Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
08-11-2009
Zondag 8 november 2009
Hallo lieve meid,
Morgen is het zo ver.... Ik zie er eigenlijk tegen op,maar weet dat het nodig is dat we die test doen. Ik heb schrik,kan amper nog denken aan andere dingen. Zal ik alles nu weer gaan herbeleven... Ik ben blij dat iedereen met ons meeleeft en hoopt dat dit wondertje gezond zal zijn,en dat ze ons vrijdag zullen opbellen met ongelooflijk goed nieuws... Ik hoop dat ik niet te veel pijn zal hebben als ze de punctie uitvoeren, maar het is zoals papa zegt,het is geen eeuwig langdurige pijn, het is een halfuurtje op mijn tanden bijten,hoogstens een uur en daarna kan ik weer gaan rusten en hopen op leven. Ik ben eigenlijk wel bang dat ik er morgen zal toekomen en dat het hartje niet meer zal kloppen,al voelt het wel aan dat er nog leven in mijn buikje zit,maar toch heb ik schrik en hopelijk zien ze iets positiefs in de echo,zodat ik nog niks moet vrezen. Ik kan vandaag alleen maar kaarsjes aan steken en bidden samen met mijn familie en vrienden en kenissen dat alles goed mag gaan. Het is het enige wat wij kunnen doen. En we zullen alles moeten nemen zoals het komt. Ala ik thuiskom zal ik meteen komen schrijven hoe het is gegaan. Denk thuis te zijn in de namiddag,je hoort mij dan wel. In ieder geval blijf ik aan jouw denken mijn kleine meisje dat ik jou nu verloren ben,kan het nog steeds niet geloven, het blijft een langdurige nachtmerrie,ik mis je lieve schat voor altijd en eeuwig
