Onze loopplekjes voor woensdag en vrijdag liggen gesitueerd in Blanden, Vaalbeek en Oud-Heverlee.
Blanden
Blanden ligt net tussen Heverleebos en Meerdaalwoud in. Blanden ligt Daarmee is het meteen de minst bosrijke deelgemeente. Blanden heeft een oppervlakte van 414 ha. De hoogte varieert tussen 51 en 93 m. De naam Blanden is waarschijnlijk afgeleid van bijlanden, nieuwe landbouwgronden gewonnen door het rooien van het Kolenwoud, waarvan Heverleebos en Meerdaalbos nog restanten zijn. De geschiedenis van Blanden is nauw verweven met de geschiedenis van Bierbeek. De heren van Bierbeek waren lange tijd eigenaar van het Hof van Blanden, (herdoopt tot Rooikapelhoeve). De Rooikapelhoeve was tot 1789 het centrum van het dorp Later werd deze hoeve doorverkocht aan de abdij van Park. Nog later kwam Blanden dan terecht, net als de andere deelgemeenten van Oud-Heverlee, bij het Henegouwse geslacht van Croy . Door het huwelijk van Anna van Croy met Karel van Arenberg kwam Blanden, nog steeds als deel van Bierbeek, bij dit adellijke geslacht terecht. Het heeft tot 1803 geduurd voor Blanden een autonome parochie werd. Tot dan waren de Blandenaars verplicht langs modderige wegen naar Bierbeek te reizen voor de kerkelijke diensten. In 1789 werd de Sint-Jan-Evangelistkerk gebouwd aan de grens met Haasrode.
De kerk heeft een mooie ligging op een heuvel. De bouw van de kerk, tegen de grens met Haasrode aan, is trouwens verantwoordelijk voor de eigenaardige structuur van het dorp, zonder echt centrum. Men spreekt van Laag-Blanden, de oorspronkelijke kern van de bewoning langs de Bierbeekstraat en Hoog-Blanden, de nieuwere kern aan de kerk. De kerk en pastorie vormen een sober maar erg mooi geheel. Het dorpsgezicht is trouwens beschermd. De kerk is in een laat-classicistische stijl gebouwd. Het veruit oudste gebouw, met een rijk verleden is ongetwijfeld het Hof van Blanden (Bierbeekstraat). Helaas is het gebouw bij een recente verbouwing een groot deel van zijn charme kwijtgeraakt. Vanaf de achterkant heeft men een mooi zicht op de voormalige kapel. De Naamsesteenweg, aangelegd in 1755, was al snel een voorname verkeersas. Daarvan getuigen de herbergen en afspanningen nog (o.a Chatêau de Namur).
Vaalbeek
Deze gemeente is heel wat kleiner dan de andere deelgemeenten. Het dorp volgt de loop van de gelijknamige Vaalbeek; die in Blanden ontspringt en de vijvers van het ZoetWater bevoorraad. Oorspronkelijk was Vaalbeek veel groter in oppervlakte maar de grenscorrecties maakt het alsmaar kleiner. Nochthans is in Vaalbeek het Nieuwe gemeentehuis gebouwd. Vaalbeek wordt dan ook beschouwd als het hart van Oud-Heverlee, al is het dan misschien maar alleen voor de administratieve zaken van de gemeente. Toch is het ooit anders geweest. Eens was de Grezstraat de belangrijkste straat van het dorp.
