Tijdens de speeltijd op school of in de gangen op kantoor zijn er vaak allerhande roddels te horen.
Hierbij een fabel die beter aantoont dan een lange uiteenzetting hoeveel kwaads een roddel kan doen die algauw een eigen leven begint te leiden.
Op een dag komt iemand Yoshi (gebruik je favoriete held) bezoeken en zegt hem:
- Weet je wat ik net heb gehoord over je vriend?
- Wacht even, antwoordde Yoshi. Vooraleer het me te vertellen, zou ik graag willen dat je er de drie zeven over laat gaan.
- De drie zeven?
- Ja, zei Yoshi. Vooraleer je me allerhande zaken gaat vertellen over anderen, kan je beter even de tijd nemen om die informatie te filteren. De eerste zeef is die van de waarheid. Heb je gecheckt of wat je me wil zeggen wel echt waar is?
- Nee. Ik heb er alleen over horen praten...
- Je weet dus niet of het waar is. Dan gaan we over naar de tweede zeef: die van de goedheid. Is wat je me wil zeggen iets goeds?
- Nee! Integendeel.
- Dus, vervolgde Yoshi, je wilt me slechte dingen vertellen en je bent zelfs niet zeker of ze waar zijn. Je kan misschien toch nog slagen in je test, want er blijft nog één zeef over, die van het nut. Is het nuttig dat je me vertelt wat mijn vriend gedaan heeft?
- Nee. Niet echt.
- Wel, besluit Yoshi, wat je me te vertellen hebt is niet waar, niet goed en niet nuttig. Waarom zou je me het dan vertellen?
Overtuigd?
De fabel is natuurlijk ook van toepassing op volwassenen. Vervang de held door iemand in wie je vertrouwen hebt en de vriend door een collega of een concurrent
7.30 uur roept m'n klok me wakker om aan de duurloop van 2 uur te beginnen; maar de weergoden waren me niet zo goed gezind. Hevige wind en hagelbuien deden me besluiten om toch nog eventjes terug in m'n warme nestje te kruipen. Hopelijk zouden deze ongezellige weersomstandigheden niet te lang duren. Maar om 8 uur zorgde Axel er wel voor dat m'n rust voorbij was 'en ben dan toch maar opgestaan' want z'n dvd's van de kampioenen waren aan het wachten. Ondertussen zou ik al maar lekkere pistoleetjes beginnen te bakken. Na nog wat huisactiviteiten was het ondertussen al 1 uur geworden. Gelukkig was ondertussen de lucht opgeklaard en zelfs het zonnetje kwam te voorschijn. Met m'n loopkostuumeke en loopsloefkes aan, ging ik nog eens de Veltemse buurt verkennen. **************
Heersemmolen, Leuvensestraat, Veltem-Beisem De Heersemmolen ontleent zijn naam aan de Frankische plaatsnaam 'Hendersem', woonplaats van Hendrik. Hij is gelegen op de Molenbeek, die op die plaats kunstmatig werd verhoogd om de watervoorziening van de molen te verzekeren. De oudste gedeelten, opgetrokken in oranje Spaanse baksteen en witte zandsteen, dateren uit de 15de eeuw. In de daaropvolgende 500 jaar is er geregeld verbouwd en uitgebreid. In 1986 werd de molen gerestaureerd en weer maalvaardig gemaakt. *********** Het is toch wat anders om alleen te moeten lopen; maar gelukkig heb ik m'n mp3 spelertje om me gezelschap te houden. Het eerste uur loopt heel soepel, maar de donkere wolken brengen een eerste regenbui mee. Onderweg kom ik nog een eenzame loper 2 maal tegen. 'Hé, we hebben precies dezelfde weg uitgekozen, maar dan in tegenovergestelde richting' roept hij me toe. Met een glimlach en een groetje lopen we beiden ijverig verder; hoe lang hij nog wil lopen weet ik niet maar ik moet er nog 3 kwartiertjes aanbreien. Ondertussen ben ik in de fusiegemeente Winksele aangekomen. *********** Maria-Hemelvaartkerk, centrum Winksele Romaanse zandstenen westertoren en middenbeuk (12de eeuw), fraai portaal (13de eeuw). ************************* Rustig aan de hartslagmeter in het oog houdend loop ik terug huiswaarts. Ja, m'n 2 uur zit erop, nu een lekkere douche en dan lekker in de zetel.
