'Je hoeft slechts twee schoenen en een trainingspak aan te trekken en je bent weg.'Eric de Mildt
GENT - Reportage Vlaanderen loopt de ziel uit zijn lijf Eén blik langs de Watersportbaan in Gent en ze vallen meteen op: de joggende Vlamingen in trainingspak en met podcast of mp3-speler in het oor. Terwijl vroeger alleen atleten en ex-sporters er hun conditie op peil hielden, zijn het nu vooral ouderen en studenten die de Finse piste inpalmen om conditie te kweken.
De tweede loopgolf in Vlaanderen is een feit. Terwijl in 1999 nog maar 7 procent van de Vlaamse bevolking liep, was dat vorig jaar al 14,3 procent. Dat blijkt uit een onderzoek van professor Jeroen Scheerder aan de KU Leuven (DS 7 november). De voornaamste reden is dat gezondheid en fitheid steeds belangrijker worden. Vooral vrouwen lijken zich daardoor aangesproken te voelen.
Twee uurtjes kuieren langs de Watersportbaan in Gent bevestigt die stelling alleen maar. Van de tientallen sportievelingen die hun loopschoenen hebben aangetrokken, is het grootste deel vrouwen, van jong tot oud.
Jenny De Roose (59) beantwoordt perfect aan het profiel van de loper van de tweede golf. Twee jaar geleden begon ze één keer per week rond de Watersportbaan te lopen. 'Voor mijn conditie', zegt ze. 'Naarmate ik ouder werd en de trappen op moest lopen of met de fiets moest rijden, merkte ik dat ik snel uitgeput raakte. Na twee jaar lopen is mijn conditie al veel beter. Als ik nu met de fiets een brug moet oprijden, hijg ik niet meer. Ik merk een groot verschil.'
Maar je hoeft niet oud te zijn om geen conditie te hebben. Dat merken Rebecca Van Ooteghem (20) en haar vriendin Griet Decrock (22) maar al te goed. Terwijl Rebecca aan een gestadig tempo volhardt, houdt Griet het af en toe voor bekeken. 'Ik ben pas deze week beginnen te lopen. Rebecca heeft mij meegesleurd', zegt ze met een blos op haar wangen.
'Ik was al langer van plan om ermee te beginnen, maar alleen kwam ik er nooit toe. Je moet tijd vrijmaken om te lopen. 's Avonds durf ik dat hier niet, en in het weekend moet ik werken. Daarom probeer ik tussen de lesuren door mij even te ontspannen.'
Rebecca knikt: 'Al merken we wel dat lopen meestal op de laatste plaats komt', zegt ze. 'Soms zoek ik onbewust naar excuses om maar niet te hoeven lopen, zoals studeren. Nochtans merk ik dat lopen mij nadien veel meer energie geeft om weer achter mijn boeken te kruipen.'
In een samenleving waar iedereen klaagt vrije tijd te kort te hebben, lijkt het merkwaardig dat een duursport, zoals lopen, aan populariteit wint. Maar daar zijn de joggers langs de Watersportbaan het niet mee eens. 'Wat is een duursport', vraagt Griet. 'Als je gaat fitnessen, verlies je misschien veel meer tijd om je te verplaatsen. Om te lopen heb je geen specifieke zaal nodig, je kan het snel en overal doen.' Ook Jenny denkt daar zo over. 'Lopen is zeer laagdrempelig en goedkoop. Je hoeft slechts twee schoenen en een trainingspak aan te trekken en je bent weg.'
Maar net daar wringt het schoentje, vindt ex-atleet Joost Dejonckheere (44). Bijna dagelijks komt hij nog een uurtje langs de Watersportbaan zijn kilometers malen om zijn conditie op peil te houden. Wat hij dan ziet, doet soms zijn wenkbrauwen fronsen. 'Tijdens het weekend lopen hier honderden mensen op hetzelfde moment. Dan vraag ik mij altijd af hoeveel van hen werkelijk gezond lopen. Twintig procent? Het is positief dat meer mensen beginnen te lopen, maar velen pakken het verkeerd aan.'
