het leven is geen glazen bol,
dit realiseerde ik mij nadat ik mijn baby levensloos in mijn armen zag liggen
het leven kun je vergelijken met een glazen bol
eenmaal er in kan je er niet meer uit, het leven wordt je zuur gemaakt,
maar soms is er dat glimlachje die je even laat vergeten dat het leven een spel is,
 en die voor mij niet meer bestaat, je verliest dingen die je niet wilt verliezen ,
 je wint dingen die je niet wilt winnen , je begint het leven te haten je wilt er uit,
maar je zit vast , de enige oplossing is  vluchten, en dat is geen oplossing,
tot dat op een dag het glas voor jouw breekt, je denkt ;ik wordt verlost ,
maar achter je laat je alle geliefden die heel van je houden, en 1 van hen is je lieveling,
 je schatje, je boterkoekje, je kindje, ja man,of vrou<
maar opeens wordt je weg getrokken zonder er iets tegen te kunnen doen
je voelt , je ziet , je hoort dat je er uit moet en je moet eruit, en je realiseert je
dat je niet wilt gaan maar je moet en zal gaan,
en je gaat er ook uit zonder te kunnen beslissen of je mag blijven
 nemen ze je van mij , zonder mij te vragen , zonder gedag te zeggen , nemen ze je weg ,
 zo heb ik het verloren , het dierbaarste in mij leven , waarmee ik maanden gelukkig was ,
ze was mijn baby , ze was mijn prinsesje , vriendin , ze was alles wat ik mij kon wensen,
en nu is ze er niet meer of is ze daar, daar ergens waar ze mij kan zien en ik haar aanwezigheid kan voelen ,
ik mis haar zo als een moeder haar verloren baby mist ik mis haar zoals ik een verloren moeder mis,
ik mis haar,
mensen ik ùis haar zo
ik mis je
waarom , waarom,
waarom ben je vertokken Zoë,
waarom?
ik mis je kindje, echt ik mis je