Aan de ene zijde vinden we het historische pachthof Groenendaalhof, aan de andere zijde ligt verscholen op het eind van een onooglijk zijstraatje, de Sint-Magdalenastraat, de gelijknamige dorpskapel, waar lange tijd de Vaalbekenaars terechtkonden voor de zondagsmis. Deze laatgotische kapel uit de 16 de eeuw, later in de 18de eeuw vergroot in twee fazen, en twee stijlen, werd onlangs gerestaureerd. Elk jaar worden wordt er rond 17 januari kermis gehouden ter ere van St. Antonius. Verder vinden we in Vaalbeek, aan de Prosperdreef nog het franciscanenklooster. Voor ons zeker geen onbekende. Dit immens groot klooster en dito kerk zijn in baksteen opgetrokken in neo-Romaanse stijl. Onder meer de kunstacademie van de gemeente vindt er onderdak. In een laag, modern bijgebouw bevindt zich het kunstcentrum "Pro Arte Christiana". De bekende kunstschilder Geroen De Bruyker en de beeldhouwer Rik Van schil zijn bekend om hun religieuze kunst.
Oud-Heverlee
Oud-Heverlee is met 3600 inwoners de meest bevolkte deelgemeente. De oppervlakte bedraagt 756 ha. Het landschap varieert er tussen 25 en 75 m hoogte. De Dijle vormt in het westen de kronkelende grens met Korbeek-Dijle. Oud-Heverlee bezit nog grote gedeelten bos zoals Heverleebos in het oosten en het Kouterbos in het zuiden van de gemeente. In het westen van de gemeente, in de Dijlevallei, bevindt zich het natuurreservaat Vijvers van Oud-Heverlee. Het Zoet Water is een bekend recreatiegebied. Ook het natuurreservaat de Doode Bemde ligt gedeeltelijk op het grondgebied van de gemeente.
Als oudervereniging van de school van Axel, het B.B.O.G Woudlucht gaan we weer drukke tijden tegemoet. Tombolaprijzen tijdens het mosselfeest, marsepeinverkoop voor het Sinterklaasfeest http://stnicholas.kids.us/stnic/images/marsepeinsint-wmaster.jpg en dan nog de Kerstkaartjesverkoop. Vandaag zijn de tekeningen van de kinderen doorgestuurd naar de firma die de kaartjes zal maken. Geen tijd om stil te zitten. maar telkens geeft elke inspanning voor onze kinderen een goed gevoel.
Ook in het maandblad Runnersworld van december 2006 is onze loopclub geen onbekende meer. Alleen al de titel zegt genoeg over de sfeer in onze loopclub. Een grote famillie.
Ons Bea op een olifant in Thailand! Velen zullen zeggen amaai, wat is daar nu aan. Maar als je weet dat ze enorme hoogtevrees heeft, dan is dit een prachtige prestatie om haar zo hoog te zien zitten.
BLAUWE REIGER BIJ DE VIJVER Vorige week was hij al op de loer maar omdat we thuis waren, konden we hem nog op tijd verjagen. Maar vandaag heeft hij ons nog eens een bezoekje gebracht en genoten van al onze vissen op 1 na die hij heeft laten liggen. Het doet pijn in het hart dat al je vissen in misschien enkele minuten zijn opgegeten. Omdat het binnenkort winter wordt wil ik nu wachten om nieuwe visjes aan te kopen; we kunnen ondertussen op zoek gaan naar alternatieve middelen om deze vogels uit onze tuin te bannen. Ik heb nu wel een ander gedacht van deze vogel dan vroeger, als we gaan lopen langs vijvers en parken is het wel een idylisch beeld om hem te zien, maar ik heb hem toch liever niet op bezoek.
Omschrijving
De blauwe reiger is een grote, eenvoudig te herkennen vogel die vaak langs waterkanten gezien wordt. Volwassen blauwe reigers hebben een witte kop met een zwarte wenkbrauwstreep die overgaat in een aantal sierveren op het achterhoofd. Het voedsel van de blauwe reiger bestaat voornamelijk uit vis en kleine dieren. Tijdens het jagen staat de vogel vaak stil in het water of op de oever, rustig wachtend tot een prooi binnen het bereik komt, waarna deze gevangen wordt met een snelle stoot van de snavel. Ook wordt lopend gejaagd, waarbij de vogel met trage passen over het land of door ondiep water loopt. In de vlucht houdt de blauwe reiger de lange hals opgevouwen in een S-vorm. De vogel heeft een trage vleugelslag, waarbij de vleugels voortdurend gebogen zijn. Het nest van de blauwe reiger wordt in kleine kolonies in de toppen van een groep oude bomen gebouwd. Het nest bestaat uit een grote bos takken en wordt meerdere jaren achter elkaar gebruikt.
