Goeiemiddag Zoë en Amy,

...
De laatste dagen weer last van emotionele buien..
Blijft maar geduren en ik krijg het niet van mij af.
Wetende dat ik zwanger ben maakt het er gewoon niet beter op.
Ik beleef alles telkens maar opnieuw,en het gaat van kwaad
naar erger.
Ik droom en lig wakker,ik denk en ik spreek over niks anders..
En ik word er zo zot van!
Ik moet leren twee keer nadenken voor ik aan iets begin,
want de gevolgen kunnen zo groots zijn,en ik sta er nooit bij stil.
Nu en dan denk ik dat ik heel egoïstisch ben geweest,
mijn relatie kan stuk gaan als wij dit nog eens meemaken,
ikzelf kan het misschien straks niet meer verwerken
als wij dit verdriet nog eens moeten meemaken.
Wij zijn niet eens over het verdriet van nu en ik maak er al een
nieuwe bij..
Maar ik heb die droom..een babyke..het is een must geworden!
Ik verlang er naar..ik droom er elke dag van,dat het in mijn wiegje ligt
dat ik het in bad kan stoppen,dat ik er zoveel liefde kan van krijgen.
Dat ik s'nachts kan opstaan,en genieten van het flesje samen met hem of haar..
Het moet gewoon zalig zijn..
Ik herinner mij nog vaag wat het was,wat het mij deed toen broertje Toby er kwam..
Hij was zo een lieve schattige baby..Ik zie hem zo graag,
maar het kleine babytje is eruit,en mijn klokje tikt verder..
Ik heb nog zo veel jaren om er eentje te krijgen,maar ik wil het graag nu.
En jullie zijn de reden die mij de kracht geven om verder te doen.
Ik heb jullie gezien,gevoeld en ik kon jullie ruiken,
ik heb de smaak te pakken van een klein boeleke,en ik kan die drang
niet meer opzij duwen..
Ik kan niet beloven dat als het misgaat,ik het nu zal opgeven,
maar..als het nu weer misgaat..dan denk ik ..dat ik zal stoppen.
Want wat je diep treft,doet voor altijd pijn..
En ik kan het niet meer.
Ik zal denk ik ,genoeg bewezen hebben dat ik ervoor gevochten heb,
dat ik het werkelijk wou,en dat mijn verlangens oprecht waren.
Het zou dan gwoon niet meer in mijn toekomst liggen om het
kleine geluk in mijn gezinnetje te mogen verwelkomen.
Broertje Toby wil kost wat kost een broertje,en ik wou dat hij begreep
dat wij dat niet zomaar kunnen geven,dat er veel aan vast hangt
om hem dat te geven,en graag hoor..heel graag,kon het maar zo
simpel zijn..
Elke keer als ik naar jullie foto's kijk,ben ik zo hard getroffen,
alsof ik het pas begrijp wat er gebeurd is,alsof ik er helemaal nog
niet over ben.
Het zijn zo een bange dromen..maar jullie zijn er om mama te helpen
om mama doorheen de tijd te helpen,en de bange resultaten afwachten
zullen een hel zijn..ik weet waar ik voor sta,en ben er echt bewust van
wat ik kan verliezen
Ik zoek mij zot achter tekens waardoor het mij kan tonen dat alles
goed komt,ik zoek op de computer redenen die zou kunnen aantonen
waardoor het kan fout lopen,of goed komen,niks vind je over alles
wat ik heb meegemaakt,het is zo zeldzaam dat je er nergens informatie
over vind,slechts nu en dan vind je iets,en dan is  het totaal anders!
Soms word ik paranoya,en denk ik dat de testen niet juist zijn gegaan,
of dat er altijd iets zal te zien zijn aan de dna van de babytjes in mijn buik
het is zelfs zo danig ver gekomen dat ik denk dat er met Toby ook
iets mis is gegaan,maar dat hij er toch is gekomen,omdat de dokter
van toen al oud was,en misschien iets over het hoofd zag,
en dan denk ik,zie je wel,hij is er toch ook!
Paranoya is dat wel he?!
En ik besef nochtans heel goed,dat alles wat ik hier en nu schrijf,allemaal
dikke bullshit is,Toby is zo gezond als wat,maar waarom jullie niet?
Ze zeggen dan tegen mij;Bren,het loopt niet altijd mis wi,
maar tspijt hen dan als ze horen dat het al twee keer fataal is geworden.
Ik begrijp het gewoon niet..
En ik zal het verzeker nooit echt goe begrijpen
Had het nu cmv virus geweest,of een kinderziekte die ik had opgelopen
of weet ik veel wat,maar neen,uitgerekend bij mij een moeilijke
eenzame diagnose,die niet eens in boekjes staat beschreven,
die niet eens op te lossen is,en die in de verste verte bijna nog
nooit is voorgekomen,eentje die eigenlijk bijna niet voorkomt in
familie gebeurtenissen dan nog..
Wij zijn aanzien als broer en zus,papa en mama..
en als die vent daar van op de tv met zijn dochter in zijn kelder
zeven kinderen maakt,of weet ik veel hoeveel,dan nog zijn ze
allemaal goed en gezond,en ik die totaal geen familie ben met papa,
ja ik moet dat tegen komen,onverklaarbaar hoor!
Je zou er voor minder kwaad en teleurgesteld door worden.
Ik kan in gans mijn leven nooit meer zeggen dat er een kindje komt,
ik kan nooit meer genieten van een mooie zwangerschap,al zei ik altijd
al dat zwanger zijn niet leuk was voor mij omdat er teveel kwaaltjes
waren waarvan ik erg afzag..ik wil nog elke dag mijn hart en ziel
uitkotsen,ik wil nog afzien bij de bevalling,ik wil alles doen,
als diegene die mijn lot beslist mij zou geven wat ik wil..
Ik heb niks te willen,en ik kan niks in de plaats ervoor geven,
maar zou het echt doen als ik de mogelijkheid had..
En als ik alles kon in mijn leven,dan haalde ik elk van jullie direct terug.
Ik hoefde niemand anders dan jullie..jullie zijn voor altijd van mij
Ik ben nooit ziek geweest,was nooit depressief,was altijd 'gelukkig'
deed alles wat ze mij vroegen,hield van iedereen en alles
en zag mijn leven zo rooskleurig in,huisje tuintje kinderen enzoverder..
Niks lijkt ons gegund te zijn,niets gewoon..
Ik hoop maar dat die testen er vlug zijn,is nu nog een 5 tal weken,
en ik hoop dat ze vlug voorbij gaan,en liefst zonder al die pijn,
nadien 8 dagen tussen leven en dood leven,en dan eindelijk die
verlossing van mijn schouders,goed of slecht..het blijft een verlossing
ik smeek..een goede test met positieve uitslag,
dat is alles waar ik nu op hoop en naar toe leef
Kon ik het nu maar weten..
8februari de eerste echo,als die ook al maar goed verloopt

Ik zal jullie nu moeten laten kindjes,ik heb nog zoveel te doen
en over na te denken,
als jullie maar niet vergeten dat ik er voor jullie ben
elke dag aan jullie denk,en dat de kaarsjes er alle twee branden
voor jullie.
Ik mis jullie ondanks alle verdriet en pijn zitten jullie
in mijn hartje,en vergeef mama dat ze nu even een dipje had
xxx