Hallo lieve meisjes,
Mama moest vandaag alweer gaan werken,aleja moeten is een groot woord,
maar het is altijd beter je vlug te herpakken dan bij de pakken blijven neer zitten he.
Ik zag het zeker niet zitten,ik had gisteren een ganse dag liggen slapen,
en ik was nog niet uitgerust.
Ik had enorm veel pijn in mijn rug,en ik kon weer niks eten,want dan moet ik het overgeven.
Deze morgen ben ik opgestaan en het eerste wat ik heb gedaan is over het toilet gehangen,
en alles wat ik binnen had uitgekotst!
Ah ik zag er al helemaal tegenop om te gaan werken.
Die verdomde winkel dan!!!
Ah ja eens ik op het werk was heb ik met veel gezucht er toch maar aan begonnen.
Mijn energie ligt zo laag he tegenwoordig,en mijn moed zit me in mijn schoenen.
En ik kan niet anders he,echt niet..
Alhoewel ik heel graag volgende week zou vragen aan mijn gynaecologe
of ik toch enkele weekjes ,misschien tot na de testen een beetje zou thuis mogen blijven.
Al is dat tegen de principes van papa,pfft ik heb echt geen zin,en nog meer..
Ik voel mij echt niet goed.
Nu ben ik thuis,en blij dat ik ben,mijn rug is weer overbelast en ik voel
dat ik weer niks zal kunnen doen als ik morgen opsta.
Ik probeer vol te houden,morgen nog een dagje,en woensdag weer eentje vrij..
Hopelijk gaan ze snel voorbij..
Wachten duurt lang,en vooral het is nog vijf weken voor ik de testen kan doen.

Deze nacht een droom gehad,ik had de testen gedaan,ze waren echt goed verlopen,
en even later ging mijn gsm af,het was de gynaecologe om te zeggen dat de testen
positief zijn en dat ik de baby mocht houden..
Je kan je niet voorstellen hoe echt die droom leek,en hoe blij ik was met deze uitslag.
Ik hoop nu maar dat die dromen een positieve invloed hebben op mijn leven
en op de testen die er komen,want ik wil niks liever en dat weten jullie nu al he.

Ik heb vandaag ook weer heel wat over jullie gepraat,het was niet zo bedoeld,
en ikzelf ging er niet over beginnen,maar het was in mijn pauze,en een verkoopster
die zopas bij ons in diens is begon over haar vriendin,ze zei dat ze mij begreep
omdat haar vriendin ook een miskraam heeft gehad aan zes weken..
Ah ik heb er mij niet druk in gemaakt,maar miskramen en doodgeboortes..
In mijn ogen,een inmens groot verschil..
Nu..hoe dan ook we kwamen bij jullie uit,en raad eens..
Ja mama huilde...
En mama dacht.tiens,ik voel nog steeds diezelfde pijn,die verschrikkelijk langdurige
pijn,dat gevoel gaat nooit weg hoor meisjes..
Als ik er nog maar aan denk,dan huil ik
.....