Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
08-12-2009
Dinsdag 8 december 2009
Hallo mijn kleine lieve engeltjes,
Al een paar dagen slecht humeur.. Denk al sinds vorige week dat mijn maandstonden er zitten aan te komen, en ze komen maar niet uit. Wegens te kort aan hormonen ,omdat ik dus de nuva ring niet in heb heb ik verschrikkelijk veel last van uitslag in mijn gezicht. Is verschrikkelijk ambetant ,want kan er niks tegen doen, en het doet enorm veel pijn. En nu en dan ook geen prettig zicht:lol: Ook heb ik al elke dag krampen in mijn buikje, en zou ik echt denken dat ik ga menstrueren. Wat een vrouw allemaal niet kan hebben hé. Intussen ben ik nog altijd aan het nadenken over mijn toekomst. Wat ik daarmee bedoel is,of ik nu opnieuw wil zwanger worden. Soms denk ik ja,en soms denk ik echt dat het beter zo is. Dat is zo in vlaaien,en als ik er echt bij stil sta,dan weet ik zeker dat dit mijn wens is. Maar wij zullen het dit keer niet gaan forceren,wat komen moet,dat komt! Van forceren komt niks tot een goed einde! En daar zijn wij zeker en vast van overtuigd. Voor de rest heb ik het goed deze week,ik kan goed praten,en denk niet te veel aan mijn zorgen en verdriet. Ik heb het ook inmens druk op het werk,en heb zo niet veel tijd om bij de dingen stil te staan. Nu en dan heb ik het wel over jullie,tegen collega's dan, maar uitgebreid praten laat ik over voor dagen zoals vorige week als ik het even niet meer zie zitten. Ook ondervind ik dat als ik even begin over jullie de traantjes steeds weer blijven vloeien en dat verberg ik liever een beetje. Ben op het punt gekomen dat alles nu een beetje mag rusten in mijn gedachten. Morgen schrijf ik de kerstkaartjes van ons allemaal om ze dan donderdag naar de mensen te versturen,tenminste als ik zo ver geraak. En jullie naampjes mogen er zeker niet aan ontbreken. Dat is het minste wat ik voor jullie kan doen. Zo,ik ga jullie nu een beetje laten,want broertje Toby moet naar zijn bedje, en anders profiteert hij ervan als ik nog aan het schrijven ben om langer op te blijven,en morgen is hij dan doodmoe! Tot later kleine meisjes van mij, ik hou van jullie en mis jullie nog steeds,dat gevoel zal nooit overgaan. Dikke kus van mama en papa en broertje Toby xxxxxxx