Op 040207 trekken we met een 14 tal lopers naar Bosvoorde voor de eerste midwinterloopwedstrijd. Afstanden van 10 en 20 km zullen getrotseerd worden in het prachtige Zonieenwoud.
Wat geschiedenis van het
Het Zonienwoud is een van de merkwaardigste bossen in Vlaanderen. Niet alleen omdat het zo groot is, maar vooral omdat het al in de verste oertijden een bos was en dat door honderden eeuwen heen ook steeds gebleven is. Vooral omdat nijvere boeren steeds op zoek waren naar een lapje grond dat nog niet ontgonnen was. Oud betekent echter niet dat het bos niet veranderde sinds zowat 10.000 jaar geleden, aan het einde van de laatste IJstijd, de eerste bomen uit de toendrabodem kropen. Uit onderzoek blijkt dat er toen vooral Linde groeide, Hazelaar, Kastanje en Eik. Na verloop van tijd verdrongen beuken de linden en rond het begin van onze tijdrekening overheersten Eik en Beuk het Zoniënwoud. Julius Caesar noemde het bos dat in zijn tijd onze streken bedekte een dicht, ondoordringbaar oerwoud, maar de Griekse aardrijkskundige Strabo sprak hem tegen. Voor hem was het Kolenwoud helemaal niet zo woest als de Romeinse veldheer had beweerd. We zullen de waarheid wellicht nooit kunnen achterhalen. Wat wel als een paal boven water staat, is dat reeds in het eerste millennium van onze tijdrekening langs alle kanten aan het bos werd geknabbeld. Plaatsnamen met 'rode' en 'laar'(Hoeilaart, Sint-Genesius-Rode), die wijzen op gerooide plekken in het bos, duiken pas op in documenten uit de twaalfde eeuw, maar de plaatsen die ze benoemen zijn ouder. Het levensverhaal van Sint Hubertus bewijst overigens dat reeds in de achtste eeuw mensen actief waren in en rond het bos. Volgens een teruggevonden documetn noemde men het zonienwoud ' SONIA ' De echte Sint Hubertus De legenden over Sint Hubertus, patroonheilige van de jagers en beschermheer van het Zoniënwoud, zijn bijna niet te tellen. Zoveel verhalen vertelt men over hem, dat men er bijna aan zou twijfelen of Hubertus echt heeft geleefd. Hubertus was een zoon van Bertrand, hertog van Aquitaine. Hij trad in dienst bij hofmeier Pepijn van Herstal en trouwde met Floribane, dochter van de hertog van Leuven. Het echtpaar had een zoon, Floribert. Het huwelijk belette Hubertus niet bisschop van Maastricht te worden. In 721, na het overlijden van Sint Lambertus, verhuisde hij zijn zetel naar Luik. Daarmee was hij de eerste bisschop van het toekomstige prinsbisdom. Hij erfde de villa van zijn vrouw in Tervuren en bracht er regelmatig enkele weken door om in het uitgestrekte bos te jagen. Een hobby die misschien niet direct tot zijn latere heiligheid bijdroeg, maar beslist stof leverde voor talrijke legendes.Hij stierf op 30 mei 727 in Tervuren, aan de rand van het bos waar hij zoveel van hield.