'Als je ze ziet hijgen, weet je dat ze zich overbelasten', aldus Joost. 'Er zijn veel mensen die onbesuisd en onvoorbereid beginnen te lopen en denken dat ze de volle vijf kilometer rond de Watersportbaan aankunnen, maar zichzelf dan tegenkomen.'
'Het tv-programma waarin Koen Fillet zich voorbereidde om een marathon te lopen (Fillet gaf nog voor de start op wegens een blessure, red.), was in die zin goed. Het heeft een realistisch beeld getoond. Lopen doe je met verstand. En als beginneling moet je vooral leren te lopen, aan een traag tempo, bij voorkeur niet sneller dan zes kilometer per uur.'
'Sommige mensen lachen daar misschien mee. Maar als ik beginnende joggers hoor verkondigen dat ze een uur lang aan een tempo van vijftien kilometer per uur kunnen lopen, moet ík lachen. Ik heb zelf gesport, ik weet wat intensief lopen is en hoe snel je blessures krijgt.' (zie inzet)
Volgens Gwen Vankevelaer (20) loopt het allemaal niet zo'n vaart. 'Ik denk dat het initiatief Start to Run, dat de mensen leert geleidelijk aan op te bouwen, een groot succes is en de mensen heeft bewust gemaakt om niet te veel hooi op de vork te nemen', zegt ze. Zelf heeft ze nog aan atletiek gedaan. Sinds ze op kot zit in Gent, loopt ze alleen nog recreatief.
'Door Start to Run houden ook veel meer mensen het vol om te lopen', zegt ze.
'Ik zie nu zelfs rondom mij mensen die nog maar enkele jaren lopen en al proberen aan een marathon deel te nemen. Ik vind dat positief, omdat zij voor zichzelf willen bewijzen dat ze iets bereikt hebben. Ik ben ervan overtuigd dat dergelijke verhalen nog meer mensen zullen aanzetten om te lopen.'
Al is niet iedereen daarvan overtuigd. 'Dit is niet meer dan een hype', zegt de ex-atleet Joost Dejonckheere. 'Over twee jaar waait dit weer over, net zoals er binnen enkele jaren ook minder tennissers zullen zijn omdat Kim Clijsters gestopt is.'
Met een delegatie van 13 vrouwen en 1 man vertrokken de snelheidsmodellen richting Etten-Leur. Voor velen was het vandaag hun eerste halve marathon. Met een temperatuur van 14 graden en een koude wind, deed bij velen toch de vraag weer rijzen wat nu juist aandoen/aanhouden.(zenuwen!!!) Na het afhalen van de chip en de opwarming gingen we richting start. Nog iedereen succes wensend liepen we om 13.40 uurover de eerste matten. De snelle liepen al gestaag weg, maar Marion en ikzelf bleven rustig ons tempo lopen. Km 5 werden we aangemoedigd door Lien en Dirk. Op de open plekken speelde de wind voor een deftige tegenstander. Maar het prachtige parcours hielp ons die momenten snel vergeten. Van Gogh had zeker niet naar het zuiden van Frankrijk moeten gaan, hier waren er eveneens prachtige velden met een tapijt van rode kolen (wel geen zonnebloemen) met in het midden een kale boom die heel surrealistisch oogde. Aan de 10 km kwamen we op een tijd van 1 uur 7 minuten voorbij, we waren bijna half weg. Onderweg konden we een groepje lopers van de streek inhalen, die aangemoedigd werden door hun eigen coach die al 20 keer deze wedstrijd had meegelopen. Het was precies ons Lien in spe. Omdat ik het parcours vorig jaar al gelopen had kon ik het wat inschatten waar we ongeveer waren. Na een laatste bocht wat steil naar boven richting brug over de autobaan, moesten we nog een kleine 2,5 km lopen. Lien kwam ons nog een laatste keer aanmoedigen en het mag gezegd dat doet zon deugd dat zelfs de zwaarste pijn lijkt te verglijden. De laatste meters met de finish in zicht kon met de laatste energie toch nog met een sprintje ervaren worden. We hebben het weer gepresteerd, niet als snelste van de groep, maar de volharding om deze wedstrijd uit te lopen doet eveneens deugd.
