Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
19-04-2010
maandag 19 april 2010
hallo lieve kleine meisjes het is een tijdje geleden dat ik nog heb geschreven,maar heb het ongelooflijk druk de laatste week. Ik ben elke dag gaan werken,en ik was heel moe toen ik thuis kwam. Dit weekend waren wij dan ook naar een feestje,en zondag ben ik om nieuwe kleertjes gegaan met papa voor de babyborrel van Thylana die nu zondag is. Ondertussen is zij al een maandje oud,en ze weegt nu nog maar pas 3.800 kg en is 51 cm groot. Een kleintje dus:lol: maar wel een knappe meid. Met Toby gaat alles goed,hij slaapt nu en dan kan ik eens rustig schrijven. Ik ben blij,en ik vermoed hij ook dat het terug school is,zo kan hij zijn energie daar uiten,want hij heeft er waarschijnlijk in overvloed. Met mij gaat het vandaag goed...mijn dagen zijn gevuld met ups en downs. Het ene moment kan ik alles aan,en het andere moment ben ik niks waard. Maar ik probeer mij goed te houden en vooral aan het goede te denken. Als ik te veel bij mijn leven stil sta,dan voel ik mij nog niet helemaal de oude. Ik heb inderdaad geen doel meer voor ogen,zie er ook geen in de toekomst, en dat maakt het natuurlijk niet erg gemakkelijk voor mij. Iedereen heeft iets waar hij naar uitkijkt,maar ik heb niks meer. Ik heb enkel hetgeen ik hebmen niks die er nog bij komt. Sommige zeggen dat ik het goede weer moet vinden in de kleine dingen. Dat ik iets moet doen die mij bezig houd,of iets moet plannen waar ik kan naar uitkijken,maar dat heb ik niet. Dit jaar kan er jammer genoeg geen reisje vanaf. Ik heb ongelooflijk hoge kosten voor mijn drie bevallingen ,en ik heb ook nog beloofde aan Toby een nieuwe kamer te kopen voor hem,omdat hij graag een stapelbed zou hebben,zodat hij kan klimmen en spelen. We hebben ook nog ons huis die eigenlijk wel nog wat afwerking vraagt, en zo kunnen we bezig blijven. Het spijtige is,dat ik redelijk wat mag betalen voor de testen die ik heb gedaan, en de bevallingen die er geweest zijn,en ik daarvoor niks in de plaats krijg. Ik betaal eigenlijk voor de leute,om het op zijn westvloams te zeggen. En het is echt niet leuk. Ik krijg nu nog facturen op datum van 25 juni 2009,de dag voor mijn kleine meid is geboren,en het beloofd dat ik er nu nog veel zal krijgen. Maar wat kan je eraan doen he...Betalen zeker? Dus ja...wat kan ik dan nog doen,om mijn verdriet een klein beetje te paaien met iets die mij boeit? Wat wel goed gaat momenteel is dat ik enorm veel energie heb. Wat ik het afgelopen jaar niet had door zwanger zijn ,heb ik nu dubbel en dik terug gekregen,en ik voel het wel in mijn benen dat ik vooruit ga. S avonds ben ik kattelam,ik ben echt bekaf. Maar dat kan alleen maar goed zijn voor mijn winkeltje,en voor de rest van het personeel. Maar niettemin,blijft de rest nog altijd knagen aan mij,en moet ik toch nog altijd verder zonder jullie. En dat..dat blijft gewoon pijn doen. Verdriet is iets raars... Echt waar..
