Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
27-11-2009
Vrijdag 27 november 2009
Hallo mijn lieve engeltjes,
Mama heeft al een ganse week serieuse koppijn,dacht dat het door de stress kwamhet verdriet enzoverder..maar ik vermoed dat het komt omdat mijn eerste maandstonden eraan kwamen. Ik ben dus sinds vandaag voor de eerste keer sinds lange tijd weer ingesteld. Is eigenlijk al bij al fantastisch nieuws,want dat wil zeggen dat ik over twee weken weer mijn eerste eisprongetje heb,en dat ik vanaf dan weer kan starten om een nieuwe poging tot zwanger worden. Ik ben eigenlijk wel blij,anderzijds is het niet zo leuk ongesteld te zijn, en zeker niet in mijn geval,want na een bevalling zijn de eerste keren regels verschrikkelijk lastig voor mij,ik ben dan zo ziek als een hondje, en heb een humeurtje van hier tot in Tokio! Maar dat moeten wij en anderen er dan maar bij nemen,en ik vermoed dat er weinig mensen dit wel doorhebben:-x Op het werk gaat alles goed,het verloopt zoals ik het wens,en ze laten mij grotendeels met rust. Ik heb het moeilijk met aandacht geven naar mijn personeel toe, omdat mijn gedachten nog ver zitten,maar de moeilijkste job die ik nu heb is thuis mijn gedachten verzetten. Eens ik thuis kom val ik weer in die dagelijkse sfeer,en al dat verdriet komt dan weer zwaar te boven,en dan blijf ik eigenlijk liever zo veel mogelijk werken nu ik nog kan. Het slapen gaan en het opstaan is voor mij nu de hardste taak die ik moet vervullen. Ik ga slapen met tranen,en ik sta op half depressief,en zeker om een werkdag te starten op een positieve manier is lastig. Zeker als ik net een mooie droom heb gehad,over babytjes kan dit wel eens zwaar beginnen doorwegen. Hoe dan ook als ik slaap,slaap ik vast en er mogen wonderen gebeuren, ik heb het nooit gehoord of gezien. Ik denk gewoon dat ik als ik slaap,teveel droom en dan s'morgens moeite heb met de realiteit en ook..Het verdriet die ik moet verwerken ,verwerk ik in mijn slaap,en dan ben ik s'anderendaags verschrikkelijk moe.
Met Toby gaat alles goed,wij zijn woensdag naar het ziekenhuis geweest en eigenlijk is zijn gehoor verslecht,of heb ik dat al gezegd? Hoe dan ook,binnen twee weekjes moet hij naar het ziekenhuis voor zijn buisjes te laten insteken. Dus daar zijn we ook al goed mee bezig.
Met papa gaat het ook redelijk goed,behalve dat hij dus ook zijn verdriet een plaatsje moet geven,en alles wat er nog bij komt kijken is voor hem heel moeilijk. Toch zijn wij er voor elkaar en kunnen elkaar veel beter steunen dan de vorige keer,het is raar om te zeggen,maar misschien hebben wij dit al te veel meegemaakt en raken wij gewend aan die donkere en duistere tijden. En hebben wij geleerd hoe wij daar mee moeten omgaan. Ik weet hoe dan ook...dat wij er sterker zijn door geworden, en dat wij om prulletjes geen discussie meer aangaan,want al die banale dingen zijn zinloos om er woorden aan vuil te maken, en dat is het belangrijkste,dat wij onze weg hebben gevonden om er ons door te slaan,het verdriet een plaats geven,en alles aanvaarden zal dan wel vanzelf komen. Wij blijven hopen op een wonder,en ik ben ervan overtuigd,dat alles wel in orde komt. Elke dag denken wij aan onze twee kleine wondertjes,en elke dag denken wij eraan dat zij nu in ons midden hadden kunnen zijn. De pijn die ik op dit mometn voel is omringd door boosheid en onbegrip, maar ooit zal ik daar anders tegenover kijken. EN ik blijf mij ervan bewust,dat het zijn redens had om jullie twee van mij weg te halen,het laat niet weg dat ik niet mag verdrietig zijn daarom. Ik mis jullie heel erg, slaaplekker en tot zondag!