Dat 'Sonia' de eeuwen overleefde, hebben we waarschijnlijk te danken aan de ligging van het woud, halfweg tussen Leuven en Brussel. Nog voor het jaar 1200 werden de hertogen van Brabant de trotse eigenaars van het bos waarin ze graag en veel jaagden, maar waaruit ze ook volop klinkende munt sloegen. Zelfs tegen het einde van de 15de eeuw was de houtproducent Zoniënwoud nog goed voor 25 procent van de inkomsten van het hertogdom. In de dertiende eeuw lieten de hertogen een jachtslot bouwen in Tervuren, comfortabel te bereiken vanuit zowel Leuven als Brussel. Het slot groeide uit tot een echt paleis, waarin een tijdlang ook een deel van de hertogelijke administratie was ondergebracht. De heersers die de hertogen opvolgden, bleven verknocht aan Tervuren en het woud. De jachtpartijen van keizer Karel in de 16de eeuw waren enorme feesten van onvoorstelbare pracht en praal, als we de reeks wandtapijten 'De Jachten van Maximiliaan' mogen geloven. Elk tapijt stelt een jachttafereel voor tijdens een van de twaalf maanden van het jaar, telkens op een andere plaats in het bos. In de lente joegen de heren met valken, in de zomer gingen ze achter herten aan en in herfst en winter stortten ze zich op de everzwijnen. Aan het feesten kwam echter een einde en de twee eeuwen na Karel V vormen eigenlijk één lange rampentijd voor het bos, afgezien van een paar korte glansperiodes, zoals tijdens het bewind van Albrecht en Isabella. Geldzuchtige eigenaars, diefstallen, slordig beheer en plunderingen zorgden ervoor dat het eens zo trotse woud er rond 1700 belabberd bijlag. Pas in 1770 begon het herstel. Het Oostenrijkse bewind stelde Jean Charles Théodore de l'Escaille aan als onderwoudmeester met een ambitieus programma voor herstel van het woud. De l'Escaille slaagde niet in zijn opzet. In zijn plaats kwam een Oostenrijker, Joachim Zinner, die eerder had meegewerkt aan de aanleg van het Warandepark in Brussel. In 1787 kreeg hij zijn benoeming als directeur van de aanplantingen in het Zoniënwoud. Een jaar later begon hij jonge beuken aan te planten, rij na rij, als soldaten in het gelid. Zelfs de revolutionaire Fransen lieten hem verder planten: duizenden en duizenden beuken, het huidige bos draagt er nog steeds de sporen van. In 1815 werd het Zoniënwoud samen met andere staatsdomeinen eigendom van de Hollandse koning Willem. Zeven jaar later droeg hij Zoniën over aan de algemeene Nederlandsche Maatschappij ter Bevordering van de Volksvlijt, voorloper van de Generale Maatschappij van België. Het bos was toen nog zowat 11.500 ha groot. Daarvan rooiden en verkochten de 'algemeene' en haar opvolgster , de 'Generale', meer dan de helft. Toen de bank het bos in 1842 op aandringen van koning Leopold I aan de Belgische staat verkocht, was het nog maar 4.836 groot. Zelfs daaraan werd nog geknabbeld: 16 ha gingen op aan de spoorlijn naar Namen. Brussel kreeg een dikke 100 ha om er een park van te maken: het Terkamerenbos. En op een kleine 100 ha mochten privé-investeerders renbanen en oefenbanen aanleggen in Bosvoorde en Groenendaal.
Veel voorkomende roofvogels in het Zoniënwoud zijn de Bosuil en de Buizerd, maar ook sperwers, haviken, boomvalken en ransuilen maken regelmatig hun opwachting.
Muizen is nu al 3 jaar op rij, de place to be voor onze nieuwejaarsloop met daarna de receptie. Dit jaar wilden we er toch iets speciaals van maken en wilden we ons Lien toch eventjes in de bloemen zetten. Voor de gelegenheid hadden we een liedje in elkaar gestoken dat door iedereen heel goed werd meegezongen. HRC LIEDJE Refrein En we zijn met z'n allen op training geweest. En 't was er een reuze gezellig feest En da's de trainster die ons den uitleg geeft. En da's de coach die geen schema's vreest. Al in den Haa Air Cee.
