Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
05-03-2010
Vrijdag 5 maart 2010
Hallo mijn kleine engeltjes; Gisteren Toby zijn verjaardag,is Vijf jaar geworden.. En leuk dat het was om met een grote valies naar school te vertrekken met allerlei kado'tjes voor de kindjes erin.. Ik was zo ongelooflijk trots op mijn bengeltje dat hij alweer zo groot is geworden. En tergelijkertijd bracht het ook veel emoties met zich mee dat hij eigenlijk een grote broer kon geweest zijn. Maar op dat moment moet je denken aan broertje zijn dag en dan vergeet je even wat er rondom meespeelt. Vandaag ben ik terug naar de fysiotherapie geweest bij dokter Linden in het stedelijk ziekenhuis in Roeselare.. Mijn bekken moesten nogmaals gemanipuleerd worden omdat het niet goed was met die ene keer.. Ik heb een veel te lenig gestel en na de zovele bevallingen herstel ik natuurlijk niet meer zo optimaal. Inmiddels was het al weer een beetje beter met die ene keer te kraken,maar het begon de laatste dagen alweer heel fel veel pijn te doen,en ik kon alweer moeilijk zitten en lang recht staan was echt niet meer te doen. Dit keer heeft hij het echt helemaal kunnen kraken en zou het voor een paar weken weer weg moeten zijn de pijn,maar zal altijd opnieuw terug komen. Ik dacht dat als ik zou bevallen zijn om het even of het nu ,nu was,of in september dat die pijn zou weg zijn,maar helaas is dit niet waar. De pijn zal er altijd blijven en ik moet de komende maanden nog heel veel terug gaan om te kraken,als het zo is dat mijn zwangerschap wordt afgebroken dan zal hij ovrgaan op pillen en massage's.. Maar nu kan hij dat allemaal niet doen. Ook is het een probleem dat volgende maand alweer een maand verder is in de zwangerschap en mijn buik ook alweer heel wat dikker zal zijn dan nu, het zal daardoor dan ook moeilijker zijn om mijn rug en bekken te kraken.
Ondertussen lig ik in de zetel,deze nacht een lastige nacht gehad,waarschijnlijk de buikgriep van schoonvader betrapt en heb gans de nacht over moeten geven. Ik wou zo graag eens flink uitslapen,maar omdat ik zo ziek was heb ik niet anders gedaan dan gedraaid en gekeerd in mijn bedje,en van daar naar het toilet moeten rennen. Deze morgen voelde ik mij zo ellendig dat ik de afspraak met dokter Linden bijna had afgezegd,maar aangezien mijn bekken alweer zo veel pijn deden,kon ik niet anders dan gaan.
Nog drie keer slapen en het is alweer zover.. Wat heeft de tijd,ondanks hij zelden snel ging toch weer serieus vooruitgegaan. Maandag mag ik alweer die verschrikkelijke testen gaan afleggen en dan mag ik even platte rust nemen,morgen nog een duwtje op het werk,en dan zeg ik het een dag of drie vier vaarwel.. Afwachten naar de uitslag en intussen mijn examen afleggen op mijn werk.. Alles zal gepaard gaan met geluk,geluk voor het ene of voor het andere, of misschien wel voor allebei,wie zal het zeggen. Ik doe mijn best om niet aan maandag te denken,en vooral niet stil te staan bij die emotionele gedachtes die er weer zullen bijkomen. Die uitgebreide echo waar ik zelden zal naar kijken om dat kleine babytje niet te willen zien,en stiekem toch zou willen zien.. Maar anderzijds is de band alweer sterk gaan groeien met het wondertje in mijn buik,en tast ik elke dag wel honderd keer aan mijn buik,praat er weer tegen, in de hoop..dat het mij kan horen en enigzins de voldoening zou krijgen om gezond te worden. Heb vooral schrik nu dat er al iets is foutgelopen,wat weet ik niet.. Maar bijvoorbeeld kan het zijn dat ik maandag toe kom en dat je al kan zien dat er alweer iets mankeert aan het foetusje.. Dan zal ik vooral logisch moeten nadenken en reageren en zeggen dat het beter zo is,want dan moet ik helemaal geen testen ondergaan,want sowieso zou de baby dan de verschijnselen hebben die jij kleine Zoë pas in de vijfde maand van je levensweg hebt gehad. Mijn buikje groeit alweer snel,ik kan helemaal niet meer in mijn gewone broeken en moet al gans de tijd met leggings rondlopen,omdat ik nog steeds geen zwangerschaps broeken wil kopen omdat die misschien nutteloos zullen zijn. En toch zegt mijn gevoel dat het dit keer wel eens zou kunnen lukken maar dan wel een jongen zal zijn,maar opnieuw zeg ik dan;maakt helemaal niks uit! Broertje Toby verlangt naar een broertje.
Opnieuw heb ik vandaag over jullie kleine meisjes moeten vertellen. Mensen zien dat ik opnieuw zwanger ben en zeggen dan proficiat mijn reactie daarop is dan zeer moeilijk,want ik zou heel graag dank u zeggen, maar eigenlijk ben ik nog altijd niet trots.. Ik moet dan het hele verhaal uitleggen,en het eindigt altijd wel in tranen. Ik kan het bij God niet geloven dat alweer zolang geleden is dat ik bevallen ben van mijn grootse kapoen en engel zoals jij Zoë'tje. Ik kan het nog altijd niet geloven,maar om een droom te zijn duurt het nu wel een beetje te lang. Ik ben ondertussen al met mijn beide voetjes alweer op de grond gekomen om te beseffen dat het allemaal echt is wat ik meemaak,en maandag zal dan weer het levende bewijs zijn dat het allemaal serieus is,en allemaal niet zo simpel is dan van andere mensen. Gelukkig zwanger zijn moet leuk zijn,maar is voor ons niet weggelegd. En toch..hebben wij er twee prachtige engeltjes bij waar wij zielsveel van houden,en veel verdriet voor hebben ondanks dat jullie zo klein waren
