Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
24-02-2010
Woensdag 24 februari 2010
Hallo lieve meiden, Ik heb net ons huisje een flinke poetsbeurt gegeven,want had het al een tijdje een vlug vlug lapbeurtje gegeven en vandaag moest ik echt al mijn moed samen rapen om er alweer eens stevig aan te beginnen,inmiddels zit ik alweer neer, want mijn boven en beneden zijn gepoetst en nu moet ik even naar adem snakken. Het was op en af naar het toilet rennen om te moeten overgeven,en dat maakt het nu allemaal zoveel moeilijker om dingen te doen. Maar het zijn zo van die dingen die moeten gebeuren en we moeten ons daar dan ook weer doorslaan. Ik heb ook weer en nog steeds last van mijn bekken en het zal dus nog een tijdje duren. Ik moet volgende week vrijdag terug naar de fysiotherapie om het weer eens op zijn plaats te kraken,of het zal helpen is voor iedereen een raadsel,maar het kan,en die kans moeten we het geven. Mijn buikje is alweer wat dikker geworden,mijn broekjes beginnen te spannen, en ik probeer het nog steeds wat voor de buitenwereld te verbergen, zo moet ik nadien niet aan iedereen de ganse litanie weer gaan uitleggen als het niet goed afloopt. Ik heb ondertussen het boek,leven met Sarah uit.. Ik heb het ook zoals jij,Cindy helemaal uitgelezen in een keer. Raar hé,normaal ben ik helemaal geen lezer,maar dit boek boeide mij zodanig dat ik op het werk ik mijn pauze elk stukje ben blijven verder lezen. Het boek beschrijft inderdaad zo correct je gevoelens als je het zelf meemaakt. Je zou haast denken dat je het zelf hebt geschreven. Ik heb het dus ook een plaatsje in mijn kast gegeven waar alle spulletjes van jullie liggen,zodat dit alles samen mee in de herinneringendoos kan als de tijd daar rijp voor is. Ik heb ondertussen al een doos aangeschaft voor als ik mogelijk een bevalling heb in maart,dat ik alles ook weer een fijne plaats kan geven als dat nodig is. Ik hoop natuurlijk van niet,maar niets mag er dit keer aan ontbreken. Alle andere keren denk je niet dat het fout kan lopen en moet je holder de bolder je zak klaar komen maken voor de bevalling,en dan vergeet je altijd wel iets. Zo heb ik tot twee keer toe mijn fototoestel vergeten,en een pyama te kort in gestopt, en dit keer zal ik dat allemaal niet meer tegen komen,dit keer zal ik niemand moeten schoon spreken,want ik zal aan alles zelf denken. Ik zeg altijd,beter voorkomen dan genezen. Het begint eraan te komen;de testen,en ik ben al bij al heel blij. Gedaan met piekeren,gedaan met slecht slapen,want nu beginnen de dromen weer. Die vreselijke dromen waarin ik te horen krijg dat het weeral van dat is. Dat ik weer die tegenslag moet gaan verwerken,en hoe kan je er in Godsnaam mee verder blijven leven,en die tegenslagen altijd gaan blijven verwerken. Het is nu al zo verschrikkelijk moeilijk,laat staan dat er nog een derde telg in de hemel bij komt... Op den duur word zelfs mijn site te klein.... Ik hoop dat ik jullie goed nieuws kan sturen,en dat alles dan in orde zal komen.
Met broertje Toby gaat alles goed,hij word volgende week 5 jaar. Wat gaat de tijd snel.. Hij praat nog heel veel over jullie,en dat vind ik nog altijd schattig dat hij aan zijn juf blijft vertellen dat hij twee zusjes heeft. Ben blij dat jullie verder blijven leven in zijn wereldje,ook al praten wij weinig over jullie in zijn bijzijn,ergens moet hij het toch heel goed hebben beseft dat er iets gebeurd is,waarvan hij weet dat het belangrijk was en zijn papa en mama pijn heeft gedaan,en nog steeds pijn doet. Anderzijds vraagt hij zich waarschijnlijk af hoe lang een baby wel in de buik moet blijven,want ik ben al zwanger van 2008,en voor Toby is dat een gans eind geleden. Het is voor ons al een hele lange periode.
Alsof het jaar voorbij is gegaan en wij geen stap verder zijn gegaan in ons leven. Wij zijn als het ware blijven hangen in Juni...En daar moet echt wel verandering in komen. We blijven het uitstellen van de kinderkamer boven een kleurtje te geven,want wie weet.. Komt er geen,of word het een jongen... De kamer die er voor jou werd klaargemaakt Zoë'tje is in gebruik van mama en papa, wij willen daar geen afstand van nemen,dus boven staat nog een hele kamer leeg. Maar we wachten...we wachten op goed nieuws,en op het geslacht... En dan pas zullen we met een vaart erachter beginnen aan de werken... En zal de kamer niet langer meer een lege plaats zijn,maar gevuld met een kleine telg, eentje die de kamer zal vullen met liefde,geween en geknutter... Wat kan een mama toch verlangen naar dat kleine wondertje;;en wetende dat je er later dan nog zo kwaad kan op zijn,nu kunnen wij ons dat niet voorstellen,want het is alles wat we verlangen,maar ooit komt de dag dat je zegt,had ik maar bij eentje gebleven. Maar dan nog is en blijft het verlangen te groot,en de liefde die je er van krijgt als het in mama's of papa's schoot nog ligt is zo onverklaarbaar zalig... En ik kan enkel en alleen maar dromen van dat moment.. Tot de dag komt.... En dan... Dan pas... Zal ik rusten en gelukkig zijn,