John McCrae (1872-1918)was een Canadese arts, die dienst deed in een militair noodhospitaal in West-Vlaanderen (1914). In de zomer van 1915 werd hij overgeplaatst naar de medische dienst in Frankrijk. Hij overleed daar in 1918 aan longontsteking. 'In Flanders Fields' werd geschreven gedurende de tweede slag om Ieper. Het werd het bekendste gedicht over de eerste wereldoorlog.
In Flanders Field
In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields.
Vertaling van In Flanders Fields door C. Lepus.
Op Vlaanderend Velden
Rode klaprozen beven Op Vlaanderens velden, Tussen de kruisen, rij aan rij, Die ons de mare melden; Hoog vliegen leeuwerikken, Wiens zang verloren gaat, in het inferno van haat.
Wij zijn de Doden, Gisteren nog zagen wij dageraad en deemstering, Wij beminden en werden bemind, Maar liggen nu in Vlaanderens velden.
Vecht voor de vrede met nieuwe moed Grijp de toorts, waarvoor wij streden, Uit onze dode hand. Als jij verzaakt Aan ons die leden, dan verspilden wij ons bloed, Terwijl klaprozen bloeien op Vlaanderens velden.
Ik vroeg me al dikwijls af wat de betekenis was van de klaproos die de Engelsen steeds dragen rond 11 november (Feest - Wapenstilstand)? De poppy of klaproos, wordt gedragen om de slachtoffers van de verschillende oorlogen te herdenken. Ongeveer 2 weken voor de herdenking van de wapenstilstand (11 november). De zondag het dichtst bij deze datum, het officiele einde van de Eerste Wereldoorlog in 1918, en de gevallen slachtoffers worden dan herdacht. Deze dag is in 1919 in het leven geroepen door de Britse koning George V. Tot 1940 werd op deze dag 1 minuut stilte in acht genomen, maar na 1945 werden er 2 minuten stilte gehouden om ook de slachtoffers van de Tweede wereldoorlog te herdenken. Het is een traditie in Groot-Brittannië, Australië, de VS, Nieuw Zeeland, Canada, Zuid-Afrika en Ierland, maar ook in Frankrijk en Duitsland worden de doden herdacht evenals de wapenstilstand. De meeste landen noemen het Remembrance Day of Armistice (wapenstilstand)Day, maar in de Verenigde Staten spreken ze over Veteran's Day; en in Zuid-Afrika wordt 11 november Poppy Day genoemd.
Waar komt de klaprood vandaan? Klaprozen verschijnen vaak op velden die net zijn omgewoeld. Zo ook na veldslagen. Tijdens de Napoleontische oorlogen werd er voor het eerst door een schrijver verband gelegd tussen het slagveld en de klaproos; het viel hem op dat de bevochten gronden na de oorlog vol stonden met klaprozen. Ook in de Eerste wereldoorlog werden de kalkrijke gronden in onder andere Vlaanderen omgewoeld, door de bombardementen, maar ook om als begraafplaats te dienen. Op deze gronden stonden enkele maanden later mooie rode klaprozen. In 1915 schreef de Britse kolonel John McCrae in 1915 een gedicht over ' In Flanders Fields'. Door dit gedicht is de klaproos helemaal het symbool geworden voor de gestorven soldaten. Het Flanders Fields is nog steeds een begraafplaats, maar de bloemen zijn er niet meer, omdat na de oorlog de grond weer harder werd en hierdoor ook de bloemen verdwenen. Wie begon met het dragen van deze bloemen? In 1918 droeg de Amerikaanse docent Moina Michael een klaproos in de kantine van New York City YMCA, waar ze op dat moment werkte, om de slachtoffers te herdenken. De Franse Madame E. Guérin zag dit tijdens een bezoek aan de VS in 1920. Bij thuiskomst besloot ze om de bloemen van zijde na te laten maken. Zij liet weduwen en wezen uit de verwoeste gebieden van Noord-Frankrijk de nepbloem produceren, om ze vervolgens door veteranen te laten verkopen. De opbrengst zou gaan naar de veteranen en de straatarme kinderen van Noord-Frankrijk. Ze reisde in 1921 langs Groot-Brittannië en Canada om de bloem daar te promoten. En ze had succes: op 11 november 1921 werd in beide landen Poppy Day gevierd. Ook in Australië, Nieuw Zeeland adopteerden veteranen dit symbool. Vanaf 1922 namen nog diverse andere landen het symboo over. De bloemen worden nog steeds in al deze landen verkocht.
