Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
03-02-2010
Voor Anita
Hallo Anita, Langs deze weg kan ik enkel maar naar jou toe reageren, ik begrijp heel goed wat een miskraam inhoud,wat een mens moet meemaken als ze plots bij de gyneacoloog toe komen en moeten horen dat hun babytje dood in de buik zit. Ook als je onverwachts wakker word of naar het toilet moet en ziet dat het 'eruit 'is gekomen. Helaas kan ik niet akkoord gaan met jou mening over mijn 'geval ' en een miskraam. Ik heb voor de anatoom patholoog gezeten die de autopsie gedaan heeft van onze kleine meisjes, ik heb voor gyneacologen,professoren enzoverder gezeten,en die prenten het zowat in je dat een miskraam en doodgeboorte een heel iets anders is . Zijn woorden van die patholoog waren,mensen ,meisje jullie hebben hier iets ergs meegemaakt he, zowat het ergste wat een mens in zijn leven kan meemaken. Een verdriet is een verdriet,en dat weten wij allebei heel goed, ik zal niet ontkennen dat het voor beide situaties ondraagbaar is qua pijn. Ik kan zelf persoonlijk ook mensen die hun baby in een miskraam hebben verloren, en ik leef daarin mee,en versta hun pijn. Niettemin weet ik wat ik gedragen heb de eerste maal,van onze Zoë, ik heb ze gevoeld,gezien,aangeraakt... Onze Amy kan je vergelijken met een miskraam,en ik moet je hier op mij eigen site dan eerlijk zeggen,en mensen die mij kennen,familie zijn,of eender wat kunnen dat bevestigen dat; ook al wil ik het niet toegeven,maar het was een inmens verschil tussen Zoë en Amy.. Het doet verdomd veel pijn mijn kindjes te verliezen,maar had ik die eerste keer aan drie maand een miskraam gehad,dan had ik verdomme vrede genomen met de wereld en mijn lot. Het is omdat het dan niet moet zijn als het erop aan komt dat God je dat kind afneemt. Maar ik had een perfecte zwangerschap,en opeens valt mijn wereld in duigen,en er was niet eens iets mis met Zoë. Ik heb een bevalling gehad van 18 uren inmense pijn,om dan nog maar te zwijgen van de emotionele pijn. Ik heb nooit eerder beweerd op mijn blog dat mensen die een miskraam hebben gehad niet mogen of kunnen treuren,juist wel..! Maar ik kan en zal nooit zeggen dat het dezelfde gevolgen heeft als dit van mij. En ik zeg ook niet dat mijn pijn en verdriet het ergste is,als je niet weet waarover je spreekt, dan denk ik...dat je er best niet op reageert,je doet er mij enkel en alleen maar pijn mee. Ik hoef geen medelijden,en ik hoef geen sympathie,ik krijg er wel zonder al dat gedoe van meemaken. Maar mijn leven is voor altijd naar de kloten,ik heb elke dag problemen om mij te concentreren, iedere druppel die de emmer doet overlopen brengt mij een tikkeltje meer naar een depressie toe, iedere ruzie,ieder conflict zelfs over pietluttigheden brengt mijn hoofd op hol en sleurt mij mee naar de dieperik. En weet je,ja hoor ik maak me er druk over als mensen het vergelijken met een miskraam, en Anita weet je waarom,omdat ik niet wil dat mensen denken over mijn meisjes alsof ze niks waren,alsof ze nog geen volmaakte baby was. Want ja hoor op en top een baby! De dag van de geboorte van Amy zei de gynaecologe dat ik binnen moest in het moederhuis, ik dacht,waarom ,kan het niet gecurreteerd worden? Neen klonk het,bij een miskraam is de baby gestorven,van jou Brenda leeft de baby nog en beeïndig je zelf het leven van je baby. Draag dat maar eens mee ihn je hartje. Het spijt mij voor de intense reactie,maar ben het beu dat ik geen recht van spreken heb en een miskraam..ja hoor heel jammer,en heel pijnlijk..maar beslissingen moeten er niet worden genomen in zo een situatie. In onze gevallen,worden er drastische beslissingen genomen die ons hele leven hebben veranderd, en voor een groots deel hebben stuk gemaakt. Ik minimaliseer de pijn van een ander niet,of iemand nu zijn opa verliest,of zijn oma verliest of iemand sterft in een ongeluk,of van ziekte,miskraam,doodgeboorte,het is allemaal dezelfde pijn maar voor mij is mijn pijn het ergste,en voor u ,is u pijn het ergste.. Ik heb eventjes de site bekeken die je opgaf,en als het de juiste is dan is het over dat kindje die gestorven is aan kanker.... EN ja hoor vind het verschrikkelijk,maar ik heb hier niet geschreven op mijn blogje dat anderen niks meemaken en geen pijn lijden he??of wel? Vooraleer je reageert en mij en mijn gezin beschuldigd,lees dan goed wat we schrijven, want ik had het niet over de pijnen,maar het soort gebeurde,en al zeker had ik het er niet over dat een kindje van x aantal maanden of jaren oud sterft door kanker minder erg is dan wat ik heb meegemaakt,ik besef dat het voor mij erger kon. Helaas is mijn pijn de enige die ik ken,met alle respect voor mensen die mijn site lezen,want dat zeg je in je email dus ook dat anderen mijn site lezen,en gekwetst zijn door mijn geschrijf. Bij deze blokker ik alle mensen die niet in mijn contactenlijst staan,zodat ik niet onnodig kwets. Sorry voor diegene die ik mogelijk heb gekwetst. En Anita,mercie voor de uitbrander,je hebt mij in ieder geval een goede nacht bezorgd voor vandaag. Salukes
Reacties op bericht (1)
03-02-2010
sorry
sorry dat je dit zo op neemt dit was ook men bedoeling weer niet wou gewoon eens aan tonen dat zo veel mensen verdriet hebben en dat je niet mag minimaliseren in een ander zen verdriet maar blijkbaar kan jij dat moeilijk aan dus men oprechte spijt als ik je gekwetst heb en als ik niet meer op je blogje mag om te volgen hoe het met jullie gaat dan vind ik dat spijtig maar als je wil dat ik hier geen reacties meer achter laat dan zal ik dat ook niet meer doen
