Beste bloglezertjes,
Bij deze schrijf ik nu eens niet naar mijn kindjes,maar naar jullie toe gericht.
De reden is simpel,ik heb net sinds juli 2009 ,toen ik de blog aangemaakt heb
mjin statistieken eens bekekeen,en ik ben geschrokken.
Echt waar:-P en alleen maar in de positieve zin.
Ik heb namelijk uit alle landen mensen die elke dag of toch gemiddeld
drie keer per week mijn blogje komen lezen.
Ik heb ook gekeken wie mijn site bekijkt,al weet ik niet persoonlijk wie dat is,
maar mensen uit mijn omgeving,vrienden en familie,kennissen enzverder
maar ook mensen uit het u z Leuven,mensen uit het katho,de school van geneeskunde
ik ben daar zeer gelukkig om,ik dank iedereen dat ze mijn blogje willen
lezen,dat ze mij steun hebben geboden en mij zo goed hierheen hebben geholpen.
Niettemin zal ons verdriet blijven bestaan,en zullen wij nog vele traantjes laten,
maar het doet ons beiden deugd dat jullie er voor ons zijn.

Al had ik graag mijn blogje afgesloten voor bepaalde mensen en met een code
gewerkt,ik heb het niet gedaan omdat Yves dat niet wou,de blog
moet toegankelijk blijven voor iedereen en daar heeft hij gelijk in.
Ik ben trots op wat ik tot hier toe heb bereikt.
Ook al heb ik nooit de bedoeling te schrijven naar jullie toe,
toch verschiet ik ervan dat ik jullie nodig heb,dat ik toch zelf wil
dat jullie mijn en ons verdriet mee lezen,op de hoogte blijven van ons
bestaan,van ons leven na alles wat er is gebeurd.
Bedankt voor alles,echt waar mensen,iedereen die dit leest,
dankuwel voor het lezen en het vertrouwen.
Jullie zijn mijn redding.
Onze redding..
Mijn beste vrienden.
Ik hoop jullie nog een tijdje te kunnen schrijven,en mijn verhaal binnenkort
toch openbaarder te kunnen maken.
Aarzel niet mijn blogje door te sturen aan familie en vrienden van jullie,
wij zijn er graag voor iedereen.
Ik moet van mijn blogje zelf nog meer mijn site gaan promoten bij andere
mensen,maar iedereen die ik ken kent deze site al,misschien hebben jullie
wel een idee,of kennen jullie wel iemand die interesse heeft in wat
autobiografie van Brenneke.
Dikke kus aan jullie allen,
tot schrijfs
xxxxxx

ps.kindjes,ik schrijf jullie morgen terug,hou van jullie,en voor eeuwig in mijn hartje