En is dat hier ons lieve Lien, Ja, dat is ons lieve Lien. En is dat hier den B14? Ja, dat is den B14. B14, ons lieve Lien, Vivat Vivat de Runnersclub, vivat vivat de Runnersclub. Refrein En is dat hier een Hrceeke? Ja, dat is een Hrceeke. En is dat hier ons beste Peeke? Ja, dat is ons beste Peeke Ons beste Peeke, een HRceeke, den B14, ons lieve Lien, Vivat vivat de Runnersclub, Vivat vivat de Runnersclub. Refrein En is dat hier een toffe bende? Ja, dat is een toffe bende. En lopen die dan tot op 't einde? Ja, die lopen tot op 't ende. Een toffe bende tot op 't ende, ons beste Peeke, een Hrceeke, den B14, ons Lieve Lien, Vivat Vivat de Runnersclub, Vivat Vivat de Runnersclub. Refrein En is dat hier geen goe gerief? Ja, dat is hier goe gerief En is dat hier n'n nieuwsbrief? Ja, dat is n'n nieuwjaarsbrief! Een nieuwjaarsbrief, geen goe gerief, een toffe bende, een Hrceeke, den B14, ons lieve Lien, Vivat Vivat de Runnersclub, Vivat Vivat de runnersclub.
Na het voorlezen van een stukje nieuwjaarsbrief was het tijd voor de geschenkjes. Ons Lien werd in de bloemetjes gezet en kreeg daarbij ook nog enkele andere nuttige geschenken. Ik weet zeker dat dit haar wel heel erg verraste. Zij heeft het verdiend. Ook de trainers werden niet vergeten, zij kregen elk een degustatiepakketje van Blonde Leffe.
Schema vandaag vertelt ons dat er op het menu Fartlek staat. 1/1 - 2/2 - 3/3 - 4/4 - 3/3 - 2/2 - 1/1. 1 minuut snel/1 minuut traag enzovoort. Vandaag zijn we niet met zo velen omdat het weer nu ook niet al te denderend is. Ons Lien die met een keelontsteking kampt kan noodgedwongen niet mee lopen; en omdat Axel zich toch ook nog niet zo sterk voelt na een buikprobleempje van onder het weekend blijven zij achter. Zij wil ondertussen Axel helpen met het leestukje dat hij tegen morgen moet kunnen. Dat ziet hij wel zitten. Met ons kleine groepje vertrekken we richting Blanden waar we rustig??? onze oefeningen kunnen doen en ik moet zeggen ik voel me enorm goed. Ik moet zeggen dat ik me vandaag minder zorgen moet maken om Axel en dat zal ook wel een van de redenen zijn dat ik me heel relax voel. Ik weet hij is in goede handen. Ondertussen vertelt Gerda die pas terug is van een bezoekje aan An (ook een loopster) die voor de ogenblik in Burkina verblijft als vrijwilligster. honderduit over het leven daar. Met een heleboel bruikbare spullen voor de school en de inwoners van het dorpje die Gerda had meegenomen was An in ieder geval heel blij; evenals de inwoners. Zelfs Axel had een deel van zijn speelgoedautootjes meegegeven. Terug aan de sporthal aangekomen spoed ik me om naar Axel te gaan. Hij heeft zich heel goed bezig gehouden met Lien en zijn lezen. Ik heb haar al voorgesteld om hem privé-lessen te geven om te leren lezen. Hierna volgt een stukje uit haar blogje : http://aninafrika.blogspot.com/ Haar stukjes die ze schrijft zijn heel ontroerend en we mogen ons blijprijzen dat we het hier toch wel heel goed hebben. Maar dat we soms toch ook wel eens vergeten.
