We weten allebei dat een leven voor jou hier niet kon zijn,
dat jij alleen maar mama en papa vele zorgen en verdriet zou brengen
dat jij pijn zou lijden al van in het begin van je jonge levensjaren.
Dat wij jouw geen vreugde en plezier konden geven.
Dat laat niet weg dat wij van jou blijven houden.
Bitter weinig maar goede herinneringen moeten wij aan jouw
blijven onthouden,en met deze gedachten verder gaan.
Ik hoop dat het leven hierboven jouw goed behandeld
En ik hoop dat jij alles hebt daar waarvan je hebt gedroomd.
Ik heb hieronder de tekst gevonden die ik wou op mijn blogje zetten,
het zegt niet veel,maar genoeg..
Het is een klein beetje aangepast aan onze situatie
In de hoop dat onze Zoë dit zou zeggen aan ons
Waar m'n wiegje zou staan
't Is niet ver hier vandaan
Had geluk me omringt al die jaren
Tussen bloesem en bomen
Zou ik zorgeloos hebben kunnen dromen
En geluk kon ik daar al gaan sparen
't Was een hele rare dag
Waar m'n leven begon
'k Leerde daar van m'n ouders toen verdriet
Daar vertrok toen m'n trein
'k Moet er dankbaar voor zijn
Nu ben ik weg, maar eens was ik daar
Bedankt liever ouders
Bedankt voor 't leven
Bedankt lieve ouders
Voor wat u mij hebt bespaard
Ik begrijp nu pas goed
Wat u voor mij hebt gedaan
Bedankt dat mijn wiegje
In uw huisje had mogen staan
U had om mij wel verdriet
Maar dat weet een ander niet
Toch blijft u altijd van mij houden
Ik kreeg van God een mooie plaats
En een broertje waar 'k veel van hou
Ik denk weer terug aan die dag
Waar m'n leven toen begon
Waar de trein voor 't eerst toen ging rijden
We kenden vreugde en pijn
Ik zal er dankbaar voor zijn
Nu ben ik weg, maar eens was ik daar
|
