjes kaften, waar is de tijd dat ik nog naar school ging. Gelukkig is er nu weer wat structuur in zijn en ons leven. Hopelijk blijft het enthousiasme! Na vier jaar bij dezelfde Juf heeft Axel nu een nieuwe Juf en hopelijk klikt het van de eerste dag. Juf Katrien is wel geen onbekende, want we kennen haar van vorig jaar toen ze mee verantwoordelijk was voor de Special Olympics. Maar ja in een klas zal het toch wat anders verlopen dan tijdens de sportdagen. Voor de Oudervereniging zullen er ook weer drukke tijden aanbreken om de vele activiteiten die we gaan plannen, tot een goed einde te brengen. Hopelijk blijft het team zo enthousiast als vorig jaar. Gelukkig komen er nog 2 enthousiaste moeders bij. Raar dat de vaders zo weinig van zich laten horen. Vandaag loopt Axel niet mee op training en moet ik alleen vertrekken. Ik mis hem wel in ons gezelschap. Maar ik mag Lien de coach zeker niet vergeten een zoentje van hem te geven. Bij een temperatuur van 26°C en een zwoele lucht vertrekken we met ons zessen (Lien, Mieke, Christine, 2 dames waar ik spijtig genoeg de naam niet van ken en mezelf)richting Trolieberg. Met loden benen en een moeilijke ademhaling (de woensdagtraining kan niet de oorzaak zijn, want dat was een re-cuploopje van een 50tal minuutjes, of zijn we deze temperatuur na een kille en druilige augustusmaand niet meer gewoon) lieten Mieke en ik de snelle madammen zo beleefd als we zijn, vlug vooraan lopen. Maar bij het begin van de Trolieberg keerde het tij, want zij stelden voor dat wij vooraan liepen. Met hun adem in onze rug, lieten we ons beiden niet kennen en al was het traag, we hebben de Trolieberg zonder stappen verslagen. Is dat niet ferm van ons! Op de terugweg kon Lien het niet laten om ons te amuseren met enkele moppen, maar zoals Jeannet zal ik toch ook de moppen vanbuiten moeten leren wil ik ze kunnen navertellen. Apropos, waar is ons Jeannet? Lang geleden niet gezien of gehoord. We missen haar. Maar plots moest ik terug aan Zeeland denken; ik zag ons Lien 1/4 salto maken richting straatstenen. Volgens haar eigen zeggen had ze zich geen pijn gedaan, maar we waren toch wel wat ongerust wegens de slag die we hoorden. Hierna liepen we wel rustig richting zwembad. Waar we na het stretchen nog even bleven na keuvelen, informatie en plannetjes kregen voor de 2de "Ken je streek"loop voor zondag. Afspraak 10 uur in Lubbeek voor een kleine of lange 12 km, 't is zoals je het zelf wil inschatten. Na het lopen komen de papa en Axel mee genieten van de après-run. Bij een lekkere versnapering en een koel drankje kan de dag en de vriendschap onder elkaar weer niet meer stuk.