Het dispensair Trottoir
Het centrum waar ik werk is begonnen als een gewoon dispensarium of een infirmerie waar de mensen naartoe komen voor medische zorgen. Nadien zijn ze ook de straat op gegaan om de mensen daar te helpen, maar gemakkelijk is dat niet. Ze zagen dat de noden groter waren dan enkel medische zorgen, dus wilden ze ook eten en onderwijs geven aan de mensen. Er is dus een kleuterschool van een 120 kleuters met 3 klassen: petite section, moyenne section en grande section. Deze zijn "tamelijk" uitgerust doordat hier veel buitenlanders vrijdwilligerswerk komen doen en materiaal meebrengen. De dag begint meestal met een turnlesje. Rond 9u krijgen ze een ontbijtje: stokbrood, rijstmelk, yoghurt of een chocomelkje. Nadien wordt er gespeeld en gewerkt in groepjes. Er wordt vooral ook veel gezongen. Net voor ze naar huis gaan krijgen ze een maaltijdje. Armzalig, maar voor hen beter dan niks en dan worden de tanden gepoetst. Het is ook alleen in de voormiddag les voor de kleuters. Daarna is het "repose" tot 14u30. Velen slapen dan ook echt. Nadien is er nog voorbereidingstijd en huisbezoeken om de thuissituatie te leren kennen. Donderdag is er geen school voor de kleuters maar komen kinderen die vroeger hier kleuterschool gevolgd hebben een dagje terug voor herhalingsoefeningen en om te eten. Om 17u gaan de meesten naar huis. Al blijven er een 30-tal kinderen ook overnachten in het dispensair. De groteren zorgen dan voor de kleineren. Zoals wassen, verzorging, kleren wassen,... Overdag heb je ook nog een hele groep kidneren (van 6 jaar en ouder) die vooraf nooit naar school zijn geweest die alfabetisatie volgen. Er zijn er zelfs die geen woord frans spreken. Voor de jongeren zijn er de ateliers zoals bogolan, menuiserie, couturier,... Soms is het een beetje bezigheidstherapie, maar hier verdient het dispensair ook iets mee en vele kinderen komen omdat ze dan ook eten krijgen. Wanneer er werk is op de rijstvelden gaan de jongeren ook mee werken op de velden. Zelfs de kinderen van alfa helpen dikwijls met het ontgranen van de maïs. Wanneer er geoogst wordt of de verschillende granen moeten verwerkt worden gaat dat voor op de ateliers of de alfabetisatie. Er zijn ook kippen en ander klein pluimvee die verzorgd moeten worden waarvan ze de eieren en nadien ook het vlees verbruiken en/of verkopen. De infirmerie voor het deel van de de stad gelegen rond het dispensair is ook open tijdens de voormiddag. De kinderen van het dispensair krijgen wel steeds voorrang. Er zijn hier echt wel veel zieke en gewonden die moeten verzorgd worden, want thuis hebben ze de mogelijkheden niet. In het dispensair worden ze gratis verzorgd en krijgen ze medicatie. Veel voorkomende dingen zijn "palu" wat een malaria-aanvalletje is en meestal gepaard gaat met grote vermoeidheid, koorts en soms ook overgeven en hoofdpijn. Ook wonden die enkele dagen niet verzorgd zijn en beginnen te etteren. Soms niet om aan te zien. En dan weten dat sommige kinderen geen kick geven als ze dit proper maken. Hard hoor! Er zijn ook vergaderingen voor de ouders om hen in te lichten over inentingen, preventie, e.d. meer. Er wordt dus echt veel en goed werk geleverd, al loopt de organisatie iet wat minder vlot dan bij ons. Ik zal een deel geld geven aan het dispensarium, maar ook aan de gezinnen zelf wil ik iets geven, want zij hebben het nog meer nodig. Tegen kersmis gaan we met enkele vrijwilligers hier pakketten maken met rijst, melkpoeder, ballonnekes, fruit en/of groenten, balpennen,... om mee te geven aan elk kind hier. Voor de kinderen die ook op het centrum blijven slapen, proberen we af en toe eens te koken met veel groentjes, want dat ontbreekt hier wel.