Vandaag zijn we niet naar de piste training gegaan, omdat Axeltje huiswerk en lessen op het programma heeft. 't was een raar gevoel. Zelfs Axeltje miste iets, maar omdat het programma anders te zwaar wordt voor hem, moeten we een andere optie vinden. Ons uitstapje om samen te trainen zal dan nu de woensdag en vrijdag worden.
Het was vandaag een heerlijke dag om met de groep te gaan lopen. Met een temperatuur van +:- 8°C is het wel verdomd koud om te vertrekken maar na een 5 tal minuutjes heeft iedereen het al veel te warm. Met Lien, Jeanette, Linda met hond Oda, Betsy de vriendin van Lien, maar voor ons geen onbekende; "want zij heeft ons bij eenvan de eerste weekends samen met Lien culinair vertroeteld"; liepen we weer langs ons vertrouwd parcours voor de langere afstanden. Vandaag zou het iets speciaal worden; Lien had Bea kunnen overhalen om als begeleidster mee te fietsen met de marathoners. En het is begod gelukt ook. De nietsvermoeden-de Bea was dan ook verbaasd dat ze als afsluiter een glaasje champagne aangeboden kreeg met een happy birthday song. Ik weet dat ze hier enorm van heeft genoten; en ze mag weten dat ik haar toch enorm ga missen de volgende 4 weken. Maar in ieder geval geniet van je mooie vakantie, maar vergeet zeker niet je dagboekje bij te houden. Dit gedichtje is voor het hele HRC team; maar nu speciaal voor Bea, die ons voor 4 weken alleen gaat laten lopen. Vriendschap is een mooi woord maar al te vaak te rap gebruikt toch wil ik vandaag tegen jou zeggen dat ik blij ben dat je mijn vriendin bent toch wil ik je vertellen hoeveel je voor me betekend toch wil ik je zeggen dat je bijzonder bent en je bedanken. voor je vriendschap. Vriendschap is een héél kostbaar en uniek iets ik zal deze vriendschap eindeloos koesteren...
Vandaag gaat we richting Tervuren. Het is echt 1 november weer, donker en grijs Slechts 7°C. Het is echt herfst weer. Na vorige maandag met een temperatuur van 22°C, zullen we nu moeten gewoon worden aan de koude. Dat iedereen nog niet echt beseft dat het Herfst is, zagen we deze morgen aan de korte broekjes van de Bosklappers. Bea, Gerda, Jeanette, Lien, Axel en ikzelf waren in Tervuren van de partij. Pas vertrokken voelden we de eerste regendruppels op ons neerkomen. Daar is Axel nu niet een grote favoriet van, maar met wat gegrommel en zijn uitspraak "ik haat regen" liep hij toch goed mee met ons groepje vrouwen. Het mag gezegd het park van Tervuren is enorm mooi; en zeker een aanrader om daar nog eens een zondagsloopje te organiseren. Onderweg komen we een groep ganzen tegen, waar we uit voorzorg toch heel rustig voorbij gaan. Met deze dieren weet m'n nooit hoe ze gaan reageren en Axel was al blij dat ze niet in zijn billen beten. Gelukkig dat we als staatsburgers ook mogen lopen op de wegen waar vroeger de High Society liep.
