Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
12-11-2009
Donderdag 12 november 2009
Hallo lieve Zoë, Ik ben er terug... twee dagen in de zetel gerust en nu kan ik er weer tegen.. Alé dat denk ik toch. Heb net ons huisje gepoetst,en ik moet zeggen..het doet pijn. Ik heb weer een beetje te veel hooi op mijn vorkje genomen, maar het was hier zo vuil,had nog niks gedaan sinds de punctie en dan zie je dat wel aan je huisje hé.
Ik heb al veel aan jou gedacht hoor. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik naar je foto's staar. Heb al traantjes gelaten,ik ben al blij geweest.. ik ben al van alles geweest de laatste dagen. Maar ik probeer de moed niet te verliezen. Wat gebeurd is met jou moet ik een plaats in mijn leven leren te geven net zoals dingen die er nog in mijn leven kunnen gebeuren,en ook al gaat dat niet zo snel ik weet zeker dat ik het op één of andere manier toch zal doen,en dat ik dan weer een gelukkig mens zal zijn. Nu lopen we nog met hoop in ons hartje,die gedeeld gaat met verdriet,maar eens komt er een tijd dat we weer anders gaan leven,en dat alles dan weer van zelf zal gaan. Eeen mens mag niet te veel verlangen in zijn leven . Maar toch..het laat niet weg dat ik nog verdriet heb om jouw. Ik moet elke dag denken hoe het had geweest als jij hier nu was,ik had nu wel in bevallingsverlof geweest. Had waarschijnlijk nu heel moe geweest van het s'nachts opstaan voor jou. Had zoveel kunnen doen met jou. En dan besef ik wat ik mis. In mijn hartje voelt het nog steeds zo leeg zonder jou, het gevoel dat er een ander babytje in mijn buikje zit heb ik niet. Ik voel niks..en vind dat zo raar. Ik weet dat ik er bewust niet wil aan hechten,maar wil toch iets voelen. Wil dat geluk terug voelen die ik had toen ik zwanger was van jou. Maar dat vind ik niet terug. Elke echo die ik nu krijg of gekregen heb doet mij huilen, doet mij terug denken aan jou.. Het is zo verschrikkelijk dit verlies om te verwerken. Het gemis houd niet op,het blijft maar haperen diep binnen in. Maar ik blijf proberen jou een plaatsje te geven, en het te aanvaarden dat het nu zo is.
Heb nog steeds naar geen babyje gaan kijken, onlangs is er een vriendin van mij bevallen,ik kan niet gaan. Het doet pijn,is vreemd.. En ik vermoed dat dit nog een tijdje zo zal zijn. Straks zet ik die stap wel,maar nu nog niet.. Is nog een klein beetje te vroeg nu..
Ik mis je kleine meid,als je dat maar nooit vergeet kusje en knuf mama xxx