Vandaag 1uur 20 minutenloopje. Omdat het de laatste dagen al heel veel geregent heeft besluiten we om toch niet naar Heverlee bos te gaan. We willen ons sloefkes toch nog wat proper en droog houden, daarom kiezen we voor een toer in Kessel-lo; maar ja daar moeten we dan wel de heuveltjes bijrekenen. Om 10 uur spreken we af aan de bootjes in het Provinciaal domein. Het ligt er nog heel rustig bij en het uitzicht over de grote vijvers is fabuleus Met Lien, Linda, Agnes Monique en haar Echtgenoot. Eerst een toertje rond de vijver om onze spieren wat op te warmen en dan richting Vlierbeek en andere mooie kantjes van Kessel-Lo. Onderweg komen we nog een vriend tegen en deze loopt dan nog een stukje met ons mee. Onderweg worden de laatste nieuwsjes snel doorgespeeld want we zijn ondertussen aan onze laatste tien minuutjes bezig. Het ging vlot en iedereen genoot van de droogte en zeker van het gezelschap. Onze eerste lange duurloop van ons schema zit er op. Na afscheid genomen te hebben rijden we terug richting Veltem-Beisem om nog goed te genieten van onze zondagse rust
Na ons duurloopje van 50 minuten rijden we snel naar huis om ons op te frissen en richting Mechelen te rijden. Daar zal Heinrich een Zuid-Afrikaan ons wat meer vertellen over de Two oceans run die we zouden willen lopen in 2008. het duurt niet lang of we zijn al bekoord door de enthousiaste uitleg in de mooie Zuid-Afrikaanse taal. Ja Heinrich heeft ons hart warm gemaakt. Omdat de tijdslimiet voor de 56 km maar 7 uur is; besluiten we (Lien en ikzelf) wijzelijk de 21 km te lopen i.p.v. de 56 km. De mannen lopen de 56 km maar daar gaan wij zeker niet om treuren. We willen nog genieten van een mooie vakantie achteraf. Voor Axel zullen we nog zien of hij daar ook de wedstrijd van 5 km of 'Fun Run' kan meepikken. In ieder geval is hij al heel blij dat we volgend jaar naar Zuid-Afrika gaan en niet alleen maar gaan lopen maar dat het een vakantie van 3 weken zal worden en we er eveneens een safaritocht gaan maken in het Kruger Park. Het zal nog een hele voorbereiding worden voor het zover is, maar we kunnen toch al beginnen dromen.
Vandaag onze eerste dag van het schema voor de marathon. Ieder is heel blij om mekaar terug te zien en de nieuwjaarsgelukwensen worden gretig rond gestrooid. We hopen echt dat het voor iedereen een heel mooi jaar wordt van sportieve activiteiten met enorm veel plezier. Na een weekje non-actief te zijn met de feestdagen voelt het in het begin toch niet zo gemakkelijk. Axel heeft er geen zin in, en begint al te zagen dat hij maagpijn en nog zo meer heeft; ik weet echter wel wat de ware reden is en wil niet toegeven. Achteraf zal hij blij zijn dat hij het heeft gepresteerd. Gelukkig is heel de groep er om hem mee aan te moedigen. Het zal beteren als er terug structuur in zijn leventje komt zodat alles weer normaal zijn gang kan gaan. Het zal wel lukken!!!! Wie benieuwd is naar de oorzaak dat hij zich niet goed voelde? Met de kerst heeft Axel de DVD's van FC De kampioenen gekregen en nu is hij niet meer weg te slaan van zijn DVD scherm. Toen we thuiskwamen, waren zijn schoenen sneller uit dan de wind kon blazen en daar was gisteren ook geen bebrek aan, om toch maar terug naar het vervolg te kunnne kijken. Hier moest ik echter de spelbreker spelen om hem nog mee naar de douche te krijgen, gelukkig ging dit zonder mopperen maar nu mocht hij toch nog een uurtje verder genieten van zijn zo geslaagde kerstgeschenk.