De nacht van Halloween zit vol met symbolen Er zijn vreugdevuren, pompoenen met gezichten, mensen die zich als teruggekeerde doden verkleden en kinderen die bedelend langs deuren gaan. Dat is niet zomaar.
Het begon allemaal duizenden jaren geleden bij de Ierse Kelten, die natuur goden aanbaden. Zij vierden op 31 oktober het einde van het jaar. Dus ons Oud en Nieuw. Dat heette toen Samhain. Er werden op deze avond religieuze rituelen uitgevoerd. Zo gingen mensen naar de hoogste heuveltoppen om de zon te danken voor de oogst. Ze ontstaken daar dan een enorm vreugdevuur. Er werden offers in het vuur gegooid even als een deel van het oogst. Ook dieren moesten eraan geloven. Bonfire heet dat vuur, genoemd naar de beenderen in het vuur. Er word zelfs gefluisterd dat ook mensenoffers de goden tevreden moesten stemmen. Maar of dat zeker is,durft niemand meer te zeggen. Wat men wel weet is dat Kelten uit de vlammenzee gloeiende houtkool mee naar huis namen. Dat deden ze in uitgeholde rapen. Omdat die wel heel klein waren, werden dat later pompoenen. Die kregen bovendien ook nog een gezicht, om de doden op afstand te houden. Door Engelse, Schotse en Ierse immigranten ontstond Halloween in de negentiende eeuw in Amerika. In de twintigste eeuw werd Halloween in Amerika vooral een feest waarbij kleine kinderen als spoken langs de huizen gingen en met uitgesneden pompoenen als lantaarns vroegen om traktaties. Sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw neemt de populariteit van het feest bij volwassenen toe. Ook is er een groeiende belangstelling voor de aankleding en versiering van feest en feestgangers.
Wat is Halloween
Ook genoemd All Hallows' eve(ning) , is de Engelse naam voor de Allerheiligenavond . Het feest wordt gevierd op 31 oktober, de Avond voor de Allerheiligen. Het heeft zich Engeland ontwikkeld tot een wereldlijk feest van grappen, traktaties en griezelige verkleedpartijen. Het feest is nu uitgegroeid tot een van de grootste feesten van de wereld.
Waar wordt het gevierd?
Het feest wordt op dit moment vooral in Amerika gevierd. De laatste paar jaren kun je ook in de Belgische winkels steeds meer spullen kopen die te maken hebben met Halloween. In Six Flags heeft men bijvoorbeeld elk jaar een heel thema Halloween dat veel bezoekers trekt. Sinds de jaren tachtig is Halloween in Belgie bekend. Vooral onder scholieren en volwassenen is het feest de laatste jaren sterk in opkomst. Scholen, buurthuizen, cafés, clubs en discotheken organiseren Halloween feestjes.
Rituelen
Zoals hiervoor te lezen is, is een van de rituelen dat kinderen langs de huizen gaan om snoep op te halen (denk aan ons Sint Maarten feest). Het belangrijkste ritueel wat je veel in Belgie terug ziet is de pompoenenlantaarn. Vaak zie je die uitgesneden voor de deuren staan als we Sint Maarten gaan lopen. In de hele maand oktober kun je in allerlei winkels pompoenen kopen. Maar ook zie je steeds meer kostuums, muziek, versiering, snoepjes, recepten, grappen, geschenken, kaarten, afbeeldingen, boeken, video's en films verschijnen in de winkels.
