Goeieavond mijn lieve meisjes,

Het moet niet altijd slecht zijn als ik schrijf,dus zal ik eens tonen
dat ik in een goed humeur ben gekomen:lol:
Ondanks de vele babbeltjes vandaag over jullie en de kropjes
in mijn keel ,heb ik toch een leuke dag achter de rug.
Is de top duizend op MNM en dan lachen wij ons krom op het werk.
Ik jodel altijd mee,en dan moeten ze lachen op het werk.
Ook een dansje mocht er niet aan ontbreken.
Ik heb mijn gedachten eens verzet vandaag,ook al lukt dat
zeer moeilijk,maar een mens kan niet altijd deprie zijn.
Ik heb ook verschillende mensen achter mij staan,
die mij een duwtje de goeie richting in geven,en waar ik steun
en liefde vind.
Had trouwens nooit gedacht dat er zo veel mensen waren
die mij zo lief hadden.
Zo zie je maar dat in je donkerste dagen,je beste vrienden
te boven komen.
En ik ben trots op alles wat in mijn contactlijstje staat.
Soms ben ik wel treurig als ik denk aan de mensen die altijd
zeiden dat ze achter mij stonden en ze nu blijken geen vrienden
te zijn,maar ik heb geleerd dat ik dat dan maar moet achter mij laten.
Er zijn altijd vrienden en collega's waar je wel kan op rekenen.
Sinds mijn site en waarschijnlijk de bevallingen van jullie kleine meisjes
heb ik echt wel met iedereen een goeie band.
De meesten vinden het zelf sterk van mij dat ik zo vlug weer zwanger werd,
en alles gewoon probeer verder te doen,alsof er nooit iets gebeurd is.
Die mensen weten dan ook wel dat ik een doorzetter ben,en mij zeker
niet laat gaan door dingen die mij in de put hebben gestoken.
Mijn putje mag nog zo diep zijn,ik raak er altijd wel uit.
Hoe ik het doe?weet ik bij God zelf niet.
Maar er zijn nog zo veel mensen op deze wereld die nog veel sterker zijn,
dan ik nu ben,en die mensen kan ik alleen maar bewonderen.
Want ik verlies nu en dan de pedalen,en denk dan ..Bren laat je niet gaan he
ge zijt nu al zo ver...
En dat is ook zo,heb nu al zoveel stormen doorstaan,
ik kan er wel nog een paar aan!
Je leert anders omgaan met verdriet,je leert het te aanvaarden,
en vooral,om futuliteiten maak ik mij vooral niet meer druk.
Ik heb ook ondervonden dat mensen mij voorrang geven op bepaalde
dingen omdat ik deze dingen heb meegemaakt,mensen zien mij als het ware
als een fragiel onderwerp,en dat hoeft zeker niet.
Ik ben nog steeds wie ik ben,wel een beetje emotioneler,maar word nog
graag bekeken als de oude Bren hoor!
Zo doen ze thuis ook tegen mij,en papa ook!
En zo geraak je vlugger weer de oude,zo vergeet ik even mijn verdriet.
Want geloof mij,hoe meer men tegen je slijmt,hoe dieper je geraakt.
Als papa mij zou behandelen als iemand die alles kwijt is,
en alsmaar zegt o meisje gaat het...Wees maar zeker dat ik er nooit te boven
zou geraken,en nu...Kan ik elke dag ,beetje per beetje mijn moed terug vinden
en voel ik mij dag per dag misschien wel een stukje beter.
Ik leer aanvaarden dat het wel eens fout kan lopen.
Ik leer er mee leven dat niet alles zo loopt zoals ik het zelf wil.
En misschien maakt mij dit wel een sterker mens .
Ooit zal ik het je laten weten ..als ik er zelf uit ben gekomen.

Natuurlijk heb ik mijn ups en downs,vandaag goed..morgen slecht..
Op en af op en af..
Maar we zijn dat gewend..En het lukt wel hoor:cry:
Ben soms overstuur..Soms weet ik niet wat eerst gedaan,soms vergeet ik zo veel..
Maar soms ben ik net een vliegende schotel..En kun je mij niet bijhouden.
Thats life!!

Niets is wat het lijkt
En zoals altijd,ik hou van jullie mijn kleine ietsiepietsie mooie engeltjes,
en ik mis jullie elke dag een beetje meer..
Ik kijk elke dag naar jullie foto,streel elke avond jullie dekentje,
En gooi jullie elke avond met broertje Toby een dikke zoen.
Wees maar zeker dat wij aan jullie denken,
zo iets vergeet je nooit!
Kusje en Knuf,mama