Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
08-10-2009
Donderdag 8 oktober 2009
Hallo lieve Zoë,
Vandaag weer een hectisch dagje achter de rug.. Druk in de winkel,en broertje Toby gans de nacht mama wakker gemaakt. Hij had gisteren namiddag plost koorts,anders niks enkel die koorts. Na een perdolan zetpilletje te steken was hij al vlug weer de oude maar deze morgen vond ik hem nog iets te warm hebben om naar school te doen. Dus vandaag bij opa gebleven. Ondertussen is hij al helemaal weer de oude en blijft de koorts weg. Ik zelf heb vandaag een andere dag dan anders gehad. Mijn winkel gaat elk dag een beetje meer achteruit..heb geen energie meer genoeg om hem draaiende te houden en met mijn nieuw personeel lijkt het allemaal niet meer zo simpel. Dus heb ik voor de eerste in die tijd dat ik mijn werk doe, mijn regiomanager op de hoogte gebracht via email dat het zo niet verder kan en dat ik graag zondag mijn winkel met gans het team terug wil op orde zetten. Ik hoop nu maar dat ik niet te overhaast heb gereageerd,want dat kan me mijn functie kosten. Voor vele is het onbegrijpelijk..maar je ziet dat niet als klant,maar het is een hele hoop werk om die winkel mooi te krijgen,en het personeel goed op te leiden. We staan ook elk jaar met minder personeel en dat verhoogt de druk voor ons. het is overal blijkbaar crisis. Ik vraag mezelf dan af of het nu aan mij begint te liggen,of ik nu helemaal niks meer aan kan. Ik heb die winkel nu al 2 jaar en sinds jouw geboorte kan ik het niet meer aan.. Ik heb voordien 4 jaar in Izegem gestaan,waarvan 2 jaar daar als gerante en toch.. het lijkt of alles mij ontglipt... Alsof ik net dat tikkeltje moed ben verloren sinds juni... Ik hoop maar dat het mijn functie niet zal kosten door het aan hogerop te gaan vertellen. Toch ben ik ervan overtuigd dat ik de winkel nog steeds kan runnen ,alleen heb ik een vermoeden dat het te zwaar word met zo weinig man. en die nieuwe meisjes leren ook niet zo vlot meer aan. Ze begrijpen ook niet hoe alles moet liggen,en ze snappen ook niets als ik het uitleg. Voor hen is dit dan ook maar hun werk,voor mij is dat mijn carierre als gerante die op het spel staat. Ik krijg elke maand punten voor die winkel,en wil zeker die punten blijven behalen, maar dan moet het ook met gans het team,en niet mijn assistente en ik alleen. Ik hoop maar dat ik niet alles verlies dit jaar,want dat zou pas de druppel zijn..!! Ik denk ook constant dat het aan mezelf ligt,je weet wel.. na mijn bevalling dacht ik nooit meer gerante te kunnen zijn,ik was zo depressief en nu sta ik er ook na drie weken bevallingsrust en rouwen terug. Misschien heb ik nu een dipje,en komt alles weer goed na een tijdje.. Hoop doet leven hé.