De natuur is met dit seizoen wel echt prachtig en de kleurnuances van de bomen maakt het uitzicht nog mooier. Terwijl 2 uitslovers ons voorbij schieten , denken we met ons allen, wij genieten. Na 3 kwartier is Axel moe aan het worden en Lien stelt voor dat wij rustig terug lopen naar de wagen en dat zij nog een klein toertje doen. Terwijl we terug naar de auto lopen is Axel heel stilletjes geworden. Ik voel dat er iets scheelt! En moeders voorgevoel wordt waarheid, want wanneer we thuis lekker in een warm bad zitten, vertelt hij me dat hij spijt heeft dat we het laatste stukje niet hebben kunnen meelopen. Volgende keer zal het hem wel lukken. Maar het is toch best dat we naar de wijze raad van onze coach luisteren; zijn knieen niet te veel belasten omdat hij toch in zijn groeifase is. Anders kan hij kwetsuren krijgen en dan is het plezier er ook af. Hiermee kan ik hem dan toch troosten.
Hoe sneller de tijd verstrijkt, hoe meer de zenuwen me weer enorm last bezorgen. Leo en Axel weten dit al, maar zelf vind ik dit niet zo fijn voor hen. Kristine en Mit rijden mee en stipt om 10.30 zijn we vertrokken met een mooi najaarszonnetje. Na een 1 uur en half rijden komen we in Etten-Leur aan; nog eventjes een berichtje naar Lien om te zeggen dat we naar de inschrijvingen gaan. Hier ging alles heel vlot en na een out-fit change lopen we richting loopparcours, waar ondertussen Kris, Linda, Joke en Ronny vertrokken zijn voor hun 10 km en Harban voor de marathon. Proficiat aan iedereen voor hun prachtige tijden. Om 13.40 is het tijd voor de halve marathon. Lien, Mit, Kristine Jeanette, Jan en Eddy en ikzelf staan te popelen om te kunnen lopen. Lien, Mit en Kristine vertrekken voorop,Jeanette en ik blijven samen; met Rome in ons gedacht is het fijn om terug samen te lopen. Na een paar kilometers horen we een groepje achterons lopen. Ik blijf achter deze 2 groentjes lopen horen we roepen, want hij vindt ons tempo fantastisch en daarom blijft maar heel de groep een hele tijd achterons lopen. Haasjes!!!!. Op de 10 km is onze tijd 1.03.Uur. We zijn goed bezig. Het landschap helpt ons ook te genieten van ons loopje en ook de mensen langs de weg maken het plezierig. De aanmoedigingen zijn goed meegenomen en het mag gezegd de bevoorrading is in ieder geval oké. Wat op sommige wedstrijden toch een heel stuk minder is. Naarmate de wedstrijd vordert voel ik toch dat Jeanette, meer in haar marge heeft dan ik en vraag haar om toch maar haar tempo aan te houden. Ik kom wel roep ik haar nog na; op mn eigen tempo loop ik nu rustiger maar af en toe moet ik toch enkele malen stappen. Gelukkig had Lien ons verwittigd dat als we de brug oversteken het niet meer zover is. Eindelijk zie ik 20 km staan.Iedereen langs de kant supportert en moedigt me aan dat het de laatste meters zijn. Ineens zie ik 200 m hangen, nog maar een halve piste. Dit in mn gedachte kan ik met mijn resterende energie toch nog een sprintje maken. 2.17.07. Axeltje staat te supporteren en dat doet me enorm deugd. Proficiat hoor ik hem roepen, goe gedaan mama. Leo die foto's aan te maken was komt me aan de finish ook feliciteren en vertelt me dat hij me niet zo snel verwachtte. Oef! ik heb het weer volbracht.