Half 2 rijden we richting Kampenhout. Axel en ikzelf gaan meedoen aan de eindejaarsjogging. 5,500km Deze jogging wordt gehouden ten voordele voor een tehuis van volwassenen mentaal gehandicapten 'Ons tehuis Brabant' Met een 20-tal deelnemers van HRC wordt het weer een gezellige bedoening. De thermometer wijst 6.9 graden, maar een winterzonnetje maakt veel goed. In de sporthal wordt er een wedstrijd gehouden voor tele-geleide wagentjes en voor Axel is dit de top. Nog eventjes gaan opwarmen en ondertussen het parcours verkennen rond de start en finish. Met onze groen en blauwe t-shirts zijn we gemakkelijk te herkennen in de groep en voor Leo is het toch wat makkelijker om foto's te nemen. Stipt 15 uur wordt het startschot gegeven en met een 901 deelnemers wordt het een fantastische wedstrijd. Het hele parcours loopt in de landelijke omgeving van Kampenhout en de organisatoren van deze jogging mogen fier zijn. Heel de weg gaat het prima met Axel en hij loopt goed mee, aan de 5km weten we dat de finish in zicht komt en ons einddoel wordt bereikt met een eindsprintje.
Ik geef hem de kans om voor mij over de meet te gaan en daar is hij dan ook heel blij mee. Na de aankomst zegt hij wel dat het zwaar was, maar met een omgerekende snelheid van 10.126/uur is het ook normaal. Bij aankomst krijgt elke deelnemer nog een bonnetje om een fruitmandje in ontvangst te nemen. Na het douchen maken we met de groep er nog een gezellig onderonsje van en sluiten de jogging af met een drankje en een hapje. Het was een mooie dag en volgend jaar zijn we zeker weer van de partij.
Vandaag een hectische dag met de verdeling van de kerstkaartjes. Gelukkig in de voormiddag nog wat hulp gehad van nog 2 ouders. De kaartjes werden door de leerkrachten wel geapprecieerd en iedereen vond het toch een prachtig initiatief. Hopelijk vinden de ouders dit ook, en kan de verkoop een succes worden genoemd. 21 december is het ouderontact en gaan we met de oudervereniging proberen wat kerststemming te brengen. Glühwein, en lekkere versnaperingen.
B.B.O.G. Woudlucht Prosperdreef 3 - 3001 Heverlee. School voor Mentaal gehandicapte kinderen.
De oudervereniging, waarvan ikzelf secretaris ben, organiseerde dit jaar een creatief projekt met deze kinderen om aan de hand van hun tekeningen kerstkaartjes te laten maken. Ik moet zeggen dat er echt hele mooie bij zijn, zeker als men weet dat onze kinderen dikwijls ook motorische problemen hebben.
De kaartjes worden verkocht in setjes van 8 kaarten tegen de prijs van 6 uro. De opbrengst van deze kerstkaartjesverkoop gaat integraal naar aankoop van aangepast materiaal voor onze kinderen. De aanschaf van dit materiaal is steeds heel prijzig en elke steun is dan ook zeer welkom.
Hopelijk kunnen we rekenen op ouders, famillieleden en vrienden om deze verkoop te doen slagen.
Na ons streekloop in Bierbeek was er voor Axel toch ook een mooie afsluiter voor deze dag. De Sint was hem niet vergeten. Alles wat hij op zijn verlanglijst had gezet, heeft hij gekregen. Hij zal dan toch wel heel braaf geweest zijn.
