Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
15-12-2009
Dinsdag 15 december 2009
Hallo Zoë en Amy,
Hoe gaat het hier met mijn kleine meisjes?! Ik heb het zo megadruk dat ik eigenlijk nog amper de tijd heb om te schrijven. Ik moet nu veel werken,en ben s'avonds rat op als ik thuis kom. Weliswaar denk ik elke dag aan jullie,aan hoe het zou geweest zijn als ik jullie nu in mijn armen kon sluiten,en de mooie koude maar toch gezeliige winter en feestmaand met jullie had kunnen doorbrengen. Als ik s'avonds laat na mijn werk naar huis rijd,en ik kijk rondom mij naar de huisjes waar de mooie lichtjes schitteren,en de mensen rond de tafel zitten met hun kindjes,helemaal happy samen aan het eten, dan pas besef ik wat ik thuis allemaal moet missen. Dat ons gezinnetje veel stormen moet doorstaan en dat wij nu helemaal geen feest kunnen vieren. Alhoewel wij in ons binnenste heel wat willen vieren,kan en zullen wij dat niet doen. Het is vooral heel zwaar en lastig te moeten vieren,en voor jullie alleen al zal ik dat niet doen. De gedachte dat jullie ons hierboven toekijken,en jullie eenzaam zonder mama en papa ergens zijn,kan ik het echt niet aan dit te doen. Ik geloof in het bestaan hierboven,of toch ergens anders,en ik zal jullie niet kwetsen. Ik hoop gewoon ..dat jullie niet bang zijn,geen verdriet hebben,en ons vooral niks kwalijk nemen dat wij jullie leven hebben beëindigd. Ik heb misschien wel veel werk nu..ik blijf altijd dat verdriet hebben, en ik blijf altijd maar piekeren over jullie en de dingen die er gebeurd zijn.. En vooral de waarom,waarom ik?En waarom met jullie? Het zal wel zijn dat meisjes mij niet gegund zijn.. Hoe erg dat ook wel klinkt. Daarboven ben ik supertrots op mijn twee kleine meisjes,jullie waren veel te mooi om weg te laten gaan..Maar zoals altijd..het moest zo zijn! Ik ben nog steeds niet ongesteld,en wacht nog altijd af.. Ik voel elke dag wel iets..maar komt nooit door.. Nog een beetje afwachten,en anders naar de dokter.. You'll never know hé!! Alé ik bedoel ,je weet maar nooit dat er iets fout is gelopen. Oma heeft mij zondag jouw ringetje gegeven ,Amy,het is echt prachtig!!:-P Om bij te huilen eigenlijk.. Nu draag ik jou,Zoë rond mijn nek,en jij,Amy aan mijn vinger... Alle twee dicht bij mama.
Gisteren in de winkel een vriendin van mama gezien,net bevallen van een flinke en knappe zoon. Ik had sinds de bevalling van jou Zoë,nog geen baby gezien,toch niet van dicht en van iemand die ik kende,het ging dwars door mijn hart.. Ik keek,en bleef maar kijken naar die baby... Ik rook hem..hij ruikte naar baby..prachtige baby...Zo lief.. OOh wat besefte ik toen dat ik jullie kwijt ben..Jullie hadden precies zo kunnen ruiken,zo net gewassen,en nog dat baby donsje op jullie lichaampje.. En dan ja..Wat denken jullie?Ja ik heb dan gehuild.. Het kwam op..moest de baby uit mijn ogen zien te krijgen,vermijden was de oplossing. Ik had de baby van mijn vriendin niet gaan bezoeken wegens mijn redenen dan, jullie weten dat al wel,en ik moet zeggen,ik ben blij,want ik voelde mij niet zo goed na het zien van loïc.... Maar ben toch blij voor haar dat ze hem in haar wiegje heeft.. Zo,mama gaat nu douchen en Toby in bedje stoppen, slaapwel lieve meisjes,
ps.Toby heeft jullie gisterenavond een kusje gegooid,en slaapwel gewenst. Ik hou van jullie allemaal, mama xx
