Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
05-11-2009
Donderdag 5 november 2009
Hallo mijn kleine engeltje,
Broertje Toby vertelde mij deze morgen toen ik hem aan het wassen was dat hij er nog een zusje bij wou,eentje zoals jij Zoë. Ik heb hem een klein beetje proberen uit te leggen dat dit niet zo simpel is voor mama om met zekerheid te kunnen zeggen dat er nog een kindje bij ons in het gezinetje komt. Ik weet dat hij dolgraag nog een speelkameraadje zou hebben,hij voelt zich nu en dan wel eenzaam en het spreekt voor zich dat hij dat heel graag zou hebben. Ik begrijp ook dat hij wel ergens diep vanbinnen voelt dat er iets weg is bij ons, dat jij er nu al had moeten zijn,maar dat kindje begrijpt dat zo moeilijk. Hij ziet en hoort dat tante Wendy een babytje krijgt,en hoort dat mama ook een kindje in haar buikje heeft ,maar mama zegt dat nu al van begin januari 2009 voor hem lijkt dit onwaarschijnlijk lang,en er komt maar geen einde aan. Dat babytje komt maar niet volgens hem. Het is zo moeilijk hem dit uit te leggen,maar ik doe mijn best.
We zijn dinsdag naar de neus oor en keelarts geweest voor papa zijn amandelen. Eens kijken of alles goed genezen is,en ja hoor alles is genezen. Wij hadden ook een briefje van de sociale assistente van het ziekenhuis in Izegem gekregen voor Toby,om logopedie te volgen omdat zijn spraak niet evolueerd. Wij hebben deze afgegeven aan de neus oor keelarts in Roeselare en meteen heeft hij de onderzoeken gedaan die nodig waren om logopedie op te starten. Daar hebben ze gezien dat Toby met heel veel vocht achter zijn oren zit, en daardoor minder goed hoort,en niet goed de klanken hoort die wij kunnen uitspreken. Zo ontwikkelt zijn spraak ook niet goed. Van logopedie is dus voorlopig geen sprake,want hij heeft een ander probleem die medisch moet worden opgelost. Voorlopig krijgt hij nu medicijnen,voor drie weekjes lang. Die wij via zijn neusholtes moeten inspuiten,en een siroopje. Het vocht zou zo moeten afdrijven. Als het binnen drie weken niet weg zal zijn,wat onwaarschijnlijk lijkt, zal hij onder narcose buisjes in zijn oren krijgen,en alles zal dan wel beteren. Toen ik het nieuws hoorde was ik meteen van de kaart. Het woordje vocht komt de laatste tijd nogal hard aan als ik dat hoor. Ik moest meteen huilen,en kon mijn tranen niet bedwingen bij de dokter. Het is natuurlijk allemaal niet erg,maar het idee dat jij mijn kleine meid gestorven bent aan vocht in je lichaampje doet mij niet veel goeds om te horen dat het ook in mijn zoontje aanwezig is. Maar ik zeg er wel bij,het is helemaal niet zo erg als van jou,het is zeker niet levensbedreigend. Het vocht zal eruit gaan,en alles zal genezen,zodat Toby kan horen zoals wij. Het was gewoon het feit dat het woord'vocht' mij niet aanstaat. Wij hebben dit nooit eerder opgemerkt omdat Toby sinds januari 2009 niet meer naar de dokter is geweest,hij was nooit ziek,heeft wel eens hoge pieken van koorts gehad, maar verdween na een dagje zetpilletjes te steken,nadien bekeken zal dit iets te maken hebben gehad met die oortjes met vocht natuurlijk. Maar we zijn er op tijd bij,nu zijn spraak moet ontwikkelen . Als we er niet zouden achter kijken zou hij natuurlijk meer en meer achterstand krijgen in zijn taal,en dan pas zou het een probleem worden. Ze spreken in geen geval van oorapparaten,het kan met buisjes helemaal hersteld worden. Daar zijn wij al heel blij om.
Met mama gaat het redelijk goed,alhoewel ik mij niet lekker voel. Ik ben de ganse dag door misselijk,en ben nog steeds heel zenuwachtig. Meer dan dat kan ik niet zeggen,want zoals je weet wacht ik af naar de testen en de resultaten,en als die voorbij zijn,kan ik rustig verder doen met wat ik bezig was. En kan ik misschien genieten van een mooie zwangerschap,en mag ik eindelijk openlijk bekennen dat ik zwanger ben,want nu durf ik het niet zomaar zeggen tegen vreemden. Hoe meer er op de hoogte zijn,hoe meer ik er moet vertellen nadien als het zou fout lopen. Het zou mezelf een hoop ellende besparen. Ik moet wel toegeven dat ik in mijn achterhoofd wel denk dat het goed zal komen, maar mijn hartje is heel bang dat het zal verkeerd lopen. Ik hoop dat mijn verstand de bovenhand haalt.
xxxxx
Reacties op bericht (1)
05-11-2009
steun
hey, kwou u even een opkrikerke geven. er is veel gebeurd de laatste tijd,waarbij iedereen wel nerveus rondliep. het leven is een strijd,de gevoelens die je hebt zijn heel normaal,en geloof me,je doet het heel goe!je zal deze testen doorstaan zoals ik al zei 'je bent heel sterk van karakter en dat zal je kindje die je nu draag ook zijn! geloof erin! ik ben opgelucht met het nieuws van toby, vorige week liep ik ook enorm nerveus door het nieuws van de juffrouw van daphnée op het oudercontact.ben ook benieuw naar de resultaten;en dina blijft maar ziek tis maar een hond ma vo mij valt het ook zwaar. heel veel veel sterkte voor maandag,kga je niet lastigvallen met een sms,want je gaat er misschien veel te veel hebben; als je zin hebt om me te zenden doe maar gerust, ik zal zeker aan je denken!dikke kus severine
05-11-2009 om 22:38
geschreven door severine vermeire