De legende van Jack de Lampion
De pompoenen die worden meegedragen tijdens Halloween worden ook wel Jack 'o Lantern genoemd. En dat is niet zomaar. Een Ierse man met de naam Jack had een treurige reputatie. Iedereen kende hem als een bedrieger en een agressieve dronkaard. Op de avond van Halloween besloot de duivel om Jack mee te nemen naar de hel. Natuurlijk had Jack daar helemaal geen zin in. Dus bedacht hij een list. Hij zei:"Ik ga mee, maar wil jij dan eerst een appel plukken uit de boom daar?". De duivel klom in de boom en plukte de vrucht. Maar Jack was zo sluw: hij kerfde een kruis in de boom. Het symbool waar de duivel niet tegen kan. De duivel smeekte Jack hem te bevrijden. Hij stelde Jack voor dat hij hem tien jaar lang met rust zal laten. Maar Jack zei: "Nee, je mag me nooit meer lastig vallen. En nooit meer op mijn ziel vragen, zelfs niet na mijn dood."De duivel moest instemmen met die deal. Helaas voor Jack, hij stierf een jaar later. Toen hij bij de hemelpoort kwam werd hem de toegang ontzegd. Hij mocht er niet in. Hij had immers altijd gelogen en bedrogen. Dus ging Jack naar de hel. Maar de duivel zei: "Nee, je mag hier niet naar binnen, want dan breek ik mijn belofte aan jou. Jij wilde toch nooit meer iets met mij te maken hebben?" Jack werd teruggestuurd naar de aarde. Om zijn weg te vinden, kreeg hij een gloeiende kool mee uit het vuur van de hel. Die stopte hij in een pompoen. En zo doolt Jack tot op de dag van vandaag rond. En dat zal hij blijven doen, Halloween, na Halloween, na Halloween.
Bij de Christelijke mutualiteit heeft een ouder van een kind met 80% handicap recht op korting van kabel TV.
Vroeger was dit voor kijk en luistergeld en dit wordt nog steeds vermeld op de attesten maar van kabel TV wordt er niet gesproken zodat weining mensen weten dat ze er recht op hebben. Blijkbaar moet je de factuur betalen die je onlangs gekregen hebt maar voor het einde van het jaar stuur je de factuur met een kopie van het attest waar het % handicap van je kind opstaat naar de instantie van kabel TV. Vermeld ook je rekeningnummer en ze moeten dan ongeveer 70 Euro terugstorten op je rekening.
In sommige gemeentes wordt een rol vuilniszakken aangeboden aan families met kinderen met een handicap. Het enige wat je hiervoor nodig hebt is een document van je huisarts. Dit zal wel niet gebruikelijk zijn in alle gemeentes maar je kunt het maar navragen.
Voor een persoonlijk assistentiebudget. Zie link hierboven. Er zijn wel wachtlijsten voor dit budget maar het is wel interessant voor gezinnen die hun kind zelf verzorgen. Dit assistentiebudget is wel niet combineerbaar met internaat. Maak een afspraak bij je mutualiteit en zij zullen je de nodige informatie verschaffen.
Zondag vroeg uit de veren want we waren met onze club HRC Hagelandse Running Club ingeschreven met 8 teams om mee te doen aan de Ekiden. De voorbereidingen van de Picnic die we beloofd hadden aan de deelnemers begon als een marathon. Gelukkig had ik het geluk dat Leo meehielp en Axel eveneens zijn best deed om toch met kleine dingen te helpen. Tegen 11 uur vertrokken we naar Brussel met een volle koffer eten en drinken. Gelukkig vonden we nog dichtbij plaats op de parking. Ronny, de trainer van onze Bosklappers was al de nummers en chips gaan afhalen. Dit maakte het de kapiteins van de ploegen wel heel gemakkelijk. Kris was reeds plaats gaan zoeken op de tribune; zo was het plezanter om met de hele groep samen te zitten. De tijd vloog voorbij en het was hoogtijd voor de opwarming. Axel ging met Jo reeds op verkenning en zo wist hij toch dat het al na de start heel steil omhoog ging. Klokslag 13 uur werd de start gegeven; we vertrokken op ons eigen tempo en dit ging ons heel goed af. Wie het park van Laken en de omgeving van het Boudewijnstadion kent, weet dat dit helemaal geen vlak parcour is. Na 2.5 km kregen we bevoorrading. Flesjes water in plaats van bekertjes dat was makkelijker om te drinken. Na de verfrissing liepen we langs het Koninklijk Paleis. Om nadien richting atomium te lopen. Hier ging het ook lichtjes vals plat, maar aan het atomium kregen we de heuvel die we eventjes te voren mochten naar beneden lopen. Omdat ik zag dat Axel heel vlot liep en er iemand van onze club op een 200 m voor ons liep, liet ik hem maar doorlopen. Het was prachtig om zien hoe vlot het hem afging. Ik was weer eens een heel gelukkige mama. Met een tijd van 31 minuten 57 kwam hij in het Bouwdewijnstadion aan, voor de aflossing. Wie nog meer wil genieten van onze loopevenementen kan dit op de website van onze loopclub. http://www.hrc-running.be/