begint terug. Axel is reeds heel zenuwachtig, maar als we ons gesprekje onder vier ogen houden (zoals hij steeds zegt als hij iets wil vertellen) kan ik hem toch wat rustiger maken. Ik denk dat het goed zal zijn als er terug meer structuur in zijn leven komt, want tijdens de vakantieperiode is dit niet steeds mogelijk geweest. Gelukkig kunnen we ons vandaag toch nog eens uitleven in een gezellig samenzijn tijdens onze geliefkoosde sport. LOPEN §§§§§§§§§ De files beginnen al en het is nog geen school. Volgende keer toch wat vroeger vertrekken is de boodschap. Snel nog een berichtje naar Lien (de coach)dat we later zouden zijn, maar toch in aantocht waren. Sorry aan al diegene die al stonden te wachten. We liepen voor de opwarming naar het Provinciaal Domein waar er voor de meesten nog versnellingen op het programma voorzien waren, maar wij (Bea, Mieke, Veerle en mezelf) mochten ons verheugen op een re-cuploopje. Voor Axel had Lien enkele oefeningen in petto op de piste voorzien en daar was hij achteraf toch heel enthousiast over. Vooralleer terug naar Heuvelhof te lopen werd er nog even overlegd met de aanwezigen wat het vervolg nu zou zijn. Voor sommigen die kinderen in de club hebben en die mee aan competitie doen zal het al moeilijker zijn om de overstap naar de nieuwe club te maken en ik ben zeker dat er velen daar wel spijt van hebben. Zelfs ons Agnes mist nu reeds haar moatje! We zullen je gezelschap ook wel missen Agnes. Het jonge geweld tussen de geriatrosmadammen. De tijd dat we als team ons voor de marathon van Rome voorbereid hebben ligt nog vers in m'n geheugen.
In ieder geval wil ik het bestuur van de nieuwe atletiekclub in wording feliciteren met het mooie geboortekaartje dat ze ontworpen hebben. Zouden er op 14 oktober nu ook nog suikerboontjes bij zijn.
Al 3 weken na elkaar beginnen de maandagavondtrainingen met een onweer en regen, maar vandaag zouden we misschien toch wel geluk hebben. Axel bang van de bliksem zag er wel wat tegen op om op de piste te gaan lopen. Maar met wat geduld, hebben de weergoden dan toch voor wat opklaringen gezorgd. Met een mooi groepje vertrokken we voor de op-warming langs de voer en zo terug naar de piste. Ons trainingschema was 4x à 88% 400m en de laatste 50m alles geven,4x200m rustig, en dan terug 4x200m à 88% met ook de laatste 50m alles geven. Bij de 4x400m mocht Axel meelopen. Ditmaal heeft hij wel echt goed geluisterd naar Lien (de coach) en met wat hulp lukte het hem om toch ook 4x400m te lopen. Tijdens het lopen was hij me vanalles aan het vertellen en daardoor wist ik dat hij er wel van genoot om mee te trainen. Na de pistetraining liepen we nog een toer door het sportkot vooralleer te gaan stretchen en onderweg wist hij me te vertellen dat hij het fantastisch vond. We merkten zelfs op dat hij nog meer in zich heeft.
De 2 ladies with bikes waren nog aan het nagenieten van de ronde van Leuven en vertelde ronduit over hun ervaringen, Gaan ze volgend jaar de 100 km doen of heb ik dit verkeerd verstaan?
Dit is het korte verslag van een re-cuploopje van 13 km naar de Zoete Waters. Omdat dit het langere loopwerk betrof is axel maar best niet meegegaan en rustig bij de papa gebleven. Na een fotoschoot door Eddy (een vriend van ons) georganiseerd vertrokken we richting Heverleebos; reeds vanaf de start werden we door de snelle madammen voortgetrokken met een stevig tempo richting Herendreef. Wat was het lang geleden dat we deze richting insloegen. In het sportkot konden we zien dat de Voer al wat aan vocht verloren had en dankzij de zon die voor ons van de partij was, (wie had dat kunnen denken na weer zo een regenachtige dag). zou ik ook genoeg aan vocht verliezen. Gelukkig had ik een flesje water meegenomen, maar zoals moatje vocht met wat doping had meegebracht had ik dit toch ook beter gedaan. Mijn hoofd was een echte vuurtoren en moatje dacht dat ik ging sterven. "AVE CAESAR. MORITURI TE SALUTANT"; waar hebben we dat nog gelezen! Gelukkig kwamen m'n gezelschapsdames regelmatig terug om me weer aan te moedigen. "Bedankt hiervoor ladies". Amaai 13 km lopen aan een stevig tempo is toch niet alles. Het zal goed zijn dat de vakantie achter de rug is en we terug een stevige structuur kunnen inbouwen in onze looptrainingen Lien niet ongerust zijn ik heb het overleeft. Maandag zijn Axel en ik terug klaar voor de pistetraining
Na een dagje speelplein in het Provinciaal Domein met drukke activiteiten had Axel toch nog zin om mee te gaan trainen. Omdat het een re-cuptraining was, zou het waarschijnlijk wel meevallen. maar vermoeidheid had toch de bovenhand en zijn benen lieten het na een half uurtje al afweten. Daarom was het wijselijk om afwisselend te stappen en te lopen. Gelukkig was de training ook in het Provinciaal domein en terwijl de anderen hun trainingsprogramma afwerkten liepen wij op een rustige manier de groep tegemoet in de andere richting. Op de terugweg bleef Lien bij ons om hem wat moed in te praten, Ondertussen konden we nog wat bijpraten en daardoor vergat hij wel eventjes zijn vermoeidheid. Zodoende heeft hij het dan toch nog goed volgehouden. Met als afsluiter een lekkere koele cola was de vermoeidheid vlug vergeten. Morgen mag hij eens heel goed uitslapen. Ik denk wel dat dat hem heel veel deugd zal doen.
