Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
29-01-2010
Vrijdag 29 januari 2010
Hallo lieve kindjes, Mama heeft naar de dokter mogen gaan gisteren,ik kon niet meer van de pijn in mijn rug. Het straalde door naar mijn buik,en ik werd ongerust. Blijkbaar is mijn lichaam overbelast,en kan ik enkel rusten. Recht zitten,en wandelen is al moeilijk geworden,en zelfs liggen is geen optie om geen pijn te hebben. De vele zwangerschappen,het verdriet en verlies,het veel moeten werken,minder slaap en rusteloze dagen spelen mij parten dus. Ik ben normaal gezien thuis tot einde zwangerschap,maar ik kan mijn collega's dat niet aan doen. Mijn winkel blijft dan achter,Kimmie blijft achter..neen,maandag ga ik terug werken. Anders als de testen dan negatief uitdraaien heb ik al die tijd voor niks thuis gezeten. Het babytje in mijn buikje zal er niet onder lijden als ik werk. En als ik voel dat het echt niet meer gaat zoals nu,dan zal ik wel thuis blijven voor een paar dagen. Ik kan ook weinig doen via het werk,want ik heb mijn bazen nog niet verteld dat ik zwanger ben, ik durf het deze keer niet meer te zeggen,ik heb schrik dat ze anders zullen boos zijn, alhoewel ik weet dat mijn bazinneke een hele lieve en begripvolle,maar toch... Ik loop er niet meer mee te koop hoor.
Ik heb gisteren nog een domper gekregen. Toen ik van de dokter kwam kreeg ik telefoon van papa... Wij hebben onlangs buisjes in Toby zijn oortjes laten plaatsen omdat zijn gehoor heel slecht was. Nu is dat probleem opgelost,en hebben wij testen moeten laten doen om die logopedie voor zijn spraakgebrek in gang te steken. Voor die testen moest Toby een EQ behalen van 86... Het probleem is nu echter dat Toby dat niet haalt,en dus zwak begaafd is.. Het is heel moeilijk voor ons als ouders om dat te aanvaarden,en wij staan ook machteloos tegen dat... Het probleem ligt er ook dat zelfs het ziekenhuis weet en zelf zegt dat het onbetaalbaar is om Toby te kunnen helepen. Had zijn EQ hoger dan 85 gelegen,al was het maar eentje,dan kwam de ziekenbond er in tussen en betaalden wij voor de logopedie en motorische behandeling zo een 250 euro per maand. Nu ligt dat EQ lager en komt de ziekenbond er niet intussen en schommelt het bedrag vanaf 400 euro per maand.. Voor ons is dat niet te doen,wij hebben ook een leven,een huis,auto's... Ik weet het allemaal niet meer,wat is dat toch met onze kindjes. Het is niet leuk alles hier neer te schrijven,want ik vind het niet leuk als mensen nu over mijn zoontje en jullie broertje gaan praten,maar toch..ik moet het aan iemand kwijt. Ik zal Toby in de eerste plaats moeten verplaatsen van school.. En dan zien we wel zeker? Ik heb in ieder geval heel de avond gehuild.. Alles loopt mis