Voor Axel is vandaag de dag aangebroken waar hij al zo lang naar verlangde. Zijn verjaardag. 13 jaar wordt onze mascot al. Hip, hip hoera. wordt al om 7 uur 's morgens gezongen. Ik heb Axel nog nooit zo vlug uit zijn bedje zien springen. Sinds de Rome reis is het Colosseum toch wel het meest indrukwekkende gebouw dat hem nog steeds bezighoudt en dit was dan ook zijn wens om te krijgen met zijn verjaardag. Het zal vandaag een heel drukke dag worden. Eerst nog gauw naar de bakker om voor de kindjes van zijn klas wat lekkers te kopen. Dan mijn coupe wat laten bijknippen, om zondag toch wat deftig aan de meet te staan in Etten-Leur. Terug naar huis om wat op te ruimen en na een uurtje terug naar de school. Omdat we niets gezegd hadden dat Leo verlof had genomen was dit voor Axel toch ook een verrassing . Terug naar de kapper om Axel zijn haartjes laten knippen en dan richting een Chinees restaurant. Om 15.30 maken we ons klaar om naar het sportkot te rijden waar we gaan meelopen in de aflossingskoers van de studenten. We zijn benieuwd hoeveel toertjes van 400m de Run for Specials tijdens de studentenloop heeft gehaald.
Zoals gewoonlijk ziet Axel veel vrienden van de Speelpleinwerking in Herent.
Leiders die nu al op de Universiteit zitten.
Na de koers gaan we nog eventjes naar de Spuye om wat te rusten en dan naar Heverlee Sporthal, om daar nog ons woensdagloopje te verwerken. Voor de halve marathoners en axel wordt het een gezapig duurloopje. Onderweg wordt Axel nog getrakteerd door de hele groep met Gelukkige verjaardagwensen. Zn gekende smile doet me heel veel deugd. Het mag gezegd, daar was hij enorm blij mee.
Maandag Piste training. Na een drukke werkdag, spoeden we ons zo snel mogelijk naar de school. Het is ondertussen al 17.30 uur; nog een uurtje om op tijd in het Sportkot te komen. Axeltje nog snel iets laten eten en wat drinken. Na het omkleden toch nog eventjes kijken of hij geen huiswerk en lessen heeft. Gelukkig heeft hij reeds zijn huiswerk gemaakt en moet hij alleen nog maar zijn woordjes oefenen. Vandaag gaat het heel moeizaam omdat er nieuwe woordjes bij zijn en dit vindt hij dan ook niet heel plezier. Maar met wat geduld zal dit zeker ook wel lukken. En geduld moeten we zeker hebben. Rond 18.20 gaan we stilletjes naar de grote ingang van het sportlokaal. Stipt 18.30 vertrekken we voor ons opwarmingstoertje vooralleer we naar de piste gaan. Het is er al heel druk want 24-25oktober is het de 24 uren loop van de verschillende faculteiten van de Universiteit. De opbouw van de tentjes en diverse stellages is reeds volop aan de gang. Voor Axel is dit indrukwekkend en we moeten hem dikwijls verwittigen dat hij voor zich moet kijken om niet te vallen. Woensdag mag Axel meelopen in de aflossingskoers voor de instelling van MPI Terbank. Joke een vriendin die daar haar stage loopt heeft hem ingeschreven. De pistetraining is 3 x 1000m aan een tempo 6.40 de km. Zondag gaan we naar Etten-Leur om de halve marathon te lopen en zoals gewoonlijk begin ik de zenuwkribbels al te voelen. Steeds dat falingsgevoel; zal ik het wel kunnen. Maar met Jeannet m'n medeloopster zullen we mekaar wel steunen en zeker over de meet helpen.
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
;){kind=link}