Het deed deugd hem weer eens heel gelukkig te zien
De weergoden waren ons vandaag wel heel goed gezind, want het onheilspellend weer van hevige regen en wind, zoals de weervoorspellers ons gisteren lieten verstaan was toch minder gemeen. Andre en Dominique hadden alles tot in de puntjes uitgewerkt, om ook deze Derde editie van "Ken je streekloopje" tot een geslaagd geheel te maken. Ons Lien die wilde eens een nieuwe outfit proberen, maar liet haar hakken voor wat ze waren en trok toch wijselijk haar loopschoenen aan. Een stevige tegenwind liet ons onmiddellijk beseffen dat we vandaag samen met de stevige hellingen, het een geslaagde heuveltraining zou worden. Christine die haar Molendaelbos goed kent, probeerde de mensen van Holsbeek wat te paaien, door hun te vertellen dat het straks wel vlakker zou zijn, of steeds naar beneden lopen was, maar daar waren ze toch niet zo zeker van. Juist een klein uurtje zoals afgesproken bij de start trokken we na een lekker douchke met heel veel zin naar de kantine om ons verloren vocht terug te winnen. André die in juli verjaart, trakteerde iedereen op een lekkere warme soep. Bedankt Andre, het heeft ons echt deugd gedaan. Het was plezant om nadien nog wat te kunnen bijpraten en te horen wat de toekomst ons zal brengen voor één of ander loopje. HET WAS VANDAAG WEER EEN HEEL GESLAAGDE DERDE EDITIE VAN KEN JE STREEK LOOPJE. alleen was ik vergeten ons fototoestel mee te brengen, zal er in 't vervolg proberen aan te denken.
Vandaag een hele tijd in de school rondgewandeld om de marsepein te verdelen. Het is wel plezierig om in de school te vertoeven want vele kindjes herkennen me toch als de mama van Axel. Het is zo deugddoend als de kindjes gewoon al een gesprek met je maken. Dikwijls denk ik, werken in een school moet toch plezant zijn. Het helpen in de oudervereniging is dan ook een beetje een deel van een droom die verwezenlijkt is. Het geeft me telkens een goed gevoel om te kunnen helpen. Niet alleen voor onzen Axel, maar ook al die kindergezichten zien, die naar U lachen. Wat moet een mens nog meer hebben. Volgende week worden hopelijk op tijd de kerstkaartjes geleverd. Deze worden gemaakt van tekeningen van de kinderen; en ik moet zeggen dat er tussen onze kinderen toch wel een aantal zijn die heel mooi kunnen tekenen. Hopelijk wordt de verkoop een succes.
Zondag was voor sommige van onze vrienden het moment aangebroken voor de marathon van Firenze. Met een temperatuur van 25°C was dit zeker geen gemakkelijke opdracht. Ik moest onmiddellijk denken aan de marathon van Rome in het voorjaar toen het dezelfde temperatuur was. Moordend gewoonweg als men denkt dat het parcours zeker niet vlak is. Marc Mattheessens 03:27:19 (01:37:24) Kaya Eicker 03:39:36 (01:49:38) Johan Konings 03:43:44 (01:49:38) Ronny Haesaert 03:56:30 (01:42:16) Eddy De Meyer 04:12:41 Jan Hoogesteger 04:27:33 Spijtig genoeg heeft een van onze vrienden moeten afhaken wegens een beenvliesontsteking. Hopelijk is hij snel hersteld en kan hij beginnen denken aan een volgende uitdaging. Proficiat vrienden
Ik ben benieuwd naar hun verhalen volgende woensdag tijdens de training.
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
De l'Escaille slaagde niet in zijn opzet. In zijn plaats kwam een Oostenrijker, Joachim Zinner, die eerder had meegewerkt aan de aanleg van het Warandepark in Brussel. In 1787 kreeg hij zijn benoeming als directeur van de aanplantingen in het Zoniënwoud. Een jaar later begon hij jonge beuken aan te planten, rij na rij, als soldaten in het gelid. Zelfs de revolutionaire Fransen lieten hem verder planten: duizenden en duizenden beuken, het huidige bos draagt er nog steeds de sporen van.
Vandaag een kaartje vanuit Laos waar ons vriendin Bea met haar man, zus en schoonbroer voor 4 weken op vakantie zijn.
 "Laughing"){kind=icon}
