Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
03-03-2010
Woensdag 3 maart 2010
Hallo mijn kleine engeltjes, Hier ben ik dan weer na een lange tijd,ik kon even niet schrijven omdat mama heel ziekjes was,veel pijn had,moest werken en was ook heel moe als ik thuis kwam. Ik heb de laatste dagen heel wat krampen en loop nerveus rond. Ik heb sinds gisteren ook wat roze verlies als ik moet plassen, waarschijnlijk een slijmpropje met wat bloed aan,ik weet het eigenlijk niet, maar heb mij voorgenomen mij nu even geen zorgen proberen te maken. Ik krijg maandag een uitgebreide echo en alles zal dan wel te zien zijn mocht er iets fout zijn gelopen. Ik verlang helemaal niet naar maandag,maar wel naar maandagmiddag als alles voorbij zal zijn,en dan zal het duimen zijn naar de afloop van de testen. Ik zie er zo tegenop omdat die zo veel pijn doen,overal staat beschreven dat het geen pijn doet,maar ik vind echt van wel. En iedereen reageert ook anders op alles,en ik reageer er dus niet goed op. Al elke dag vraag ik mij af of het mij nu echt opnieuw kan tegenvallen, en eigenlijk is hte antwoord daarop;ja,het kan! Ik moet mij ervan bewust blijven dat het wel degelijk kan,en dat ik bereid ben ook alles te aanvaarden zoals het is. Al is dit mijn laatste zwangerschap,ik probeer nu even te genieten van het kleine wondertje in mijn buik,en probeer de goede dingen ervan te onthouden. Ik zal het allemaal wel missen hoor,als je zo kan zeggen dat je zwanger bent, als je mag kaartjes gaan kiezen,doopsuikertjes kiezen,namen zoeken... Het zal dan allemaal niet meer voor mij zijn... Maar voor diegene die meer geluk hebben in hun leven op dat gebied dan ik.. :cry: En wat vind ik dat triestig,jammer... Het is zo een groot gevoel van onmacht.. Iets wat je inderdaad niet kan kiezen.. Voor vele dingen kun je sparen,kun je naar toe leven,kun je zelf kiezen, maar dit...dit heb je echter niet in de hand... EN dit moet je aanvaarden,hoe moeilijk dat ook kan zijn. Ik hoop dat ik ergens halverwege maart kan schrijven dat we een kindje verwachten,dat het gezond is... En natuurlijk zijn de risico's dan zoals alle andere,maar daar zou ik dan even niet meer aan denken. Ik zou trots zijn,broertje of zusje...Maakt niet uit,als het maar komt.!!!
En om dan even op ons verlies terug te komen... Het gaat voorlopig weer wat beter,erover praten lukt nog steeds met kropjes in mijn keel,maar ik ben o zo trots op wat ik gebaard heb in juni en in november. Mijn meisjes,mijn engeltjes,mijn levensverhaal... Ik koester alles wat ik van jullie heb,en alles wat ik van jullie weet... En zolang ik leef zal ik aan jullie denken. WIj zijn jullie nog niet vergeten,en het verdriet is zeker nog niet weg. Afgelopen zaterdag hebben wij nog aan de familie van meme Magda verteld wat er is gebeurd,en toen ...toen voelden wij nog steeds die intense pijn die wij voor elk van jullie meedragen,en wij weten dat dit levenslang is. Ook al zeggen mensen dat alles wel zal slijten,en dat wij moeten leren een nieuwe pagina in ons leven open te slaan,voorlopig blijven wij nog liever even haperen bij het verdriet en verlies van jullie. Zoë en Amy,jullie zijn mijn twee belangrijkste kindjes in mijn engelenwereld, naast Toby hebben jullie niet alleen een deel van mijn leven veranderd, jullie hebben mij ook in mijn hart geraakt,en van mij een compleet ander mens gemaakt,het is niet alleen moeilijk om met mijzelf te leren omgaan nu, het is ook amper te accepteren dat ik de dingen helemaal anders bekijk, en dat mijn emoties veel sneller uit de hand lopen dan voorheen. Ik bekijk het leven heel wat anders dan ik vroeger deed,en ik ben bereid te vechten voor alles wat ik wil. Ik weet..Mijn leven is nog jong,en er kan nog heel wat gebeuren die mij heel ongelukkig kan maken,maar naast die gedachte ben ik ook overtuigd dat er voor mij zo nu en dan toch ook nog een beetje geluk voor het rapen ligt. En zolang ik dat denk ,zal ik blijven vechten voor het goede... En jullie...jullie blijven gewoon aan mijn zijde staan.. En wij zullen samen ervoor gaan. Ik hou van jullie, voor eeuwig in mijn hartje xx mama
