Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
20-11-2009
Vrijdag 20 november 2009
Hallo Zoë en Amy,
Ze zeggen altijd dat je het oudejaar moet eindigen,en het nieuwe jaar moet starten met nieuwe beloftes en je mag altijd wensen doen die eigenlijk bijna zouden moeten uitkomen. Vorig jaar was er rond deze tijd nog geen sprake van een verlangen naar een baby, pas de dag na sinterklaas op opa zijn verjaardag is deze wens er gekomen. En nu een jaartje later..hebben wij al 2 engeltjes boven ons hoofdje. Ik weet bij God niet wat ik dit jaar zal wensen..of welke beloftes ik nu zal maken. Al wat ik al gewild heb is al gans het jaar in duigen gevallen. Het mag dan nog om prulletjes gaan,het liep altijd verkeerd! Ik heb dit jaar veel meer boetes gekregen,ik heb veel meer miserie gehad op het werk met verkoopsters en collega's,ik had zelf veel minder energie dan het jaar ervoor. Mijn auto die tot twee keer toe niet meer wou starten en kosten aan waren. Toby die het dit jaar minder goed doet op school,qua praten dan achterstand krijgt. Een nieuwe salon gekocht in augustus en die leveren ze nu maar pas in januari! Onze reis naar Tunesië die niet liep zoals we gepland hadden, om dan nog maar te zwijgen van de bevallingen die we hebben doorstaan, en de babytjes die we nu niet bij ons hebben. Alles is gewoon verkeerd gelopen! Wat 2010 ons zal brengen,dat kan niemand ons zeggen,maar wij hopen toch op een klein beetje meer geluk,dat kleine beetje zou ons toch een deeltje de goede weg op helpen naar een mooie toekomst. En niemand kan ons daarbij helpen,wij moeten dit allemaal helemaal alleen doen. Geluk kies je voor een deel zelf,en ik denk nochtans dat wij zo ingesteld waren, net zoals iedereen! Op den duur heb je gewoon geen krachten meer om verder te gaan,je wil aan niks meer beginnen,omdat je toch weet dat het zal verkeerd lopen. Je staat op en je zou je al beginnen afvragen,hoe zal deze dag nu verlopen ? En elke dag word dan ook dezelfde,je hebt geen hoop meer..je ziet geen toekomst meer je hebt niks meer om naar uit te kijken,en dan pas word het zo donker.. Je valt in het diepe,en je herkent jezelf bijna niet meer.. Het enige wat je wilt..is slapen ,opstaan en terug gaan slapen. En daartegen proberen wij als papa en mama nu te vechten,omdat wij weten dat ons leven nu nog maar begint. Al hebben wij grote tegenslagen gekregen,wij zullen blijven vechten tegen ons lot. En ik ben ervan overtuigd dat..nu misschien niet,maar ooit zal ik nog een babytje in mijn armen houden die van ons is,en dan pas zal ik gerust kunnen verder leven. Ik hou zielsveel van onze Toby,maar wil mijn drang naar een broertje of zusje voor Toby blijven verder zetten,hoe pijn het mij ook kan doen, ik heb er eentje kunnen krijgen,ik zal er zeker een tweede kunnen krijgen. Al word het dan de zoveelste zwangerschap,ik ga nu even mijn rust nemen, en dan ga ik er weer voor!!! En dat is dan een beslissing die ik alleen kan nemen. De rest zal mij volgen,of ze het nu eens zijn met mij of niet. Dit verwerk je niet in één twee drie,daar gaat tijd over,en veel pijn. Maar elke dag opnieuw denk ik aan mijn twee meisjes die weg zijn en ik mis jullie verschrikkelijk. Een mama als ik met engelenkindjes voelen zo iets wel speciaal aan. Ik ben een engeltjes mama,en daar ben ik hoe dan ook trots op! Knufje voor jullie alle 2,Zoë en Amy mijn engeltjes
