Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
20-03-2010
Vrijdag 20 maart 2010
Deze morgen kreeg ik telefoon van papa,onze gynaecologe had hem opgebeld om te zeggen dat de testen maandag van de kweek worden gehaald,en dan in kleur word gezet en pas dinsdag zouden we de uitslag weten. Helaas kreeg ik s'avonds telefoon op het werk van papa dat er weer slecht nieuws was voor ons,en dat onze baby weer aangetast was met het verschrikkelijke chromosomen feit. Het nieuws sloeg alweer in als een bom! Ik ben meteen broertje Toby gaan ophalen en heb hem dan doorgevoerd naar tante Anja waar hij dan de nacht kon doorbrengen terwijl mama alweer naar de materniteit vertrok. Om 19.00 uur arriveren wij in de materniteit,en zoals gewoonlijk kennen ze ons daar..ik krijg dezelfde vroedvrouwen als de vorige keren. Alweer vinden zij dit verschrikkelijk,en ik ..ik kan eigenlijk geen woord uit mijn mond brengen,ik huil,probeer mijn tranen te verbergen,en probeer mij sterk te houden voor wat komen komt. Ik ken de gang van zaken ondrtussen al,maar nog steeds is dit niet aangenaam om mee te maken,ook al kennen wij wat er gebeuren moet. Weer ons kindje dooddoen zegt papa,en die woorden blijven steeds in mijn hoofd ronddwalen,het is waar..we doden ons kindje,iets wat van ons is,iets wat in mij zit..
om 19.15 krijgen we nog een avondmaal,alworens ze de zetpillen opsteken. Ik mag niet veel eten,maar eet toch voldoende om de nacht door te kunnen brengen. Ik hoop dat de bevalling snel gaat,maar heb toch geen zin om eraan te beginnen. Iedereen weet dat ik echt heel veel schrik heb om die epuderale te laten plaatsen, en dat alleen al schrikt mij af om eraan te beginnen. We zitten aan een klein tafeltje onze boterhammetjes op te eten, het lijkt wel alsof we wat levensloss zijn op dit moment..
19.38uur de cytotec zetpilletjes worden opgestoken,alweer heb ik nu al een centimeter ontsluiting,en we zijn nog niet eens begonnen. De bevalling is nu ingeleid en kan op gang komen.. Nu is het alleen nog maar afwachten. Het voelt koud,raar in mijn buik,,alweer mijn baby afgeven:cry:
20.03 ik voel lichtjes mijn contracties opkomen,of iets wat er op lijkt. Ik had daarnet nog gezegd tegen de vroedvrouw dat ik even wil wachten voor epuderale maar nu moet ik er toch eentje vragen,want de pijn zal helser en helser komen, en pijn hebben in deze situatie mag helemaal niet,trouwens,ik moet toch een verdoving nemen 20.15 ik ril van de kou,de pilletjes doen hun werk! ik voel dat ik nog moet plassen,doe dat nog even want straks kan het niet meer.
20.45 Ik krijg mijn epuderale,het doet raar,heb bang,maar het valt goed mee! Bloeddruk staat aan 10,beetje laag,alweer naar beneden zoals altijd. Kimmie zit bij ons,komt mij wat steunen,ben heel blij,maar kan niet veel zinnigs zeggen,want ik ben wat van de kaart,ik zie weer dingen die er niet zijn, heb nu en dan rare opmerking,ligt aan de verdoving en aan de zetpilletjes.. 22.05 Kimmie gaat naar huis,was blij dat ze er was
22.15 heb een bedje gevraagd voor papa,zodat hij kan slapen,hij heeft een ganse nacht gewerkt,moet nu wat rusten,want de nacht kan en zal nog lang worden,althans voor mij toch,want slapen zal niet lukken.Ik heb verschrikkelijk koud,en heb koorts
23.15uur,cytotec pilletjes opgestoken en ik kan weer enkele uurtjes weg, maar ik vermoed dat de baby al snel zal komen
ik kies mijn dekentje waar ik haar kan inleggen,zodat zij ook eentje heeft net$als onze andere engelenkindjes,heb niet veel keus meer,er zijn er maar vier meer,heb ik dan al die andere meegenomen naar huis???
24.10 uur bloeddruk 9.4 24.35 uur heb helse weeën,zijn ondraaglijk,epuderale staat veel te laag,kan mijn benen nog bewegen,voel dat er moet worden bijgezet,de vroedvrouw kijkt amper naar de epuderale,enkel naar mijnbloeddruk... Vind dat raar..
Bloeddruk 8.9 veel te laag,voel mij misselijk.. voel mij beroerd,oh ik word zo ziek.
24.55 uur mijn water is gebroken,ik voel druk,ik bel de vroedvrouw,het zal nu gaan komen ik pers,ik duw...ik wil het bevallen 1.02 uur Chloë is geboren,in mijn bedje,in mijn kamer... 1.05uur tot 1.45uur een curretage gekregen,heel moeilijk want de verdoving wou niet werken in mijn baarmoeder..Ik voelde alles.. Pijnlijk... Na de curretage nemen we foto's van onze Chloë ,en nemen we op ons gemak afscheid van haar,het leven is niet eerlijk... Ik ben misselijk en moet overgeven,Chloë krijgt al snel koud en ik beslis haar af te geven,het is genoeg,ik heb foto's..ik heb haar dekentje en Quiltje,en ik kan weer verder met het verwerken van mij verdriet Heb er nu even geen woorden meer voor.. Ik wil er nu even niks meer over kwijt Vaarwel kleine meid, rust in vrede kindje bij de rest van je zusjes
Reacties op bericht (1)
20-03-2010
sterkte
hallo
met pijn in het hart heb ik dit gelezen had zo voor je gehoopt dat het deze keer goed zou gaan hoop dat je de kracht vind om hier weer boven te komen sterkte meid
