ik heb je vaak geschreven maar er kwam nooit een antwoord
ik was echt zo gelukkig, maar dat is nu voorbij

nu jij hier niet meer bent, terecht zegt dat je mij niet kent
mijn hart huilt en doet zeer
sluit ik mijn ogen zie ik jou steeds weer

ik had naar je moeten luisteren, dan was jij misschien nog bij me
maar wat heb ik aan suggesties, dat heeft geen enkele zin
toch moet ik zeggen dat ik jou nooit, nee nooit meer kan vergeten
ik zocht de schuld nooit bij mezelf, daarvan heb ik nu spijt
ik hoop dat je mij kan vergeven en dat je heel gelukkig wordt
dit is de straf voor mijn eigen fouten, dat doet me zoveel pijn
ik leg me hoofd zacht in jou dekentje en staar dan naar je foto
ik ruik je lichaampje voel je warmte, ach wat mis ik jou!
ik zou de klok terug willen draaien en dan opnieuw beginnen
ik liet dan niet zover komen, maar ach, het is te laat!

nu

nu jij hier niet meer bent, terecht zegt dat je mij niet kent
Nu heb ik zoveel spijt, ik kan wel huilen want ik ben je kwijt