Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
23-09-2009
Woensdag 23 september 2009
Hallo lieve Zoë,
Het was mij wel een dagje vandaag.. Deze morgen heeft Toby mij wakker gemakt om 8.30uur. Ik voelde mij niet lekker,kon mijn bedje niet goed uit,en ik had krampen. Ik voelde dat mijn maag niet in orde was,en had de neiging om over te geven. Gelukkig duurde dit niet lang. Ik ben er wel van overtuigd dat ze mij het overgeven niet zullen besparen,en dat ik binnenkort elke dag en ieder uur boven het toilet zal hangen. Ook dat zal ik er dan maar weer bij moeten nemen. Al haat ik die periodes,en ze duren ook zo lang. Maar wie weet,ze zeggen dat iedere zwangerschap een ander is!
Om 10.15uur ben ik vertrokken naar de winkel om een belegd broodje voor mama en Toby. Om 10.30uur was ik al in het ziekenhuis bij papa. Hij heeft gans de nacht afgezien van de pijn,en krijgt nu om de 2 uur een baxter met nieuwe medicatie. Hij zag er wel al beter uit,maar nu en dan alweer wat bleker. Om 15.15 uur ben ik met tante Heidy naar huis gekomen,ik was moe maar moest nog naar de winkel. Ik had nog niks voor in het kistje te stoppen die ik aan oma had willen geven. Aangezien jij geen schoentjes hebt aangehad en geen fopspeentje hebt gekregen kon ik moeilijk iets uit jouw spulletjes afstaan. Ook heb ik moeite met dingen weg te geven die mij aan jouw herinneren,dus de bedoeling was om in het kistje een fopspeentje met oma erop en eentje met opa erop in te stoppen. Helaas heb ik een paar winkels gedaan,en vond ik die tuutjes niet. Ik had destijds zoiets voor Toby gekocht,maar wist niet meer waar. Ja de apotheker had ik niet meer aan gedacht. Dus had tante Heidy de ideale oplossing om in de multi bazar in Izegem schoentjes voor een popje te kopen en die dan daar in te stoppen. Omdat een popje kleine voetjes heeft paste dit perfect bij jou kleine voetjes. Eens ik die schoentjes zag had ik het zeer moeilijk,ik begon te wenen. Ik stond middenin een winkel te wenen,mijn keel deed weer pijn en ik voelde mijn ogen vullen met tranen. Ik vloekte omdat ik weeral moest wenen,waarom nu en waarom daar. Ik doe dit liever thuis als ik alleen ben. Maar die dingen hou je niet tegen,en ik weet ..dat ik altijd huilen zal Ik vond dit zo hartverscheurend al die dingen te zien,die ik voor jou had willen doen. Ik zal het kadotje vrijdag overhandigen aan oma,zodat zij jou een plaatsje kan geven in haar huisje. Ik hoop dat zij tevreden zal zijn,en hopelijk doet het haar ook iets. In ieder geval,het is een aandenken aan jou,dat was het minste dat ik kon doen voor hen.
Om 17.30 uur ben ik nog eens tot bij papa geweest,niet zo lang,want wij moesten nog eten. En morgen is het weer school en werkdag voor ons. Om 18.45uur was ik thuis,patatjes schillen en eten maken en we konden er weer tegen. Toby heeft nu een ijsje gekregen omdat hij zolang in het ziekenhuis heeft gezeten en zeer flink is geweest. Ik ga dan een beetje tv kijken zodat ook mijn lichaampje een beetje kan rusten. Ik heb nog steeds een zware hoest en mijn keel ligt al open van het allemaal op te hoesten. Ik zal dan ook maar eens een dokter raadplegen zodat het mij niet meer ellendigheid bezorgd.
