Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
29-04-2010
Donderdag 29 april 2010
Hallo mijn kleine lieve engeltjes, Vandaag heb ik een supergoed dagje gehad,het zonnetje scheen, tja het schijnt al dagen,maar vandaag redde het eigenlijk een klein beetje mijn velletje. Ik voelde mij voor het eerst sinds weken weer eens goed in mijn vel en in mijn winkel. De reden dat ik mij in de winkel weer goed voel is door mijn team die volledig achter mij staat en mij steunt door dik en dun. Diegene die niet met mij meedoen,die kan ik best wel missen. En eigenlijk...ik geef er niet meer om. Ik heb lang nagedacht..en ik geef niet op,zeker niet als ik steun krijg. Iedereen heeft iemand nodig en ook ik,en ik ben er ook voor hen. De reden dat ik mij weer goed voel in mijn velletje zal waarschijnlijk komen door het feit dat de zon mij weer energie heeft gegeven. Het feit dat ik mijn buikje weer wat srakker heb gekregen weliswaar door de vele miserie die ik heb doorstaan ,en dan heb ik het nog niet over mijn bevallingen ,maar over het werk. Het heeft mij wel allemaal een flinke duw gegeven en ik heb het nu nog steeds over dat werk hoor,en het heeft mij wel wat harder gemaakt. Ik sta niet zomaar meer open voor iemand,en wil ook geen luisterend oor meer zijn voor diegene die mij gekwetst hebben. Voor de rest zal ik er altijd zijn,want ik draag ze allen in mijn hartje. Ik zelf vertel ook niks meer over mijn prive op het werk, hoe minder ze weten,hoe beter ze slapen. Voortaan ga ik enkel werken,en doe ik mijn werk nog altijd goed, maar zonder meer. Tegen Kimmie zal ik altijd alles blijven vertellen want zij is en blijft mijn hartsvriendin. En daarvoor kan ik ze nooit terug bedanken,enkel en alleen in vriendschap. Voor mij kan het even niet meer stuk.. En ik hoop dat het beter word met de dag. Er komen weliswaar nog veel harde dagen aan voor mij,maar ik zal ze ook wel doorstaan. 26 juni komt eraan,en dat baart mij wat zorgen,want ik vraag me ook af, wie zal nog aan jou denken dan? En hoe ga ik die dag doorbrengen? Onderstaand briefje van Kimmie geeft mij terug moed gegeven, dankuwel Kimmie,mercie:lol: dikke kus, mama ik hou van jullie mijn kindjes,voor altijd en eeuwig, tot later