Vandaag was er een nieuw loperke bij de club Voor Axel een welgekome deugd. een leeftijdgenootje die even graag aan sport doet als Axel. Voor de training was er een duurloop voorzien van 1 uurtje aan 75% met in het midden 2 x 4' aan 85% (2' rustig). Axel en Hans liepen met veel plezier de versnellingen mee en deden op 't laatst nog een sprintje. Het was mooi om zien. Ik was een gelukkige mama. Axel en Hans babbelde gezellig met mekaar en het was een zekerheid, het klikte van de eerste moment tussen hen beiden. Axel hoopt nu dat hij lid wordt en dat ze nog samen vele kilometerkes zullen lopen. Aan ons Public Relation manneke (Axel) zal het niet liggen want hij vertelde dat het na elke training feest is, met drankjes en koekjes Nu maar hopen dat hij terug meekomt met de papa.
Dat nederlands een moeilijke taal is om aan te leren voor Buitenlanders: bewijst onderstaande tekst:
Men spreekt van één lot, en verschillende loten, maar 't meervoud van pot is natuurlijk geen poten. Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten, maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen? Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik vloog. Maar zeg nu bij wiegen beslist niet: ik woog, want woog is nog altijd afkomstig van wegen, maar is dan 'ik voog' een vervoeging van vegen? Wat hoort er bij 'zoeken'? Jazeker, ik zocht, en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht? Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten. En toch is ik 'hocht' niet afkomstig van hechten. En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep. En evenmin zegt men bij slopen 'ik sliep'. Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen. Maar fout is natuurlijk 'ik riep' bij het rapen. Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u 't weet en dat u die kronkels beslist niet vergeet.
Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik 'ik riep'. Nu denkt u: van snoepen, dat wordt dan 'ik sniep'? Alweer mis, m'n beste. Maar u weet beslist, dat ried komt van raden, ik denk dat u 't wist. Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood. En toch volgt na wieden beslist niet 'ik wood'. 'Ik gaf' hoort bij geven, maar 'ik laf' niet bij leven. Dat is bijna zo dom als 'ik waf' hoort bij weven.
Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken. Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken. 't Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist, maar hoort bij vergeten nu logisch vergist? Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen. En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen: hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond? Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond. En noemt u een mannetjesrat nu een rater? Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater.
U ziet, onze taal beste dames en heren, is, net als ik zei, best moeilijk te leren.
De eerste schoolweek zit er al op en we zijn reeds druk in de weer om het volledige of toch bijna volledige jaarprogramma van de oudervereniging BBOG Woudlucht in elkaar te steken. Tijdens onze eerste vergadering was 't enorm fijn om iedereen of toch bijna iedereen terug te zien. Onze oudervereniging is afgeslankt, naar gelukkig toch, nog 6 super actief werkende mensen. Schoolverlaters zijn de oorzaak van onze afslanking. Hopelijk kunnen we tijdens de eerste contactavond in de school, ouders warm maken om mee te komen participeren in de oudervereniging. Anders zal het enorm organiseren worden om alles op een vlotte manier te laten verlopen. Maar ik ben zeker dat het dit jaar ook weer allemaal goed zal verlopen. IK WIL DE GANSE OUDERVERENIGING BEDANKEN VOOR HUN INZET.
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
