Hallo Zoë en Amy,

Mama had het gisteren redelijk zwaar..
Zijn met tante Wendy en nonkel Dominiek gaan kaarten voor het voetbal
van neefje Baptiste.
Kreeg tijdens een gesprek met tante een grote krop in mijn keel,
kon het huilen niet tegen houden,het bleef maar komen.
Ik was zeer gekwetst te horen dat sommige mensen denken dat ik hun kindje
wil afnemen,wat helemaal niet waar is.
Ze zijn allemaal bang dat als ik voor hun kindjes zorg,dat ik zou denken dat het
mijn kindje is.
Ik besef nog altijd wat van mij is en wat niet.
Tante Wendy denkt er niet zo over,maar kan mij wel voorstellen dat als de geruchten
er zijn,ze er ook even bij stil staat dat als haar baby er zal zijn,ze zal schrik hebben
dat ik dat wel zou doen.
En die geruchten zijn in mijn ogen lelijke grote leugens.
Ik heb nog geen enkele keer iemands kindje willen afnemen,laat staan er voor zorgen.
Ik zal het zelfs nog lelijker zeggen,maar is wel de waarheid,ik heb geen enkel interesse
in een andermans kindje,ik heb al verdriet genoeg om jullie,om er dan met mijn neus nog 
 op gedrukt te moeten worden.
Het doet gewoon verschrikkelijk veel pijn dat er zo een pijnlijke geruchten de ronde doen.
Waar ze het vandaan halen,begrijp ik helemaal niet,maar ik heb er wel serieus om gehuild
gisteren,en voor mij mocht de avond dan meteen eindigen.
Ik heb toen ik thuis kwam in mijn bedje nog lang wakker gelegen hierover,
en heb zelfs nog heel wat traantjes gelaten.
Ik ben er echt niet goed van.
Wat moeten de mensen nu gaan denken van mij?
Straks denken ze nog dat ik paranoia ben of word!!!
Dat ik waanvoorstellingen heb,komaan zeg,ik ben nog steeds wie ik ben.
En ik ben het zo beu om altijd maar gekwetst te worden.
De meesten bedoelen het wel niet slecht,maar er zitten er altijd tussen die mij
toch dieper in de put willen steken dan het nodig is,en die mensen schijnen
dus in hun opzet te slagen ,want nu maak ik mij druk,kan niet goed slapen
ween er om,dus ze zijn gelukt!
En dan stel ik mij enkel de vraag;waarom?
Waarom wil een mens mij kwetsen,terwijl ze weten dat ik zoveel verdriet heb,
en zoveel dingen heb die ik moet verwerken,zoveel pijn heb om alles wat er al
is gebeurd,en daarmee moet kunnen leven.
Deze onzin kan er echt niet bij hoor,en ik hoop dat ik er niet verder zal aan denken
want nu durf ik nergens niet meer naar een kindje te kijken,want straks denken
ze er allemaal zo over.
Ik geef toe dat ik niet graag naar een babytje ga kijken die pas geboren is,
dat is volkomen normaal,maar dan nog weet ik dat dit een andermans kind is.
Wat ik kwijt ben,kan niemand anders vervangen,niemand is gelijk aan jullie
mijn kindjes,jullie kunnen niet omgeruild worden!
Als jullie dat maar weten.
Op den duur stel ik mezelf gewoon de vraag,is er nu echt iets mis met mij?
Ben ik nu echt zo aan het doordraaien dat mensen die dingen zeggen?
De twijfel aan mezelf begint er te komen..Maar ben vast en zeker
overtuigd,dat ik dat niet doe!
Brrr het is om er ambetant te van worden!
En heb geen goesting meer om er over door te draven,het moet ophouden!

En zo zie je maar,dat mijn weekendje niet al te best is geslaagd,en hoop dat
het volgende weekendje veel beter is,want dan komt sinterklaas
en ik heb geen goesting om daar dan te zitten janken.
Is voor Toby ook niet leuk als hij telkens moet zien hoe mama in de put zit.

Ook papa vind dat niet altijd leuk dat er geroddeld word.
Terwijl ze ons een klein beetje rust mogen gunnen.
Mensen zeggen lelijke dingen,en mensen willen altijd met hun woorden
uitdrukken wat ze denken,en soms zwijgen ze gewoon beter.
Want nu en dan zeggen ze dan dingen om er bij te horen,en die
dingen zijn vaak nog het slechtste over te komen bij een ander.
Want zij denken niet na,en zij weten niet wat verdriet is.