Onze trainers en vrienden zijn terug uit vakantie en we zijn superblij hen terug te zien. We hebben ze toch wel echt gemist. Zelfs met een telefoontje en regelmatige smsjes was het toch wel lang wachten op hun terugkeer. Vandaag zouden we er terug invliegen. Pistetraining in het sportkot. Hopelijk zouden de overvloedige regenbuien ons wat bespaard blijven; want die hadden vandaag al meer dan genoeg water laten vloeien. Bij de opwarming zagen we dat de Voer al duidelijk oververzadigd was en daar hadden de eendjes ook wel duidelijk last van; het water stond tot op de hoogte van de bruggetjes en we hoopten toch dat zij er heelhuids zouden uit komen. Terug op de piste zouden we volgende versnellingen (1 keer 600 m aan 88%; 2 x1000 à 85% en 600m à 88% met 300/400 m rustig lopen) afwerken. Onze trainster legde Axel uit dat hij beter bij de mama zou blijven, maar daar had Axel wel geen oren naar, hij wilde en zou bij Lien lopen. Dit moest hij dan ook wel wat bekopen bij de volgende versnelling. Hij bleef daarna dan ook wijzelijk bij de tragere lopers; wat hem dan ook beter beviel. Het ging hem zelfs heel goed af in de laatste 1000m. Maar bij de laatste 600m moesten we wegens een zware stortvloed, donder en bliksem de training onderbreken. De piste veranderde snel in een klein zwembad waardoor onze loopschoenen voetbadjes en we tot op ons vel kletsnat werden. Wegens de weersomstandigheden gingen we allen snel naar huis om van een goeie warme douche te genieten. Maar woensdag als we weer van de partij zijn, zullen we na de training toch wel wat blijven nagenieten om de vele vakantieverhalen van iedereen te kunnen horen.
