Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
03-11-2009
dinsdag 03 november 2009
Hallo lieve Zoë,
Heb gisteren weeral met traantjes mijn slaap moeten zoeken.. Nu en dan is dat zo een slaapritueeltje geworden voor mama. Ik denk dan aan alles wat wij de afgelopen weken en maanden hebben moeten doorstaan,en dan bezorgd mij dat wel heel veel traantjes. Het is ook de week van herdenkingen,en misschien ligt het daar wel aan. Het zal nog voor een tijdje nu en dan heel moeilijk zijn voor ons, en vooral nu de testen voor de deur staan van het babytje in mijn buikje. Misschien moet ik het nu ook wel afgeven,of misschien mag ik het houden?! Dat zijn vragen waar we gelukkig wel binnenkort een antwoord op zullen krijgen,en waar we dan mee verder kunnen gaan. Terwijl we over jou blijven onszelf vragen stellen waarom dit wel gebeurd is bij jou,en hoe Toby dan ooit wel ter wereld is gekomen zonder problemen. In ieder geval blijf ik gelukkig dat ik onze Toby wel heb, hij is onze enige houvast op dit moment,en we hopen hem te kunnen delen met nog een babytje. Hij zal altijd met jou blijven opgroeien,en weten dat hij een zusje heeft. Hij kent jou nu al voor een deeltje,en zal de rest als hij ouder is wel beter beginnen begrijpen. Nu kunnen we hem dat niet kwalijk nemen dat hij denkt dat jij nog steeds in mijn buikje zit,en dat je er bijna zult uitkomen. Ik denk ook dat hij stilletjes aan begint te hopen dat het er nu bijna mag zijn. Voor hem lijkt het waarschijnlijk alsof ik al een jaar zwanger ben met die van jou meegerekend natuurlijk. Voor mama is het ook een lange tijd hoor,eerst zoveel leed en pijn doorgemaakt voor jou,dan al die last nadien,het verdriet proberen te verwerken, dan die bloedingen nadien,terug zwanger proberen te geraken en dan ineens zo vlug terug zwanger,het lijkt alsof ik nu al 11 maanden zwanger ben. Heb me dit jaar nog geen 1 keer supergoed gevoeld. Al die ongemakjes stimuleren mij toch niet meer zo goed hoor. Voel me ook niet zo lekker in mijn vel..word vlugger dik.. Kan nog geen zwangerschapskledij gaan dragen,want het kan zijn dat ik over een dikke week alles terug in de bovenste lade van mijn kast mag gaan leggen. Anderzijds kan het zijn dat ik alles mag gaan uitpakken,dat alles er door komt, en dat ik in mei een wondertje mag verwachten. Goh je zou het niet weten wat je eerst moet denken. En eigenlijk word ik bijna gek van denken! Echt waar,je kan je nu echt niet voorstellen hoe zot je word van wachten op resultaten,en eigenlijk moet ik nog eerst die test afleggen. eerst moet ik daarvoor schrik hebben,daarna moet ik het kindje nog kunnen ophouden,en dan volgt de grote uitslag waar we allen al zolang op wachten. zou je geloven dat 11 weken wachten serieus lang is? Daarbovenop hebben wij nog zoveel te verwerken,en voor we het goed en wel beseffen kan er nog iets bijkomen die wij zouden moeten kunnen verwerken. En boven dat alles is voor mij nog steeds het belangrijkste dat jij Zoë tje in de bovenste schuif van mijn hartje zit. Want voor jou heb ik het allermeest moeten vechten. En dat had ik graag jou ganse laven gedaan. Jij bent mijn engeltje ik mis je. x
