Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
07-06-2010
Maandag 7 juni 2010
Hallo mijn lieve kleine meisjes, Het is bijna mama s verjaardag,en raad eens wat ik heb gekregen van mijn beste vriendinneke Kimmie en Hanane,een tattootje,en ik ben er heel blij mee Ik praat er al een jaartje over,maar omdat ik niet wist tot in hoeverre ik nog zwanger ging raken,wou ik niet meteen eentje plaatsen. Daarom is het een naam,met twee sterretjes bij,voor de allerkleinste meisjes van mij,en als er ooit nog een sterretje zou bijkomen,dan kan ik er nog eentje laten bijzetten he... Het is niet dat ik de ene liever zie dan de andere,maar ik kon niet gans mijn arm laten tattoeren ook he. Hieronder heb ik geprobeerd een foto te plaatsen van oe het er nu ongeveer uit ziet,het moet nu wel nog een beetje genezen,want het staat er pas op sinds vrijdag voormiddag. Het was de enige manier om jullie met mij te verbinden voor het leven. En op die manier kan ik jullie nog dicht tegen mijn hart sluiten. Ik heb er lang over gedaan om deze beslissing te nemen,en nu is het zover het staat erop,en het is net zoals wat er is gebeurd,onomkeerbaar.. Ik hou van jullie met gans mijn hartje,en ik hoop dat jullie dit als een teken van respect zien,en dat andere mensen mij ook wat steunen in deze keuze. Hoe dan ook is en blijft het nog altijd mijn lichaam,en ik zou er wel honderd laten zetten met jullie namen. Zoveel heb ik echt wel voor jullie over. Ik voel dat 26 juni dichterbij komt,elke dag is nu strijden met mezelf. Vanaf morgen begint het gevecht tegen het verdriet weer opnieuw. Morgen is de dag van het slechte nieuws,de dag dat mijn leven aan duigen viel. Ik zal het nooit vergeten en herbeleef alles stuk voor stuk terug.. Ik reed deze morgen naar mijn werk,en ik huilde opeens,ik weet wel waarom maar begreep echt niet vanwaar het uit kwam. Toen ik aankwam moest ik mijn tranen weer bedwingen en doen alsof er niks was, helaas kon ik mijn dag niet redden. Ik heb niet meer gehuild,maar dacht voortdurend aan de woorden van de dokter.. Ze is er nu niet meer,jij bent er niet meer.. En elke dag doet het potverdorie duizend keer meer pijn of toen. Ik dacht toen dat ik door een hel ging,maar nog steeds is het ondragelijk. En eerlijk gezegd,ik weet dat het zo zal blijven. Ik kan het aan om te blijven vechten tegen die vreselijke pijn,maar ik voel mij niet zo graag zoals vandaag en de dagen ervoor.. Ik wil gewoon leven,en dat kan nog steeds niet op dezelfde manier als vroeger. Ik voel de leegte die jullie achterlieten,en dat... dat is iets waar ik en papa zal moeten leren mee omgaan...
Reacties op bericht (1)
09-06-2010
SUPER!!!!!
Prachtig !!!!!!
Ik krijg er echt kippenvel van! Schitterend idee...zo zijn jullie meiden echt wel dicht bij jou hé!
