Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
07-05-2010
vrijdag 7 mei 2010
Hallo mijn kleine lieve engeltjes, Hoe gaat het hierboven?Met mama gaat alles redelijk goed. Eigenlijk kan ik best wel eens zeggen dat het eigenlijk goed gaat. Het loopt natuurlijk niet altijd en overal schitterend,maar ik voel mij de laatste dagen niet meer slecht. Ik heb in geen dagen meer negatief gedacht,en er is ook niks gebeurd die mij aanleiding zou kunnen geven om mij een mindere dag te geven. Op het werk gaat het ook redelijk goed. Ik trek mij niks meer aan van wat er rondom mij gebeurd en ik doe gewoon mijn werk. Weliswaar is er iets in mij dat zegt dat ik het vroeger beter had,en mijn vertrouwen in bepaalde collegas is nu ook helemaal verdwenen, en zal eigenlijk nooit meer hersteld geraken. Maar ik geef er ook niks om,want zij geven ook niet om mij. Ik zal nooit meer iets vertellen over jullie mijn meisjes tegen collegas dan kunnen ze dat ook zeker niet meer gebruiken. Jullie zijn er tenslotte niet geweest om van mijn leven een puinhoop te maken,niemand mag dan ook jullie naam gebruiken om het mij lastig te maken. Maar enfin,het is nu voorbij,alles is nu gebeurd,en nu ga ik gewoon elke dag werken met jullie in mijn gedachten,en doe ik alsof er nooit iets is gebeurd. Ik gedraag mij sterk,maar toon ook geen emotie meer. Diegene die er dan zo over denkt dat ik geen gevoel heb, kan maar beter naar zichzelf kijken,want ik kan mij niet laten gaan omdat jullie er niet meer zijn,ik moet er door,en dat weet iedereen. Ik zal altijd van jullie blijven houden,en zal jullie altijd heel erg missen, en niks of niemand kan mijn gevoel vervangen of wegnemen, en ik zou dat ook niet willen. Ik heb veel neegemaakt,maar heb er zeker en vast heel veel uit geleerd. En jullie...jullie hebben toch op zijn minst in mijn buikje mogen leven. Vraag me soms nog steeds af waarom dit alles is gebeurd. Erg he?
