Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
14-10-2009
Woensdag 14 oktober 2009
Hallo kleine Zoë,
Zoals je ziet..is het voor mama en papa geen zo een goede week hebben gisterenavond samen traantjes gelaten omdat wij jouw deze week niet kunnen verwelkomen in ons gezinnetje. Deze week is dus een weekje die eigenlijk snel mag voorbij gaan. Wij missen jou zoals elke dag sinds de bevalling elke keer weer meer. Het gevoel die wij hebben is onbeschrijflijk,en voor andere mensen onbegrijpelijk. Wij hebben een deeltje van ons leven verloren,een deeltje van onszelf die we kwijt zijn,en waar we elke dag aan herinnerd zijn. Wij geven de moed zeker niet op,maar wij kunnen ons verdriet om jouw voorlopig nog niet plaatsen. Wij hopen in de toekomst een betere manier te vinden om dit een plaatsje te geven in ons leven,maar nu is het nog te vroeg daarvoor. Je bent niet lang in ons leven geweest,maar toch is dit een inmens verdriet. Ik hoop dat jij die pijn zo niet ervaart als wij voor jou hebben, want dan weet ik niet wat ik jou moet toesturen. Ik kan alleen maar hopen dat jij hierboven je weg hebt gevonden, en dat je papa en mama niet te hard mist. Vandaag voel ik me helemaal niet goed,het dubbele gevoel naar morgen is zo eng,en toch weer zo spannend. Ik kan niet langer genoeg nadenken over wat er kan komen,want ik kom bijna gek van peizen. Maar in ieder geval,zal morgen mij gemengde gevoelens meegeven,en dit ieder jaar opnieuw. Ik hoop voor ons,en voor jou dat iedereen morgen aan je denkt,en er heel even bij stil staan dat wij jou koesteren in onze herinnerngen. en voor altijd in ons geheugen zal gegrift staan.
Telkens ik vandaag een liedje hoor,kan ik wel huilen,kan ik er ook niks aan doen. Telkens ik jouw naam noem,kan ik het even niet meer aan. Ik denk aan mensen die hun kindje ook verloren hebben, en hoe die nu opnieuw gelukkig zijn, waarom is het voor ons dan zo moeilijk om alles te verwerken? En waarom zou het voor ons dan niet nog een keertje lukken? Het is zo moeilijk om te begrijpen hoe alles in elkaar steekt, en hoe de mens eigenlijk in elkaar zit. Hoe een baby kan falen in zijn opbouw naar mensje, hoe het eigenlijk allemaal kan zijn dat de natuur zijn eigen creaties afstoot. Ik begrijp er elke dag iets minder van,maar één ding ben ik zeker, dat als het lot in mijn handen ligt,mijn toekomst er alleszins heel wat beter zal uitzien.
Kleine Zoë, Denk maar niet dat wij jouw zullen vergeten, want dat kunnen wij helemaal niet. Ook papa en broertje Toby denken aan jouw. Hoe wel Toby niet veel begrijpt,toch mist hij zijn zusje om mee te spelen,en later zal hij alles wel beseffen. Ik zal hem zeker op de hoogte brengen als hij daar rijp voor is. Ik hou van jou,en ik mis je mijn kleine meisje. Kusje,en knufje mama,papa en broertje Toby