Axel zoals steeds benieuwd vraagt hij me waar we vandaag gaan lopen, ik moet hem het antwoord schuldig blijven want dit was vorige woensdag nog niet afgesproken. Het is weer een verrassing. Zoals gewoonlijk hebben we een gids die ons ook vandaag zal begeleiden naar de Trolieberg. Met nog wat naweeën van vorige woensdag van de toch stevige training; en gelukkig zijn we niet alleen die last van vermoeide benen hebben; vertrekken we stipt 18.15. Het loopt wel wat moeizaam in het begin maar na een tijdje, gelukkig maar, beginnen onze spieren zich toch al goed op te warmen om aan de stevige klim te beginnen. Axel vraagt Bea, is het zo steil als de bergen in Oostenrijk; maar zij stelt hem vlug gerust dat het niet zo erg is. Met aanmoedigingen van Bea en mezelf geraakt Axel boven. Het vooruitzicht dat het nadien vlak en naar beneden zal gaan ziet hij dit avontuur toch nog zitten. Maar vooralleer we echt naar beneden lopen, zijn er toch nog een paar stukjes vals plat; waarop Axel heel droog zegt, IS DAT PLAT. An zegt me onderweg, Axel zal denken wat maken die vrouwen me hier toch allemaal wijs. Gelukkig is er een groepje dat ons tegemoet loopt en dit geeft Axel weer moed om er tegenaan te gaan. Bea en ikzelf vinden dat hij met een resem vrouwen rondom hem, hij zich rechter houdt en vlotter begint te lopen. Is er geen spotje op TV die dit bevestigt. Mannen presteren beter met wat aandacht! We moeten het gaan geloven. Sorry mannen, maar dit is het bewijs. Na het stretchen nemen we afscheid en wensen iedereen nog een heel fijn weekend. Axel en ik kijken al uit naar de volgende training.
Vandaag versnellingen in het Provinciaal Domein. Vertrekken aan het 0 punt - de aanlegsteiger van de bootjes - op een rustig tempo voor een halve toer rond de vijver, daarna versnellen tot aan het boothuisje. Alhoewel we als laatste liepen ging Axel redelijk goed mee. Maar een halve toer rond de vijver vroeg van Axel toch wel een heel grote inspanning. Gelukkig wist hij niet dat er nog meerdere versnellingen op het menu stonden. Deze versnelling werd 2 maal rond de vijver gelopen en dan richting Abdij via het kleine padje waar we ook nog moesten versnellen, dan naar links en zo terug langs het kleine padje (met nog een versnelling) naar de Abdij van Vlierbeek richting Heuvelhof. Hier zouden we ook nog 2x moeten versnellen, maar hier kon Axel niet meer en liepen we met ons tweetjes rustig richting AAGR (we hadden ondertussen 1uur.9minuten gelopen)waar we gingen stretchen en wachten tot An, Linda en Mieke terug waren. We moesten immers nog afspreken voor vrijdag. Hopelijk blijft het droog vrijdag en kunnen we genieten van een rustige duurloop.
Vandaag een hele regenachtige dag. Maar we volharden, regen of geen regen we gaan lopen. Aan zuurstof zal het ons zeker niet ontbreken. Het parcours zou niet vlak zijn maar wel heel heuvelachtig. Zou Axel het kunnen uithouden! Dat is de vraag? Na een half uurtje komen we na een klim van trappen en heuveltjes op het hoogste punt van Kessel-Lo. Niettegenstaande de regen blijft het uitzicht op de stad Leuven fantastisch, maar spijtig genoeg kunnen we hier niet lang blijven genieten; want de regen en de plassen zorgen ervoor dat we als waterkiekens aan de terugweg beginnen. Vandaag hebben we juist 1 uurtje gelopen. Voor Axel was het weer een heel avontuurlijke belevenis, want thuisgekomen en na een warme douche mocht de papa mee genieten van zijn avontuurlijk loopuurtje. Hopelijk kunnen we nog lang blijven genieten van het joggen als loopduootje.
Eindelijk is de dag aangebroken dat hij met mama mee kan gaan trainen. Vandaag samen een klein uurtje gelopen. Langs bospaden die niet steeds vlak zijn, heeft hij echt laten zien dat kinderen met een verstandelijke handicap ook mee kunnen. Het deed me deugd om samen met axel en vrienden sportievelingen te kunnen meelopen. Misschien kan zijn wens om ooit eens mee te lopen met de mama in een marathon uitkomen, maar nu nog maar denken aan kleinere wedstrijden. Met de hulp van enkele vrienden/lopers/loopsters moet dit zeker lukken. Heb een link gevonden op het internet waar men een aangepaste vrijetijdsbesteding kan vinden. http://www.vrijetijdsbank.be/
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
nu reeds haar moatje!
trainen. 
